Νεοφιλελεύθερων «μαγικών» συνέχεια: Mείωση του κατώτατου μισθού θα μειώσει την ανεργία; Περί ανεργίας και μισθών

Ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, ένα μεγάλο ποσοστό του λαού δεν έχει καν δουλειά και απειλείται για πολλούς ακόμη και η ίδια τους η επιβίωση. Εκμεταλλευόμενοι την απελπισία του λαού που οφείλεται στην κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν, οι μεγαλοεπιχειρηματίες επιμένουν ότι πρέπει να τιμωρηθούν οι εργαζόμενοι για τις συνέπειες της απληστείας των ιδίων- αν θέλουν να έχουν δουλειά και να μην πεθάνουν της πείνας…

Η κρίση οφείλεται, όπως αντιλαμβάνονται όλοι όσοι βλέπουν το θέμα λογικά χωρίς να επηρεάζονται από τη συνθηματολογία των κομμάτων κα των μίντια, στις τράπεζες. Εκείνες έπαιξαν και έχασαν δισεκατομμύρια στα ελληνικά ομόλογα και «χρειάστηκαν» τη στήριξη του κράτους με λεφτά του λαού (όπως γίνεται αντιληπτό, «ελεύθερη αγορά» δεν υπάρχει για τους καπιταλιστές και τις οικονομικές ελίτ, οι οποίες «δε μπορούν να χρεωκοπήσουν»). Για αυτούς χρειάστηκαν τα δάνεια και συνεπώς και τα μνημόνια. Τα αποτελέσματα και ποιος την πληρώνει τα ξέρουμε. «Κουρέματα»-αποκεφαλισμοί στα αποτελέσματα των μόχθων μιας ζωής για όσους δεν ήταν «μέσα στα πράγματα» και δεν μετακίνησαν τα χρήματα τους από την Κύπρο, συντόμως ιδιωτικοποιήσεις ημικρατικών με τα συνεπακόλουθα μονοπώλια, κατασχέσεις σπιτιών, συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, και οι τραπεζίτες στο απυρόβλητο.

Παρ’ όλα αυτά, οι εργαζόμενοι «έχουν χρέος» να τιμωρηθούν αντί των πραγματικών υπευθύνων. Επειδή «μαζί τα φάγαμε»!

Τόσα χρόνια, τους καιρούς της «ανάπτυξης», όσο αυξάνονταν τα κέρδη των εργοδοτών, δεν αυξάνονταν και οι μισθοί. Τώρα θέλουν να πληρώσουμε την κρίση τους, με την απειλή της απόλυσης λόγω «ασύμφορου κόστους εργοδότησης». Επειδή οι καημένοι εργοδότες τόσα χρόνια σε ακμή και αμέτρητα υπερκέρδη μέσω υπερκατανάλωσης, οικονομικής φούσκας και υπερεκμετάλλευσης του μόχθου των εργατών δεν έχουν μαζέψει υπέρ αρκετά για να αντέξουν να κρατήσουν την επιχείρηση τους και τάχα «κινδυνεύουν»! Προφανώς, πιστεύουν ότι τρώμε κουτόχορτο.

Πέρα από την οφθαλμοφανή υποκρισία τους, ακόμη και αν δεκτούμε ότι οι επιχειρήσεις όντως «έχουν πρόβλημα», πώς ακριβώς θα βοηθήσουν οι μειώσεις των μισθών, ειδικά των χαμηλόμισθων, στη μείωση της ανεργίας;

Κατ’ αρχήν για να υπάρχει ανεργία συνεπάγεται ότι υπάρχει εργατικό δυναμικό (άτομα που μπορούν και θέλουν να εργαστούν) τα οποία δεν εργοδοτούνται. Ποιος παίρνει τις αποφάσεις περί εργοδοτήσεων και με ποια κίνητρα; Ως επί το πλείστον οι επιχειρηματίες-κεφαλαιοκράτες, με κίνητρο την αύξηση της παραγωγής τους και μέσω αυτού την αύξηση των κερδών τους. Για να μπορέσει όμως μια αύξηση της παραγωγής να μεταφραστεί σε αύξηση των κερδών, πρέπει να αυξηθούν τα έσοδα και άρα και οι πωλήσεις προιόντων/υπηρεσιών, και για να γίνει αυτό απαιτείται η ανάλογη ζήτηση προιόντων/υπηρεσιών.

Αυτή η ζήτηση από που έρχεται; Μα φυσικά από το σύνολο των καταναλωτών στην κοινωνία, αλλά όχι από όλους-από αυτούς που θέλουν και μπορούν να καταναλώσουν. Άρα για να μπορέσει να υπάρξει ζήτηση προιόντων και υπηρεσιών και άρα και να έχουν οι κεφαλαιοκράτες τα κίνητρα (αφού σκέφτονται μόνο τα κέρδη τους στα πλαίσια του καπιταλισμού) να προσλάβουν κόσμο, πρέπει οι υποψήφιοι καταναλωτές να θέλουν και να μπορούν να καταναλώσουν…

Στα πλαίσια του καπιταλισμού το “θέλουν” κανονίζεται μέσω της διαφήμισης. Μέσω των διαφημίσεων όχι μόνο προβάλλονται τα διαθέσιμα προς αγορά προιόντα και υπηρεσίες αλλά επίσης δημιουργούνται στον πολίτη-καταναλωτή νέες ανάγκες από το πουθενά τις οποίες σπεύδει (εφόσον μπορεί) να ικανοποιήσει (αλήθεια, πόσο χρειαζόμαστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ το iPhone 5); Το θέμα είναι, με το “μπορούν” τι γίνεται;

Για να μπορεί ο μέσος πολίτης (ο οποίος δεν έχει τα ευρά του “κου” Σιακόλα) να καταναλώσει, πρέπει να έχει επαρκή οικονομικά μέσα, κυρίως (αν μιλάμε για την πλειοψηφία των ανθρώπων) επαρκή μισθό. Όταν, λοιπόν, οι μισθοί, τα κοινωνικά επιδόματα και γενικότερα τα εισοδήματα μειώνονται, δημιουργείται πρόβλημα ανεργίας λόγω μη επαρκούς ζήτησης προιόντων και υπηρεσιών. Αυτό το πρόβλημα εντείνεται όσο ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια. Μα γιατί όμως δεν αυξάνεται πχ η κατανάλωση των πλουσίων (που παίρνουν τον πλούτο) όσο μειώνεται η κατανάλωση των φτωχών;

Απάντηση: Το ποσοστό του εισοδήματος που κάποιος καταναλώνει εξαρτάται από το εισόδημα.

Ας εξετάσουμε δύο σενάρια, τα οποία είναι υπερβολικά απλοποιημένα αλλά παρ’όλα αυτά καταδεικνύουν το πρόβλημα. Έστω ότι έχουμε στο σενάριο Α 5000 ευρώ τα οποία μοιράζονται εξίσου σε δύο άτομα. Το κάθε ένα από τα δύο αυτά άτομα θα δαπανήσει στην κατανάλωση το μεγαλύτερο μέρος των 2500 ευρώ τα οποία έχει, αν λάβουμε υπόψη τις τιμές και μέχρι ποιου σημείου “κορέζεται” σε μεγάλο βαθμό η αύξηση της ικανοποίησης που προέρχεται από την αύξηση της κατανάλωσης. Έστω ότι μιλάμε για κατανάλωση 2250 ευρώ ανά άτομο. Αυτό σημαίνει ότι τα δύο άτομα θα καταναλώσουν συνολικά προιόντα και υπηρεσίες αξίας 4500 ευρώ (αν αυτά τα 4500 ευρώ αντιστοιχούν πραγματικά σε μια “αντικειμενική” αξία η όχι είναι μια άλλη υπόθεση, εδώ έχει σημασία το πόσο χρήμα “κυκλοφορά” σε σχέση με πόσο είναι παγιδευμένο).

