Νεοφιλελεύθερων «μαγικών» συνέχεια: Mείωση του κατώτατου μισθού θα μειώσει την ανεργία; Περί ανεργίας και μισθών

Ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, ένα μεγάλο ποσοστό του λαού δεν έχει καν δουλειά και απειλείται για πολλούς ακόμη και η ίδια τους η επιβίωση. Εκμεταλλευόμενοι την απελπισία του λαού που οφείλεται στην κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν, οι μεγαλοεπιχειρηματίες επιμένουν ότι πρέπει να τιμωρηθούν οι εργαζόμενοι για τις συνέπειες της απληστείας των ιδίων- αν θέλουν να έχουν δουλειά και να μην πεθάνουν της πείνας…

Η κρίση οφείλεται, όπως αντιλαμβάνονται όλοι όσοι βλέπουν το θέμα λογικά χωρίς να επηρεάζονται από τη συνθηματολογία των κομμάτων κα των μίντια, στις τράπεζες. Εκείνες έπαιξαν και έχασαν δισεκατομμύρια στα ελληνικά ομόλογα και «χρειάστηκαν» τη στήριξη του κράτους με λεφτά του λαού (όπως γίνεται αντιληπτό, «ελεύθερη αγορά» δεν υπάρχει για τους καπιταλιστές και τις οικονομικές ελίτ, οι οποίες «δε μπορούν να χρεωκοπήσουν»). Για αυτούς χρειάστηκαν τα δάνεια και συνεπώς και τα μνημόνια. Τα αποτελέσματα και ποιος την πληρώνει τα ξέρουμε. «Κουρέματα»-αποκεφαλισμοί στα αποτελέσματα των μόχθων μιας ζωής για όσους δεν ήταν «μέσα στα πράγματα» και δεν μετακίνησαν τα χρήματα τους από την Κύπρο, συντόμως ιδιωτικοποιήσεις ημικρατικών με τα συνεπακόλουθα μονοπώλια, κατασχέσεις σπιτιών, συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, και οι τραπεζίτες στο απυρόβλητο.

Παρ’ όλα αυτά, οι εργαζόμενοι «έχουν χρέος» να τιμωρηθούν αντί των πραγματικών υπευθύνων. Επειδή «μαζί τα φάγαμε»!

Τόσα χρόνια, τους καιρούς της «ανάπτυξης», όσο αυξάνονταν τα κέρδη των εργοδοτών, δεν αυξάνονταν και οι μισθοί. Τώρα θέλουν να πληρώσουμε την κρίση τους, με την απειλή της απόλυσης λόγω «ασύμφορου κόστους εργοδότησης». Επειδή οι καημένοι εργοδότες τόσα χρόνια σε ακμή και αμέτρητα υπερκέρδη μέσω υπερκατανάλωσης, οικονομικής φούσκας και υπερεκμετάλλευσης του μόχθου των εργατών δεν έχουν μαζέψει υπέρ αρκετά για να αντέξουν να κρατήσουν την επιχείρηση τους και τάχα «κινδυνεύουν»! Προφανώς, πιστεύουν ότι τρώμε κουτόχορτο.

Πέρα από την οφθαλμοφανή υποκρισία τους, ακόμη και αν δεκτούμε ότι οι επιχειρήσεις όντως «έχουν πρόβλημα», πώς ακριβώς θα βοηθήσουν οι μειώσεις των μισθών, ειδικά των χαμηλόμισθων, στη μείωση της ανεργίας;

Κατ’ αρχήν για να υπάρχει ανεργία συνεπάγεται ότι υπάρχει εργατικό δυναμικό (άτομα που μπορούν και θέλουν να εργαστούν) τα οποία δεν εργοδοτούνται. Ποιος παίρνει τις αποφάσεις περί εργοδοτήσεων και με ποια κίνητρα; Ως επί το πλείστον οι επιχειρηματίες-κεφαλαιοκράτες, με κίνητρο την αύξηση της παραγωγής τους και μέσω αυτού την αύξηση των κερδών τους. Για να μπορέσει όμως μια αύξηση της παραγωγής να μεταφραστεί σε αύξηση των κερδών, πρέπει να αυξηθούν τα έσοδα και άρα και οι πωλήσεις προιόντων/υπηρεσιών, και για να γίνει αυτό απαιτείται η ανάλογη ζήτηση προιόντων/υπηρεσιών.

Αυτή η ζήτηση από που έρχεται; Μα φυσικά από το σύνολο των καταναλωτών στην κοινωνία, αλλά όχι από όλους-από αυτούς που θέλουν και μπορούν να καταναλώσουν. Άρα για να μπορέσει να υπάρξει ζήτηση προιόντων και υπηρεσιών και άρα και να έχουν οι κεφαλαιοκράτες τα κίνητρα (αφού σκέφτονται μόνο τα κέρδη τους στα πλαίσια του καπιταλισμού) να προσλάβουν κόσμο, πρέπει οι υποψήφιοι καταναλωτές να θέλουν και να μπορούν να καταναλώσουν…

Στα πλαίσια του καπιταλισμού το “θέλουν” κανονίζεται μέσω της διαφήμισης. Μέσω των διαφημίσεων όχι μόνο προβάλλονται τα διαθέσιμα προς αγορά προιόντα και υπηρεσίες αλλά επίσης δημιουργούνται στον πολίτη-καταναλωτή νέες ανάγκες από το πουθενά τις οποίες σπεύδει (εφόσον μπορεί) να ικανοποιήσει (αλήθεια, πόσο χρειαζόμαστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ το iPhone 5); Το θέμα είναι, με το “μπορούν” τι γίνεται;

Για να μπορεί ο μέσος πολίτης (ο οποίος δεν έχει τα ευρά του “κου” Σιακόλα) να καταναλώσει, πρέπει να έχει επαρκή οικονομικά μέσα, κυρίως (αν μιλάμε για την πλειοψηφία των ανθρώπων) επαρκή μισθό. Όταν, λοιπόν, οι μισθοί, τα κοινωνικά επιδόματα και γενικότερα τα εισοδήματα μειώνονται, δημιουργείται πρόβλημα ανεργίας λόγω μη επαρκούς ζήτησης προιόντων και υπηρεσιών. Αυτό το πρόβλημα εντείνεται όσο ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια. Μα γιατί όμως δεν αυξάνεται πχ η κατανάλωση των πλουσίων (που παίρνουν τον πλούτο) όσο μειώνεται η κατανάλωση των φτωχών;

Απάντηση: Το ποσοστό του εισοδήματος που κάποιος καταναλώνει εξαρτάται από το εισόδημα.

Ας εξετάσουμε δύο σενάρια, τα οποία είναι υπερβολικά απλοποιημένα αλλά παρ’όλα αυτά καταδεικνύουν το πρόβλημα. Έστω ότι έχουμε στο σενάριο Α 5000 ευρώ τα οποία μοιράζονται εξίσου σε δύο άτομα. Το κάθε ένα από τα δύο αυτά άτομα θα δαπανήσει στην κατανάλωση το μεγαλύτερο μέρος των 2500 ευρώ τα οποία έχει, αν λάβουμε υπόψη τις τιμές και μέχρι ποιου σημείου “κορέζεται” σε μεγάλο βαθμό η αύξηση της ικανοποίησης που προέρχεται από την αύξηση της κατανάλωσης. Έστω ότι μιλάμε για κατανάλωση 2250 ευρώ ανά άτομο. Αυτό σημαίνει ότι τα δύο άτομα θα καταναλώσουν συνολικά προιόντα και υπηρεσίες αξίας 4500 ευρώ (αν αυτά τα 4500 ευρώ αντιστοιχούν πραγματικά σε μια “αντικειμενική” αξία η όχι είναι μια άλλη υπόθεση, εδώ έχει σημασία το πόσο χρήμα “κυκλοφορά” σε σχέση με πόσο είναι παγιδευμένο).

Έστω ότι έχουμε στο σενάριο Β το ένα από τα δύο άτομα να παίρνει 500 ευρώ και το άλλο 4500. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το “προνομιούχο” άτομο θα ξοδέψει 3000 από τα 4500 και το δεύτερο 500, η συνολική κατανάλωση είναι 3500 αντί 4500. Τα 1000 διαφορά θα…αποθηκευθούν από το “προνομιούχο” άτομο σε τραπεζικούς λογαριασμούς, ομόλογα, “σύνθετα” χρηματοοικονομικά “προιόντα” και διάφορες άλλες σπέκουλες και αφορολόγητους λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους, και δεν θα κινηθούν στην αγορά. Έτσι, θα υπάρχει ζήτηση μόνο για 3500 και όχι για 4500, με την ανάλογη αύξηση στην ανεργία.

Μα είναι δυνατό οι «φωστήρες» της Τρόικας, οι «ευεργέτες» του ΚΕΒΕ και οι «νομπελίστες» να μην σκέφτηκαν αυτό το απλό επιχείρημα; Όχι. Το σκέφτονται συνεχώς, και γι’αυτό προετοιμάζονται μέσω αύξησης της καταστολής και πλήρους αναδιοργάνωσης των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους για κοινωνικές εξεγέρσεις. Απλά δεν τους συμφέρει να το αναφέρουν.

Ίσως ο τελικός τους στόχος να μην είναι καν τα κέρδη, αλλά ο απόλυτος έλεγχος των λαών, αφού για αυτούς στην κορυφή της ζούγκλας του καπιταλισμού η εξουσία είναι όπως την πρέζα.

Όπως και να ‘χει, πρέπει να τους κοπεί η φόρα άμεσα. Οι πουλημένες κομματικά ελεγχόμενες συντεχνίες δεν μπορούν όμως να δώσουν λύση. Η μόνη λύση θα έρθει μέσω της άμεσης και μέχρι τέλους και χωρίς καμία αυταπάτη σύγκρουσης εργαζομένων με το κεφάλαιο. Η πλήρης διάσταση συμφερόντων με τους υφαρπακτές του ανθρώπινου μόχθου δεν αφήνει άλλα περιθώρια.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανωθούν μόνοι τους σε μαχητικά συνδικάτα βάσης ελεγχόμενα αμεσοδημοκρατικά από αυτούς. Πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για γενική επ’ αόριστον απεργία ΠΑΝΤΟΥ μέχρι την απόσυρση αυτού του μέτρου και την διεκδίκηση αξιοπρεπών μισθών και όρων εργοδότησης ως πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της μνημονιακής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Απεργιακά ταμεία αλληλεγγύης, ενισχυόμενα από όλους τους εργαζόμενους, είναι εδώ αναγκαία.

Με τις γενικές, ανυποχώρητες επ’ αόριστον απεργίες σε όλους τους τομείς της οικονομίας, μετά από μόλις ελάχιστες μέρες όλοι, καπιταλιστές, τροικανοί, δανειστές, οι πάντες θα σκάσουν και θα κερδίσουμε, αφού απλά το σύστημα τους δεν αντέχει ούτε στο ελάχιστο πλήρη διακοπή κάθε δραστηριότητας. Ούτε εργασία, αλλά ούτε αγορές και οικονομικές δραστηριότητες από ΚΑΝΕΝΑΝ. Κοινωνική γενική απεργία. Ειδικά έτσι που τα έμπλεξαν στο παγκοσμιοποιημένο τους σύστημα σήμερα, ελάχιστα θα αντέξουν σε «αναταραχές» πριν να καταρρεύσει ο ετοιμόρροπος πύργος του διεθνούς τους συστήματος. Αναγκαστικά θα υποκύψουν, αρκεί να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να ενωθούμε.

Ούτε η καταστολή, ούτε οι φυλακές, ούτε οι απολύσεις δε θα μπορέσουν να μας σταματήσουν. Απλά προσθέτουμε την ακύρωση όλων τους στα αιτήματα μας, τα οποία δε θα μπορέσουν να μη δεκτούν εντός ελάχιστου χρόνου, αν δε δουλεύει ΤΙΠΟΤΑ. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι πριν λίγο καιρό απείλησαν με επ’ αόριστο απεργία (ΜΟΝΟ οι τραπεζικοί) και η συντεχνία τους και το κράτος αναγκάστηκε να τους εξαπατήσει σχετικά με τα ταμεία προνοίας τους και τα κουρέματα που τάχα δε θα γίνονταν για να τους σταματήσει. Ας σκεφτούμε πόσο θα τρέχουν αν όλοι απλά έστω για λίγες μέρες δεν πάνε δουλειά.

Προυπόθεση για οργάνωση και επιτυχία των πιο πάνω είναι, φυσικά, ο απεγκλωβισμός των εργαζομένων από τις πουλημένες συντεχνίες και η δημιουργία νέων, αμεσοδημοκρατικών (και άρα εξ ορισμού αδιάφθορων αφού δε θα υπάρχουν καπελωτές να διεφθαρούν) που θα αγωνιστούν μέχρι τέλους για αξιοπρέπεια, δίκαιο και έχοντας ως τελικό αταλάντευτο στόχο την καταστροφή του άδικου και δολοφονικού συστήματος που ονομάζεται καπιταλισμός.

 

Οι πραγματικές αιτίες της ανεργίας-(καπιταλιστικά)Οικονομικά 101

Σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι λαοί σήμερα, ειδικά οι νέες γενιές. Ένα πρόβλημα με πολυδιάστατες συνέπειες , τις οποίες πάνω-κάτω όλοι μπορούν να φανταστούν, ακόμη και όσοι δεν είχαν (ακόμη?) την ατυχία να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση προσωπικά. Συνέπειες οικονομικές (αδύνατη πλέον η αξιοπρεπής διαβίωση ατόμων και οικογενειών χωρίς σημαντικά οικονομικά αποθέματα), ψυχολογικές (αισθήματα απόρριψης και κοινωνικού αποκλεισμού, καταθλίψεις, αυτοκτονίες), κοινωνικές (ενίσχυση της κοινωνικής τάσης προς τον κοινωνικό κανιβαλισμό-«αλληλοφάγωμα»- η οποία δυστυχώς υπάρχει και καλλιεργείται από τους οικονομικά ισχυρούς, «έγκλημα»), πολιτικές (ενίσχυση και στις χειρότερες περιπτώσεις κυριαρχία ακροδεξιών στοιχείων όπως στη Γερμανία του 30 με τις γνωστές συνέπειες) και πολλά άλλα.

Αλλά ποια είναι η αιτία της ανεργίας? Κατ’ αρχήν για να υπάρχει ανεργία συνεπάγεται ότι υπάρχει εργατικό δυναμικό (άτομα που μπορούν και θέλουν να εργαστούν) τα οποία δεν εργοδοτούνται. Ποιος παίρνει τις αποφάσεις περί εργοδοτήσεων και με ποια κίνητρα? Ως επί το πλείστον οι επιχειρηματίες-κεφαλαιοκράτες, με κίνητρο την αύξηση της παραγωγής τους και μέσω αυτού την αύξηση των κερδών τους. Για να μπορέσει όμως μια αύξηση της παραγωγής να μεταφραστεί σε αύξηση των κερδών, πρέπει να αυξηθούν τα έσοδα και άρα και οι πωλήσεις προιόντων/υπηρεσιών, και για να γίνει αυτό απαιτείται η ανάλογη ζήτηση προιόντων/υπηρεσιών.

Αυτή η ζήτηση από που έρχεται? Μα φυσικά από το σύνολο των καταναλωτών στην κοινωνία, αλλά όχι από όλους-από αυτούς που θέλουν και μπορούν να καταναλώσουν. Άρα για να μπορέσει να υπάρξει ζήτηση προιόντων και υπηρεσιών και άρα και να έχουν οι κεφαλαιοκράτες τα κίνητρα (αφού σκέφτονται μόνο τα κέρδη τους στα πλαίσια του καπιταλισμού) να προσλάβουν κόσμο, πρέπει οι υποψήφιοι καταναλωτές να θέλουν και να μπορούν να καταναλώσουν…

Στα πλαίσια του καπιταλισμού το «θέλουν» κανονίζεται μέσω της διαφήμισης. Μέσω των διαφημίσεων όχι μόνο προβάλλονται τα διαθέσιμα προς αγορά προιόντα και υπηρεσίες αλλά επίσης δημιουργούνται στον πολίτη-καταναλωτή νέες ανάγκες από το πουθενά τις οποίες σπεύδει (εφόσον μπορεί) να ικανοποιήσει (αλήθεια, πόσο χρειαζόμαστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ το iPhone 5)? Το θέμα είναι, με το «μπορούν» τι γίνεται?

Για να μπορεί ο μέσος πολίτης (ο οποίος δεν έχει τα ευρά του «κου» Σιακόλα) να καταναλώσει, πρέπει να έχει επαρκή οικονομικά μέσα, κυρίως (αν μιλάμε για την πλειοψηφία των ανθρώπων) επαρκή μισθό. Όταν, λοιπόν, οι μισθοί, τα κοινωνικά επιδόματα και γενικότερα τα εισοδήματα μειώνονται, δημιουργείται πρόβλημα ανεργίας λόγω μη επαρκούς ζήτησης προιόντων και υπηρεσιών. Αυτό το πρόβλημα εντείνεται όσο ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια. Μα γιατί όμως δεν αυξάνεται πχ η κατανάλωση των πλουσίων (που παίρνουν τον πλούτο) όσο μειώνεται η κατανάλωση των φτωχών?

Απάντηση: Το ποσοστό του εισοδήματος που κάποιος καταναλώνει εξαρτάται από το εισόδημα.

