Με αφορμή το τελευταίο «ατύχημα» στο Μαρί που στοίχησε τη ζωή σε 12 ανθρώπους,διάφοροι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση παρουσιάζοντας ως υπεύθυνους μόνο τα μέλη της τωρινής κυβέρνησης.
Όπως πάντα, για κάθε μαλακεία του σαπισμένου συστήματος παρουσιάζεται(κυρίως από την αντιπολίτευση,η οποία τρίβει ευχαριστημένη τα χέρια της πάνω από το αίμα των νεκρών) ως υπαίτιος μόνο η τρέχουσα κυβέρνηση,ενώ τα τεράστια σκάνδαλα στα οποία η ίδια είχε λάβει μέρος «διαγράφονται».Τώρα λχ, ούτε κουβέντα για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου(επί Κληρίδη) η την υπόθεση της «Ήλιος» με 120 νεκρούς(επί Παπαδόπουλου).
Βέβαια,η τρέχουσα κυβέρνηση είναι ένοχη.Αλλά ένοχη είναι κυρίως η διαφθορά και η αδιαφορία,γνωρίσματα τα οποία είναι χαρακτηριστικά και επόμενα της οποιασδήποτε μορφής οργάνωσης η οποία διαχωρίζει όσους λαμβάνουν τις αποφάσεις από όσους επηρεάζονται από αυτές.Δηλαδή οποιασδήποτε μορφής πολιτικής/θεσμικής οργάνωσης βασισμένης σε αυτό που ονομάζουμε εξουσία.Αυτό αναλύεται και στο άρθρο που ακολουθεί, γραμμένο από τον Μιχαήλ Μπακούνιν(και εδώ σε μετάφραση).
http://dwardmac.pitzer.edu/anarchist_archives/bakunin/bakuninpower.html
Μετάφραση:
Το Κράτος δεν είναι τίποτα άλλο παρά η καταδυνάστευση και η εκμετάλλευση κανονικοποιημένη και θεσμοθετημένη.Θα προσπαθήσουμε να το επιδείξουμε εξετάζοντας τις συνέπειες της διακυβέρνησης του λαού από μια μειοψηφία, αρχικά όσο ευφυή και αφοσιωμένη θέλετε, σε ένα ιδανικό Κράτος,βασισμένο σε ελεύθερη αποδοχή.
Υποθέστε ότι η λειτουργία της κυβέρνησης περιορίζεται μόνο στους καλύτερους πολίτες.Αρχικά αυτοί οι πολίτες είναι προνομιούχοι όχι βάσει δικαιώματος, αλλά βάσει δεδομένων.Έχουν εκλεχθεί από τον λαό επειδή είναι οι πιο ευφυείς,έξυπνοι,σοφοί,θαρραλέοι και αφοσιωμένοι.Επιλεγόμενοι ανάμεσα στους πολίτες, οι οποίοι θεωρούνται ως ίσιοι, δεν αποτελούν ακόμη μια ξεχωριστή κοινωνική τάξη, αλλά μια ομάδα ανθρώπων προικισμένων μόνο από την φύση και γι αυτό τον λόγο επιλεγμένων από τον λαό μέσω της εκλογής τους.Ο αριθμός τους είναι κατ’ ανάγκη πολύ περιορισμένος, αφού σε όλες τις εποχές και παντού οι αριθμοί των ανθρώπων οι οποίοι έχουν προτερήματα τόσο αξιοθαύμαστα ώστε να κερδίζουν τον ομόφωνο σεβασμό ενός έθνους είναι,όπως δείχνει η εμπειρία,πολύ μικροί.Επομένως,κάτω από την πιθανότητα κακής επιλογής,θεωρούμε ότι (προσωπική σημ. αρθρογράφου μπλογκ εδώ μιλάμε για «ιδανική πολιτεία» όπου δεν ψηφίζουν βάσει ρουσφετιών κομμάτων κοκ) ο λαός θα επιλέγει πάντα τους εξουσιάζοντες από αυτούς.