Έστω ότι έχουμε στο σενάριο Β το ένα από τα δύο άτομα να παίρνει 500 ευρώ και το άλλο 4500. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το “προνομιούχο” άτομο θα ξοδέψει 3000 από τα 4500 και το δεύτερο 500, η συνολική κατανάλωση είναι 3500 αντί 4500. Τα 1000 διαφορά θα…αποθηκευθούν από το “προνομιούχο” άτομο σε τραπεζικούς λογαριασμούς, ομόλογα, “σύνθετα” χρηματοοικονομικά “προιόντα” και διάφορες άλλες σπέκουλες και αφορολόγητους λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους, και δεν θα κινηθούν στην αγορά. Έτσι, θα υπάρχει ζήτηση μόνο για 3500 και όχι για 4500, με την ανάλογη αύξηση στην ανεργία.

Μα είναι δυνατό οι «φωστήρες» της Τρόικας, οι «ευεργέτες» του ΚΕΒΕ και οι «νομπελίστες» να μην σκέφτηκαν αυτό το απλό επιχείρημα; Όχι. Το σκέφτονται συνεχώς, και γι’αυτό προετοιμάζονται μέσω αύξησης της καταστολής και πλήρους αναδιοργάνωσης των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους για κοινωνικές εξεγέρσεις. Απλά δεν τους συμφέρει να το αναφέρουν.

Ίσως ο τελικός τους στόχος να μην είναι καν τα κέρδη, αλλά ο απόλυτος έλεγχος των λαών, αφού για αυτούς στην κορυφή της ζούγκλας του καπιταλισμού η εξουσία είναι όπως την πρέζα.

Όπως και να ‘χει, πρέπει να τους κοπεί η φόρα άμεσα. Οι πουλημένες κομματικά ελεγχόμενες συντεχνίες δεν μπορούν όμως να δώσουν λύση. Η μόνη λύση θα έρθει μέσω της άμεσης και μέχρι τέλους και χωρίς καμία αυταπάτη σύγκρουσης εργαζομένων με το κεφάλαιο. Η πλήρης διάσταση συμφερόντων με τους υφαρπακτές του ανθρώπινου μόχθου δεν αφήνει άλλα περιθώρια.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανωθούν μόνοι τους σε μαχητικά συνδικάτα βάσης ελεγχόμενα αμεσοδημοκρατικά από αυτούς. Πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για γενική επ’ αόριστον απεργία ΠΑΝΤΟΥ μέχρι την απόσυρση αυτού του μέτρου και την διεκδίκηση αξιοπρεπών μισθών και όρων εργοδότησης ως πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της μνημονιακής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Απεργιακά ταμεία αλληλεγγύης, ενισχυόμενα από όλους τους εργαζόμενους, είναι εδώ αναγκαία.

Με τις γενικές, ανυποχώρητες επ’ αόριστον απεργίες σε όλους τους τομείς της οικονομίας, μετά από μόλις ελάχιστες μέρες όλοι, καπιταλιστές, τροικανοί, δανειστές, οι πάντες θα σκάσουν και θα κερδίσουμε, αφού απλά το σύστημα τους δεν αντέχει ούτε στο ελάχιστο πλήρη διακοπή κάθε δραστηριότητας. Ούτε εργασία, αλλά ούτε αγορές και οικονομικές δραστηριότητες από ΚΑΝΕΝΑΝ. Κοινωνική γενική απεργία. Ειδικά έτσι που τα έμπλεξαν στο παγκοσμιοποιημένο τους σύστημα σήμερα, ελάχιστα θα αντέξουν σε «αναταραχές» πριν να καταρρεύσει ο ετοιμόρροπος πύργος του διεθνούς τους συστήματος. Αναγκαστικά θα υποκύψουν, αρκεί να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να ενωθούμε.

Ούτε η καταστολή, ούτε οι φυλακές, ούτε οι απολύσεις δε θα μπορέσουν να μας σταματήσουν. Απλά προσθέτουμε την ακύρωση όλων τους στα αιτήματα μας, τα οποία δε θα μπορέσουν να μη δεκτούν εντός ελάχιστου χρόνου, αν δε δουλεύει ΤΙΠΟΤΑ. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι πριν λίγο καιρό απείλησαν με επ’ αόριστο απεργία (ΜΟΝΟ οι τραπεζικοί) και η συντεχνία τους και το κράτος αναγκάστηκε να τους εξαπατήσει σχετικά με τα ταμεία προνοίας τους και τα κουρέματα που τάχα δε θα γίνονταν για να τους σταματήσει. Ας σκεφτούμε πόσο θα τρέχουν αν όλοι απλά έστω για λίγες μέρες δεν πάνε δουλειά.

Προυπόθεση για οργάνωση και επιτυχία των πιο πάνω είναι, φυσικά, ο απεγκλωβισμός των εργαζομένων από τις πουλημένες συντεχνίες και η δημιουργία νέων, αμεσοδημοκρατικών (και άρα εξ ορισμού αδιάφθορων αφού δε θα υπάρχουν καπελωτές να διεφθαρούν) που θα αγωνιστούν μέχρι τέλους για αξιοπρέπεια, δίκαιο και έχοντας ως τελικό αταλάντευτο στόχο την καταστροφή του άδικου και δολοφονικού συστήματος που ονομάζεται καπιταλισμός.

 

Ποιος θα μας σώσει;

(σημείωση: Πριν από οτιδήποτε άλλο, τα χειρότερα στους φασίστες καθάρματα δολοφόνους, οι «ήρωες της πατρίδος» έδειξαν-ξανά- το πραγματικό τους μαφιόζικο δολοφονικό πρόσωπο. Ο ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ! Συνεχίζω με αυτό το άρθρο και το επόμενο θα αναφέρεται στο βόθρο που λέγεται χρυσή(μαύρο) αυγή(σκότος), μόνο επειδή αυτό το άρθρο το είχα ήδη αρχίσει πριν να γίνει ότι έγινε, και δε μ’ αρέσει να αφήνω πράγματα στη μέση…)

Τελικά τι κάνει τους κυπραίους να μην αντιδρούν παρόλο που μας έφεραν στο αμήν? Τι άλλο θέλουμε?

Τα τελευταία χρόνια όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά σε ολόκληρη την νότια Ευρώπη, οι οικονομικές ελίτ και οι κυβερνήσεις τις οποίες ελέγχουν μέσω των κομματικών επιχορηγήσεων και διάφορων άλλων μέσων, όπως αναλύω σε αυτό που έγραψα το 2009,

https://m4trix87.wordpress.com/2009/09/23/%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/

αποθρασύνονται κατά των λαών.

Δικαιώματα κερδισμένα με αίμα ενάμισι και αιώνα χάνονται μπροστά στα μάτια μας με πρόσχημα την κρίση-δημιούργημα των τζογαδόρων τοκογλύφων τραπεζιτών οι οποίοι είναι υπέρ της «ατομικής ευθύνης» μόνο όταν έχουν «κέρδη»…

Βαφτίζουν την εξαθλίωση, μέχρι και την πείνα, την ανεργία, τη διάλυση κάθε δικαιώματος και έννοιας αξιοπρεπούς διαβίωσης μέχρι και απλά επιβίωσης των πολλών, «μεταρρύθμιση», «ανάπτυξη», «δημοσιονομική πειθαρχία», «επανεκκίνηση της οικονομίας» και άλλα όμορφα…

Κάποτε, θα ανέλυα εδώ γιατί όλα αυτά δεν ισχύουν.