Ας εξετάσουμε δύο σενάρια, τα οποία είναι υπερβολικά απλοποιημένα αλλά παρ’όλα αυτά καταδεικνύουν το πρόβλημα. Έστω ότι έχουμε στο σενάριο Α 5000 ευρώ τα οποία μοιράζονται εξίσου σε δύο άτομα. Το κάθε ένα από τα δύο αυτά άτομα θα δαπανήσει στην κατανάλωση το μεγαλύτερο μέρος των 2500 ευρώ τα οποία έχει, αν λάβουμε υπόψη τις τιμές και μέχρι ποιου σημείου «κορέζεται» σε μεγάλο βαθμό η αύξηση της ικανοποίησης που προέρχεται από την αύξηση της κατανάλωσης. Έστω ότι μιλάμε για κατανάλωση 2250 ευρώ ανά άτομο. Αυτό σημαίνει ότι τα δύο άτομα θα καταναλώσουν συνολικά προιόντα και υπηρεσίες αξίας 4500 ευρώ (αν αυτά τα 4500 ευρώ αντιστοιχούν πραγματικά σε μια «αντικειμενική» αξία η όχι είναι μια άλλη υπόθεση, εδώ έχει σημασία το πόσο χρήμα «κυκλοφορά» σε σχέση με πόσο είναι παγιδευμένο).

Έστω ότι έχουμε στο σενάριο Β το ένα από τα δύο άτομα να παίρνει 500 ευρώ και το άλλο 4500. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το «προνομιούχο» άτομο θα ξοδέψει 3000 από τα 4500 και το δεύτερο 500, η συνολική κατανάλωση είναι 3500 αντί 4500. Τα 1000 διαφορά θα…αποθηκευθούν από το «προνομιούχο» άτομο σε τραπεζικούς λογαριασμούς, ομόλογα, «σύνθετα» χρηματοοικονομικά «προιόντα» και διάφορες άλλες σπέκουλες και αφορολόγητους λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους, και δεν θα κινηθούν στην αγορά. Έτσι, θα υπάρχει ζήτηση μόνο για 3500 και όχι για 4500, με την ανάλογη αύξηση στην ανεργία.

Τα πιο πάνω συνεπάγονται ότι για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η ανεργία (έστω και βραχυπρόθεσμα) πρέπει να αναδιανεμηθεί πιο δίκαια το «εθνικό» εισόδημα, ώστε να αυξηθεί η κατανάλωση. Αντίθετα, υφεσιακές συνταγές λιτότητας όπως αυτές που προωθεί η τρόικα και οι ντόπιοι υποστηρικτές της (μειώσεις μισθών, συντάξεων, κοινωνικών επιδομάτων, ιδιωτικοποίηση του εθνικού πλούτου) το αναδιανέμουν προς τους οικονομικά ισχυρότερους, οδηγώντας την αγορά σε «ασφυξία».

Αυτά όμως τους είναι γνωστά- και γι’ αυτό τα εφαρμόζουν, επειδή οι διαπλεκόμενοι με τα κώματα, τα ΜΜΕ και τις κυβερνήσεις που φέρνουν το ΔΝΤ μεγαλοκεφαλαιοκράτες (όπως πχ αυτοί)

https://m4trix87.wordpress.com/2011/10/15/%CF%84%CE%B1-%CE%AD%CF%83%CE%BF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B5%CF%80%CE%B9/

έχουν συμφέρον να αυξηθεί η ανεργία, αφού έτσι θα μειωθούν οι μισθοί (προσφορά-ζήτηση, όταν μειώνεται η ζήτηση εργασίας, μειώνεται η αμοιβή της). Ένα ακόμη μέρος του «δόγματος του σοκ» όπως εφαρμόζεται (και) στην Κύπρο με αφορμή την κρίση τους και μέσω του οργάνου τους, της Τρόικας…

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Shock_Doctrine

ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

Παραθέτω άρθρο της «Σημερινής» που δείχνει την πραγματικότητα σχετικά με την «οικονομική ευημερία» της Κύπρου, που την στιγμή που κάποιοι ανοίγουν σαμπάνιες για τα φυσικά αέρια αφήνει τους πολίτες της, ακόμη και παιδιά, να μην έχουν να φάνε!

 

Λιποθύμησαν στην τάξη από πείνα δύο αδέλφια

Συγκλονιστικές περιπτώσεις σε σχολεία της Πάφου

Πολλαπλασιάζονται οι μαθητές που δεν έχουν να φάνε, λόγω ανεργίας των γονέων τους, λένε οι σύνδεσμοι γονέων, οι οποίοι καθημερινά οργανώνουν συσσίτια σε σχολεία.

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΠΙΕΡΗ
«Υπάρχουν μαθητές που δεν έχουν ούτε να φάνε»

Τα συγκλονιστικά περιστατικά μαθητών που λιποθυμούν λόγω ασιτίας στην Ελλάδα, φαίνεται να κάνουν την εμφάνισή τους και σε σχολεία της Κύπρου. Ο Άρης -μαθητής πρώτης γυμνασίου και η αδελφή του Ελένη, τρίτης γυμνασίου- λιποθύμησαν εν ώρα μαθήματος λόγω ασιτίας σε σχολείο της Πάφου τον περασμένο μήνα. Και οι δύο τους γονείς, Ανδρέας και Ζωή, έχασαν τη δουλειά τους κατά το 2011, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να στηρίξουν οικονομικά την πενταμελή οικογένειά τους. Ο Σύνδεσμος Πολυτέκνων Πάφου, ο Σύνδεσμος Τρίτεκνων Πάφου και η Ομοσπονδία Συνδέσμου Γονέων Πάφου κινητοποιήθηκαν άμεσα κάνοντας έκκληση προς τους Κύπριους πολίτες για ευαισθητοποίηση και παροχή βοήθειας προς την οικογένεια.

Καλάθια προσφοράς

Ιδιαίτερα συγκινητικό είναι το μήνυμα που απευθύνουν προς τους αντιπροσώπους των υπεραγορών. «Θα περάσουν τα φετινά Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, με το ψυγείο τους άδειο. Τα συρτάρια της κουζίνας τους που άλλοτε ήταν γεμάτα τρόφιμα, αυτήν τη χρονιά είναι άδεια. Δεν θα υπάρξει γαλοπούλα ούτε κυπριακή σούβλα στο τραπέζι παρά μόνο σαν ανάμνηση περασμένων, καλύτερων χρόνων», αναφέρουν στο μήνυμα.

Στη συνέχεια καλούν τις υπεραγορές να τοποθετήσουν καλάθια κοινωνικής προσφοράς σε κεντρικά σημεία στα ταμεία των υπεραγορών, έτσι ώστε ο κάθε πελάτης, παράλληλα με τα δικά του ψώνια, να αγοράζει τρόφιμα ή άλλα και να τα τοποθετεί στα καλάθια. Ακολούθως, προσθέτουν, οι οργανωμένοι φορείς θα περισυλλέγουν τα προϊόντα κοινωνικής προσφοράς και θα τα διανέμουν στις οικογένειες που έχουν ανάγκη.

«Το κοινό όλων εμάς είναι ότι είμαστε όλοι άνθρωποι και σαν άνθρωποι μπορούμε να βοηθήσουμε. Σήμερα. Όχι αύριο, όχι μεθαύριο, όχι σε μια βδομάδα ούτε σε ένα μήνα. Ας ξεκινήσουμε σήμερα κιόλας. Γιατί για τα άτομα που χρειάζονται τη βοήθειά μας, το αύριο, το μεθαύριο και ο επόμενος μήνας δεν είναι πλέον τόσο σίγουρα», αναφέρεται στο μήνυμα.

Η κατάσταση είναι δύσκολη. Κι όμως μπορείτε να βοηθήσετε επικοινωνώντας με:

(α) Σύνδεσμο Πολυτέκνων Πάφου στο τηλέφωνο: 26 945531
(β) Σύνδεσμο Τρίτεκνων Πάφου στο τηλέφωνο: 26937414
(γ) Ομοσπονδία Συνδέσμου Γονέων Πάφου: 26923973
(δ) Με οποιαδήποτε εγγεγραμμένη φιλανθρωπική οργάνωση ή άτομα που γνωρίζετε ότι έχουν ανάγκη.

Επισημαίνεται ότι η προσπάθεια κινητοποίησης είναι μια προσωπική πρωτοβουλία και δεν υποστηρίζεται από καμία οργάνωση/κίνημα.

Πολλαπλασιάζονται οι άποροι μαθητές

Οι περιπτώσεις λιποθυμίας μαθητών σε σχολεία λόγω ασιτίας έχουν αυξηθεί δραματικά τους τελευταίους μήνες, σύμφωνα με τους συνδέσμους γονέων.

Υποστηρίζουν ότι πληθαίνουν κατακόρυφα οι οικογένειες, οι οποίες άλλοτε είχαν εργασία, εισόδημα και πλέον βασίζονται εξολοκλήρου στη φιλανθρωπία των συνανθρώπων τους για να επιβιώσουν.

«Τα τελευταία δύο χρόνια οι άποροι μαθητές στα δημοτικά σχολεία αυξήθηκαν κατά 25%», δήλωσε στη «Σ» ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Συνδέσμων Γονέων Δημοτικής
Εκπαίδευση Χρύσανθος Πιερή. Ανέφερε στη συνέχεια ότι το «συγκεκριμένο ποσοστό της αύξησης ανησυχεί πολύ τους γονείς», προσθέτοντας ότι «δυστυχώς ορισμένοι από τους άπορους μαθητές δεν έχουν να φάνε». Ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γονέων ανέφερε ότι οι άποροι μαθητές προέρχονται κυρίως από πολύτεκνες και μονογονεϊκές οικογένειες.

Συσσίτια στα σχολεία

Ο Χρύσανθος Πιερή ανέφερε ότι η βοήθεια που προσφέρουν οι σύνδεσμοι γονέων είναι δωρεάν σίτιση στα ολοήμερα και στην καντίνα, δωρεάν ασφάλεια και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καθώς και η παραχώρηση κουπονιών για ένδυση και υπόδηση από επιλεγμένα καταστήματα. Πρόσθεσε ότι τα χρήματα προέρχονται κυρίως από τη χορηγία που δίνεται από το Υπουργείο Παιδείας, από την Εκκλησία, και από τις διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι Σύνδεσμοι Γονέων.

Ζητούν μεγαλύτερο κονδύλι

Λόγω των αυξημένων αναγκών, ο κ. Πιερή ζητεί την αύξηση της κρατικής χορηγίας, η οποία, όπως είπε, δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών. Ανέφερε ότι το συγκεκριμένο αίτημα έχει σταλεί γραπτώς στον Υπουργό Παιδείας, από τον οποίο αναμένουν απάντηση. «Από πέρσι ζητούμε την αύξηση του κονδυλίου, για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα νέα δεδομένα, αλλά δυστυχώς δεν βρίσκουμε ανταπόκριση», τόνισε. Το κράτος σήμερα δίνει στη Συνομοσπονδία το ποσό των 5.500 ευρώ και στις έξι Ομοσπονδίες από 1700 ευρώ.

Ο Χρύσανθος Πιερή ανέφερε ότι πέρσι τα λεφτά που εισπράχθηκαν από τη χοροεσπερίδα της Συνομοσπονδίας διατέθηκαν εξολοκλήρου για τη θεραπεία δύο παιδιών της ίδιας οικογένειας.

Μεγάλο πρόβλημα στην Πάφο

Όπως ανέφερε στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνδέσμου Γονέων Μέσης Εκπαίδευσης Πάφου, Ανδρέας Μιχαηλίδης, πέρσι οι μαθητές που λάμβαναν οικονομική βοήθεια σε γυμνάσια και λύκεια της Πάφου ήταν 35 με 40, ενώ φέτος αυξήθηκαν σε 60 – 65. «Ο λόγος είναι σχεδόν πρωτοφανής, αφού πρόκειται για παιδιά των οποίων οι γονείς τους έχασαν τις εργασίες τους», είπε ο κ. Μιχαηλίδης.

Πρόσθεσε ότι ο αριθμός των μαθητών που χρήζουν οικονομικής βοήθειας δίνεται στους συνδέσμους γονέων από τη διεύθυνση του κάθε σχολείου και τα χρήματα που δίνονται στους μαθητές προέρχονται από το ταμείο του συνδέσμου γονέων, το οποίο ενισχύεται με τις μόνιμες και έκτακτες εισφορές.

24/12/2011 | Του Κυριάκου Πενηνταέξ

 

Και αυτά ενώ πριν λίγα χρόνια ο «κομμουνιστής» (χαχαχα) Χριστόφιας υπόσχετο «Δίκαιη Κοινωνία» στην προεκλογική του. Βέβαια δείγμα γραφής αποτελεί και η πρόσφατη συμψήφιση των νέων παγώματων και μειώσεων μισθών των ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων από το ΑΚΕΛ και η χαρακτήριση της ΠΑΣΥΔΥ από τον ίδιο τον Άντρο Κυπριανού ως «ανεύθυνης» επειδή η βάση της συντεχνίας προχώρησε σε κάποια περιορισμένης εμβέλειας μέτρα αντίδρασης.

Πλέον βλέπουμε στην πράξη την υποκρισία ΟΛΩΝ ΤΟΥΣ.

Οι οποίοι όλοι συνεργάζονται με τον πραγματικό εχθρό του απλού ανθρώπου, που είναι όχι μόνο το ΔΗΣΥ, όχι μόνο το ΑΚΕΛ, όχι μόνο πανηγύρια όπως το ΕΛΑΜ (όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν) αλλά το μεγάλο κεφάλαιο, οι έχοντες και κατέχοντες, όλοι αυτοί που μέσω των χρηματοδοτήσεων και των διασυνδέσεων τους ελέγχουν με αυτό τον τρόπο

https://m4trix87.wordpress.com/2009/09/23/%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/

την πολιτική στο σύστημα της αντιπροσωπευτικής ψευτοδημοκρατίας…

«Άνθρωποι» όπως αυτούς

https://m4trix87.wordpress.com/2011/10/15/%CF%84%CE%B1-%CE%AD%CF%83%CE%BF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B5%CF%80%CE%B9/

 

Τυνισία-παράδειγμα ΑΓΩΝΑ,ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ,ΝΙΚΗΣ!

Τυνισία,μια ακόμη υποτιθέμενη «Δημοκρατία»,υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ ούτως ώστε να μπορούν να έχουν συμμάχους στην περιοχή,κοντά στα πετρέλαια.

http://en.wikipedia.org/wiki/Tunisia_%E2%80%93_United_States_relations

καθώς και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ γαλλική κυβέρνηση

http://latimesblogs.latimes.com/babylonbeyond/2011/01/tunisia-france-iran-neda-uprisings-protests-police-support-crackdown.html

του αρχιφασίστα ρατσιστή φταίω-την-κρίση-του-κεφαλαίου-στους-ρομά Σαρκοζύ

Ελευθερία(?),Ισότητα(?),Αδελφότητα(?)

Με την έλλειψη ελευθεριών που χαρακτηρίζει οποιαδήποτε περιοχή στην οποία μπλέκεται η αμερικανική εξωτερική πολιτική(δες Ιράκ,Αφγανιστάν,Ελλάδα-χούντα κοκ).

Με έναν (ισόβιο τα τελευταία 23 χρόνια) «πρόεδρο»-δικτάτορα(Μπεν Αλί) ο οποίος ήταν ο φόβος και ο τρόμος του καταπιεσμένου λαού,ο οποίος υπέφερε από ανεργία και οικονομική ένδεια ενώ η κλίκα του δικτάτορα απελάμβανε την χλιδή.

Με τις απαραίτητες «ελεύθερες εκλογές»

On October 25, 2009, national elections to elect the president and parliament were held in Tunisia in what was described by a Human Rights Watch report as «an atmosphere of repression».^[56] Ben Ali faced three candidates, two of whom said they actually supported the incumbent^{[citation needed]}. No independent observer was allowed to monitor the vote.^{[citation needed]} Zinedine Ben Ali, won a landslide victory, with 89.62%. His opponent, Mohamed Bouchiha, received 5.01%. The candidate who was most critical of the regime, Ahmed Ibrahim, of the Ettajdid party, received only 1.57% after a campaign in which he was not allowed to put posters up or hold any kind of meeting.^[57] The president’s party, the CDR, also got the majority of votes for the parliamentary election, 84.59%. The Movement of Socialist Democrats party received 4.63%

(wikipedia)

ούτως ώστε ο δικτάτορας να έχει και την απαιτούμενη «νομιμοποίηση».

Όμως ο λαός ήξερε από πρώτο χέρι την αλήθεια,μια αλήθεια που o Μοχάμεντ Μπουαζίζι αντιμετώπισε από πρώτο χέρι,όταν αφού μετά από μακροχρόνια ανεργία μετά τις σπουδές του,σε μια προσπάθεια να επιβιώσει πουλώντας φρούτα στους δρόμους δέκτηκε την καταστολή από τις δυνάμεις της «τάξης» επειδή «δεν είχε άδεια»-δηλ δεν μπορούσε να δωροδοκήσει για να πάρει άδεια.Στην απόγνωση του,αποφάσισε να θέσει τέρμα στην ζωή του αυτοπυρπολούμενος.