Επομένως, εδώ η κοινωνία διαχωρίζεται σε δύο κατηγορίες, αν όχι ακόμη δύο τάξεις, από τις οποίες η μία,αποτελούμενη από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών,υποτάσσεται ελεύθερα στην διακυβέρνηση των εκλελεγμένων αρχόντων, ενώ η άλλη, διαμορφωμένη από ένα μικρό αριθμό προικισμένων, αναγνωρίζεται και γίνεται δεκτή ως τέτοια από τον λαό, και είναι επιφορτισμένη από αυτόν να τον κυβερνά. Αναλόγως της λαικής εκλογής, αρχικά διαχωρίζονται από την πλειοψηφία των πολιτών μόνο από τα προτερήματα τα οποία οδήγησαν τον λαό στην επιλογή τους και είναι οι πιο αφοσιωμένοι και χρήσιμοι όλων.Δεν έχουν ακόμη δώσει στους εαυτούς τους οποιοδήποτε προνόμιο, οποιοδήποτε ειδικό δικαίωμα, εκτός αυτού της άσκησης, εφόσο ο λαός συναινεί, τον ειδικών λειτουργιών με τις οποίες έχουν επιφορτιστεί. Όσο αφορά τους υπόλοιπους, όσο αφορά τον τρόπο ζωής τους, την κατάσταση τους και τα μέσα διαβίωσης τους, δεν διαχωρίζονται με κανένα τρόπο από όλους τους υπόλοιπους, και έτσι μια τέλεια ισότητα συνεχίζει να υπάρχει μεταξύ όλων. Μπορεί αυτή η ισότητα να διατηρηθεί σε βάθος χρόνου? Ισχυριζόμαστε ότι δεν μπορεί.
Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο για την προσωπική ηθικότητα ενός ανθρώπου από την συνήθεια της διοίκησης. Ο καλύτερος άνθρωπος, ο πιο ευφυής, ανιδιοτελής, γενναιόδωρος, αγνός, πάντα χωρίς εξαίρεση θα αναλώνεται από αυτή την λειτουργία. Δύο συναισθήματα που υπάρχουν στην ίδια τη φύση της εξουσίας δεν αποτυγχάνουν ποτέ να διαλύσουν αυτή την ηθικότητα. Αυτά είναι η περιφρόνηση του λαού και η υπερτίμηση της αξίας του εξουσιαστή από αυτόν.
«Οι μάζες» σκέφτεται ο εξουσιαστής, «αναγνωρίζοντας την ανικανότητα τους να κυβερνηθούν μόνες τους, με έχουν επιλέξει ως ηγέτη τους. Με αυτή την πράξη έχουν δημοσίως διακηρύξει την κατωτερότητα τους και την ανωτερότητα μου. Ανάμεσα σε αυτό το πλήθος ανθρώπων, αφού δεν υπάρχουν ίσοι με εμένα, εγώ μόνο είμαι ικανός να διευθύνω. Ο λαός με χρειάζεται, δεν μπορεί να αντέξει χωρίς τις υπηρεσίες μου, ενώ εγώ, απεναντίας, μπορώ να αντέξω μόνος μου. Επομένως πρέπει οι υπόλοιποι να με υπακούν για την δική τους ασφάλεια και συμφέρον και με την άρνηση μου να υπακούσω στην θέληση τους τους κάνω μια χάρη.
Δεν υπάρχουν σε όλα τα παραπάνω οι προυποθέσεις που οδηγούν έναν άνθρωπο στην απώλεια της λογικής του και του συναισθήματος του και τον παραλογισμό της έπαρσης? Επομένως η εξουσία και η συνήθεια της διοίκησης προκαλούν, ακόμη και στους πιο ευφυείς και ενάρετους ανθρώπους, μια διαστροφή, τόσο διανοητική όσο και ηθική.
Η διαφθορά, το ρουσφέτι,η ημετεροκρατία, και σε τελική ο έλεγχος του κράτους από τους οικονομικά ισχυρούς είναι λοιπόν όχι απλά μια «ασθένεια» των θεσμών της ούτω καλούμενης αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» αλλά μια παθογένεια που οφείλεται στην ίδια την φύση του συστήματος, το οποίο δεν αποτελεί παρά μια δικτατορία αιρετών δικτατόρων.Και σίγουρα δεν χαρακτηρίζει μόνο μια συγκεκριμένη κατηγορία κυβερνώντων(πχ κόμμα) αλλά οποιοιδήποτε κυβερνώντες τελικά διαφθείρονται και καταλήγουν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των δικών τους και των οικονομικά ισχυρών που τους στηρίζουν.