Δυστυχώς, σήμερα δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο αφού πλέον εδώ που τους αφήσαμε να μας φέρουν τα ζούμε πια στο πετσί μας.

Σε Ελλάδα, Τουρκία, Ισπανία, Πορτογαλία, ακόμη και το κεντρικό καρκινικό κύτταρο, τις ΗΠΑ, ο κόσμος αντιστάθηκε και αντιστέκεται μαζικά στην επιβαλλόμενη εξαθλίωση και υποδούλωση η οποία εξυπηρετεί μόνο τους οικονομικά πανίσχυρους.

Eδώ ακόμη περιμένουμε να μας σώσουν ο Λιλλήκας, τα «κάζια», οι Ρώσοι κλπ την ίδια ώρα που κλαίμε τη μοίρα μας…

ακόμη και ο Αναστασιάδης δήλωσε δημόσια ότι η απραξία των κυπρίων («υπευθυνότητα»…) κάνει τη δουλειά τους εδώ εύκολη…

Φταίει το ότι από την αρχή της Ιστορίας μάθαμε να έχουμε κατοχή?

Φταίει το ότι πολλοί (για πόσο ακόμη?) έχουν να φάνε?

Φταίει το ότι δεν έχουμε κινηματική ιστορία αγώνων όπως στην Ελλάδα?

Φταίει το ότι το «Α» Κ «Ε» «Λ» ελέγχει και ποδηγετεί πλήρως τη μεγάλη πλειοψηφία όσων θεωρούν εαυτούς αριστερούς και καταφέρνει να διατηρεί έστω και τα ποσοστά που διατηρεί ακόμη και μετά που έφερε το ίδιο την Τρόικα?

Φταίει το ότι μάθαμε να φταίμε τους «άλλους» (μετανάστες, δημοσίους υπαλλήλους, αριστερούς, γερμανούς, (μόνο) συναγερμικούς, διαλέξτε και πάρετε) για ότι μας φταίει?

Αν δεν οργανωθούμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ (κανένας διεφθαρμένος πολιτικός τακτικός στις δεξιώσεις των τραπεζιτών και πλουσίων δε θα μας σώσει από αυτούς και κανένα κώμα που παίρνει μίζες από αυτούς…) ΕΜΕΙΣ θα φταίμε για ότι πάθουμε.

Η κρίση ίσως και να μην είναι στημένη. Πράγματι, οι τραπεζίτες, τυφλωμένοι από τα «τρελά» κέρδη-αέρα-χρέος με τις φίσες του καζίνο ελληνικά ομόλογα

https://m4trix87.wordpress.com/2012/10/29/%CE%B7-%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CF%8E-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%85%CF%82/

μας έφεραν εδώ, και τώρα πληρώνουμε (και κυριολεκτικά, με τα κουρέματα) την κρίση τους! Πάντως, οι κεφαλαιοκράτες δεν έφτασαν στη ζούγκλα του καπιταλισμού «εκεί ψηλά» με το να μην ξέρουν να εκμεταλλεύονται στο έπακρο μια κρίση, εις βάρος όλων μας στην προκειμένη περίπτωση.

Πλην κάποιων αρχικών σπασμωδικών αντιδράσεων, τίποτα.

Λύσεις, ακόμη και βραχυπρόθεσμες, υπάρχουν.

Δυστυχώς, σε επίπεδο κράτους, χλωμό, αφού οποιαδήποτε χώρα αντισταθεί μόνη της στην κρίση θα απομονωθεί, δεχτεί κάθε είδους επιθέσεις και κατατροπωθεί με συνέπεια ένα οικονομικό «Ιράκ» στην Ευρώπη (όχι πως αυτό δε γίνεται ήδη, απλά θα μιλάμε ίσως για καθαρή ξενοκίνητη κατάλυση ακόμη και της «δημοκρατίας», όπως έκαναν οι αμερικάνοι το 67 στην Ελλάδα). Για απαγκίστρωση μια και καλή από την Τρόικα σε τέτοιο επίπεδο πρέπει να ανατραπούν οι πουλημένες κυβερνήσεις όλων των χωρών του ευρωπαικού νότου, πράγμα δύσκολο αλλά όχι αδύνατο, η Αραβική Άνοιξη εξαπλώθηκε ραγδαία σε όλη τη Μέση Ανατολή σε διάστημα λίγων εβδομάδων, θυμάστε? Οργάνωση και εναλλακτικό σχέδιο θέλει.

Τώρα, για το τώρα. Πρώτο μέλημα θα πρέπει να είναι η επιβίωση όλων μας και η αξιοπρεπής διαβίωση. Το σύστημα πλέον θεωρεί τεράστιους όγκους πληθυσμού ως «πλεονάζον», «άχρηστους», που αν δεν φοβόταν τις αντιδράσεις θα ξεπάστρευε. Τώρα, απλά θα τους αφήσει να πεθάνουν της πείνας η να ζουν και να μη ζουν ενώ προσποιείται ότι ενδιαφέρεται. Το πρώτο, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε όσους από μας την έχουν χειρότερα, άμεση βοήθεια. Παράλληλα, κατασκευή δομών αυτοδιαχείρισης που θα φροντίζουν σε τοπικό επίπεδο (γειτονιές, δήμοι) για την εξασφάλιση κατά το δυνατό των απαραίτητων για όλους. ΚΑΝΕΝΑΣ να μην πεινάσει αν γίνεται. Όσοι έχουν λίγα παραπάνω να τα μοιραστούν. Μέσω γενικών συνελεύσεων να δημιουργηθούν συνεταιρισμοί που να αρχίσουν με όσο κεφάλαιο μπορεί με κάθε τρόπο να βρεθεί, αλλά και εκμεταλλευόμενοι νέους τομείς που δεν χρειάζονται πολύ αρχικό κεφάλαιο (πχ ένα παράδειγμα, προγραμματισμός λογισμικού). Το καλό της Κύπρου είναι ότι οι περισσότεροι από μας δεν έχουμε ίσως κεφάλαιο, αλλά έχουμε γνώσεις και εξειδίκευση. Μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε! Παράλληλα, κατά το δυνατό καταλήψεις και απαλλοτρίωση των βιομηχανικών και άλλων μέσων παραγωγής η/και συγκέντρωση πόρων για αγορά συνεταιριστικού κεφαλαίου. Δικτύωση των συνεταιρισμών και ανταλλαγές και αλληλουποστήριξη μεταξύ τους. Κάτι όπως αυτό

η αν σας αρέσει η βαριά βιομηχανία, αυτά

http://en.wikipedia.org/wiki/Workers%27_self-management

http://libcom.org/library/anarchist-collectives-workers-self-management-spanish-revolution-1936-1939-sam-dolgoff

http://en.wikipedia.org/wiki/FaSinPat

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_worker_cooperatives

(ναι, τα αφήνουν και στο wikipedia,τόσο δεν μας υπολογίζουν, ας τους δείξουμε πόσο λάθος έχουν!)

Αυτά μπορούν να αποτελέσουν τη βάση μιας νέας οικονομίας, ενός νέου οικονομικού μοντέλου.

Από αυτά, από τη βάση, θα έρθει η ανατροπή, από τον κόσμο και την αυτοοργάνωση χωρίς αφεντικά και μεσσίες-σωτήρες.

Δε θα μας σώσει ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Λιλλήκας, ούτε φυσικά τα δολοφονικά μαφιόζικα καθάρματα του Μαύρου Σκότους.