Εν τω μεταξύ,η οργάνωση wikileaks

http://213.251.145.96/

γνωστή για τις αποκαλύψεις σχετικά με τα άπλυτα των διεφθαρμένων κυβερνήσεων,οικονομικών παραγόντων και γενικότερα των ελίτ ανά το παγκόσμιο,αλλά και την άγρια καταστολή που δέκτηκε και δέχεται

Η αλήθεια ΑΚΟΜΗ δεν φιμώνεται

εδημοσίευσε το ακόλουθο απόρρητο τηλεγράφημα,ενδεικτικό της κατάστασης

¶1. (S) According to Transparency International’s annual survey and Embassy contacts’ observations, corruption in Tunisia is getting worse. Whether it’s cash, services, land, property, or yes, even your yacht, President Ben Ali’s family is rumored to covet it and reportedly gets what it wants. Beyond the stories of the First Family’s shady dealings, Tunisians report encountering low-level corruption as well in interactions with the police, customs, and a variety of government ministries. The economic impact is clear, with Tunisian investors — fearing the long-arm of «the Family» — forgoing new investments, keeping domestic investment rates low and unemployment high (Refs G, H). These persistent rumors of corruption, coupled with rising inflation and continued unemployment, have helped to fuel frustration with the GOT and have contributed to recent protests in southwestern Tunisia (Ref A). With those at the top believed to be the worst offenders, and likely to remain in power, there are no checks in the system. End Summary.

The Sky’s the Limit

¶2. (C) According to Transparency International’s 2007 index, the perception is that corruption in Tunisia is getting worse. Tunisia’s ranking on the index dropped from 43 in 2005 to 61 in 2007 (out of 179 countries) with a score of 4.2 (with 1 the most corrupt and 10 the least corrupt). Although corruption is hard to verify and even more difficult to quantify, our contacts all agree that the situation is headed in the wrong direction. When asked whether he thought corruption was better, worse, or the same, XXXXXXXXXXXX exclaimed in exasperation, «Of course it’s getting worse!»He stated that corruption could not but increase as the culprits looked for more and more opportunities. Joking about Tunisia’srising inflation, he said that even the cost of bribes was up. «A traffic stop used to cost you 20 dinars and now it’s up to 40 or 50!»

All in the Family

¶3. (S) President Ben Ali’s extended family is often cited as the nexus of Tunisian corruption. Often referred to as a quasi-mafia, an oblique mention of «the Family» is enough to indicate which family you mean. Seemingly half of the Tunisian business community can claim a Ben Ali connection through marriage, and many of these relations are reported to have made the most of their lineage. Ben Ali’s wife, Leila Ben Ali, and her extended family — the Trabelsis — provoke the greatest ire from Tunisians. Along with the numerous allegations of Trabelsi corruption are often barbs about their lack of education, low social status, and conspicuous consumption. While some of the complaints about the Trabelsi clan seem to emanate from a disdain for their nouveau riche inclinations, Tunisians also argue that the Trabelsis strong arm tactics and flagrant abuse of the system make them easy to hate. Leila’s brother Belhassen Trabelsi is the most notorious family member and is rumored to have been involved in a wide-range of corrupt schemes from the recent Banque de Tunisie board shakeup (Ref B) to property expropriation and extortion of bribes. Leaving the question of their progenitor aside, Belhassen Trabelsi’s holdings are extensive and include an airline, several hotels, one of Tunisia’s two private radio stations, car assembly plants, Ford distribution, a real estate development company, and the list goes on. (See Ref K for a more extensive list of his holdings.) Yet, Belhassen is only one of Leila’s ten known siblings, each with their own children. Among this large extended family, Leila’s brother Moncef and nephew Imed are also particularly important economic actors.

¶4. (S/NF) The President is often given a pass, with many Tunisians arguing that he is being used by the Trabelsi clan and is unaware of their shady dealings. XXXXXXXXXXXX a strong supporter of the government and member of XXXXXXXXXXXX, told the Ambassador that the problem is not Ben Ali, but «the Family» going too far and breaking the rules. Nevertheless, it is hard to believe Ben Ali is not aware, at least generally, of the growing corruption problem. This might also reflect the seeming geographical divisions between the Ben Ali and Trabelsi fiefdoms, with the Ben Ali clan reportedly focused on the central coastal regional and the Trabelsi clan operating out of the greater Tunis area and therefore, generating the bulk of the gossip. The Ben Ali side of the Family and his children and in-laws from his first marriage are also implicated in a number of stories. Ben Ali has seven siblings, of which his late brother Moncef was a known drug trafficker, sentenced in absentia to 10 years prison in the French courts. Ben Ali has three children with his first wife Naima Kefi: Ghaouna, Dorsaf and Cyrine. They are married respectively to Slim Zarrouk, Slim Chiboub, and Marouane Mabrouk — all significant economic powers.

This Land is Your Land, This Land is My Land

¶5. (S/NF) With real estate development booming and land prices on the rise, owning property or land in the right location can either be a windfall or a one-way ticket to expropriation. In summer 2007, Leila Ben Ali received a desirable tract of land in Carthage for free from the GOT in order to build the for-profit Carthage International School (Ref F). In addition to the land, the school received a 1.8 million dinar (US $1.5 million) gift from the GOT, and within a matter of weeks the GOT had built new roads and stoplights to facilitate school access. It has been reported that Ms. Ben Ali has sold the Carthage International School to Belgian investors, but the Belgian Embassy has as yet been unable to confirm or discount the rumor. XXXXXXXXXXXX asserted that the school was indeed sold for a huge, but undisclosed sum.He noted any such sale would be pure profit since Ms. Ben Ali’s received land, infrastructure, and a hefty bonus at no cost.

¶6. (S/NF) Construction on an enormous and garish mansion has been underway next to the Ambassador’s residence for the past year. Multiple sources have told us that the home is that of Sakhr Materi, President Ben Ali’s son-in-law and owner of Zitouna Radio. This prime real estate was reportedly expropriated from its owner by the GOT for use by the water authority, then later granted to Materi for private use. A cafe owner recounted a similar tale to an Embassy employee, reporting that Belhassen Trabelsi forced him to trade in a cafe he previously owned in a prime location for his current cafe. The cafe owner stated Trabelsi told him he could do whatever he wanted there; if 50 dinar bribes to the police were not effective, Trabelsi said the owner had only to call him and he would «take care of it.»Yacht Wanted

¶6. (S/NF) In 2006, Imed and Moaz Trabelsi, Ben Ali’s nephews, are reported to have stolen the yacht of a well-connected French businessman, Bruno Roger, Chairman of Lazard Paris. The theft, widely reported in the French press, came to light when the yacht, freshly painted to cover distinguishing characteristics, appeared in the Sidi Bou Said harbor. Roger’s prominence in the French establishment created a potential irritant in bilateral relations and according to reports, the yacht was swiftly returned. The stolen yacht affair resurfaced in early 2008 due to an Interpol warrant for the two Trabelsis. In May, the brothers were brought before Tunisian courts, in a likely effort to satisfy international justice. The outcome of their case has not been reported.

Show Me Your Money

¶7. (S) Tunisia’s financial sector remains plagued by serious allegations of corruption and financial mismanagement. Tunisian business people joke that the most important relationship you can have is with your banker, reflecting the importance of personal connections rather than a solid business plan in securing financing. The legacy of relationship-based banking is a sector-wide rate of non-performing loans that is 19 percent, which remains high but is lower than a high of 25 percent in 2001 (Ref I). Embassy contacts are quick to point out that many of these loans are held by wealthy Tunisian business people who use their close ties to the regime to avoid repayment (Ref E). Lax oversight makes the banking sector an excellent target of opportunity, with multiple stories of «First Family» schemes. The recent reshuffle at Banque de Tunisie (Ref B), with the Foreign Minister’s wife assuming the presidency and Belhassen Trabelsi named to the board, is the latest example. According to a representative from Credit Agricole, Marouane Mabrouk, another of Ben Ali’s sons-in-law, purchased a 17 percent share of the former Banque du Sud (now Attijari Bank) shares immediately prior to the bank’s privatization. This 17 percent share was critical to acquiring controlling interest in the bank since the privatization represented only a 35 percent share in the bank. The Credit Agricole rep stated that Mabrouk shopped his shares to foreign banks with a significant premium, with the tender winner, Spanish-Moroccan Santander-Attijariwafa ultimately paying an off the books premium to Mabrouk. XXXXXXXXXXXX recounted that when he was still at his bank he used to receive phone calls from panicked clients who stated that Belhassen Trabelsi had asked them for money. He did not indicate whether he advised them to pay.

The Trickle Down Effect

¶8. (S) While the stories of high-level, Family corruption are among the most flagrant and oft-repeated, Tunisians report encountering low-level corruption more frequently in their daily lives. Speeding tickets can be ignored, passports can be expedited, and customs can be bypassed — all for the right price. Donations to the GOT’s 26-26 Fund for development or to the Bessma Society for the Handicapped — Leila Ben Ali’s favored charity — are also believed to grease the wheels. Hayet Louani (protect), a well-connected member of Parliament, faced increased pressure from the GOT after refusing several «requests» to donate money to Trabelsi’s soccer team. XXXXXXXXXXXX reported that customs inspectors demanded 10,000 dinars to get his goods through customs; he did not reveal whether or not he acquiesced to the demand.

¶9. (S) Nepotism is also believed to play a significant role in awarding scholarships and offering jobs. Knowing the right people at the Ministry of Higher Education can determine admission to the best schools or can mean a scholarship for study abroad. An Embassy FSN stated that the Director of International Cooperation, a long-time contact, offered to give his son a scholarship to Morocco on the basis of their acquaintance. If you do not know someone, money can also do the trick. There are many stories of Tunisians paying clerks at the Ministry of Higher Education to get their children into better schools than were merited by their test scores. Government jobs — a prize in Tunisia — are also believed to be doled out on the basis of connections. Leila Ben Ali’s late mother, Hajja Nana, is also reported to have acted as a broker for both school admissions and government job placement, providing her facilitation services for a commission. Among the complaints from the protestors in the mining area of Gafsa were allegations that jobs in the Gafsa Phosphate Company were given on the basis of connections and bribery.

Mob Rule?

¶10. (S/NF) The numerous stories of familial corruption are certainly galling to many Tunisians, but beyond the rumors of money-grabbing is a frustration that the well-connected can live outside the law. One Tunisian lamented that Tunisia was no longer a police state, it had become a state run by the mafia. «Even the police report to the Family!» he exclaimed. With those at the top believed to be the worst offenders, and likely to remain in power, there are no checks in the system. The daughter of a former governor recounted that Belhassen Trabelsi flew into her father’s office in a rage — even throwing an elderly office clerk to the ground — after being asked to abide by laws requiring insurance coverage for his amusement park.

Her father wrote a letter to President Ben Ali defending his decision and denouncing Trabelsi’s tactics. The letter was never answered, and he was removed from his post shortly thereafter. The GOT’s strong censorship of the press ensures that stories of familial corruption are not published. The Family’s corruption remains a red line that the press cross at their own peril. Although the February imprisonment of comedian Hedi Oula Baballah was ostensibly drug-related, human rights groups speculate his arrest was punishment for a 30 minute stand-up routine spoofing the President and his in-laws (Tunis D). International NGOs have made the case that the harsh prison conditions faced by journalist Slim Boukdhir, who was arrested for failing to present his ID card and insulting a police officer, are directly related to his articles criticizing government corruption. Corruption remains a topic relegated to hushed voices with quick glances over the shoulder.The Elephant in the Room

¶11. (S) Several Tunisian economists argue that it does not matter whether corruption is actually increasing because «perception is reality.» The perception of increasing corruption and the persistent rumors of shady backroom dealings has a negative impact on the economy regardless of the veracity. Contacts tell us they afraid to invest for fear that the family will suddenly want a cut. «What’s the point?» Alaya Bettaieb asked, «The best case scenario is that my investment succeeds and someone important tries to take a cut.» Persistently low domestic investment rates bear this out (Ref H). Foreign bank accounts, while illegal, are reportedly commonplace. A recent Ministry of Finance amnesty to encourage Tunisians to repatriate their funds has been an abject failure. Bettaeib stated that he plans to incorporate his new business in Mauritania or Malta, citing fear of unwanted interference. Many economists and business people note that strong investment in real estate and land reflects the lack of confidence in the economy and an effort to keep their money safe (Ref C).

¶12. (S) Thus far, foreign investors have been undeterred, and according to Tunisian business contacts, largely unaffected. Foreign investment continues to flow in at a healthy rate, even excluding the privatizations and huge Gulf projects which have yet to get underway. Foreign investors more rarely report encountering the type of extortion faced by Tunisians, perhaps reflecting that foreign investors have recourse to their own embassies and governments. British Gas representatives told the Ambassador they had not encountered any impropriety. XXXXXXXXXXXX stated that several years ago Belhassen Trabelsi attempted to strong arm a German company producing in the offshore sector, but that after the German Embassy intervened Trabelsi was explicitly cautioned to avoid offshore companies. Despite pronouncements about increasing domestic investment, the GOT focuses heavily on increasing FDI flows to the country, particularly in the offshore sector. Nevertheless, there are still several examples of foreign companies or investors being pressured into joining with the «right» partner. The prime example remains McDonald’s failed entry into Tunisia. When McDonald’s chose to limit Tunisia to one franchisee not of the GOT’s choosing, the whole deal was scuttled by the GOT’s refusal to grant the necessary authorization and McDonald’s unwillingness to play the game by granting a license to a franchisee with Family connections.

Comment

¶13. (S) Although the petty corruption rankles, it is the excesses of President Ben Ali’s family that inspire outrage among Tunisians. With Tunisians facing rising inflation and high unemployment, the conspicuous displays of wealth and persistent rumors of corruption have added fuel to the fire. The recent protests in the mining region of Gafsa provide a potent reminder of the discontent that remains largely beneath the surface. This government has based its legitimacy on its ability to deliver economic growth, but a growing number of Tunisians believe those as the top are keeping the benefits for themselves.

¶14. (S) Corruption is a problem that is at once both political and economic. The lack of transparency and accountability that characterize Tunisia’s political system similarly plague the economy, damaging the investment climate and fueling a culture of corruption. For all the talk of a Tunisian economic miracle and all the positive statistics, the fact that Tunisia’s own investors are steering clear speaks volumes. Corruption is the elephant in the room; it is the problem everyone knows about, but no one can publicly acknowledge. End Comment.

Η αυτοπυρπόληση,μαζί με τις πιο πάνω αποκαλύψεις, ήταν η αφορμή για τον λαό της Τυνισίας,που ξέσπασε,με απεργίες,δυναμικές κινητοποιήσεις,και συμπλοκές με τις δυνάμεις καταστολής,με περισσότερους των 100 νεκρούς.

Το καθεστώς,αφού η κήρυξη καθεστώτος «εκτάκτου ανάγκης»(=στρατιωτικός νόμος)και οι δεκάδες νεκρών δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την οργή του κόσμου,αποφάσισε να εγκαταλείψει την εξουσία.

Τότε,όλως «εξ απροόπτου»,οι ΗΠΑ και η Γαλλία,που μέχρι τότε αποτελούσαν τους καλύτερους συμμάχους του καθεστώτος,μπροστά στην αναμενόμενη αντίδραση της κοινής γνώμης ανά το παγκόσμιο-και έχοντας εις γνώσιν τους την οργή των ευρωπαίων σχετικά με την νεοφιλελεύθερη με αφορμή την κρίση αντεπίθεση κατά των λαικών κατακτήσεων

Τα χειρότερα έρχονται…οι μισθωτοί σκλάβοι (όλοι μας) το μυρίζονται?

έσπευσαν να «καταδικάσουν» το καθεστώς,μη δίδοντας ασυλία στον Μπεν Αλί-ξέροντας ότι υπήρχε η σύμμαχος τους ισλαμοφασιστική Σαουδική Αραβία για αυτό

http://en.news.maktoob.com/20090000547904/Saudi_Arabia_takes_in_Ben_Ali_and_family/Article.htm

Αν το κίνημα δεν σταθεί ικανό να οδηγήσει στην μη ανατρέψιμη ανατροπή αυτού καθαυτού του πολιτικού συστήματος και όχι απλά ενός συγκεκριμένου δικτάτορα  θα έρθει μάλλον νέος «πρόεδρος»-δες Κιργιστάν.

http://en.wikipedia.org/wiki/2010_Kyrgyzstani_uprising

(να δούμε τότε μετά από πόσες μέρες  θα κανονίσουν,και αυτοί διεφθαρμένοι από την εξουσία,συμφωνίες με τους άρχοντες σε Τυνησία και Δύση)…

επειδή,εκτός από τις θυσίες και το θάρρος του λαού,χρειάζεται πολιτική-ταξική-κοινωνική συνείδησηγια να καταστεί δυνατή η υιοθέτηση πολιτικών προτάσεων ανατροπής του υπάρχοντος άδικου συστήματος(καπιταλισμός,»αντιπροσωπευτική δημοκρατία» των 5ετών αυτοκρατόρων,τα οποία δίδουν χώρο για καλλιέργεια δικτατόρων) στην ολότητα του και την αντικατάσταση του με καθεστώς άμεσης δημοκρατίας με εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής και του κεφαλαίου.

Οι λαικές επιτροπές που δημιουργήθηκαν-όπως και στην Ελλάδα μετά τα Δεκεμβριανά του 2008

Τέτοιες μέρες

δίδουν μια κάποια ελπίδα αν όχι για ανατροπή σε βάθος,τουλάχιστο για καλλιέργεια πνεύματος,συνείδησης,νοοτροπίας,οργάνωσης και δομών κοινωνικής αυτοοργάνωσης/πάλης στην χώρα.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1249040

Τώρα οι λαοί σε γειτονικές χώρες (με καθεστώτα δικτατορίας μαριονέτες των ΗΠΑ) παραδειγματίζονται.