Μόνη πραγματική λύση δεν μπορεί παρά να είναι η Άμεση Δημοκρατία, το μόνο πραγματικό είδος Δημοκρατίας,όπου από την στιγμή που όσοι λαμβάνουν τις αποφάσεις είναι και όσοι επηρεάζονται από αυτές δεν μπορεί εξ ορισμού να υπάρξει διαφθορά-αφού ότι συμφέρει την πλειοψηφία των επηρεαζόμενων αυτό και θα περάσει.
Για παράδειγμα, αν είχαν το δικαίωμα οι κάτοικοι των γύρω κοινοτήτων κοντά στην ναυτική βάση, όσοι στρατιώτες υπηρετούσαν στη βάση,οι υπάλληλοι του ηλεκτρικού σταθμού αλλά και όλη η Κύπρος(αφού όλοι επηρεαζόμαστε από την έλλειψη επαρκούς ηλεκτρικού ρεύματος σε περίπτωση δυσλειτουργίας του σταθμού) να αποφασίσουν για το αν επικίνδυνα πυρομαχικά θα «αποθηκεύονταν» στην περιοχή-και μάλιστα χωρίς οποιαδήποτε έστω στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας- σίγουρα δεν θα εγίνετο η καταστροφή αυτή.Όπως επίσης και αν εγίνετο δημοψήφισμα για το αν η Κύπρος θα υποκλινόταν στους αμερικανοισραηλινούς και θα φορτωνόταν πυρομαχικά τα οποία δεν την αφορούσαν καθόλου.
(παρένθεση:περισσότερα σχετικά με τις πιέσεις των αμερικανών)
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=79872&catID=14
Από τις 6 Φεβρουαρίου 2009, μία εβδομάδα πριν αρχίσει η μεταφορά των 98 κοντέινερ με τα ιρανικά εκρηκτικά από τη Λεμεσό στη ναυτική βάση στο Μαρί, ο ΟΗΕ ενθάρρυνε την κυπριακή κυβέρνηση να εξετάσει τη συνεργασία με άλλα κράτη μέλη ώστε να τη βοηθήσουν στην αποθήκευση, την ασφαλή φύλαξη, τη μεταφορά ή ακόμα και για να «ξεφορτωθούν» τα μοιραία πυρομαχικά. Και αυτή δεν είναι η μόνη σκοτεινή πτυχή της υπόθεσης, που κόστισε τη ζωή σε 12 ανθρώπους και προκάλεσε τον τραυματισμό 62.
Οπως προκύπτει από διπλωματικά έγγραφα των ΗΠΑ που διέρρευσαν στο Wikileaks, οι κύπριοι αρμόδιοι είχαν εκφράσει ανησυχίες για την ασφάλεια του θανατηφόρου φορτίου από τα τέλη Ιανουαρίου 2009 – προτού καλά καλά αποφασιστεί η εκφόρτωσή του από το κυπριακής σημαίας «Μόντσιεγκορσκ» σε κυπριακό έδαφος, ενώ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ετέθησαν τουλάχιστον τέσσερα εναλλακτικά σενάρια για να μην παραμείνουν τα εκρηκτικά στην Κύπρο. Ωστόσο, μετά τις πιέσεις των ΗΠΑ και της Ε.Ε. να προχωρήσει η επιχείρηση με γρήγορους ρυθμούς, η κυπριακή κυβέρνηση αποφάσισε να αποθηκευτούν στον πλησιέστερο προς το λιμάνι της Λεμεσού ναύσταθμο.
13 Φεβρουαρίου 2009. Το ρωσικών συμφερόντων φορτηγό πλοίο «Μόντσιεγκορσκ» που είχε ναυλωθεί από τις Ναυτιλιακές Γραμμές της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν για να μεταφέρει ιρανικά πυρομαχικά στη Συρία, δένει στο λιμάνι της Λεμεσού στις επτά το πρωί. Τις προηγούμενες ημέρες έπλεε στα ανοιχτά για λόγους ασφαλείας, καθώς στα κοντέινερ που μετέφερε είχαν εντοπιστεί τεράστιες ποσότητες εκρηκτικών.
