Μνημόνια, ρατσισμός και ξύλο, η «νέα τάξη»: Από το κοινωνικό κράτος στο κράτος καταστολής

Όπως το παραδέχεται και το ίδιο το κράτος, ο λόγος ύπαρξης των μπάτσων που μας αναγκάζουν να πληρώνουμε για να μας καταστέλλουν όταν αντιδρούμε σε ότι θεωρούμε άδικο (και ενίοτε όταν τους καπνίσει) είναι να διατηρούν την «τάξη» και την «ασφάλεια». Το ερώτημα που τίθεται, είναι ποια τάξη, οριζόμενη από ποιους; Ποιων την ασφάλεια, και την προστασία τους από ποιους; Το επιβαλλόμενο φαντασιακό του αδίστακτου «εγκληματία» πίσω από κάθε σκοτεινή γωνία δεν πείθει πλέον κανέναν, πλην κάποιων υπεραντιδραστικών κομματιών της κοινωνίας που ζουν δεκαετίες πριν. Εξάλλου, οποιοσδήποτε «κοινός θνητός» είχε την ατυχία να ζητήσει τη βοήθεια των «αρχών» έχει να λέει για την περιφρόνηση, την ολιγωρία και την αδιαφορία τους.

Ως «τάξη», εννοούν την υπάρχουσα τάξη. Μια τάξη στην οποία η μεγάλη πλειοψηφία του λαού, εργαζόμενοι, νεολαία, μετανάστες, αδύναμα οικονομικά στρώματα και γενικά οι «απόκληροι», όσοι δεν έχουν τα απαιτούμενα εκατομμύρια για να θεωρούνται «νομοταγείς» «καθωσπρέπει» δεν έχουν καμία θέση πλην  του είτε έμμισθου (με ακόμη και 400 ευρώ) σκλάβου, είτε του άνεργου (σκλάβου σε εφεδρεία ώστε να μειώνονται οι μισθοί των υπόλοιπων σκλάβων). Αυτή την «τάξη» θέλουν να διατηρήσουν. Εξ ου και οι «Αρχές», αδιάφορες όταν κάποτε τύχει να χρειαστεί τη «βοήθεια» τους κάποιος μέσος άνθρωπος, όταν πρόκειται για καταστολή απεργιών και επίθεση στα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας, δείχνουν «υπερβάλλων ζήλο»…

Η οικονομική κρίση αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, με αφορμή την κρίση και τις μνημονιακές «δεσμεύσεις» (που οι ίδιοι οι πολιτικάντηδες αποδέχθηκαν), να διαλυθεί κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος, κοινωνικής κατάκτησης και κράτους πρόνοιας, να καταλεηλατηθεί και ξεπουληθεί επί πινακίου φακής ο δημόσιος πλούτος και γενικά να αποκτήσει το μεγάλο κεφάλαιο την απόλυτη κυριαρχία στην οικονομία, την κοινωνία και τις ζωές μας, μετατρέποντας μας όλους σε μισθωτούς η και άνεργους σκλάβους. Η κυρίαρχη προπαγάνδα των ΜΜΕ αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας του καταστημένου απέναντι στους καταπιεσμένους, επιδιώκοντας να ελέγξει τις ίδιες τους τις σκέψεις. Επειδή όμως ο πεινασμένος γίνεται όλο και πιο δύσκολο να πειστεί ότι η πείνα του «βοηθά την επανεκκίνηση της οικονομίας», υπάρχει και μια δεύτερη γραμμή άμυνας: Το μονοπώλιο στην ωμή βία, αυτό που ο Μαξ Βέμπερ χαρακτήρισε ως την πεμπτουσία του κάθε κράτους εξ ορισμού.

Εξ ου και η ανάγκη για «ασφάλεια».

Τα ΜΜΕ ήδη δείχνουν ότι αποτυγχάνουν από τώρα, πριν να μπούμε στα βαθιά της κρίσης, να πείσουν μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, ειδικά τους συνδικαλισμένους εργαζόμενους στο δημόσιο και τους ημικρατικούς που προγραμματίζεται η ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα τους η οποία θα συνοδεύεται και με μειώσεις μισθών σε επίπεδα φτώχειας και χιλιάδες απολύσεις. Ακόμη και οι κομματικά ελεγχόμενες συντεχνίες, οι οποίες ελέγχονται από κόμματα που πρώτα υπέγραψαν τα μνημόνια (ΠΕΟ-ΑΚΕΛ) αναγκάζονται, υπό την πίεση του κόσμου τους, να σκέφτονται να δράσουν. Αντίστοιχα, οι ΟΕΒ-ΚΕΒΕ (σύνδεσμοι βιομηχάνων) «προειδοποιούν» ότι «κοινωνική αναταραχή» θα καθυστερούσε την «ανάπτυξη»…

Διαμορφώνεται ένα κλίμα που σύντομα θα οδηγήσει στη σύγκρουση των εργαζομένων με τους εκμεταλλευτές τους (καπιταλιστές, εργοδότες), έστω και εντός ρεφορμιστικών πλαισίων. Εξ ου και οι δυνάμεις καταστολής αναδιοργανώνονται, στρατιωτικοποιούνται, και γίνονται ολοένα και πιο αδίστακτες.