Η Αλγερία ήδη ταλανίζεται από «ταραχές».

http://www.guardian.co.uk/world/2011/jan/07/algeria-riots-food-prices

και το καθεστώς της Αιγύπτου αναμένει την σειρά του

http://www.guardian.co.uk/world/2011/jan/18/mohamed-elbaradei-tunisia-egypt

(οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές φυσικά τρέμουν,αφού ανατροπή φιλικών προς αυτούς καθεστώτων σε Τυνισία,Αλγερία,Αίγυπτο,με δεδομένη την εχθρική προς αυτούς στάση της Συρίας και την αμφίβολη θέση της Τουρκίας μετά την χειροτέρεψη των διπλωματικών της σχέσεων με το Ισραήλ-ειδικά μετά την κρίση με τον Στόλο της Ελευθερίας,και την συνεχή υποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων στο μέτωπο του Αφγανιστάν και ένα «μη συνεργάσιμο» Πακιστάν θα θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντα του ιμπεριαλιστικού τους συμμάχου-ορμητηρίου για τα πετρέλαια στην περιοχή,του Ισραήλ,και την στρατηγική τους για το Ιράκ.Επίσης όμως οι λαοί της Ευρώπης έχουν ακόμη ένα παράδειγμα αντίστασης κατά της καταπίεσης,χρήσιμο για παραδειγματισμό σχετικά με την νεοφιλελεύθερη αντεπίθεση των μεγαλοτραπεζιτών του ΔΝΤ και την «κρίση»)

Ο χειμώνας στην Μ Ανατολή προβλέπεται θερμός,όπως το μεσημέρι στην έρημο

Το ίδιο και στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Ο λαός της Ελλάδας συνεχίζει την αντίσταση-Καμία κάμψη μέχρι την ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Στην Κύπρο ακόμη τίποτα.

ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ???

ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΣΑΚΩΝΟΜΑΣΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΕΧΘΡΟ???

Ανάλυση των απόψεων του «εθνικού» μας νομπελίστα σχετικά με την οικονομία

Μα δεν το ακούσατε?

Μετά την περσινή βράβευση του Ομπάμα, Commander in Chief των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής στο Αφγανιστάν και το Ιράκ,που για το όπιο,τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου,και τις πετρελαιοπηγές και τα συμβόλαια ανοικοδόμησης-και όλα αυτά φυσικά για τις εταιρείες που ανεβοκατεβάζουν τους εκάστοτε ενοίκους του Λ Οίκου και όχι τον μέσο αμερικανό-εξολοθρεύουν δεκάδες χιλιάδες αθώους με το νόμπελ…Ειρήνης,τώρα αναγορεύεται κύπριος με το…νόμπελ οικονομίας!

Θα αναλύσω τις προτάσεις του μία προς μία-όπως εγώ ο αφελής μη οικονομολόγος τις αντιλαμβάνομαι με την κοινή μου λογική,όπως αναφέρονται σε άρθρο της Καθημερινής.

(να θυμάστε ότι και οι ακαδημαικοί-τόσο ο Πισσαρίδης όσο και οι επίτροποι που απονέμουν τα Νόμπελ,είναι άνθρωποι και διαφθείρονται)

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100048_12/10/2010_418274

«Η υπερκατανάλωση είναι η μεγάλη αδυναμία της ελληνικής οικονομίας»

Εκτός πραγματικότητας ο κύριος!Πλην των λίγων,η πλειοψηφία,ειδικά οι νέοι και οι συνταξιούχοι,με συντάξεις των 450 ευρώ και μισθούς των 750,πως είναι δυνατό να…υπερκαταναλώνουν?Μήπως τα κλέβουν?

Βαθιές αδυναμίες αντιμετωπίζονται μόνο με βαθιές τομές σε οικονομία, διοίκηση ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΟΜΗ

Δηλαδή(όπως θα δούμε παρακάτω)εννοεί διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικής πρόνοιας και προώθηση με την βία του ατομικιστικού αγώνα για απλά επιβίωση μέσα στη μιζέρια.

Η κεντρική κυβέρνηση παραμένει υπεύθυνη μόνο στους χώρους της δικαιοσύνης, άμυνας, προστασίας του πολίτη, υποδομών, και κοινωνικής πρόνοιας.

Αν λάβουμε υπόψη-όπως θα δούμε πιο κάτω-ότι κοινωνικές δαπάνες θα πετσοκοφτούν άγρια,και οι υποδομές θα κτίζονται από τους επιχειρηματίες με αντάλλαγμα..μη φορολόγηση για 30 χρόνια,τι μένει?ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ,ΑΜΥΝΑ,ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ(«ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ»…).

Δηλαδή το κράτος μόνο θα καταστέλλει κάθε αντίδραση του λαού,προς ώφελος των ισχυρών.

Οι προτάσεις μας στοχεύουν να αυξήσουν, έως το 2020, την παραγωγικότητα της εργασίας στο 120% του μέσου όρου της Ε.Ε

Όχι  βέβαια με νέες τεχνολογίες,αλλά με αύξηση των ωραρίων των εργαζομένων πέραν ακόμη και του συνήθους 10ώρου που ισχύει σήμερα.

Ριζοσπαστικές αναπτυξιακές στρατηγικές είναι ατελέσφορες εάν η κοινή γνώμη δεν πεισθεί πως επίκειται σοβαρή πάταξη της διαφθοράς και βελτίωση της εφιαλτικής ανεπάρκειας του Δημόσιου.

Κλειδί εδώ το ΝΑ ΠΕΙΣΤΕΙ,αντίθετα με το υπόλοιπο κείμενο,που απλά λέει ότι πρέπει να γίνει.Τυχαίο?Χμμ…

Επειτα από συνολική θητεία δώδεκα ετών, οι βουλευτές συνταξιοδοτούνται αναγκαστικά και αποκλείονται από κάθε δημόσια θέση.

Για να συνεχίσει να τους πληρώνει το μέγιστα το κώμα τους και οι εταιρείες που θα πριμοδοτούν με ιδιωτικοποιήσεις,μειώσεις φόρων και κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων κατά την διάρκεια της θητείας τους,και να ασκηθεί περαιτέρω πίεση-αφού θα έχουν σίγουρο «παχουλό» μισθό μόνο για 12 χρόνια-σε όσους σκεφτούν να «ξεστρατίσουν»,και βέβαια να αντικατασταθούν με άλλους,εξίσου διεφθαρμένους,εγκαίρως πριν να μάθει ο λαός τι έχουν κάνει…

Κοινοπραξίες κατασκευαστικών εταιρειών, ιδιωτών επενδυτών και άλλων αναλαμβάνουν το κόστος εκτέλεσης και τη συντήρηση σύγχρονων δικτύων αυτοκινητοδρόμων, λιμένων, αεροδρομίων με αντάλλαγμα αφορολόγητη εκμετάλλευση για 30 χρόνια.

Τι συμφέρει τα δημόσια ταμεία?Κατασκευή έργων από το κράτος και μόνο σε αντάλλαγμα με φορολογία συν 30 χρόνια στις μεγαλοεταιρείες,η κανένα από τα δύο σε αντάλλαγμα με την κατασκευή ακόμη και ενός δρόμου λίγων χιλιομέτρων?Ξεκάθαρο εδώ ότι οι προθέσεις είναι η δημιουργία «παραθύρων» για νόμιμη φοροδιαφυγή των ισχυρών.

Kατάχρηση δημόσιων πόρων γίνεται απαράγραπτο ιδιώνυμο αδίκημα για υψηλόβαθμους πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημόσιους λειτουργούς και επιχειρηματίες. Παραβάσεις εκδικάζονται τάχιστα από ειδικά δικαστήρια. Οι ένοχοι τιμωρούνται με δρακόντειες ποινές.

Προσέξτε

1)Kατάχρηση δημόσιων πόρων γίνεται απαράγραπτο ιδιώνυμο αδίκημα για υψηλόβαθμους πολιτικούς, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ, δημόσιους λειτουργούς και επιχειρηματίες.

και

2)Παραβάσεις εκδικάζονται τάχιστα από ειδικά δικαστήρια

συνδυασμός που εξασφαλίζει ότι το «τάχιστο» θα δημιουργεί πολλές ευκαιρίες για άνιση μεταχείριση των «υποδίκων».Μαντέψτε ποιοι θα την γλυτώνουν και ποιοι όχι και μάλιστα θα κατηγορούνται και θα καταδικάζονται άδικα…

Η απασχόληση στον γενικό δημόσιο τομέα μειώνεται διαδοχικά από 1.100 εκατ. σε 700 χιλιάδες μέχρι το 2015, με πώληση όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, και ανακατανέμεται ορθολογικά. Πλεονάζοντες υπάλληλοι αδειοδοτούνται με 80% των αποδοχών για τρία χρόνια, 60% για τα επόμενα δύο. Ατομα άνω των 55 ετών υπόκεινται σε ειδική μεταχείριση.

Δηλ τέρμα δημόσιο ρεύμα,νερό,αυτοκινητόδρομοι,ΥΓΕΙΑ!Πλέον όλα είναι έρμαιο της κερδοσκοπίας των ισχυρών εις βάρος της κοινωνίας,με τα- αναπόφευκτα λόγω της οικονομικής ισχύος που απαιτείται για επιβίωση σε τέτοιους κλάδους-ολιγοπώλια και καρτέλ να τσακίζουν τον καταναλωτή.

τα στοιχεία για την παιδεία και έρευνα είναι σαρωτικά: απογοητευτική επίδοση των Ελληνόπουλων 15 ετών στις εξετάσεις PISΑ (28οι από 30 χώρες του ΟΟΣΑ), οξύτατη ανεπάρκεια τεχνολογικών εφευρέσεων και ευρεσιτεχνιών (το ελληνικό μερίδιο ευρωπαϊκών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας είναι 10% από ό,τι αναλογεί στον πληθυσμό). Η τριτοβάθμια εκπαίδευση προετοιμάζει ανεπαρκώς τους νέους για ιδιωτική απασχόληση. Πτυχία ΑΕΙ βελτιώνουν μισθούς κατά μόνο 32%, δηλαδή 300 ευρώ τον μήνα, έναντι 61% στην Ε.Ε.

Σωστές παρατηρήσεις για το χάλι της ελληνικής παιδείας.Τι κάνουμε λοιπόν,τι φταίει?Μήπως η έλλειψη επαρκούς εξοπλισμού σε εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα-λόγω υποχρηματοδότησης(1),μήπως η τάση της (κατευθυνόμενης για ευνόητους λόγους)παιδείας από δημοτικό μέχρι λύκειο και Πανεπιστήμιο να μαθαίνει στους νέους να παπαγαλίζουν αντί να σκέφτονται,αφού σκέψη συνεπάγεται και ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ,και άρα δεν μπορούν να έχουν καινοτόμες ιδέες(2)?

Αν είναι έτσι,το (1) αντιμετωπίζεται με αύξηση της χρηματοδότησης για εξοπλισμούς και εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα,καθώς και των μισθών εκπαιδευτικών και ερευνητών,για να έχουν περισσότερο ηθικό και αφοσίωση στα καθήκοντα τους.Επίσης με αύξηση των φοιτητικών χορηγιών,ούτως ώστε να μην παρατηρείται το φαινόμενο φοιτητών για να βγάλουν τα απαραίτητα να αναγκάζονται να εργάζονται,χάνοντας χρόνο από την μελέτη τους!Το οποίο τελευταίο αντιμετωπίζει,μαζί με την προώθηση μιας καλλιέργειας της κριτικής σκέψης αντί της τυφλής αποδοχής της ύλης στην παιδεία,και το (2).Λογικότατες λύσεις!Που όμως συνεπάγονται αύξηση και των φόρων στο μεγάλο κεφάλαιο,που επειδή όμως χρηματοδοτεί διεφθαρμένους πολιτικούς,αλλά και ακαδημαικούς,ούτε προτείνονται,ούτε ψηφίζονται,όπως επίσης και επειδή δεν τους συμφέρει ο λαός να τους αμφισβητεί.Αντίθετα,αφού η δημόσια παιδεία είναι ήδη χάλια,γιατί δεν την διαλύουμε ολοκληρωτικά,αντικαθιστώντας την με επιχειρήσεις,διερωτάται ο νομπελίστας μας…

(για να πειστείτε για του λόγου το αληθές,σκεφτείτε ότι η Ελλάς,μαζί με την Κύπρο,είναι και πρώτες σε θρησκευτική πίστη…τυχαίο?)

Πρόταση 6: Ανακαλείται η απαγόρευση ιδιωτικών πανεπιστημίων και αστυνομικής παρουσίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η χρηματοδότηση και επίβλεψη των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μεταφέρεται από το υπουργείο Παιδείας σε περιφερειακές αυτοδιοικήσεις.

Όσο για την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου,όταν παίρνεις μέτρα που στρέφονται κατά του κοινωνικού συνόλου,λογικό είναι να αναμένεις αντιδράσεις,άρα να θέλεις και χουντικά(δες άρμα στο Πολυτεχνείο)μέτρα καταστολής.

Από το 2013 τα ιδρύματα αυτονομούνται, με πλήρη δικαιοδοσία σε πρόσληψη προσωπικού, και καθορισμό αμοιβών, ΔΙΔΑΚΤΡΩΝ και αριθμού εισακτέων.

Δεν έχεις λεφτά του άλλου κόσμου?Δεν πας πανεπιστήμιο!Ίσες ευκαιρίες ΠΕΡΙΠΑΤΟ.Καμιά ελπίδα πλέον για παιδιά φτωχών οικογενειών να έχουν τα εφόδια για να πετύχουν με την αξία τους σε αυτή την κοινωνία-κάτι που αντιτίθεται ακόμη και με τις αρχές του ούτω καλούμενου «φιλελευθερισμού»,ο οποίος θέλει κοινωνία ζούγκλα,αλλά με ίση παροχή «όπλων» στον αγώνα για αλληλοεξόντωση…Χειρότερα και από καπιταλισμό,πίσω στην φεουδαρχία,όπου μόνο οι απόγονοι των ευγενών είχαν δικαιώματα!

Πρόταση 8: Νομοθετείται χρονοδιάγραμμα απελευθέρωσης μέχρι το 2015 όλων των αγορών εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών και όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού αναλαμβάνει την επίβλεψη όλων των αγορών.

Ώστε να ανοίξουν οι πύλες,να μπουν μέσα τα καρτέλ να φάνε όλους τους μικρομεσαίους…

Αναδιοργανώνεται το εθνικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι συμβάσεις ρυθμίζουν αμοιβές και όρους απασχόλησης και αποζημίωσης. Απεργιακές αποφάσεις σωματείων απαιτούν πλειοψηφία των μελών τους σε μυστικές ψηφοφορίες ΥΠΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΒΛΕΨΗ.

Ξανά εκφοβισμός διά «νόμου»…

Λείπει εκπαιδευμένο προσωπικό, ενώ γιατροί και νοσοκόμοι που ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΩΣ δωροδοκούνται από ασθενείς που επιθυμούν περίθαλψη ποιότητας. Αποτέλεσμα: οι Ελληνίδες ζουν τώρα δύο χρόνια λιγότερα από τις Ισπανίδες, ενώ ζούσαν το ίδιο το 1960.

Και καλά κύριε νομπελίστα,αφού αμείβονται ανεπαρκώς-και γι αυτό διαφθείρονται-γιατί δεν προτείνεις αύξηση της αμοιβής τους με αύξηση της φορολόγησης του μεγάλου πλούτου?Αντίθετα,ξανά διάλυση-ξεπούλημα ως θεραπεία.Πονεί κεφάλι?Κόβω κεφάλι!

Τα δημόσια νοσοκομεία οργανώνονται ως αυτοτελή ιδρύματα και αποζημιώνονται από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες μέσω ενός συστήματος υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας υπό την επίβλεψη του κράτους.

Για περισσότερα σχετικά με τα «καλά» του παραλογισμού της ιδιωτικής ασφάλισης,στην οποία οι ιδιώτες δεν επιτρέπουν την ασφάλιση σε όσους είναι πιο πιθανό να ασθενήσουν-άρα έχουν και μεγαλύτερη ανάγκη-για λόγους συμφέροντος,εδώ

Για να φθάσει η Ελλάδα τουλάχιστον το μέσο επίπεδο της Ε.Ε. στις ξένες επενδύσεις, προτείνουμε δραστική μείωση των φόρων για άτομα και επιχειρήσεις με παράλληλη μέριμνα για τα οικονομικά αδύνατα στρώματα και συνταξιούχους.

Όμηροι των ξένων μεγαλοεπιχειρηματιών…που είστε τώρα «πατριώτες»???Και καλά,αφού θα μειώσετε τους φόρους,πως θα μεριμνήσετε για τους οικονομικά ανίσχυρους?Με περισσότερο δανεισμό?Η μήπως είστε αλχημιστές και θα μετατρέψετε σίδηρο σε χρυσό?

Ολοι οι άμεσοι φόροι στις επιχειρήσεις μειώνονται στο 10%, όπως στην Κύπρο. Οι κρατήσεις για κοινωνική ασφάλιση μειώνονται βαθμιαία μέχρι το 2015 κατά το ένα τρίτο. Το φορολογικό σύστημα αναμορφώνεται, με τους φόρους εισοδήματος μειούμενους στο μισό, και συνδυάζεται με σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα που εγγυάται ελάχιστο εισόδημα για εργαζομένους και συνταξιούχους.