Οι κυπριακές Αρχές έπειτα από έντονες πιέσεις των ΗΠΑ ανέκοψαν την πορεία του προς το συριακό λιμάνι της Λατάκιας, καθώς από τους ελέγχους του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού στο φορτίο προέκυπταν σοβαρές ενδείξεις παραβίασης των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Η εκφόρτωση του «Μόντσιεγκορσκ» άρχισε εκείνο το πρωί στις οκτώ και διήρκεσε περίπου δυόμισι ώρες. Την όλη διαδικασία παρακολούθησαν και στελέχη της αμερικανικής πρεσβείας στη Λευκωσία, τα οποία καταμέτρησαν τα 98 εμπορευματοκιβώτια. Σύμφωνα με πηγές της λιμενικής Αρχής, κάποια κοντέινερ θα παρέμεναν στην αποβάθρα για αδιευκρίνιστο διάστημα καθώς η διαθεσιμότητα των οχημάτων φορτηγών που θα τα μετέφεραν στην κοντινή ναυτική βάση στο Μαρί ήταν σχετικά περιορισμένη, ενώ επρόκειτο «για μία χρονοβόρο και περίπλοκη εργασία».
Δύο εβδομάδες μετά την εκφόρτωση, σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα που υπέγραφε η αμερικανίδα ΥΠΕΞ Χίλαρι Κλίντον γίνονταν γνωστές λεπτομέρειες για τα ιρανικά πυρομαχικά που περιείχαν τα εμπορευματοκιβώτια: «Οι έλεγχοι αποκάλυψαν υλικό οπλισμού, περιλαμβανομένων στοιχείων που περιγράφονται ως «περιβλήματα σφαιρών», «ισχυρά εκρηκτικά πλήρους φόρτισης για πυροβόλα» (Gun H.E.), «βλήματα 125 χιλιοστών με πτερύγια σταθεροποίησης για διάτρηση θωράκισης» (125 mm Gun APFSDS) και «αντιαρματικά ισχυρά εκρηκτικά» (ΗΕΑΤ)».
Σε προηγούμενο απόρρητο τηλεγράφημα προς την πρεσβεία της Λευκωσίας η ίδια προειδοποιούσε ότι «αν το πλοίο φτάσει στη Συρία χωρίς η κυβέρνηση της Κύπρου να έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την τήρηση των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας, η αμερικανική κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να απεικονίσει τις ενέργειες της κυπριακής κυβέρνησης με τον πιο θετικό τρόπο»…
Ηδη από τις 29 Ιανουαρίου, μόλις δηλαδή το «Μόντσιεγκορσκ» εισήλθε στα κυπριακά ύδατα κατά τον διάπλου από το Ιράν στη Συρία, ο Λεωνίδας Παντελίδης, διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, εξέφρασε στους Αμερικανούς τους προβληματισμούς της Λευκωσίας για τα ζητήματα ασφάλειας που εγείρονται λόγω του εκρηκτικού φορτίου. Οι Αμερικανοί τότε πρότειναν να παρέχουν βοήθεια για τη μεταφορά ή ακόμα και την αχρήστευση των πυρομαχικών.
Τις επόμενες ημέρες στις συζητήσεις τους για την εξεύρεση λύσης οι Κύπριοι θα συζητούσαν σειρά σχεδίων για να αποφύγουν την εκφόρτωση και φύλαξη του φορτίου στο έδαφός τους.
Ενα σενάριο που ετέθη υπό συζήτηση στις 29 Ιανουαρίου 2009 ήταν η εμπλοκή των Ηνωμένων Εθνών και συγκεκριμένα των δυνάμεων του Διεθνούς Οργανισμού στην Κύπρο (UNFICYP) ή στον Λίβανο (UNIFIL). Στην πρώτη περίπτωση, το φορτίο θα έπρεπε πρώτα να βρεθεί σε κυπριακό έδαφος, κάτι που η κυβέρνηση Χριστόφια ήθελε εκείνη την περίοδο να αποφύγει.