ΕΜΕΙΣ θα μας σώσουμε.

ΔEN ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΑΜΕ-ΔΕΝ ΦΑΓΑΜΕ-ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ. Διαμαρτυρία κατά των μνημονίων της ανεργίας, της εξαθλίωσης και της υποδούλωσης.

Στα πλαίσια αλληλεγγύης με την πανευρωπαική γενική απεργία στις 14 Νοεμβρίου διοργανώνεται διαμαρτυρία κατά της Τρόικα έξω από το υπουργείο Οικονομικών την ίδια μέρα, στις 2 το μεσημέρι.

https://www.facebook.com/events/454536041264722/

http://www.facebook.com/IMFoutofCyprus

 

 

 

Η Τρόικα στην Κύπρο: Χαιρετώ τους νέους μας δυνάστες!

Παρά τις προβλέψεις αυτόκλητων περισπούδαστων οικονομολόγων/προφητών, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων της Ελλάδας και της Κύπρου, βρίσκεται ακόμη σε κρίση και τα «μέτρα» διάσωσης δείχνουν να μην είναι παρά οι απελπισμένοι παφλασμοί κάποιου πνιγμένου που δεν ξέρει κολύμπι, ίσως επειδή πίστεψε πως το σωσίβιο του δεν θα ξεφούσκωνε.

Το «σωσίβιο» αυτό είναι το παγκόσμιο χρέος. Από το 70 και μετά, με αποκορύφωμα την Θατσερική-ρεγκανική δεκαετία του 80, η ολοκληρωτική στην ουσία απορύθμιση του καπιταλισμού σε μια προσπάθεια να αμβλυνθούν οι αντιφάσεις του (προσπάθεια αύξησης των κερδών των εταιρειών χωρίς αύξηση της ζήτησης λόγω καθηλωμένων μισθών κοκ) οδήγησε σε μια τεράστια φούσκα κερδών-χρέους, που κάποτε θα έσπαγε, που αλλού, στις φάτσες όσων δεν έχουν την πολιτική και οικονομική ισχύ για να προστατευτούν, του (μαλάκα?) εργαζόμενου και πολίτη.

https://m4trix87.wordpress.com/2011/11/22/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD/

Η κρίση αυτή, η τυχοδιωκτική εκμετάλλευση της κρίσης που οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες προκάλεσαν για προώθηση μέτρων ισοπέδωσης των λαών και των εργαζομένων με την αφορμή της «επίλυσης» των προβλημάτων και ο βαθύς ύπνος των αριστερών και «αριστερών» κωμάτων μας που μας οδήγησαν εδώ, καθώς και οι αντιστάσεις των λαών μέχρι λίγο πιο παλιά (έχουν συμβεί πολλά από τότε, Ισπανία, Ελλάδα, ΗΠΑ, Αργεντινή,…) περιγράφονται σε πιο παλιά άρθρα εδώ αλλά και παντού στο Διαδίκτυο (για όποιον θέλει να ψάξει). Εδώ θα μιλήσω λίγο για την άποψη μου όσο αφορά την τωρινή κατάσταση στην Κύπρο.

Οι τραπεζίτες της Κύπρου  ήξεραν τους κινδύνους των επενδύσεων σε ελληνικά ομόλογα από τότε που επένδυαν. Ακόμη και οι «φίλοι» τους στους οίκους αξιολόγησης είχαν ήδη αξιολογήσει με Β, δηλαδή speculative, συνώνυμο του φισιών ρουλέτας στην επενδυτική αργκό, τα εν λόγω ομόλογα. Παρ’ όλ αυτά, επένδυσαν δισεκατομμύρια σε αυτά σε μια προσπάθεια περαιτέρω αύξησης των κερδών τους. Εξάλλου, ήξεραν ότι το κράτος δεν θα άφηνε τις τράπεζες να χρεωκοπήσουν, όχι επειδή ενδιαφέρονται οι «κύριοι» πωλητικοί για τον λαό που τους ψήφισε, αλλά για τους λόγους που περιγράφονται εδώ.

https://m4trix87.wordpress.com/2009/09/23/%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/

Τώρα λοιπόν που ο τζόγος των τραπεζιτών της Κύπρου δεν απέδωσε, ακολουθούν την τακτική του οποιουδήποτε χαρτοπαίκτη: Δανεικά και αγύριστα από δικαίους και αδίκους.

Επειδή όμως θα ήταν αδιανόητο να δαγκώσουν οι πολιτικοί το χέρι που τους ταϊζει (κεφαλαιοκράτες, μίντια τα οποία τους διαφημίζουν στις προεκλογικές και τα οποία ελέγχονται από τους διαφημιστές τους κοκ) το τίμημα απαιτούν να πληρώσει ακόμη μια φορά ο λαός, ο πολίτης, αυτός που όταν οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις είχαν κέρδη, τον καιρό της φούσκας, δεν έβλεπε τίποτα από αυτά.

Έτσι λοιπόν, λόγω της ανάγκης «ξελασπώματος» των 12 και πλέον δις των απωλειών των τραπεζών μετά το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, αλλά και των 5 και πλέον δις των κρατικών ελειμμάτων λόγω του ότι δεν εφορολογείτο ο πλούτος (ακόμη και ο αδρανής, όπως τα δις των κεφαλαίων στις τράπεζες, η μεγάλη ακίνητη ιδιοκτησία) πέραν του 10% και δεν μπορούσε έτσι να συντηρηθεί κράτος πρόνοιας χωρίς δάνεια, φτάσαμε στο σημείο να παρακαλάμε την Τρόικα. Η Τρόικα ουσιαστικά επιβάλλει συνταγές διάλυσης, όπως ιδιωτικοποιήσεις των πάντων/ξεπούλημα του Δημοσίου (ακόμη και κερδοφόρων εταιρειών!), μείωση των κρατικών εσόδων (από τα οποία μειούμενα έσοδα υποτίθεται θα ξεπληρωθούν τα χρέη στην Τρόικα!), απορύθμιση των εργασιακών (ώστε να δουλεύουμε 6ήμερο 13ωρο όπως επιβάλλουν τώρα στην Ελλάδα, καλό πράγμα η εξόντωση στην εργασία, Arbeit Macht Frei) και διάφορα άλλα όμορφα.

Το ΔΝΤ από όπου πέρασε δεν έφερε παρά ύφεση, πείνα, ανεργία, ασθένειες, υπανάπτυξη, πολέμους και διάφορα άλλα καλά της «ελεύθερης αγοράς» (που αλήθεια, πόσο «ελεύθερη» είναι όταν ξένα, υπερεθνικά, μη ψηφισμένα, κεντρικά κέντρα λήψης αποφάσεων ελέγχουν ολόκληρη την οικονομία μιας χώρας , ολόκληρη την διαβίωση ενός λαού?). Αργεντινή, Χιλή, Ζαϊρ, Ρουμανία, Ινδονησία, Βραζιλία, Λετονία…Ελλάδα.

Για τις συνέπειες των «μέτρων» του ΔΝΤ μιλά το παρακάτω κείμενο της ομάδας ΑΝΤΑΡΤΕΣ

http://antartescy.blogspot.com/2012/10/h.html

Απόσπασμα

Ρουμανία: Zήτησε τη βοήθεια του ΔΝΤ τον Μάρτιο του 2009. Χορηγήθηκε δάνειο ύψους 12,9 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση της χώρας προέβη σε 137.000 απολύσεις στο Δημόσιο, μείωσε τις συντάξεις και τους μισθούς και αύξησε τους φόρους. Το 2009 το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 7,1%.