Αν λάβουμε υπόψη όλα τα φορολογικά ωφελήματα των ισχυρών,αντιλαμβάνεστε για τι κατώτερο μισθό μιλούμε…

Γενικά τώρα,δεν αμφισβητώ το ακαδημαικό background του «κυρίου»,γι αυτό μην πείτε ότι αμφισβητώ την επιστήμη.

ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΑΜΦΙΣΒΗΤΩ.

Λέω ότι ντροπιάζει την επιστήμη του,χρησιμοποιώντας την ανήθικα για προώθηση των συμφερόντων όλων εκείνων των οικονομικά ισχυρών που χρηματοδοτούν-όπως και τα κόμματα-και τα πανεπιστήμια,παρέχοντας τους χορηγίες για ερευνητικά προγράμματα-με ανταλλάγματα και άλλα,πλην της πρόσβασης στα αποτελέσματα των ερευνών…

Κάτι το οποίο πιθανόν-πιθανόν λέω…-να ισχύει και για τα πανεπιστήμια που εργοδοτούν τους ακαδημαικούς που συμμετέχουν στην επιτροπή που βραβεύει με τα βραβεία Νόμπελ.

Τελικά,η λύση είναι πολύ απλή αν,χωρίς να ενδιαφερόμαστε για την ευημερία του λαού,θέλουμε απλά να υπηρετήσουμε τους τραπεζίτες-μεγαλοεπιχειρηματίες,και έχουμε το μονοπώλιο της βίας,και δεν χρειάζεται ακαδημαική γνώση.

Χούντα,αστυνομοκρατία παντού,άμεση κλοπή των περιουσιών του λαού από το κράτος όχι για αναδιανομή στον λαό αλλά για παροχή στους τραπεζίτες,άμεση εξόντωση όσων αντισταθούν,δουλική εργασία σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως με την βία.

Που είναι ακριβώς αυτό που θέλουν,και απλά ενδύουν με τον μανδύα του ακαδημαικού,των «ευαίσθητων κοινωνικά» «απαραίτητων» μέτρων,της «προστασίας του πολίτη» κοκ.

Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ/ΔΝΤ και εναλλακτικά ΝΔ/ΔΝΤ ,όλοι τους διεφθαρμένοι,και πλύση εγκεφάλου μέσω των ΜΜΕ στον λαό για να μην γυρεύει εναλλακτικές λύσεις = χούντα

καθημερινές επιχειρήσεις κατά αναρχικών,μεταναστών,στα Εξάρχεια και σε κάθε απεργία και χώρο κοινωνικής αντίστασης,ακόμη και σε πάρκα-δες Ναυαρίνου,αυτόφορα,νέοι τρομονόμοι από Αύγουστο,ψηφισμένοι ενώ ο κόσμος ήταν διακοπές

Οι τρομοκράτες τοποτηρητές του ΔΝΤ τους βαφτίζουν όλους τρομοκράτες

= αστυνομοκρατία

άμεση κλοπή των περιουσιών του λαού από το κράτος όχι για αναδιανομή στον λαό αλλά για παροχή στους τραπεζίτες = (με την διαφορά ότι είναι «έμμεση»)μείωση επιδομάτων,κατώτατων μισθών,συντάξεων,ξεπούλημα δημόσιων υπηρεσιών,και παροχή δισεκατομμυρίων στις (πολύ επικερδούσες,παρά την «κρίση»)τράπεζες.

Συλλήψεις για «τρομοκρατία»,»οχλαγωγία»,ακόμη και «εξύβριση κατά της αρχής»,που συνεπάγονται φακέλωμα και οικονομική/κοινωνική εξόντωση = άμεση εξόντωση όσων αντισταθούν

εργασία με ελάχιστο μισθό 500 ευρώ αντί για 750-ακόμη πιο σκατά από τα σκατά-και αναγκαστικός για μη εύπορους δανεισμός από τράπεζες,με την υποχρέωση της εξόφλησης των τόκων μια ζωή-με 500 τον μήνα η εξόφληση δανείου είναι αδύνατη,οπότε είναι αναγκαστικό για να μην μείνεις άστεγος/πας φυλακή για χρέη να δουλεύεις για 500 τον μήνα,εκ των οποίων τα 400 δόσεις του δανείου και 100 με βία να επιβιώνεις = δουλική εργασία σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως(= επιχειρήσεις) με την βία

Βόρεια Κορέα λέτε, αντικομμουνιστές?

Φαίνεται ότι ο καπιταλισμός την μιμείται κατά γράμμα!

Νέα,φρέσκα μέτρα!Πάρε,κόσμε,εξαθλίωση!

Νέα μέτρα κατά των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων του ελληνικού λαού,με αφορμή την κρίση και το ΔΝΤ,ενώ οι τράπεζες και οι καπιταλιστές βγάζουν τεράστια κέρδη

https://m4trix87.wordpress.com/?s=%CE%94%CE%9D%CE%A4

(αναδημοσίευση από Athens Indymedia)

Ενδεικτικό της απουσίας ήθους τους,καθώς και της ανησυχίας τους για τυχόν αντιδράσεις,ο τρόπος με τον οποίο τα περνούν

  Μνημόνιο Version 2

από kapia 5:48μμ, Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010
(Τροποποιήθηκε 5:54μμ, Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010)

Oσοι έχουν μελετήσει το δωσιλογικό Μνημόνιο δεν αισθάνθηκαν καμία έκπληξη από την πρώτη επικαιροποίησή του, που μας έχει ήδη δώσει το Μνημόνιο-2. Η λογική του Μνημόνιου είναι απλή: Περιλαμβάνει ένα πακέτο ύψους 30 δισ. ευρώ. Αυτό το πακέτο πρέπει να εξασφαλιστεί μέσα στην τριετία. Το σύνολο των μέτρων της τριετίας, όμως, δεν μπορεί να εξειδικευτεί από την αρχή. Και για τεχνικούς και για πολιτικούς λόγους. Τεχνικά πρέπει να βλέπουν τι αποδίδει η κάθε ομάδα μέτρων και να κάνουν προσαρμογές, ενώ πολιτικά θέλουν να εξασφαλίσουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού πάνω στους εργαζόμενους. Τα 30 δισ. όμως είναι 30 δισ. κι αυτά θα μας τ’ αρπάξουν με το ζόρι. Αρα, εφαρμόζουν μια πολιτική που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «βαρέλι δίχως πάτο».

Η πρώτη επικαιροποίηση του Μνημόνιου, λοιπόν, ύστερα από ένα τρίμηνο εφαρμογής (μόλις!), δείχνει με τον πιο καθαρό τρόπο με τι είμαστε αντιμέτωποι. Πριν, όμως, δούμε τι νέο περιλαμβάνει το Μνημόνιο-2, πρέπει να σημειώσουμε πως οι κραυγούλες του Παπακωνσταντίνου, που με το γνωστό στυλάκι του ιεοκήρυκα φωνάζει «δεν υπάρχει νέο μνημόνιο, δεν υπάρχουν νέα μέτρα», δεν αξίζουν ούτε για φτύσιμο. Είναι σαν τις διακηρύξεις όλων των υπουργών Οικονομικών, ότι «δεν θα μπουν νέοι φόροι», που δεν τους εμπόδιζαν σε τίποτα να αυξήσουν τους παλιούς. Το ίδιο ισχύει και για το Μνημόνιο. Κάθε φορά συγκεκριμενοποιεί μερικά πακέτα μέτρων άμεσης εφαρμογής, ενώ τα μεσο-μακροπρόθεσμα τα αφήνει με γενικές διατυπώσεις. Οταν πλησιάζει ο χρόνος εφαρμογής, τότε τα συγκεκριμενοποιεί, όπως κάνει τώρα με τον ΟΣΕ. Ταυτόχρονα, κάνει και ορισμένες αναθεωρήσεις, αφού από την αρχή περιλαμβάνει ένα βασικό μότο, το οποίο επαναλαμβάνουν με δωσιλογική συνέπεια ο Παπακωνσταντίνου με τον Προβόπουλο, στην εισαγωγική επιστολή τους προς τους ηγέτες της τρόικας. Κλείνουν την επιστολή τους αναφέροντας ευπειθέστατα: «Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε διορθωτικές δράσεις εφόσον καταστεί αναγκαίο για την εκπλήρωση αυτών των στόχων, καθώς οι συνθήκες μεταβάλλονται». Γιʼ αυτό λέμε ότι οι «διαβεβαιώσεις» του Παπακωνσταντίνου δεν αξίζουν ούτε το σάλιο μας.

Στη δεύτερη κιόλας παράγραφό του το Μνημόνιο-2, αφού αναφέρεται στην αναθεώρηση προς τα πάνω του πληθωρισμού (υπολογίζει τον εναρμονισμένο δείκτη σε 4,75% σε ετήσια βάση), σημειώνει ότι «δεν υπάρχει κάποια ένδειξη μετακύλισης των υψηλότερων τιμών στους μισθούς, καθώς η εθνική συλλογική σύμβαση που μόλις υπεγράφη συμβάλλει στη συγκράτηση της αύξησης των μισθών και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας». Αποκαλύπτουν, δηλαδή, ότι βασικός στόχος τους είναι η αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, που θέλουν να τη γδύνουν με τη φορολογία, με το πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών και με τον πληθωρισμό, χωρίς αυτή να έχει τη δυνατότητα να αναπληρώνει μέρος έστω των απωλειών της με αύξηση των μισθών και των μεροκάματων. Και βέβαια, εγγυητής για την αύξηση της εκμετάλλευσης είναι η πουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Σε ό,τι αφορά την πορεία των εσόδων και των δαπανών δίνονται μόνο ποσοστά. Αναφέρεται, όμως, ως στόχος για τις δαπάνες «να κλείσει το έτος με ένα περιθώριο καλύτερης από το αναμενόμενο απόδοσης της τάξης των 4 δισ. ευρώ για την κάλυψη των κινδύνων που προέρχονται από άλλες περιοχές της γενικής κυβέρνησης». Παπακωνσταντίνου και Σαχινίδης επαναλαμβάνουν καθημερινά, ότι η υστέρηση των εσόδων είναι μόλις 770 εκατ. ευρώ, το μεγαλύτερος μέρος των οποίων θα καλυφθεί μέχρι το τέλος του χρόνου. Γιατί τότε θέλουν «μαξιλάρι» (πάνω από το προβλεπόμενο) 4 δισ. από τις δαπάνες; Και γιατί στην ίδια παράγραφο σημειώνουν «ανά πάσα στιγμή, αν η απόδοση απομακρυνθεί από αυτούς τους στόχους, ή τα έσοδα πέσουν κάτω από το προγραμματισμένο, η κυβέρνηση θα είναι έτοιμη να λάβει διορθωτικά μέτρα»; Είναι ολοφάνερο ότι κυβέρνηση και τρόικα ψεύδονται. Δεν δίνουν όλα τα στοιχεία στη δημοσιότητα, για να μπορούν να προχω-    ρούν συνεχώς σε νέα αντιλαϊκά μέτρα. Αν έχεις «μαξιλάρι» 4 δισ. από τις δαπάνες και υστέρηση μόνο 0,77 δισ. στα έσοδα, δεν έχεις ανάγκη να μιλάς για «διορθωτικά μέτρα». Το «λογικό» θα ήταν να μιλάς για επιστροφή –τουλάχιστον ενός μέρους– του «μαξιλαριού» με τη μορφή αύξησης κρατικών δαπανών, επιδοτήσεων, επιδομάτων κ.λπ. Προσέξτε, δεν μιλάμε για πενταροδεκάρες, αλλά για 3,23 δισ. ευρώ (σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία).

Σε ό,τι αφορά την Υγεία, γίνεται λόγος για «αύξηση της συμμετοχής των ασφαλιζόμενων στα εξωτερικά ιατρεία και τις διαγνωστικές εξετάσεις». Είναι μια συγκεκριμενοποίηση σε σχέση με το αρχικό Μνημόνιο, όμως και πάλι δεν αποκαλύπτει το εύρος των στοχεύσεών τους. Γιατί όσο και αν διευρύνουν τη συμμετοχή των ασθενών στα εξωτερικά ιατρεία (στο πλαίσιο της διεύρυνσης της ολοήμερης λειτουργίας των νοσοκομείων), δε μπορούν να καλύψουν το κόστος λειτουργίας ενός κρατικού συστήματος υγείας. Στόχος τους είναι η καθιέρωση του ανοιχτού νοσήλιου, που θα φτάσει τις χρεώσεις στα ύψη. Και επειδή τα ασφαλιστικά ταμεία δεν υπάρχει περίπτωση νʼ αντέξουν αυτό το κόστος, θα κληθεί ο ασφαλισμένος να βάλει πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Σε ό,τι αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, πέρα από το στόχο της εξοικονόμησης 500 εκατ. ευρώ για καθένα από τα τρία επόμενα χρόνια (2011-13), αυτή τη φορά γίνεται λόγος και για «στοχευμένο εξορθολογισμό προσωπικού». Στο ΦΕΚ έχει δημοσιευτεί ήδη σωρεία αποφάσεων με τις οποίες μεταφέρεται προσωπικό από τις καταργούμενες νομαρχίες στους «καλλικράτειους» δήμους. Ολοι μεταφέρονται σε προσωποπαγείς θέσεις, οι οποίες θα καταργούνται με τη συνταξιοδότησή τους. Στόχος τους, λοιπόν, είναι να ξεφορτωθούν πληθώρα οργανικών θέσεων από τους ΟΤΑ, ώστε να δοθεί η συντριπτική πλειοψηφία των υπηρεσιών τους σε εργολάβους-δουλέμπορους.

Στον τομέα των δημόσιων μέσων μεταφοράς, πέρα από την επανάληψη της κατεύθυνσης για «αύξηση των εισιτηρίων» και «περαιτέρω μείωση των υπέρμετρων επιδομάτων και των υπερωριών», συγκεκριμενοποιείται το θέμα του ΟΣΕ, που μπαίνει πρώτος στην κλίνη του Προκρούστη. Οι κρατικές επιδοτήσεις συνολικά προς τον ΟΣΕ «θα περιοριστούν σε 50 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, και καμία νέα εγγύηση χρέους από το κράτος δεν θα δοθεί στην αναδιαρθρωμένη σιδηροδρομική επιχείρηση».Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης αναφέρουμε ότι ο ΟΣΕ πήρε το 2008 από τον κρατικό προϋπολογισμό ποσό 406 εκατ. ευρώ, το 2009 524 εκατ. και το 2010 400 εκατ. Ποσά απαραίτητα για τη συντήρηση, τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου. Προβλέπεται ο νόμος να συζητηθεί στη Βουλή έως το τέλος Σεπτεμβρίου «και, παράλληλα, η κυβέρνηση θα εγκρίνει ένα επιχειρηματικό σχέδιο με δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα ενεργειών». Ετσι, η σημερινή ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα πρέπει να είναι κερδοφόρα το 2011, ενώ «το επιχειρηματικό σχέδιο θα περιλαμβάνει μια σαφή στρατηγική για να καταστεί ο διαχειριστής των υποδομών οικονομικά βιώσιμος μεσοπρόθεσμα»! Πώς θα γίνει αυτό, όταν κόβονται σε ποσοστό σχεδόν 90% οι κρατικές επιδοτήσεις; Καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει.

Για την ενέργεια, προβλέπεται «ο εξορθολογισμός των τιμολογίων με παράλληλη εξασφάλιση της προστασίας για τις πιο ευάλωτες οικονομικά ομάδες του πληθυσμού». Επειδή έχει δοθεί στην κυβέρνηση παράταση μέχρι το Δεκέμβρη για να υποβάλει σχέδιο για την απελευθέρωση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, δεν υπάρχει αναλυτική αναφορά, πέραν της υποχρέωσης «ανοίγματος προς τρίτους της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη». Φωτογραφίζεται όμως η παρέμβαση στη διαμόρφωση των τιμολογίων, τα οποία πρέπει «να αντανα-  κλούν, σταδιακά και το αργότερο μέχρι τον Ιούνιο του 2013, τις τιμές χονδρικής της αγοράς». Είναι γνωστό ότι τα λαμόγια των ΑΠΕ πωλούν στη ΔΕΗ το ρεύμα πολύ πιο ακριβά απʼ όσο πουλάει η ΔΕΗ. Επίσης, οι καπιταλιστές που θα δραστηριοποιηθούν στην παραγωγή (είτε με φυσικό αέριο είτε με λιγνίτη), θα θέλουν να βγάλουν το μέγιστο κέρδος. Πρέπει, λοιπόν, και η ΔΕΗ να αυξήσει τα τιμολόγιά της στα επίπεδα που θα επιτρέπουν τη μέγιστη κερδοφορία. Ηδη, σύμφωνα με πληροφορίες του αστικού Τύπου, η ΡΑΕ έχει πάρει απόφαση για αυξήσεις ακόμα και μέχρι 50%. Μπορεί να μη ρίξουν με τη μία όλη την αύξηση, όμως –δεδομένου ότι πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία μέχρι τον Ιούνη του 2013– θα έχουμε διαδοχικές αυξήσεις, μέχρι που τα τιμολόγια να φτάσουν εκεί που θέλουν οι ιδιώτες καπιταλιστές. Σαν «τυράκι» λειτουργεί η πρόβλεψη μειωμένων τιμολογίων για «ευάλωτους καταναλωτές». Ηδη, ο υφυπουργός ΠΕΚΑ Γ. Μανιάτης έχει υπογράψει την απόφαση για την «εφαρμογή Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου», που αφορά ελάχιστους εργαζόμενους και συνταξιούχους. Ελάχιστους, πρώτο γιατί για να ενταχθεί κάποιος στη ρύθμιση θα πρέπει να έχει οικογενειακό εισόδημα μικρότερο από το ατομικό αφορολόγητο μισθωτών συνταξιούχων (12.000 ευρώ) ή να είναι μακροχρόνια άνεργος (πάνω από 12 μήνες και με εισόδημα μικρότερο από το αφορολόγητο μισθωτών-συνταξιούχων) ή να έχει άτομο με αναπηρία πάνω από 67% (και με το εισοδηματικό κριτήριο). Δεύτερο, γιατί η τετραμηνιαία κατανάλωσή του δεν πρέπει να ξεπερνά τις 1200 kWh (1000 για τους ανέργους), ενώ χαμηλότερο τιμολόγιο θα πάρει μόνο για τις 800 kWh.

Σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις, το επικαιροποιημένο Μνημόνιο κάνει ένα βήμα παραπέρα, πάντοτε προς όφελος των καπιταλιστών, προβλέποντας την κατάργηση της διάταξης νόμου που δίνει στον υπουργό Εργασίας το δικαίωμα να επεκτείνει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας σε όλους τους εργαζόμενους (και σε εκείνους που δεν εκπροσωπούνται συνδικαλιστικά στις διαπραγματεύσεις. Ετσι, σε συνδυασμό με τη ρύθμιση σύμφωνα με την οποία οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν όλων των άλλων, οδηγεί στην επί της ουσίας κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, που ήταν χρόνιο αίτημα των καπιταλιστών. Επίσης, το Μνημόνιο-2 δεν παραλείπει να επαναλάβει την υποχρέωση της κατάργησης της υποχρεωτικότητας της διαιτησίας, που είναι εκκρεμότητα μιας και δεν ρυθμίστηκε με το νόμο Λοβέρδου-Παπακωνσταντίνου.

Προβλέπεται, ακόμη, αλλαγή της νομοθεσίας, ώστε «να επεκταθεί η δοκιμαστική περίοδος για τους νεοπροσληφθέντες στον ένα χρόνο και να δι-ευκολύνει τη μεγαλύτερη χρήση συμβάσεων προσωρινής εργασίας και μερικής απασχόλησης». Επομένως, ο καπιταλιστής θα μπορεί να απολύει εργαζόμενο χωρίς αποζημίωση ύστερα από ένα χρόνο και όχι δυο μήνες.

Για το δημόσιο περιγράφεται κάπως αόριστα η εξίσωση των μισθών προς τα κάτω: «Σα γενικός κανόνας, θα πρέπει να αποφεύγονται αυξήσεις στις αμοιβές των υπαλλήλων ως αποτέλεσμα της διαδικασίας μετάβασης στο νέο σύστημα». Αυτό σχεδιάζεται να γίνει μέσω του νέου ενιαίου μισθολόγιου, στο πλαίσιο του οποίου θα καταργηθεί η πλειοψηφία των επιδομάτων που παίρνουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο.

Σημειώνουμε, τέλος, πως είναι φανερή η προσπάθεια να κοπούν κονδύλια από το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων και να πέσουν κάποια απʼ αυτά στην απορρόφηση πόρων από τα λεγόμενα «διαρθρωτικά ταμεία» της ΕΕ, μέσω των οποίων θα «μπουκώσουν» με ζεστό χρήμα τους καπιταλιστές και διάφορα λαμόγια, όπως αυτά των ΚΕΚ, ενώ ταυτόχρονα θα προσπαθήσουν να μειώσουν τεχνητά την ανεργία, αν και είναι τέτοια η παραγωγική κατρακύλα που οι άνεργοι θα πολλαπλασιάζονται, ενώ ταυτόχρονα οι καπιταλιστές θα διαλύουν κάθε υπόλειμμα εργασιακών σχέσεων, απλώνοντας τον εργασιακό μεσαίωνα παντού.

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

από εφημερίδα Κόντρα
http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=4737&cat_id=19

Η πραγματικότητα για τις φυλακές-άλλως «πως και γιατί καταλήγεις μέσα»…

Τελευταία έχουν φτάσει διάφορες πληροφορίες σε «mainstream» εφημερίδες σχετικά με τις απαράδεκτες,απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στις Κεντρικές Φυλακές.

(αναδημοσίευση άρθρου «Πολίτη»)

Τους έκοψαν για «οικονομία» ακόμα και το νερό στα μπάνια

Μεσαίωνας στις φυλακές

Η στέρηση της ελευθερίας μάλλον δεν είναι αρκετή τιμωρία για τους κρατούμενους στις Κεντρικές Φυλακές και για αυτό η διεύθυνση έχει αποφασίσει να καταπατήσει κάθε ανθρώπινο δικαίωμα
Κυπριακές φυλακές, όπως λέμε Γκουαντάναμο… με κρατούμενους που τους απαγορεύουν να πλυθούν, που τους κλείνουν στα κελιά και τους απαγορεύουν τις επισκέψεις, που τους κτυπούν και τους τιμωρούν με του ψύλλου πήδημα και που ενίοτε τους αφήνουν να τσουρουφλίζονται σε κελιά – κολαστήρια.
Για υποβολή παραπόνων ούτε λόγος αφού η διεύθυνση φέρεται να τούς τα έκοψε μαχαίρι και αυτά, ενώ είναι νωποί ακόμα οι περιορισμοί στον αριθμό των… εσωρούχων που μπορεί να έχει ένας κρατούμενος. Τι να πει κανείς και για την πρόσφατη απαγόρευση των… ξηρών καρπών επειδή κάποιοι κρατούμενοι κατανάλωσαν αλκοόλ και τι να πει για ένα σωρό άλλα πράγματα που εκφεύγουν της λογικής. Συγκεκριμένες πληροφορίες που έφθασαν στον «Π» μέσα από τις φυλακές, δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες και να μην τύχουν δημοσιοποίησης. Περιγράφουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο τα όσα συμβαίνουν στο «σωφρονιστικό», κατά τ΄ άλλα ίδρυμα. Παρά τις επανειλημμένες συστάσεις που έχει κάνει η επ. Διοικήσεως η διεύθυνση φαίνεται πως έχει τον δικό της «χαβά» και θεωρεί πως με την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλει «τάξη».

Λούζονται πολύ!
Τα όσα, λοιπόν, αναφέρουν οι πληροφορίες που περιήλθαν σε γνώση μας από κρατούμενους είναι τραγικά, αλλά εμπεριέχουν και το στοιχείο της έλλειψης σοβαρότητας εκ μέρους της διεύθυνσης. Πριν δέκα περίπου ημέρες, ο αναπληρωτής διευθυντής, Γιώργος Τρυφωνίδης, λειτούργησε ως… μέτοχος της Υδατοπρομήθειας και έδωσε οδηγίες να κλείσουν το νερό στα ντουζ επειδή οι κρατούμενοι πλένονταν πολύ!!! Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αντιδράσει συγκεκριμένη πτέρυγα, η οποία αρνήθηκε να λάβει φαγητό. Το αποτέλεσμα ήταν να τιμωρηθούν οι κρατούμενοι με κλείσιμο στα κελιά για πέντε ημέρες, ενώ τους πήραν τις τηλεοράσεις και τους ανεμιστήρες! Τους απαγορεύθηκαν επίσης οι επισκέψεις και τα τηλεφωνήματα. Σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, στην πτέρυγα εισήλθαν και δεσμοφύλακες με ειδική εξάρτηση, οι οποίοι δεν δίστασαν να κτυπήσουν κάποιους κρατούμενους.

Με πριόνι…
Για το κουτί παραπόνων που διαθέτει η επίτροπος Διοίκησης στις Κεντρικές Φυλακές, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο αν. διευθυντής διέταξε να το κόψουν με… πριονιστική μηχανή! Πληροφόρησε επίσης τους κρατούμενους πως οτιδήποτε γράφουν στην επίτροπο, θα πρέπει να το παραδίδουν πρώτα στον ίδιο και αυτός με τη σειρά του θα αποφασίζει εάν θα φθάσει στην επίτροπο. Ο αν. διευθυντής των φυλακών απαγόρευσε επίσης την εισαγωγή βιβλίων και περιοδικών, με τη δικαιολογία πως ό,τι χρειάζονται, το βρίσκουν στη φυλακή.

Κολαστήριο
Η τελευταία πληροφορία αναφέρει ότι στην πτέρυγα 5Α που βλέπει προς τα φυλακισμένα μνήματα δεν υπάρχουν παράθυρα και ενώ συμβαίνει αυτό, δεν παρέχονται στους κρατούμενους ούτε ανεμιστήρες. Οι πληροφορίες περιγράφουν τη συγκεκριμένη πτέρυγα ως «κολαστήριο», αφού η ζέστη σε αυτήν είναι αφόρητη και αποπνικτική.

ΣΟΦΗ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ

Κωδικός άρθρου: 963109

ΠΟΛΙΤΗΣ – 11/08/2010, Σελίδα: 38

Για προβλήματα όπως υπερπληθυσμός κάποιος θα μπορούσε ίσως να κατηγορήσει την έλλειψη επαρκούς σχεδιασμού από τους πολιτικούς που μας διοικούν.Τουλάχιστο,άλλο βλακεία,άλλο ανηθικότητα.

Για εξόφθαλμες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων όμως?

Απαγόρευση πλυσίματος και «μέγιστος χρόνος μπάνιου» τάχα για …οικονομία(!),την ίδια στιγμή που δίδουν εκατομμύρια στις τράπεζες ως επιχορηγήσεις.Κάτι που όχι μόνο καταπατά κάθε έννοια πολιτισμού ,αλλά δημιουργεί και κίνδυνο επιδημιών,ειδικά εν μέσω θερινής περιόδου,οι οποίες θα είναι ίσως-ειδικά αν σκεφτεί κανείς την απουσία σχεδιασμού περιορισμού-επικίνδυνες και για όλους εμάς οι οποίοι νομίζουμε ότι κάτι τέτοια δεν μας αγγίζουν.

Και αν κάποιος θέλει να διαμαρτυρηθεί για όλα αυτά,να περιμένει μετάθεση στην ανοικτή φυλακή για να το κάνει,αφού για «λόγους ασφαλείας» το κουτί παραπόνων προς την επίτροπο Διοικήσεως,έναν από τους λίγους ανθρώπους στους οποίους μπορούν να μιλήσουν αυτοί οι άνθρωποι,έχει πριονιστεί από την κλειστή φυλακή και μεταφερθεί εκεί…καλά δηλ τι φοβούνται?Μην βρεθεί κανένα μέλος της…Αλ Κάιντα στην φυλακή και στείλει άνθρακα σε γράμμα?Η μήπως μην μαθευτούν όσα γίνονται από εμάς όλους,τους «φιλήσυχους»,»φιλειρηνικούς» «πολίτες»-αμνοερίφια?  

Αυτά είναι όσα καταφέρνουν να βγουν στην επιφάνεια,αυτό που λέμε η κορυφή του παγόβουνου…

Τα περισσότερα δεν τα λένε τα «mainstream» ΜΜ»Ε».

Πχ πότε μίλησαν για τις συχνές εξεγέρσεις και απεργίες πείνας στις φυλακές?

Πότε μίλησαν για την άγρια καταστολή που δέχονται οι κρατούμενοι για αυτές τις πράξεις διαμαρτυρίας?

Ποτέ…

Βλέπετε,δεν θέλουν να μας διαταράξουν τον γαλήνιο ύπνο του δικαίου στον οποίο βρισκόμαστε…

Αλλά τώρα κάποιοι σίγουρα θα σκέφτονται

«μα καλά,αφού είναι εγκληματίες,γιατί τους υπερασπίζεσαι»?

Κατ αρχάς,πρόκειται για θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Ακόμη και να υποθέσουμε ότι όλοι εκτίουν τις ποινές τους δίκαια-κάτι που θα εξηγήσω πάρακατω ότι δεν ισχύει-οι ποινές τους δεν συμπεριλαμβάνουν τέτοια μεταχείριση.Άλλο να είσαι φυλακή και να σσου στερούν την ελευθερία,άλλο να σου συμπεριφέρονται χειρότερα και από ζώο από πάνω!

Αλλά τι σημαίνει ακριβώς «εγκληματίας»?

Ο πιο αντικειμενικός ορισμός της λέξης αυτής είναι αυτός που παραβιάζει τον νόμο.

Οπότε ποιος θεωρείται εγκληματίας και ποιος όχι είναι σχετικό,σχετικό με τους υπάρχοντες νόμους.Τους οποίους ποιοι θεσπίζουν?Οι βουλευτές.Τους οποίους υποτίθεται εκλέγουμε,έχοντας όμως περιορισμένες επιλογές,και εξαναγκαζόμενοι να ψηφίζουμε μικρούς αυτοκράτορες για 5 χρόνια,χωρίς τρόπο ανάκλησης τους σε περίπτωση που αποδειχτεί ότι μας έλεγαν μαλακείες.Οι οποίοι άλλα θεσπίζουν και άλλα βγάζουν οι ίδιοι,τα κόμματα τους,και τα ΜΜΕξημέρωσης προς τα έξω.Οι οποίοι έχουν ως μόνιμη απασχόληση τις μίζες.Οι οποίοι εξαρτώνται από τον κομματικό μηχανισμό που τους στηρίζει,ο οποίος εξαρτάται-και ελέγχεται-από άλλους,σίγουρα μη εκλελεγμένους(δες μεγάλο κεφάλαιο)

Πίσω από τα κόμματα…

που υποστηρίζουν αυτούς και τα κόμματα τους,αφού η «τέταρτη εξουσία» των ΜΜΕξ δεν αφήνει,μέσω της διαφήμισης-προπαγάνδας να έχουν ελπίδα νίκης πχ σε εκλογές όσοι δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εταιρειών και των τραπεζών,οι οποίες αποτελούν τον μεγαλύτερο διαφημιστή στα κανάλια.

Και άρα,όποιοι και να είναι,εξυπηρετούν με τους νόμους τους τα συμφέροντα των ισχυρών οικονομικά,και μετά του λαού.

Εξ ου και η χαλάρωση των νομικών μέτρων προστασίας των εργαζομένων,η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης,η νομική προστασία των τραπεζών,οι σκληρές ποινές για χρέη κοκ.

Άρα,όταν οι νόμοι είναι άδικοι,τι νόημα έχει να βαφτίζουμε ανήθικο όποιον τους παραβιάζει?

Σαν να λέμε ότι πχ αν στην Β Κορέα απαγορεύεται η κίνηση στον δρόμο μετά τις 12 τα μεσάνυκτα,όποιος το κάνει είναι ανήθικος.

Αλλά ας δούμε κάποιους από τους συχνότερους λόγους(κατηγορίες)που οδηγούν κόσμο στην φυλακή.

Χρέη-ένας από τους κυριότερους λόγους κάθειρξης στις φυλακές.Πάρα πολλοί είναι κρατούμενοι για χρέη,επειδή δηλ δεν μπορούσαν,λόγω οικονομικής αδυναμίας(ίσως και ατυχίας?) και όχι ανηθικότητας,να αποπληρώσουν,και δεν ήθελαν,λόγω του ενστίνκτου επιβίωσης που βρίσκεται στον κάθε άνθρωπο,να τους πάρει ίσως η τράπεζα το σπίτι και ότι έχουν και δεν έχουν,ρίχνοντας την οικογένεια τους στους δρόμους.

Και αυτά για να «αποπληρωθούν» οι τόκοι χρεών που η τράπεζα ηθικά ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ,αφού δεν τοκίζεται τίποτα άλλο παρά ανύπαρκτο χρήμα,ΑΕΡΑΣ,τον οποίο ο νόμος,που θεσπίζεται έχω εξηγήσει πως,κάνει να έχει «αξία»,τουλάχιστο όσο αφορά τις δυνάμεις καταστολής.

 Τράπεζες-ληστές.Το χρήμα ως χρέος-money as debt

Πως οι τράπεζες μας καταληστεύουν

Αλλά θα μου πείτε,κύριοι κύριοι «φιλήσυχοι» «καθωσπρέπει» «πολίτες», δεν είναι όλοι φουκαράδες που πάνε μέσα για χρέη.Υπάρχουν και «βρωμεροί χασικλήδες»,οι οποίοι αποτελούν μια άλλη μεγάλη μερίδα,σωστά?

Για να μην επαναλαμβάνω τα ίδια,η άποψη μου σχετικά με την απαγόρευση των ναρκωτικών και την καταστολή

Οι χρήστες,οι εμπόροι,και γιατί το κράτος “ενδιαφέρεται για το καλό μας” φυλακίζοντας τα θύματα!

Πάμε τώρα στην τρίτη μεγάλη κατηγορία κρατουμένων,τους «ππουshτόμαυρους» μετανάστες,οι οποίοι συνήθως φυλακίζονται για παράνομη εργασία(εδώ πολλές φορές παρατηρείται το παράδοξο ότι εκείνοι που θα έπρεπε να τιμωρηθούν,ως ιθύνοντες,στην προκειμένη περίπτωση περισσότερο των μεταναστών,δηλ οι εργοδότες,είτε δεν τιμωρούνται καθόλου,είτε τρώνε σχετικά μικροποινές,πολλές φορές απλό πρόστιμο).