Ετσι, το βάρος της συζήτησης έπεσε στην αποστολή του ΟΗΕ στον Λίβανο – μάλιστα ο Λ. Παντελίδης ρώτησε αν το φορτίο του «Μόντσιεγκορσκ» μπορούσε να μεταφερθεί σε γερμανικό πλοίο υπό τη σημαία των ΟΗΕ που βρισκόταν στην περιοχή. Σύμφωνα με τα αμερικανικά διπλωματικά τηλεγραφήματα, εκτός από τα ζητήματα ασφάλειας που ετίθεντο λόγω του εκρηκτικού φορτίου, η Λευκωσία δεν ήθελε να προκαλέσει τη Δαμασκό φοβούμενη τα αντίποινα: η περίπτωση ενός άλλου φορτηγού πλοίου, του «Γκρεγκόριο» που μετέφερε ραντάρ από τη Βόρεια Κορέα στους Σύρους και «αφοπλίστηκε» από τους Κυπρίους, αποτέλεσε αφορμή για να ανοίξει η γραμμή μεταξύ της Λατάκιας στη Συρία και της Αμμοχώστου στα Κατεχόμενα.
Ενα ακόμα σενάριο που τέθηκε υπό συζήτηση ήταν να μεταφερθούν τα ιρανικά πυρομαχικά σε βρετανικές βάσεις στην Κύπρο.
Συγκεκριμένα, το Ακρωτήρι μπορεί να μην είχε τη δυνατότητα να φιλοξενήσει πλοίο του μεγέθους του «Μόντσιεγκορσκ», στα τηλεγραφήματα των ΗΠΑ όμως αναφέρεται ότι η μεταφορά θα μπορούσε να γίνει μέσω οχημάτων από το λιμάνι της Λεμεσού, όπως μεταφέρονταν και άλλα πυρομαχικά κατά τη διάρκεια της νύχτας τα Σαββατοκύριακα όταν η κίνηση ήταν μειωμένη.Στις 30 Ιανουαρίου 2009 ο Λ. Παντελίδης φέρεται να προτιμά μια λύση που να εμπλέκει τη Γαλλία – με την οποία η Κύπρος διατηρεί ισχυρές ναυτιλιακές σχέσεις – και τον ΟΗΕ, παρά αυτή των βρετανικών βάσεων.
Παράλληλα ο αμερικανός πρεσβευτής στη Λευκωσία τον ενημερώνει ότι οι αμερικανοί ειδικοί δεν έχουν βρει κάποιο μηχανισμό που θα επιτρέπει την παράδοση του φορτίου στις δυνάμεις της UNIFIL.
Το σενάριο της Μάλτας και η πρόταση για αχρήστευση
Τα σενάρια συνεχίστηκαν με τη Μάλτα να… πέφτει «ανεπίσημα» στο τραπέζι στις 5 Φεβρουαρίου 2009. «Η Γαλλία και η Ιταλία ήταν πολύ υψηλού προφίλ για τη μεταφορά σε τρίτη χώρα», φέρεται να εξήγησε ο Λ. Παντελίδης στους Αμερικανούς, οι οποίοι πλέον αναγνώριζαν ότι η Ε.Ε. είχε αρχίσει να πιέζει την Κύπρο να αναλάβει αμέσως δράση εναρμονισμένη με τις ευρωπαϊκές θέσεις. Συνεχίζοντας τις συζητήσεις σχετικά με το σενάριο της Μάλτας, την επόμενη ημέρα ο αμερικανός πρεσβευτής επανέλαβε την προσφορά των ΗΠΑ σχετικά με τη βοήθεια για την αχρήστευση των πυρομαχικών, η οποία απορρίφθηκε ξανά από την πλευρά των Κυπρίων.«Η Κύπρος δεν θα μπορέσει να αντέξει την πίεση για πολύ και πρέπει να βρει διέξοδο», φέρεται να λέει ο Λ. Παντελίδης σε απόρρητο τηλεγράφημα. Σε συνάντηση του αμερικανού πρεσβευτή στη Λευκωσία με τον γάλλο ομόλογό του, ο τελευταίος διεμήνυσε ότι η πίεση της Ε.Ε. στην Κύπρο για το θέμα του «Μόντσιεγκορσκ» είναι τις τελευταίες ημέρες τεράστια.