 

Ουγγαρία: Προσέφυγε στο ΔΝΤ στα τέλη του 2008. Της χορηγήθηκε δάνειο ύψους 12,5 δισ. ευρώ. Η ουγγρική κυβέρνηση προχώρησε στην κατάργηση του 13ου μισθού, της 13ης σύνταξης και στην περικοπή κατά 20%- 30% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε το 2009 κατά 6,3%.

 

Λετονία: Το ΔΝΤ χορήγησε δάνειο ύψους 1,7 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση της χώρας προχώρησε σε μείωση κατά 30% των μισθών του δημοσίου, σε περικοπή δαπανών κατά 4,5%, σε πάγωμα συντάξεων και αύξηση του ΦΠΑ. Το 2009 η ανεργία στη χώρα εκτινάχθηκε στο 16,6%.

 

Αργεντινή: Στην Αργεντινή το ΔΝΤ χορήγησε δάνεια ύψους 7,2 δισ. δολαρίων το 1999 και 39,7 δισ. δολαρίων το 2000. Τον Δεκέμβριο του 2001 η κυβέρνηση της Αργεντινής ανακοίνωσε νέα μέτρα όπως μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 20% και πάγωμα των καταθέσεων. Η ανεργία της χώρας εκτοξεύθηκε στα ύψη, φτάνοντας έως και το 40% .

Το 48% του πληθυσμού έμεινε εκτός ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και άρα χωρίς φάρμακα λόγω των πολιτικών που επιβλήθηκαν. Τα μέτρα προκάλεσαν κοινωνική αναταραχή και ακολούθησε παραίτηση της κυβέρνησης. Η νέα κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία κήρυξε πτώχευση.

 

Μεξικό: Το Μεξικό ζήτησε τη βοήθεια του ΔΝΤ το 1995. Χορηγήθηκε δάνειο ύψους 30 δισ. δολαρίων. Μετά τα νέα μέτρα που επιβλήθηκαν στη χώρα, οι πολίτες που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας ξεπέρασαν το 50% και ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 20%.

Βραζιλία: Το δάνειο 41 δισεκατομμύρια δολάρια υπό την προϋπόθεση της περικοπής των κυβερνητικών δαπανών κατά 28 δις (με απόλυση δημοσίων υπαλλήλων και ιδιωτικοποιήσεις). Αποτέλεσμα ήταν να ανεβούν τα καταναλωτικά δάνεια κατά 250% και να υπάρχουν μαζικές πτωχεύσεις επιχειρήσεων και τραπεζών. Η ανεργία ξεπέρασε το 17%.

 

Ινδονησία: Η επιβολή των πολιτικών του ΔΝΤ εκεί οδήγησε σε πτώση του παραγόμενου πλούτου κατά 45%. Αποτέλεσμα: Βίαιη κοινωνική εξέγερση με εκατοντάδες νεκρούς.

 

Τουρκία: Πήρε δάνειο των 20,4 δις ευρώ μείωσε τους μισθούς κατά 20% και αύξησε κατακόρυφα τα επιτόκια.

 

Ελλάδα: Πήρε από το 2010 μέχρι σήμερα 145 δις ευρώ. Μείωση κατώτατου μισθού σε όλους 25% και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών! Αύξηση ΦΠΑ μέχρι 25%. Αύξηση των εισιτηρίων στις συγκοινωνίες κατά 25%.  Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης. Περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας και παιδείας. 150 χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο θα γίνουν μέχρι το 2015. Η ανεργία ήδη ξεπέρασε το 25%. Αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες κατά 40%, 3 χιλιάδες μόνο από το 2009 μέχρι σήμερα.  

Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες υπάρχει μείωση του προσδόκιμου ζωής κατά 6 με 7 χρόνια στις χώρες που επεμβαίνει το ΔΝΤ.

Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι ΠΟΥΘΕΝΑ το ΔΝΤ δεν κατάφερε να επιβληθεί «δικαίως» και με την σύμφωνη γνώμη των λαών.

Πχ

Ινδονησία- Δικτατορία Σουχάρτο

Χιλή- Δικτατορία Πινοσέτ (την οποία ο νεοφιλελεύθερος οπαδός της ιδιωτικοποίησης των πάντων Μίλτον Φρίντμαν εθαύμαζε)

Πρώην ΕΣΣΔ- Το σοκ της κατάρρευσης του ψευδεπίγραφου σοσιαλισμού(κρατικού καπιταλισμού) των εν λόγω χωρών (σημειωτέο ότι το ΔΝΤ και η υπόλοιπη διάλυση των εν λόγω χωρών ήρθε ΜΕΤΑ την πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού»).

Τουρκία- Μόνιμο φασιστικό καθεστώς από τον καιρό του Κεμάλ μέχρι σήμερα, 4 πραξικοπήματα και παρ ολίγον 5.

Τώρα, μια εξέταση του γιατί τα μέτρα της Τρόικας και μέτρα «ελεύθερης αγοράς» γενικά όχι μόνο διαλύουν τους πιο ανίσχυρους οικονομικά οι οποίοι αφήνονται έρμαιο των κεφαλαιοκρατών (πχ αγορά εργασίας) το οποίο είναι αυτονόητο, σε μια ζούγκλα επικρατεί και ο αντίστοιχος νόμος, αλλά και δεν φέρνουν «ανάπτυξη».

Ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών. Οι υπηρεσίες που απαιτείται από την Τρόικα να ιδιωτικοποιηθούν είναι ΠΑΝΤΑ οι κερδοφόρες η με δυνατότητες κερδοφορίας. Αντί αυτά τα κέρδη να πηγαίνουν πλέον στο κράτος (το οποίο να μπορεί είτε να ξεπληρώνει το έτσι κι αλλιώς κατασκευασμένο χρέος, είτε πιο σημαντικό να κάνει έργα υποδομής που βοηθούν την ανάπτυξη και δημιουργούν θέσεις εργασίας, είτε να τα δίδει υπό μορφή κοινωνικής πρόνοιας, αυξάνοντας έτσι την κατανάλωση, την ζήτηση, την προσφορά και τις επενδύσεις και τις θέσεις εργασίας) πηγαίνουν πλέον στους κεφαλαιοκράτες που τα αποθηκεύουν σε offshore στην Ελβετία, τα Κέυμαν κοκ.

Μείωση μισθών, συντάξεων, επιδομάτων κοκ. Προκαλούν μείωση της κατανάλωσης της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού, προκαλώντας μείωση της ζήτησης και κλείσιμο επιχειρήσεων, άρα και ανεργία.

Απορύθμιση και καταστροφή των εργασιακών δικαιωμάτων (πχ ΑΤΑ, κοκ). Από τη μία οι μειώσεις μισθών λόγω της ευχέρειας των εργοδοτών να το κάνουν προκαλούν αύξηση της ανεργίας λόγω μείωσης της κατανάλωσης και της ζήτησης. Από την άλλη η αύξηση των ωραρίων (με τον ίδιο-μειωμένο-μισθό) συνεπάγεται ότι κάθε εργοδότης χρειάζεται λιγότερο εργατικό δυναμικό, άρα αύξηση της ανεργίας.

Ακόμη και οι ίδιοι οι προφητοοικονομολόγοι του ΔΝΤ αναγνώριζαν το λανθασμένο των στρατηγικών τους αν όντως είχαν ως στόχο την αποπληρωμή των χρεών και την οικονομική «ανάπτυξη».

http://digitaljournal.com/article/329376

Οπότε γιατί επιλέγουν να συνεχίζουν να επιβάλλουν αυτές τις πολιτικές?