Σχετικά με την μετανάστευση

Ψεκάστε,σκουπίστε,τελειώσατε(?)

Αυτές λοιπόν είναι οι τρεις κατηγορίες εγκλεισμένων στις φυλακές,οι οποίες αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία των κρατουμένων.Η οποία μεγάλη πλειοψηφία δεν είναι ούτε παιδεραστές,ούτε βιαστές,ούτε βαρώνοι του υποκόσμου(αυτοί για ευνόητους λόγους σχεδόν ποτέ δεν καταλήγουν μέσα),ούτε πληρωμένοι εκτελεστές.

Για τους λόγους που κάποιος καταλήγει στην φυλακή,και τις συνέπειες στον ίδιο αλλά και τους γύρω του(που δεν φταίνε σε τίποτα) αυτού του εγκλεισμόυ,υπάρχει και η παρακάτω έρευνα,την οποία αναδημοσιεύω από

http://www.veresies.com/index.php?option=com_content&view=article&id=171&Itemid=116&lang=el

« Ο ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΝΕΟΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ «

 

ΕΡΕΥΝΑ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ

 

1999

 

ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

 

ΔΡ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΡΕΣΙΕΣ, M.D.Ph.D, ΔΡ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΥΛΑΚΗΣ Ph.D

1.   ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΚΑΤΑ ΦΥΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΗΛΙΚΙΑ
Το ποσοστό των ανδρών που περιλήφθηκαν στην έρευνα ήταν 87.1% και των γυναικών 12.9%. Το ποσοστό αυτό ανατακλά και την πραγματικότητα στο σύνολο των κρατουμένων στις Κεντρικές Φυλακές κατά την χρονική περίοδο που έγινε η έρευνα.

Η πλειοψηφία των ατόμων που περιελήφθησαν στην έρευνα είναι από τα 27 μέχρι τα 40 χρόνια και αυτοί καλύπτουν τα 63.2% των φυλακισμένων. Ένα ποσοστό 16.7% είναι άτομα ηλικίας 16-20 χρονών.

2.   ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Αναλύοντας τον πίνακα αυτό διαπιστώνουμε ένα μεγάλο ποσοστό μέχρι 25% να είναι διαζευγμένοι ή σε διάσταση.Εάν υπολογιστεί πως οι έγγαμοι είναι 32.3% τότε αντιλαμβανόμαστε πως το ποσοστό των ατόμων που έκαναν οικογένεια και τώρα δεν έχουν είναι μεγάλο.Οι άγαμοι είναι το 32.3% του συνόλου.

3.  ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΗΛΙΑΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΙΣΗ
Μια άλλη πτυχή του δράματος των φυλακισμένων και σαν αντανάκλαση του ψηλού ποσοστού διαζυγίων και διαζευγμένων ατόμων ανάμεσα σαυτούς είναι τα παιδιά τους που παραμένουν ελεύθερα φυλακισμένα με το στίγμα του γονιού που μπαίνει στην Φυλακή.

Οι φυλακισμένοι με ποσοστό 15.4% είχαν ένα παιδί κατά την εισδοχή τους στην Φυλακή. 30.8% από αυτούς είχαν δύο παιδιά και 7.7 % είχαν τρία. από αυτά 55.6 % ήσαν κορίτσια και 44.4% αγόρια.

Τα παιδιά των κρατουμένων μέχρι ηλικίας 15 χρονών αποτελούν το 79.4 % και το υπόλοιπο 20.6% είναι πάνω από 16 χρονών.

Το στοιχείο αυτό είναι αρκετά ανησυχητικό διότι οκτώ στα δέκα παιδιά βιώνουν στα χρόνια της εφηβείας και προεφηβέιας μια αρκετά ψυχοπιεστική κατάσταση, την εγκατάλειψη της οικογένειας από τον πατέρα ή την μητέρα και σύνδεση με την φυλάκιση που είναι κοινωνικός στιγματισμός. Ταυτόχρονα, έχοντας υπόψη και το ψηλό ποσοστό διαζυγίων, τα παιδία υπολογίζουμε σε μια τέτοια κρίσιμη κατάσταση της ανάπτυξης τους και τους γονεϊκούς διαπληκτισμούς, συγκρούσεις και την ανασφάλεια του χωρισμού.

Που πιθανό να οδηγήσουν σε νέους «εγκληματίες»…

4.  ΑΡΙΘΜΟΣ ΓΑΜΩΝ ΚΑΙ ΑΡΡΑΒΩΝΩΝ ΚΑΙ Η ΧΡΟΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑ

Ο Πίνακας αυτός παρουσιάζει των αριθμό των γάμων/αρραβώνων που πραγματοποίησαν οι κρατούμενοι και φαίνεται η μη σοβαρή τους σχέση με τον θεσμό του γάμου, που πιθανόν να είναι μέρος και της πιθανής ασταθούς τους αντίληψης για την ζωή, τους κανόνες και τους νόμους της κοινωνικής ζωής, τους οποίους παραβίασαν και βρίσκονται στην Φυλακή.

Με τα πιο πάνω διαφωνώ κάθετα,καθώς πολλοί είναι οι «άπιστοι» στους γάμους τους(«ασέβεια» στον εν λόγω θεσμό),επίσης πολλοί οι διαζευγμένοι,αλλά ελάχιστοι από αυτούς καταλήγουν στην φυλακή,άρα παρόλο που ίσως να ισχύει ότι πολλοί κρατούμενοι «δεν τα πάνε καλά» με τους γάμους,δεν ισχύει το αντίθετο,δηλ δεν ισχύει ότι σχετικά πολλοί που «δεν σέβονται» τον «θεσμό» αυτό είναι στην φυλακή.Επίσης,ο ερευνητής δεν εξετάζει τα ενδεχόμενα

1)Τα διαζύγια,λόγω του συναισθηματικού βάρους που συνεπάγονται σε συνδυασμό με τον καθαρά περιοριστικό χαρακτήρα του θεσμού του γάμου,τους έκαναν λιγότερο ανεκτικούς σε επιβολές νόμων και κανονισμών,»βοηθώντας» τους να πάνε φυλακή.

2)Αλήθεια,δεν μας λέει ΠΟΣΑ εκ των διαζυγίων επροέκυψαν ΜΕΤΑ την φυλάκιση.

Η καταπληκτική πλειοψηφία των 75.6% έχουν περισσότερους από ένα γάμο/αρραβώνα και μόνο 31.0% των εγγάμων κρατουμένων έχει ένα γάμο/αρραβώνα στο ενεργητικό του.

Έκπληξη επίσης κάνει πως περισσότεροι από τους μισούς κρατουμένους βρίσκονται στην φυλακή κατά τους πρώτους δύο χρόνους της έγγαμης ζωής τους. Έχοντας υπόψη πώς η δικαστική διαδικασία στην Κύπρο, από την στιγμή της διάπραξης της παράβασης μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, διαρκεί αρκετά μπορεί κάποιος να εξαγάγει το συμπέρασμα πως αρκετά από τα αδικήματα για τα οποία καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν πιθανόν να έγιναν πριν την έγγαμη ζωή τους, καθώς επίσης η απειλή της τυχόν φυλάκισης τους, λόγω της παραβατικής τους δραστηριότητας και η ανασφάλεια που ένοιωθαν να τους οδηγούσε πιθανόν στην αναζήτηση υποστήριξης από ένα άνθρωπο που τους νοιώθει και τους αγαπά και από μια σχέση που να έχει σοβαρό σκοπό δέσμευσης που προσφέρει φυγή από προηγούμενες πραγματικότητες.

5.  ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ
Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται στον Πίνακα αυτό είναι δηλώσεις και διαπιστώσεις των ίδιων των κρατουμένων, όπως οι ίδιοι τα βίωσαν και πιθανόν να η πραγματική αλήθεια να είναι διαφορετική. Σημασία είναι η πραγματικότητα όπως την είδαν και την ένοιωσαν οι ίδιοι.

Ένα ασήμαντα μικρό ποσοστό ατόμων με 3.2% δηλώνουν πως στην παιδική τους ηλικία μέχρι 12 χρονών δεν είχαν κανένα πρόβλημα στην οικογένεια τους.

Αν επικεντρώσουμε την προσοχή μας μέχρι την ηλικία των 18 όπου ολοκληρώνεται και ωριμάζει η προσωπικότητα του νέου, διαπιστώνουμε την τεράστια σημασία που έχει η κατάσταση της οικογένειας για την ανάπτυξη συμπεριφοράς που να οδηγεί στην παραβατικότητα και στην φυλακή.

Τα προβλήματα υγείας των γονιών που δημιουργούν αισθήματα αγωνίας και άγχους στα παιδιά συανατούνται στα 38.7% των φυλακισμένων.

Η ύπαρξη αντικοινωνικής συμπεριφοράς μέσα στην οικογένεια από άλλα μέλη της συνόδευσε την ζωή των φυλακισμένων μέχρι την ηλικία των 18 χρονών σε ποσοστά 48.3% από το σύνολο των φυλακιμσένωβν. Επίσης ακόμα ένα ποσοστό 25.8% των φυλακισμένων βίωναν αντικοινωνική συμπεριφορά στην οικογένεια τους και στην ηλικία των 19-30 τους χρόνων.

16.0% των κρατουμένων δήλωσαν πως μέχρι τα 18 τους χρόνια βίωναν βία μέσα και καυγάδες μέσα στην οικογένεια τους. Έναν άλλο ποσοστό 3.2% βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση και μέχρι τα 30 τους.

Η αδιαφορία των γονιών είναι ένας πολύ γενικός όρος που ο καθένας τον νοιώθει και τον εξηγά με τον δικό του τρόπο. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό φυλακισμένων, 73.4% παραπονούνται πως υπέφεραν την αδιαφορία των γονιών τους μέχρι τα 18 τους χρόνια και 19.2% κατά τα επόμενα τους χρόνια.

Η απουσία του γονιού σημειώνεται από το 9.6 % των κρατουμένων, σαν κα΄τι που συνόδευε την ανάπτυξη τους μέχρι τα 18 τους χρόνια.

Από τα πιο πάνω διαπιστώνεται ότι

1)Ακόμη μια φορά ότι ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικά καθορισμένο(το «έγκλημα» δεν είναι στην «φύση» μας),άρα καλύτερη κοινωνία θα εσήμαινε και λιγότερο «έγκλημα».

2)Παιδιά με γονείς φυλακισμένους,λόγω των ψυχολογικών καταστάσεων που δημιουργούνται,επηρεάζονται αρνητικά,αυξάνοντας και την πιθανότητα οι ίδιοι να καταλήξουν το ίδιο-δηλ το «σοφρωνιστικό» σύστημα,αντί να μειώνει το «έγκλημα»,το αυξάνει!

Ένα σχετικά μεγάλο ποσοστό κρατουμένων που ανέρχεται στο 32.1% δηλώνει πως έχει πατέρα αγνοούμενο. Το στοιχείο χρήζει ιδιαίτερης μελέτης και ανοίγει μια νέα σελίδα στην τραγωδία της οικογένειας που έχει αγνοούμενο πατέρα και φυλακισμένο παιδί.

Ξανά τα αποτελέσματα των παιχνιδιών της σύγκρουσης των δύο μεγάλων καπιταλισμών(ΗΠΑ-ΕΣΣΔ),με την Κύπρο σαν πιόνι στην σκακιέρα,και του συνεπακόλουθου της εισβολής,και ένα παράδειγμα των κακών που προκαλεί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος.

6.  ΣΧΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ
Η απασχόληση με δημιουργική ενασχόληση στα διάφορα στάδια ανάπτυξης του ατόμου παίζει αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και της πιθανής σχέσης του με την ανάπτυξη παραβατικότητας στα ίδια ή στα επόμενα στάδια.

Κατά την διάρκεια της παιδικής ηλικίας μέψριο 12 χρονών, όλοι οι κρατούμενοι φοιτούσαν στον Δημοτικό Σχολείο. Ένα ποσοστό 84.6% από αυτούς κατά την γυμνασική και λυκειακή ηλικία των 13-18 πήγαιναν σχολείο και 28.6% ήσαν φοιτητές στο επόμενο ηλικιακό στάδιο 19-30. από τους φυλακισμένους μόνο το 6.3% δήλωσαν πως εργάζονταν τακτικά.

Η ανεργία στα επόμενα στάδια φαίνεται να είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των φυλακισμένων κατά το ηλικιακό στάδιο από τα 31 και άνω αφού 36.4% δήλωσαν πως ήσαν εποχιακά άνεργοι και 25.4% τακτικά άνεργοι.

Η σχέση της ανεργίας με το υπάρχον σύστημα,τους «ευέλικτους» κανονισμούς εργοδότησης και απόλυσης,τις (πολλές φορές απλήρωτες)υπερωρίες έναντι προσλήψεως νέων υπαλλήλων,και οι κρίσεις του συστήματος,όλα απότοκο των προσπαθειών των ισχυρών να μεγεθύνουν τα κέρδη τους.

7.  ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ/ΕΦΗΒΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Οι οικονομικές δυσκολίες αναφέρονται πως συνόδευαν την ζωή όλων των κρατουμένων (100%) μέχρι τα 12 τους χρόνια και το 91% κατά τα επόμενα χρόνια μέχρι τα 18 τους.

Όταν είσαι οικονομικά αδύνατος,πολλές φορές δεν υπάρχει άλλη διέξοδος…

Φαίνεται πως το διαζύγιο των γονιών πιθανόν να έπαιξε σοβαρό ρόλο στην ανάπτυξη τους αλλά και στην ζωή που τους οδήγησε στην Φυλακή. 36.2% από τους κρατουμένους είχαν βιώσει διαζύγιο των γονιών τους μέχρι τα 18 τους χρόνια και 42.4% στο σύνολο τους.

Το οποίο προκαλείται πολλές φορές από οικονομικές δυσκολίες-απότοκο του σημερινού άδικου συστήματος.

Επίσης 18.8% από αυτούς βίωσαν τον θάνατο γονέα/γονιών τους μέχρι τα 18 τους χρόνια και 54.5% στο σύνολο τους μέχρι τα 40 τους.

Η έρευνα συνεχίζεται,και αν την ανέλυα εδώ πιθανόν η υπηρεσία του wordpress να μην άφηνε το άρθρ0 λόγω μεγέθους.

Κάποια βασικά σημεία θίγονται.

Πρώτο,η οικονομική κατάσταση,άμεση απόρροια της κοινωνικής αδικίας,ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κατάληξη των φυλακισμένων,τόσο άμεσα(δυσπραγία,ανάγκη επιβίωσης)όσο και έμμεσα(διαζύγια ιδίων η/και γονέων,τα οποία πολλές φορές οφείλονται σε οικονομικούς λόγους).

Δεύτερο,η τάση του «σοφρωνιστικού» συστήματος να αναπαράγει το «έγκλημα»,αντί να το μειώνει.

Τρίτο,ο κοινωνικός καθορισμός του ανθρώπου,με ότι αυτό συνεπάγεται.

Τέταρτο,από τον εγκλεισμό δεν «πληρώνει» μόνο ο «εγκληματίας»,αλλά και οι άσχετοι με το «έγκλημα» γύρω του,που δεν φταίνε σε τίποτα,ακόμη κι αν δεκτούμε ότι ο εν λόγω «εγκληματίας» φταίει.

Τελικά,θα θέσω το ερώτημα το οποίο έχω ξαναθέσει πολλές φορές

ΜΑ ΚΑΛΑ,ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΣΚΕΦΤΟΥΝ ΑΥΤΑ?

Απάντηση

Ναι,μπορούν…αν ήταν βλάκες και δεν ήξεραν να χειρίζονται τέλεια ανθρώπους(κάτι που σημαίνει ότι άνετα μπορούν να αντιληφθούν τα πιο πάνω)δεν θα μπορούσαν στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της πολιτικής να ανελιχθούν.

Άρα γιατί συνεχίζει να λειτουργεί το «σοφρωνιστικό» σύστημα με τον τρόπο που λειτουργεί?

Επειδή ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ

Δεν ενδιαφέρονται να εξαφανίσουν την «εγκληματικότητα» ούτε να τιμωρήσουν τους «εγκληματίες»,αλλά να ΥΠΟΤΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Και δεν υπάρχει καλύτερη μέθοδος από την καταστολή και τον φόβο,για να βάλουν την κοινωνία σε μια γραμμή,την ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ γραμμή,σύμφωνη με τα συμφέροντα τα δικά τους και όσων οικονομικά ισχυρών τους υποστηρίζουν και τους ελέγχουν-εξ ου και οι σκληρές ποινές για εγκλήματα σχετικά με περιουσία…

Θέλουν να καλλιεργήσουν τον φόβο και όχι την «ηθικότητα» όπως κι αν την ορίσουμε,εξ ου και η χρήση ανάλογων μεθόδων,αδιαφορώντας για όσα κοινωνικά προβλήματα δημιουργούνται,ενδιαφερόμενοι μόνο για την μαγική λέξη

ΚΕΡΔΟΣ

Ούτως ώστε οι έχοντες και κατέχοντες,οι οποίοι μας εξουσιάζουν,να μπορούν να το απολαμβάνουν με τον κόπο μας…

Σύντομα επανέρχομαι με κάποιες πιθανές προτάσεις για τι θα ισχύει στα πλαίσια μιας πραγματικά ελεύθερης κοινωνίας,μιας κοινωνίας χωρίς φυλακές.