Με τη σειρά του ο αμερικανός πρεσβευτής είπε ότι η Ουάσιγκτον θα παρείχε σχεδόν οτιδήποτε είναι απαραίτητο για να διασφαλίσει ότι το φορτίο δεν θα έφτανε στη Συρία. «Αυτό αναιρεί το κυπριακό επιχείρημα ότι δεν έχουν την τεχνική δυνατότητα να διαχειριστούν το φορτίο», φέρεται να είπε ο γάλλος πρεσβευτής στη Λευκωσία.
Στις 10 Φεβρουαρίου 2009, σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα της αντιπροσωπείας των ΗΠΑ στον ΟΗΕ αναφέρεται ότι η Επιτροπή Κυρώσεων του Ιράν (του Συμβουλίου Ασφαλείας) «παρότρυνε την Κύπρο να διατηρήσει το φορτίο για πιθανή περαιτέρω επιθεώρηση, ή έως ότου καθοριστεί η κατάλληλη διάθεσή του, και ενθάρρυνε την Κύπρο να διερευνήσει εναλλακτικές λύσεις με άλλα κράτη – μέλη ώστε να βοηθήσουν στην αποθήκευση, φύλαξη ή απόρριψη του υλικού». Μάλιστα επισημαίνεται ότι την ώρα που ο μόνιμος εκπρόσωπος της Ιαπωνίας στον ΟΗΕ παρέδιδε την απόφαση στον κύπριο ομόλογό του, του είπε ότι η διακίνηση των ιρανικών πυρομαχικών προς τη Συρία αποτελούσε ξεκάθαρη υπόθεση παραβίασης της απόφασης 1747 του Συμβουλίου Ασφαλείας και πως το υλικό δεν πρέπει να επιστραφεί στο Ιράν.
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ. Εντύπωση πάντως προκαλεί η αντίδραση στελέχους του κυπριακού ΥΠΕΞ, με το οποίο είχε επαφή η πρεσβεία όταν άρχισε η εκφόρτωση του πλοίου και η μεταφορά των πυρομαχικών στη ναυτική βάση στο Μαρί: σύμφωνα με εμπιστευτικό τηλεγράφημα, ο Κύπριος φέρεται να είπε στους Αμερικανούς ότι η κυβέρνηση ήταν ικανοποιημένη με τις πρόσφατες εξελίξεις στο θέμα του «Μόντσιεγκορσκ», όπως ίσχυε και για όλους τους «μεγάλους παίκτες». «Οταν του ασκήθηκε πίεση να επιβεβαιώσει ότι αυτή η λίστα περιελάμβανε τη Συρία και το Ιράν, ο κύπριος διπλωμάτης έγνεψε θετικά και προσέθεσε «έτσι φαίνεται»», αναφέρεται στο διπλωματικό έγγραφο.
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
Για να γίνει αυτό όμως(δηλ Άμεση Δημοκρατία) και άρα να μην υπάρχει πλέον διαφθορά, δεν απαιτείται τίποτα λιγότερο από την πλήρη ανατροπή με οποιοδήποτε μέσο του υπάρχοντος συστήματος ολόκληρου,και όχι απλά η ανατροπή μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης.
Για προσωρινή απάμβλυνση(και μόνο,και σε περιορισμένο βαθμό) του προβλήματος της διαφθοράς λύση δεν είναι η ιδιωτικοποίηση του δημοσίου(αφού έτσι θα έχουμε την ΑΠΟΛΥΤΗ διαφθορά και αδιαφορία,αφού ο κάθε επιχειρηματίας ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος και όχι για τους πολίτες και άρα θα ενδιαφέρεται μόνο για όσους «βαστούν») αλλά
1)Η δημοκρατικοποίηση του Δημοσίου- για παράδειγμα όπου είναι δυνατό αντικατάσταση του μηχανισμού διορισμού ανώτερων δημοσίων λειτουργών από ανωτέρους τους με την άμεση εκλογή τους από τον λαό, και άμεση ανακλητότητα του οποιουδήποτε δημοσίου λειτουργού από τον λαό μέσω πχ συστήματος αρνητικών ψήφων(για παράδειγμα όποιος λειτουργός συγκεντρώνει ένα συγκεκριμένο ποσοστό η αριθμό ψήφων αποδοκιμασίας μέσω Διαδικτύου σε μία εβδομάδα να καθαιρείται και να αντικαθίσταται με νεοεκλελεγμένο).