(κάτι ακόμη που δείχνει τις πραγματικές τους προθέσεις είναι ότι όταν κάποια κυβέρνηση, έστω και για το θεαθήναι,  αντιπροτείνει μη οριζόντιες περικοπές, δηλαδή να περικοπούν μισθοί, επιδόματα κοκ πρώτα από τους πιο υψηλά αμειβόμενους, κάτι που δημοσιονομικά θα είχε ως αποτέλεσμα την ίδια «μείωση εξόδων» που τόσο προωθούν οι τροικανοί με μια οριζόντια μείωση δηλαδή για όλους το ίδιο, η τρόικα δεν το δέχεται!Πχ Κύπρος τώρα, αφού η κυβέρνηση είχε θέσει μια τέτοια αντιπρόταση)

Η Τρόικα (ΔΝΤ,ΕΕ,ΕΚΤ) δεν είναι μόνο οικονομικό τεχνοκρατικό εργαλείο, αλλά ένα πολιτικό εργαλείο των ισχυρών (κεφαλαιοκρατών) οι οποίοι εφαρμόζοντας το «δόγμα του σοκ»

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Shock_Doctrine

θέλουν πρώτα να δημιουργήσουν (η αν υπάρχει ήδη να εντείνουν) μια σοβαρή κρίση που αγγίζει σοβαρά την καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου, ώστε μετά να προτείνουν «λύσεις», των οποίων οι «παράπλευρες» συνέπειες είναι ουσιαστικά το ζητούμενο.

Σε αυτά τα πλαίσια, το ζητούμενο από τα μνημόνια και τα μέτρα είναι να μπορέσουν να περάσουν ως «απαραίτητα» μέτρα τα οποία διαλύουν όλους πλην των ελάχιστων που ελέγχουν το χρήμα και την οικονομική και πολιτική εξουσία (τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες, κεφαλαιοκράτες) ώστε να μπορέσουν οι τελευταίοι να εκμεταλλευτούν τους πρώτους ασύστολα, διαγράφοντας κατακτήσεις δεκαετιών (εργασιακά δικαιώματα, κράτος πρόνοιας).

Σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία ο λαός, παρά το ότι δεν αντιστέκεται όσο θα έπρεπε δεδομένων των καταστάσεων (κάτι που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον καλλιεργημένο φόβο, την μιντιακή προπαγάνδα και τον αντιπερισπασμό της νεοναζιστικής ακροδεξιάς) υπάρχει δυνατή αντίσταση η οποία πιθανό αν ενταθεί στο άμεσο μέλλον να φέρει κάποιες ανατροπές, όπως είχε γίνει επιτυχώς πιο παλιά στην Αργεντινή και τον Ισημερινό.

Η Αργεντινή, μετά από χρόνια εξαθλίωσης ακολουθώντας τις συνταγές του ΔΝΤ, αποφάσισε να κηρύξει χρεωκοπία και να απαλλαγεί από τόσο το χρέος όσο και τα βάρβαρα μέτρα του ΔΝΤ. Μετά από λίγους μήνες άρχισε να ανακάμπτει.  Ο Ισημερινός επαναδιαπραγματεύτηκε το χρέος και ξέφυγε.

Στην Κύπρο, όλοι οι πολιτικοί και τα κόμματα συμφωνούν επί της ουσίας με τα μνημόνια (αν και το ΑΚΕΛ, σε μια προσπάθεια περιορισμού απωλειών, προβαίνει σε κάποιες πολιτικές μανούβρες τύπου «καθυστεράμε το μνημόνιο για να πούμε ότι αντισταθήκαμε»). Με το 61% των κυπρίων σύμφωνα με δημοσκοπήσεις (αν δεν είναι στημένες…) να δέχονται τα ερχόμενα μνημόνια και να μην ακούγεται εναλλακτικός λόγος, δεν φαίνεται προς το παρόν να υπάρχουν μεγάλα περιθώρια. ΄Εχουμε χάψει το παραμύθι ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, αγνοώντας ότι τυχόν χρεωκοπία της Κύπρου θα είχε βαριές συνέπειες σε αναλογία με τα χρήματα που θα μας δανείσουν  ΚΑΙ για την υπόλοιπη ευρωζώνη, οπότε ακόμη και αν δεν δεχόμαστε τα μνημόνια δεν θα είχαν άλλη επιλογή παρά να εκταμιεύσουν τα χρήματα που «χρειαζόμαστε».

Επίσης υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές

http://www.sigmalive.com/inbusiness/opinions/external/530616

Σημ. 1. Το παραπάνω δεν είναι από αριστερό οικονομολόγο…

Σημ. 2. 350 εκατομμύρια μέτρα τον χρόνο για τις τράπεζες, μόνο 80 για το κράτος, ποιος φταίει για το μνημόνιο?

Γιατί αγνοούμε τα πιο πάνω? Επειδή ο «πατριώτης» Αναστασιάδης, ο ογκόλιθος σταθερότητας Λιλλήκας, ακόμη και ο «αριστερός» Μαλάς, οι υποψήφιοι νέοι «σωτήρες», δεν μας το λένε, αφού οι οικονομικά ισχυροί που τους πληρώνουν

https://m4trix87.wordpress.com/2009/09/23/%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/

θέλουν να διαλυθεί ο κόσμος και ειδικά τα εργασιακά δικαιώματα με ένα σκληρό μνημόνιο.

Αυτή την στιγμή το ζητούμενο είναι να σπάσει αυτή η σιωπή όσο αφορά την επερχόμενη καταστροφή, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν όσοι έχουν υπόψη τους τι γίνεται και ενδιαφέρονται μεταδώσουν την αλήθεια στους υπόλοιπους, οι οποίοι υπόλοιποι βεβαίως και αντιλαμβάνονται πόσο καταστροφικό θα είναι το μνημόνιο, απλά μέχρι τώρα πιστεύουν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Αν ενημερωθεί ο κόσμος για τους άλλους δρόμους και κτυπηθεί αυτή η ηττοπάθεια, το επόμενο βήμα είναι η αυτοοργάνωση του (όπως η κίνηση όσων επλήγηκαν από την μαφία της Μαρφίν με τα αξιόγραφα, αλλά σε πολύ πιο μαζικό και δυναμικό επίπεδο) για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και όσων τις στηρίζουν. Από τέτοιο αυτοοργανωμένο κίνημα ανατροπής μπορεί να δημιουργηθούν νέες, πιο δίκαιες κοινωνικές και οικονομικές δομές, όπως στην Ισλανδία, όπου τώρα οι πολίτες ενέκριναν με συντριπτική πλειοψηφία σε δημοψήφισμα το νέο σύνταγμα το οποίο βγήκε αμεσοδημοκρατικά  στις συνελεύσεις, τους δρόμους και τις πλατείες

http://crazyemailsandbackstories.wordpress.com/2012/05/12/icelands-amazing-peaceful-revolution-still-not-in-the-news-backstory/

http://en.wikipedia.org/wiki/Icelandic_constitutional_referendum,_2012

http://en.wikipedia.org/wiki/Icelandic_Constitutional_Assembly

http://en.wikipedia.org/wiki/Kitchenware_Revolution

Τα παραδείγματα είναι εκεί. Μένει να τα ακολουθήσουμε.

Ραδιοφωνικός σταθμός της κατάληψης της οδού Λήδρας

Η κατάληψη στο οδόφραγμα της οδού Λήδρας, η οποία αποτελεί τμήμα του κινήματος καταλήψεων πλατειών (Occupy Movement) ανά το παγκόσμιο, και η οποία παρά τις δυσκολίες συνεχίζει να υπάρχει και να αναπτύσσεται συνεχώς, έχει εγκαταστήσει ραδιοφωνικό σταθμό ο οποίος μεταδίδει συνεχώς.