Χειροβομβίδα με τραβηγμένη περόνη…

(αναδημοσίευση άρθρου του «Πολίτη»)

Στην εποχή μου, όταν έκλειναν τα σχολεία για τις καλοκαιρινές διακοπές, οι μαθητές των 15 -16 χρόνων, ιδιαίτερα εκείνοι από οικογένειες με ισχνό βαλάντιο, έβρισκαν καμιά δουλίτσα, έτσι κανένα μήνα, πιο πολύ για το χαρτζιλίκι τους. Άλλος γκαρσόνι, άλλος στην αγορά, έπιαναν στο χέρι τα πρώτα δικά τους χρήματα, έρχονταν σε επαφή με τον κόσμο, άνοιγε το μάτι τους, που λέμε. Σήμερα τίποτα, δεν υπάρχει δουλειά ούτε για δείγμα. Τελειώνουν το λύκειο, τελειώνουν το στρατό, τελειώνουν το πανεπιστήμιο, περιμένουν και δυο-τρία χρόνια και στο τέλος βρίσκουν καμιά μισοδουλειά μερικής απασχόλησης ή ωρομίσθιοι, απ’ αυτές που βρίσκαμε εμείς τα καλοκαίρια. Κι έτσι, λέει, η γενιά των 700 ευρώ γίνεται γενιά των 600 ευρώ. Ένας στους πέντε νέους κάτω των 25, άνεργος στην Ευρώπη των 27 και το ποσοστό όλο και ανεβαίνει. Πρωταθλήτρια η Ελλάδα με το ποσοστό ανεργίας στους νέους να πιάνει το 30%. Πώς κατάντησαν έτσι τον κόσμο! Βρόμικο όπλο η ανεργία. Σε βάζει από κάτω, σε κάνει να νιώθεις άχρηστος, ανενεργός, σχεδόν παράσιτο, εξαρτημένος από το χαρτζιλίκι των γονιών σου, σε ηλικία που άλλοτε έκαναν οικογένεια. “Εσύ», έλεγαν, «θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες”. Και τώρα, με τα χέρια χαμένα στις τσέπες, γυροφέρνουν πέντε δέκα ευρώ σε κέρματα, στο Περιστέρι και στη Μαδρίτη, στα προάστια του Παρισιού και στη Νάπολη, στους χειμώνες των νησιών και στα γραφεία ευρέσεως εργασίας, σκυφτοί, αμήχανοι, σχεδόν ντροπιασμένοι που δεν μπορούν να βρουν μια δουλειά, κάπου ό,τι και να ’ναι. Με τον υπάλληλο πίσω από το τζάμι να κοιτάζει καχύποπτα και δύσθυμα να ρωτάει τι και πώς. Τους έφαγε λάχανο το παμφάγο σύστημα, ο νεοφιλελεφθερισμός των γκόλντεν μπόις και των τραπεζών, τα ευλύγιστα ωράρια και τα σπρεντ. Ο Σαρκοζί στα Ηλύσια Πεδία, ο “σοσιαλιστής” Γιωργάκης, η Μέρκελ που πανηγύριζε προχθές στα θεωρεία των επισήμων τη νίκη της Γερμανίας. Παρεμπιπτόντως, άχαρο πράγμα η προσποίηση, ιδιαίτερα όταν δεν σου βγαίνει και το κάνεις μόνο για να δείξεις πως κι εσύ συμμετέχεις. Βρόμικο πράγμα η ανεργία. Το πιο βρόμικο του καπιταλισμού. Ένας μοχθηρός Μινώταυρος, που τρώει τα όνειρα των ανθρώπων. Μαντάτα με μαύρα πανιά στο πέλαγο, ξανά και ξανά. Τυφλά παιδικά δωμάτια και μια βουβουζέλα στο μυαλό. Σταρ του ποδοσφαίρου με αστρονομικές απολαβές και σταρ της showbiz στην τηλεόραση, να παριστάνουν τον καραγκιόζη, εθισμένοι στο τίποτα μιας φθηνιάρας δημοσιότητας. Βρόμικο πραγμα η ανεργία. Πράσινη κάμπια που τρυπάει τα όνειρα. Σε τρώει λαχανάκι Βρυξελλών, σε ριάλιτι μαγειρικής. Ανοίγεις την τηλεόραση και στα μισά κανάλια μαγειρεύουν. Όλο το έθνος παρακολουθεί ριάλιτι μαγειρικής. Πιθανόν να είναι η νέα φτηνή μέθοδος πνευματικής νάρκωσης. Ένας νέος τρόπος να παραμένουν σε καταστολή τα όνειρα στις εργατικές συνοικίες και στα διαμερίσματα των εξήντα τετραγωνικών με τους λερούς φωταγωγούς. Αν ο ασθενής δείξει πως ξυπνά τού ρίχνουμε και έναν Αιμίλιο Λιάτσο και τον κάνουμε να νιώθει πως όλη η Ελλάδα είναι ένα τρελό πανηγύρι από ψώνια, καφετζούδες, αστροπελέκια του βλαχορόκ, πουτανίτσες, γκέι πάρτυ και γάμους επωνύμων με πολυτελή αυτοκίνητα. Κάτι τέτοια ακούει και βλέπει και ο γερμανικός λαός και τον έκαναν να πιστεύει πως δάνεισε τα λεφτά του στους Έλληνες για να τα φάνε στα μπουζούκια. Πασάδες στα Γιάννενα, που λέμε. Στο Περιστέρι και τη Μαδρίτη, στη Νάπολη και στα τουριστικά πεδία, με τα άδεια δωμάτια και τις άδειες καφετέριες, όσο πάει και αγριεύει η ανεργία, ιδιαίτερα εκείνη των νέων. Τσαλακωμένα όνειρα των είκοσι χρόνων και των είκοσι πέντε. Εκείνων που περιμένουν αμήχανα στις ουρές για μια δουλειά των 600 ευρώ, εκείνων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, εκείνων που είτε από τιμιότητα είτε από αδυναμία δεν είναι “πελάτες” στα μαγαζιά των κομμάτων. Εκείνων που δεν έχουν σόγια και ψήφους να ανταλλάξουν, ούτε κανένα γ.γ. να του στείλουν e-mail. Εκείνων που δεν πάνε για αρχιτελώνες, ούτε επηρεάζουν κομματικές ισορροπίες και αλισβερίσια. Τώρα, πολλοί πολιτικάντηδες βγαίνουν στα ράδια και στις τηλεοράσεις και με θράσος χιλίων πιθήκων τα ονομάζουν “ενέργειες προς άρση των αδικιών”. Είναι κι αυτός ένας πιο εύσχημος τρόπος να ονομάσεις το ρουσφέτι. Στη Λευκωσία και στη Δραπετσώνα, στο Ομπερβίλ και στη Μαδρίτη. Πώς βρόμισε έτσι ο καιρός! Δυο άδειες φούχτες στις τσέπες η ανεργία. Χαμένοι πρίγκιπες ενός κόσμου, που δεν τον περίμεναν πριγκιπικό, τουλάχιστον, όμως, ας ήταν ίδιος με τον προηγούμενο. Να τελειώνεις μια σχολή, να έρχεται η σειρά σου να δουλέψεις και να βρίσκεις δουλειά, δίχως να χρειάζεται να φιλίσεις κατουρημένες ποδιές, δίχως να χρειάζεται να παρακαλέσεις κανένα κομματάρχη για μια θέση καθαρίστριας.
   Δυο χέρια αμήχανα χωμένα στις τσέπες η ανεργία. Σφίγγουν την οργή και τ’ αδικο. Σφίγγουν χειροβομβίδα με τραβηγμένη περόνη…

Tου Xρήστου Xαλικιόπουλου

Κωδικός άρθρου: 956002

ΠΟΛΙΤΗΣ – 05/07/2010, Σελίδα: 13

Όταν η «ουτοπία» γίνεται πράξη

(αναδημοσίευση ρεπορτάζ του «Μέγα»,ομολογουμένως από τις σπάνιες φορές που τα ΜΜΕ κάνουν τέτοιες παρουσιάσεις)

Χαιρετισμός Νεολαίας Ενάντα στον Εθνικισμό στο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ στις 24/6/2010

(αναδημοσίευση από

http://youthagainstnationalism.wordpress.com/)

Το 3^ο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ, οργανώνεται κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης καπιταλιστικής κρίσης, μετά το 1930.

Η κρίση τότε σήμαινε ανεργία, φτώχια, και μιζέρια για εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο.

Δημιούργησε της οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες για την άνοδο του εθνικισμού, του φασισμού και του Ναζισμού που οδήγησαν με τη σειρά τους στην άνοδο του Χίτλερ και στο 2^οπαγκόσμιο πόλεμο, σε μαζικές καταστροφές και εκατομμύρια νεκρούς.

Όπως και τότε έτσι και τώρα την κρίση τη βιώνουμε μέσω της ανόδου της ανεργίας, της φτώχιας και της χρεοκοπίας χωρών, και την άνοδο ακροδεξιών, εθνικιστικών, ρατσιστικών και νέο-φασιστικών ομάδων και κομμάτων που επιτίθενται σε μετανάστες, εργαζόμενους, νεολαίους και αριστερούς ακτιβιστές!

Οι κυβερνήσεις σε όλες τις ευπρωπαικές χώρες προχωρούν σε μια σειρά από επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.

 Οι Έλληνες εργαζόμενοι κυρίως βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτών των επιθέσεων.

Αντιμετωπίζουν μείωση των μισθών και επιδομάτων τους κατά 20 μέχρι και 30%, μείωση των δημοσίων δαπανών, την αύξηση των ορίων ηλικίας αφυπηρέτησης, την αύξηση του ΦΠΑ και τη μείωση των συντάξεων ακόμα κι αυτών που δεν ξεπερνούν τα 500 € το μήνα.

 Το ίδιο και οι εργαζόμενοι στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία και την Ιταλία, επίσης αντιμετώπισαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σκληρές επιθέσεις κατά του βιοτικού τους επιπέδου και ενάντια στα δικαιώματά.

 Αυτές οι επιθέσεις δεν θα περιοριστούν στους εργαζομένους των λεγόμενων «περιφερειακών» ευρωπαϊκών οικονομιών.

 Οι εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης θα δουν τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα να διαβρώνονται ακόμη περισσότερο, τους μισθούς τους να συμπιέζονται προς τα κάτω, περικοπές στην κοινωνική πρόνοια, καθώς και συνέχιση των πολύ ψηλών ποσοστών ανεργίας. 

Οι επιθέσεις αυτές είναι ενταγμένες στην ευρύτερη στρατηγική της Ευρωπαικής Ένωσης όπως περιγράφεται στο κείμενο στρατηγικής «ΕΕ 2020», το οποίο παραπέμπει στην ανάγκη να αυξηθούν  τα όρια συνταξιοδότησης μαζί με τον αριθμό των ωρών εργασίας των ευρωπαίων εργαζομένων και την αυστηρή επιστροφή στο «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης» το οποίο θα ισοδυναμεί με την περικοπή των δημοσίων δαπανών σε πολλές χώρες.

 Αυτές οι επιθέσεις συνδυάζονται με μια δηλητηριώδη προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων πάνω σε εθνική βάση .

 Για παράδειγμα τα ΜΜΕ στην Γερμανία όταν πρόκειται για τους εργαζόμενους στην ελλάδα, αλλά και αλλού, πρωτοστατούν στην δημιουργία εθνικιστικών αντιθέσεων ανάμεσα στους εργαζόμενους.

 Λένε συνειδητά ψέματα για τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων στην Ελλάδα για να δημιουργήσουν την εντύπωση πως είναι αυτοί που ευθύνονται για την κρίση και πρέπει να πληρώσουν.

 Σε εθνικό επίπεδο αυτές οι επιθέσεις σε όλες τις χώρες αφορούν τους μετανάστες, τις εθνικές μειονότητες, τους γειτονικούς λαούς.

 Έχουμε καθήκον να αντιπαλέψουμε αυτόν τον πόλεμο προπαγάνδας με στοιχεία και αριθμούς.

 Για παράδειγμα, σε αντίθεση με τον μύθο των «τεμπέληδων Ελλήνων που βγαίνουν νωρίς στην σύνταξη», ο μ.ο. ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα είναι τα 61,4 έτη – υψηλότερος από τον ευρωπαϊκό μ.ο.!

 Επίσης σε αντίθεση με τον μύθο ότι οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές, στην Κύπρο, η ανεργία διπλασιάστηκε τα δυο τελευταία χρόνια χωρίς να έχουμε σημαντική αύξηση των μεταναστών, λόγω των απολύσεων που έχουν γίνει από τις εταιρίες για να σώσουν τα κέρδη τους!

 Έτσι σε σχέση με πέρυσι η ανεργία έχει αυξηθεί για τον μήνα Μάη κατά 35,8% και συνεχίζει ανοδική πορεία.

 Τη ίδια στιγμή το 1/4 των ανέργων είναι πτυχιούχοι 3 βάθμιας εκπαίδευσης και όχι ανειδίκευτοι εργάτες.

 Τα ψέματά τους το μόνο που κάνουν είναι να ενισχύουν τα κόμματα της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού.

Να δίνουν άλλοθι για την χρήση ναζιστικών συνθημάτων όπως το  “ένας ξένος εργάτης = ένας κύπριος άνεργος” που χρησιμοποιήθηκε από το ΕΛΑΜ στις 27 του Δεκέμβρη.

Δίνουν άλλοθι για τις επιθέσεις όπως αυτή στο στέκι των Παλαιστινίων στην Λάρνακα.

Για την Κύπρο ο φασισμός δεν είναι κάτι καινούριο.

Η Κύπρος ήταν θύμα φασισμού και στο παρελθόν!

Τα αποτελέσματα του φασισμού είναι εμφανή μέχρι και σήμερα: πόλεμος, θάνατος, αγνοούμενοι, προσφυγιά και η διαίρεση του νησιού.

Ο φασισμός δεν πρέπει ποτέ ξανά να δυναμώσει

Τονίζουμε λοιπόν πως ο  αγώνας για έξοδο από την κρίση δεν είναι εθνικός όπως και η επίθεση δεν συμβαίνει μόνο σε μια χώρα.

 Ο αγώνας μας είναι διεθνιστικός, η αλληλεγγύη μας ξεφεύγει τα όρια του νησιού μας.

 Η αλληλεγγύη μας φτάνει στους έλληνες εργαζόμενους και όλους τους ευρωπαίους εργαζόμενους οι οποίοι βρίσκονται στον δρόμο στην πάλη για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον.

 Μέσα από το φεστιβάλ λοιπόν θέλουμε να δείξουμε την Αλληλεγγύη μας στους Έλληνες εργαζόμενους και να καλέσουμε κι εμείς με τη σειρά μας για ενότητα των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη!

Αυτή τη στιγμή/ αυτή τη βδομάδα εργαζόμενοι σε διάφορες χώρες δραστηριοποιούνται στα πλαίσια της εβδομάδας δράσης και αλληλεγγύης στους έλληνες εργαζόμενους, μια πρωτοβουλία που πήρε ο Ευρωβουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Ιρλανδία, σύντροφος Τζό Χίγγινς, και υπογράφουν τα περισσότερα και σημαντικότερα αριστερά κόμματα της Ευρώπης.

Ας ενώσουμε τις φωνές μας σήμερα μαζί με τους ευρωπαίους εργαζόμενους.

Στην κρίση απαντάμε και λέμε:

–          Η κρίση δεν είναι δική μας, δεν θα πληρώσουμε εμείς γι’ αυτήν!

–          Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που την δημιούργησαν – οι τραπεζίτες και το κεφάλαιο!

 Τα μίση που προσπαθούν να μας σπείρουν δεν είναι τίποτα άλλο από αντιπερισπασμός έτσι ώστε να μην καταλαβαίνουμε ποιος πραγματικά φταίει για την επιδείνωση της ζωής μας!

ενωμένοι λοιπόν ε/κ, τ/κ, μετανάστες λέμε

– όχι στις περικοπές, τις μειώσεις μισθών, την ανεργία και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης!

 – Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις  των δημοσίων υπηρεσιών!

 Όχι άλλα λεφτά στις τράπεζες –  το τραπεζικό σύστημα να περάσει στην κοινωνία – δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιούν τις δικές μας καταθέσεις για να κερδοσκοπούν και να προκαλούν οικονομικές κρίσεις και καταστροφές.

Αγώνας για την ανατροπή της δικτατορίας των αγορών, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Αγώνας για την ανατροπή της εξουσίας των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου.

Αγώνας για μια οικονομία που να λειτουργεί για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου και τις ανάγκες του ανθρώπου κι όχι για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Για μια κοινωνία σοσιαλιστική χωρίς πολέμους και εθνικισμούς που οι εργαζόμενοι να αποφασίζουν για τις ζωές τους, κάτω από συνθήκες πλήρους ελευθερίας, πολυκομματισμού και εργατικής δημοκρατίας.

Εκ μέρους της Νεολαίας Ενάντια στον Εθνικισμό

Προσωπικό σχόλιο-αν και προσωπικά δεν βλέπω την λύση στα κόμματα αλλά στους ίδιους τους πολίτες και την δράση βάσης,με τα υπόλοιπα δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.