Παράλληλα, καλλιεργείται και ο εθνικισμός και ο ρατσισμός ως μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού από τους πραγματικούς του εχθρούς, διχασμού του και διοχέτευσης της δίκαιης οργής του προς άκακες για το σύστημα κατευθύνσεις. Με την περιθωριοποίηση και την δίωξη με κάθε μέσο των μεταναστών εξασφαλίζεται και η «συναίνεση» τους στην εργασία και την διαβίωση τους σε συνθήκες εξαθλίωσης, κάτι που οδηγεί και στη μείωση διά του ανταγωνισμού των εργασιακών δικαιωμάτων και του βιoτικού επιπέδου και των «ντόπιων».

Το πρόσφατο περιστατικό με την αναίτια κακοποίηση ενός αφρικανού μετανάστη από πραιτωριανούς της διαβόητης ΜΜΑΔ αποτελεί ακόμη μια χαρακτηριστική έκφραση της ωμής καταστολής και περιστολής δικαιωμάτων που βρίσκεται προ των πυλών.

H βία κατά αθώων αποτελεί γενικό δόγμα λειτουργίας των σωμάτων «ασφάλειας». Πως θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, από τη στιγμή που ο πραγματικός λόγος ύπαρξης τους είναι η βίαιη καταστολή όσων δεν καταπίνουν το παραμύθι του «όλα θα πάνε καλά, έχετε μας εμπιστοσύνη»; Επίσης προφανής είναι η ρατσιστική νοοτροπία που διακατέχει την αστυνομία, η οποία λειτουργεί και ως όργανο προώθησης βλακωδών διχαστικών ρατσιστικών ιδεολογημάτων μίσους που μόνο καταστροφή μπορούν να φέρουν στο λαό, τόσο σε μετανάστες όσο και σε «ντόπιους», όπως έδειξε επανηλειμμένα η ιστορία (Γερμανία 30, Λίβανος, Βόρεια Ιρλανδία, συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών σεχτών του Ισλάμ, και μη εξαιρετέα την περίπτωση της Κύπρου, 63-74). Βέβαια, μια διαλυμένη κοινωνία βολεύει όσους θέλουν να κτίσουν οικονομικές αυτοκρατορίες πάνω σε ερείπια…

Ο μετανάστης δεν είναι εχθρός μας. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το χώμα που γεννήθηκε για μια καλύτερη ζωή, η ακόμη και για την ίδια του την επιβίωση και της οικογένειας του. Οι κύπριοι νοιώσαμε στο πετσί μας τι σημαίνει προσφυγιά και εξαθλίωση, και νοιώθουμε τώρα τι σημαίνει οικονομική ανέχεια. Σύντομα θα νοιώσουμε και τι σημαίνει συνθήκες εργασίας δουλείας, κάτι που ήδη ένοιωσαν οι ελλαδίτες. Πάρα πολλά περισσότερα κοινά έχουμε με τον Αχμέτ, τον Γιουσούφ, τον Γιανγκ, τον Καραμήτρο παρά με τον Σιακόλα, τον Παρασκευαίδη και τον μεγαλύτερο επιχειρηματία-καπιταλιστή όλων, των αρχιεπίσκοπο.

Απέναντι στην αστυνομική καταστολή, τον ρατσισμό και την οικονομική εξαθλίωση να οργανωθούμε όλοι μαζί, κύπριοι και μετανάστες και να δημιουργήσουμε μαχητικά κινήματα ανατροπής της μνημονιακής βαρβαρότητας και της αντεπίθεσης των καπιταλιστικών παρασίτων απέναντι στα κοινωνικά κεκτημένα. Αυτοοργάνωση και συντονισμένες μαζικές, πανεθνικές απεργίες σε όλους τους τομείς της παραγωγής ταυτόχρονα. Δε θα αντέξουν για πολύ, ειδικά σήμερα που το σύστημα των αγορών είναι ένας καταρρέον χάρτινος πύργος. Γενική κοινωνική και πολιτική απομόνωση των εθνικιστορατσιστών (και στην περίπτωση του ΕΛΑΜ-Χρυσή Αυγή και νεοναζί) και άμεση αντιμετώπιση τους και στον δρόμο όταν μας αναγκάσουν. Προώθηση της ανεκτικότητας και της αλληλεγγύης και αλληλοκατανόησης. Αγώνας και αλληλεγγύη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των θυμάτων της αστυνομικής καταστολής, των δικαιωμάτων των μεταναστών, των οπαδών, των κρατουμένων, των απεργών, όσων βρίσκονται στο στόχαστρο του κατασταλτικού κράτους. ΚΑΝΕΝΑΣ μόνος του στον αγώνα μέχρι το τελικό μας όραμα, την ανατροπή του άδικου, καταπιεστικού και καταστροφικού συστήματος που ονομάζεται καπιταλισμός.

Ετικέτες: ρατσισμός, Κύπρος, Λευκωσία, ΜΜΑΔ, αστυνομία, αφρικανός, ακροδεξιά, βίντεο, καταστολή, μπάτσοι, μετανάστης, ξυλοδαρμός