Επικαιρότητα, συζητήσεις, ενημερώσεις και φυσικά άφθονη μουσική και διασκέδαση!

Συντονιστείτε εδώ

http://radio.occupybufferzone.info/

 

ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

Παραθέτω άρθρο της «Σημερινής» που δείχνει την πραγματικότητα σχετικά με την «οικονομική ευημερία» της Κύπρου, που την στιγμή που κάποιοι ανοίγουν σαμπάνιες για τα φυσικά αέρια αφήνει τους πολίτες της, ακόμη και παιδιά, να μην έχουν να φάνε!

 

Λιποθύμησαν στην τάξη από πείνα δύο αδέλφια

Συγκλονιστικές περιπτώσεις σε σχολεία της Πάφου

Πολλαπλασιάζονται οι μαθητές που δεν έχουν να φάνε, λόγω ανεργίας των γονέων τους, λένε οι σύνδεσμοι γονέων, οι οποίοι καθημερινά οργανώνουν συσσίτια σε σχολεία.

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΠΙΕΡΗ
«Υπάρχουν μαθητές που δεν έχουν ούτε να φάνε»

Τα συγκλονιστικά περιστατικά μαθητών που λιποθυμούν λόγω ασιτίας στην Ελλάδα, φαίνεται να κάνουν την εμφάνισή τους και σε σχολεία της Κύπρου. Ο Άρης -μαθητής πρώτης γυμνασίου και η αδελφή του Ελένη, τρίτης γυμνασίου- λιποθύμησαν εν ώρα μαθήματος λόγω ασιτίας σε σχολείο της Πάφου τον περασμένο μήνα. Και οι δύο τους γονείς, Ανδρέας και Ζωή, έχασαν τη δουλειά τους κατά το 2011, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να στηρίξουν οικονομικά την πενταμελή οικογένειά τους. Ο Σύνδεσμος Πολυτέκνων Πάφου, ο Σύνδεσμος Τρίτεκνων Πάφου και η Ομοσπονδία Συνδέσμου Γονέων Πάφου κινητοποιήθηκαν άμεσα κάνοντας έκκληση προς τους Κύπριους πολίτες για ευαισθητοποίηση και παροχή βοήθειας προς την οικογένεια.

Καλάθια προσφοράς

Ιδιαίτερα συγκινητικό είναι το μήνυμα που απευθύνουν προς τους αντιπροσώπους των υπεραγορών. «Θα περάσουν τα φετινά Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, με το ψυγείο τους άδειο. Τα συρτάρια της κουζίνας τους που άλλοτε ήταν γεμάτα τρόφιμα, αυτήν τη χρονιά είναι άδεια. Δεν θα υπάρξει γαλοπούλα ούτε κυπριακή σούβλα στο τραπέζι παρά μόνο σαν ανάμνηση περασμένων, καλύτερων χρόνων», αναφέρουν στο μήνυμα.

Στη συνέχεια καλούν τις υπεραγορές να τοποθετήσουν καλάθια κοινωνικής προσφοράς σε κεντρικά σημεία στα ταμεία των υπεραγορών, έτσι ώστε ο κάθε πελάτης, παράλληλα με τα δικά του ψώνια, να αγοράζει τρόφιμα ή άλλα και να τα τοποθετεί στα καλάθια. Ακολούθως, προσθέτουν, οι οργανωμένοι φορείς θα περισυλλέγουν τα προϊόντα κοινωνικής προσφοράς και θα τα διανέμουν στις οικογένειες που έχουν ανάγκη.

«Το κοινό όλων εμάς είναι ότι είμαστε όλοι άνθρωποι και σαν άνθρωποι μπορούμε να βοηθήσουμε. Σήμερα. Όχι αύριο, όχι μεθαύριο, όχι σε μια βδομάδα ούτε σε ένα μήνα. Ας ξεκινήσουμε σήμερα κιόλας. Γιατί για τα άτομα που χρειάζονται τη βοήθειά μας, το αύριο, το μεθαύριο και ο επόμενος μήνας δεν είναι πλέον τόσο σίγουρα», αναφέρεται στο μήνυμα.

Η κατάσταση είναι δύσκολη. Κι όμως μπορείτε να βοηθήσετε επικοινωνώντας με:

(α) Σύνδεσμο Πολυτέκνων Πάφου στο τηλέφωνο: 26 945531
(β) Σύνδεσμο Τρίτεκνων Πάφου στο τηλέφωνο: 26937414
(γ) Ομοσπονδία Συνδέσμου Γονέων Πάφου: 26923973
(δ) Με οποιαδήποτε εγγεγραμμένη φιλανθρωπική οργάνωση ή άτομα που γνωρίζετε ότι έχουν ανάγκη.

Επισημαίνεται ότι η προσπάθεια κινητοποίησης είναι μια προσωπική πρωτοβουλία και δεν υποστηρίζεται από καμία οργάνωση/κίνημα.

Πολλαπλασιάζονται οι άποροι μαθητές

Οι περιπτώσεις λιποθυμίας μαθητών σε σχολεία λόγω ασιτίας έχουν αυξηθεί δραματικά τους τελευταίους μήνες, σύμφωνα με τους συνδέσμους γονέων.

Υποστηρίζουν ότι πληθαίνουν κατακόρυφα οι οικογένειες, οι οποίες άλλοτε είχαν εργασία, εισόδημα και πλέον βασίζονται εξολοκλήρου στη φιλανθρωπία των συνανθρώπων τους για να επιβιώσουν.

«Τα τελευταία δύο χρόνια οι άποροι μαθητές στα δημοτικά σχολεία αυξήθηκαν κατά 25%», δήλωσε στη «Σ» ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Συνδέσμων Γονέων Δημοτικής
Εκπαίδευση Χρύσανθος Πιερή. Ανέφερε στη συνέχεια ότι το «συγκεκριμένο ποσοστό της αύξησης ανησυχεί πολύ τους γονείς», προσθέτοντας ότι «δυστυχώς ορισμένοι από τους άπορους μαθητές δεν έχουν να φάνε». Ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γονέων ανέφερε ότι οι άποροι μαθητές προέρχονται κυρίως από πολύτεκνες και μονογονεϊκές οικογένειες.

Συσσίτια στα σχολεία

Ο Χρύσανθος Πιερή ανέφερε ότι η βοήθεια που προσφέρουν οι σύνδεσμοι γονέων είναι δωρεάν σίτιση στα ολοήμερα και στην καντίνα, δωρεάν ασφάλεια και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καθώς και η παραχώρηση κουπονιών για ένδυση και υπόδηση από επιλεγμένα καταστήματα. Πρόσθεσε ότι τα χρήματα προέρχονται κυρίως από τη χορηγία που δίνεται από το Υπουργείο Παιδείας, από την Εκκλησία, και από τις διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι Σύνδεσμοι Γονέων.

Ζητούν μεγαλύτερο κονδύλι

Λόγω των αυξημένων αναγκών, ο κ. Πιερή ζητεί την αύξηση της κρατικής χορηγίας, η οποία, όπως είπε, δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών. Ανέφερε ότι το συγκεκριμένο αίτημα έχει σταλεί γραπτώς στον Υπουργό Παιδείας, από τον οποίο αναμένουν απάντηση. «Από πέρσι ζητούμε την αύξηση του κονδυλίου, για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα νέα δεδομένα, αλλά δυστυχώς δεν βρίσκουμε ανταπόκριση», τόνισε. Το κράτος σήμερα δίνει στη Συνομοσπονδία το ποσό των 5.500 ευρώ και στις έξι Ομοσπονδίες από 1700 ευρώ.