2)Η ψήφιση νόμων διασφάλισης απόλυτης διαφάνειας στο Δημόσιο-ώστε ο πολίτης να μπορεί να ελέγχει τους ανώτερους λειτουργούς οι οποίοι υποτίθεται τον υπηρετούν και ώστε να προωθείται η υπευθυνότητα και να αποθαρρύνεται η διαφθορά αλλά κυρίως να ξέρει ο λαός πότε απαιτείται κινητοποίηση του κατά των υπευθύνων.
3)Η προώθηση στην κοινωνία μέσω κυρίως της παιδείας μιας νοοτροπίας αλληλεγγύης και αίσθησης ευθύνης προς το κοινωνικό σύνολο ώστε (και) όσοι εργάζονται σε θέσεις νευραλγικές για την κοινωνία να σκέφτονται δύο φορές πριν βάλουν το ατομικό συμφέρον υπεράνω του συλλογικού.
Φυσικά, τα πιο πάνω δεν μπορούν να γίνουν δεκτά από τους πολιτικούς οι οποίοι επενδύουν στην υποστήριξη των οικονομικά ισχυρών και είναι ήδη πλήρως διεφθαρμένοι.Απαιτούνται (ανάμεσα σε άλλα)
1)Ευρείες κινητοποιήσεις του λαού και επ’ αόριστον απεργίες και πολιτική ανυπακοή με κάθε μέσο(κανενός μέσου εξαιρουμένου) μέχρις ότου πιεστούν οι κρατούντες και δεχτούν την διενέργεια δεσμευτικού δημοψηφίσματος που να διασφαλίζει τα τρία πιο πάνω σημεία.
2)Προώθηση απόλυτης δυσπιστίας στα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης.Τα ΜΜΕ αποτελούν τον κυριότερο λόγο που οι πολιτικοί προτιμούν χρήματα από οικονομικά ισχυρούς για εκλογικές εκστρατείες κοκ παρά την εξασφάλιση της εμπιστοσύνης του λαού με τις πράξεις τους, και παρουσιάζουν τους υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου πολιτικούς ως υπηρέτες του λαού.Αποτελούν σφωγγοκολάριους των τραπεζών και των λοιπών διαφημιστών τους,καθώς και ελέγχονται από τους οικονομικά ισχυρούς στους οποίους ανήκουν.Προώθηση της αντι-πληροφόρησης(άμεση πληροφόρηση από ελεγχόμενα άμεσα από τον λαό δημοσιογραφικά δίκτυα και μέσα,ειδικά με χρήση των φτηνών νέων διαδικτυακών τεχνολογιών όπως μπλογκ,Facebook-κοινωνική δικτύωση,διαδικτυακό ραδιόφωνο,YouTube κοκ).
Αυτά για πίεση για εφαρμογή των τριών πιο πάνω σημείων.
Μακροχρόνια,απαιτείται γενική αφύπνιση του λαού και κοινωνικός αγώνας για ανατροπή του άδικου και διεφθαρμένου σημερινού πολιτικού και οικονομικού συστήματος.
Βέβαια, όσοι προτιμάνε τις «εύκολες λύσεις» μπορούν απλά να πάνε στις επόμενες εκλογές και να ψηφίσουν Αναστασιάδη- η ακόμη και ΕΛΑΜ…
Τα πιο πάνω ως απάντηση σε όλους όσους προσπαθούν να κερδίσουν ακολούθους κτίζοντας πάνω στο αίμα των 12 νεκρών, αλλά και σε κάθε κύπριο ο οποίος νοιώθει δίκαιη οργή, η οποία οργή πρέπει να έχει τον ορθό αποδέκτη, ώστε να μην ζούμε κάθε λίγο και λιγάκι παρόμοια εγκλήματα.