Ο Χρύσανθος Πιερή ανέφερε ότι πέρσι τα λεφτά που εισπράχθηκαν από τη χοροεσπερίδα της Συνομοσπονδίας διατέθηκαν εξολοκλήρου για τη θεραπεία δύο παιδιών της ίδιας οικογένειας.

Μεγάλο πρόβλημα στην Πάφο

Όπως ανέφερε στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνδέσμου Γονέων Μέσης Εκπαίδευσης Πάφου, Ανδρέας Μιχαηλίδης, πέρσι οι μαθητές που λάμβαναν οικονομική βοήθεια σε γυμνάσια και λύκεια της Πάφου ήταν 35 με 40, ενώ φέτος αυξήθηκαν σε 60 – 65. «Ο λόγος είναι σχεδόν πρωτοφανής, αφού πρόκειται για παιδιά των οποίων οι γονείς τους έχασαν τις εργασίες τους», είπε ο κ. Μιχαηλίδης.

Πρόσθεσε ότι ο αριθμός των μαθητών που χρήζουν οικονομικής βοήθειας δίνεται στους συνδέσμους γονέων από τη διεύθυνση του κάθε σχολείου και τα χρήματα που δίνονται στους μαθητές προέρχονται από το ταμείο του συνδέσμου γονέων, το οποίο ενισχύεται με τις μόνιμες και έκτακτες εισφορές.

24/12/2011 | Του Κυριάκου Πενηνταέξ

 

Και αυτά ενώ πριν λίγα χρόνια ο «κομμουνιστής» (χαχαχα) Χριστόφιας υπόσχετο «Δίκαιη Κοινωνία» στην προεκλογική του. Βέβαια δείγμα γραφής αποτελεί και η πρόσφατη συμψήφιση των νέων παγώματων και μειώσεων μισθών των ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων από το ΑΚΕΛ και η χαρακτήριση της ΠΑΣΥΔΥ από τον ίδιο τον Άντρο Κυπριανού ως «ανεύθυνης» επειδή η βάση της συντεχνίας προχώρησε σε κάποια περιορισμένης εμβέλειας μέτρα αντίδρασης.

Πλέον βλέπουμε στην πράξη την υποκρισία ΟΛΩΝ ΤΟΥΣ.

Οι οποίοι όλοι συνεργάζονται με τον πραγματικό εχθρό του απλού ανθρώπου, που είναι όχι μόνο το ΔΗΣΥ, όχι μόνο το ΑΚΕΛ, όχι μόνο πανηγύρια όπως το ΕΛΑΜ (όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν) αλλά το μεγάλο κεφάλαιο, οι έχοντες και κατέχοντες, όλοι αυτοί που μέσω των χρηματοδοτήσεων και των διασυνδέσεων τους ελέγχουν με αυτό τον τρόπο

https://m4trix87.wordpress.com/2009/09/23/%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/

την πολιτική στο σύστημα της αντιπροσωπευτικής ψευτοδημοκρατίας…

«Άνθρωποι» όπως αυτούς

https://m4trix87.wordpress.com/2011/10/15/%CF%84%CE%B1-%CE%AD%CF%83%CE%BF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B5%CF%80%CE%B9/

 

Όταν η διασκέδαση γίνεται έγκλημα…

Χθες, παραμονή Χριτουγέννων. Διαφημιστική και καταναλωτική φρενίτιδα, ακόμη μια γιορτή έρμαιο του εμπορίου και όσων ψάχνουν/δημιουργούν ευκαιρίες να αυξήσουν τα κέρδη τους σε βάρος των εργαζόμενων τους και των πελατών/καταναλωτών τους. Όλο το χρόνο το μήνυμα ξεκάθαρο. Δούλευε, δούλευε, δούλευε…για αυτούς. Τώρα κατανάλωνε, κατανάλωνε, κατανάλωνε… για αυτούς.

Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, πολλοί από αυτούς νέα παιδιά, οι οποίοι βλέπουν τη διασκέδαση σαν κάτι περισσότερο από καταναλωτικό όργιο, μια ευκαιρία να περάσουν καλά χωρίς να τύχουν εκμετάλλευσης. Άνθρωποι όπως αυτούς που συμμετείχαν στο πάρτυ δρόμου χτες.

Τα πάρτυ δρόμου έχουν γίνει κάτι συνηθισμένο, και πάντα φέρνουν χαρά και χρώμα στη μουντή Λευκωσία των λαμπερών βιτρινών του τίποτα. Μέχρι χθες σε αυτά ποτέ δεν είχε συμβεί το παραμικρό με υπαιτιότητα του κόσμου που συμμετέχει – όμως , όπως και στο παρελθόν, η αγαπημένη μας κυπριακή αστυνομία για ακόμη μια φορά έδειξε ότι το να διασκεδάσεις χωρίς να πληρώσεις το κεφάλαιο αποτελεί έγκλημα…

Τότε

https://m4trix87.wordpress.com/2009/10/11/%CF%83%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%82%CE%B8%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD/

έδειξαν τον πραγματικό τους εαυτό, όπως και χθες.

Από την αρχή φάνηκε ότι είχαν «συγχύσει» το πάρτυ με τον πόλεμο, αφού παρουσιάστηκαν ΜΜΑΔίτες παραταγμένοι με ασπίδες, κράνη, ρόπαλα και διάφορα άλλα είδη διασκέδασης, περικυκλώνοντας το πάρτυ δρόμου όπως κινείτο και εμποδίζοντας τον περίεργο κόσμο γύρω από αυτό να το απολαύσει, αλλά και δημιουργώντας ερωτηματικά στα μυαλά του καθενός για το τι ανέμεναν/ σχεδίαζαν. Αυτό μετά από τις «εξακριβώσεις στοιχείων» σε ότι κινείτο χωρίς ταυτότητα λίγο πριν ν’ αρχίσει το πάρτυ. Φάνηκε με λίγα λόγια ότι ήθελαν φασαρίες…

Μετά από ώρα, και ενώ το πάρτυ βρισκόταν μπροστά από το πολυσύχναστο Starbucks (σύμπτωση?) βρήκαν την ευκαιρία τους. Ένα κράξιμο ενός οδηγού που κόρναρε (όπως αυτά που τρώνε δεκάδες χιλιάδες οδηγοί κάθε πρωί καθημερινής) έγινε η αφορμή να επιτεθούν οι μπάτσοι, κτυπώντας τον πρώτο που βρήκαν μπροστά τους. Δύο άτομα που έφθασαν να υπερασπιστούν τον νεαρό συνελήφθηκαν επειδή έκαναν το αυτονόητο- να διαμαρτυρηθούν ενάντια σε αυτή την αδικία/παραλογισμό.

Όπως ήταν αυτονόητο, το πάρτυ μετατράπηκε σε πορεία διαμαρτυρίας μέχρι τον αστυνομικό σταθμό Λυκαβηττού πριν να συνεχίσει την πορεία του.

Μπάτσοι, συγχαρητήρια!

Καταφέρατε να συλλάβετε χωρίς οποιαδήποτε ουσιαστικά αιτία δύο αθώα νέα παιδιά, με ότι δυσάρεστο αυτό συνεπάγεται για αυτούς.

Παράλληλα όμως όσοι ήταν εκεί χθες είδαν με τα ίδια τους τα μάτια ποιοι είστε και ποιος είναι ο στόχος της «δικαιοσύνης» σας-όπως τότε, που δέκα συνάδελφοι σας σας έβγαλαν τις μάσκες κτυπώντας βάναυσα δύο δεμένους φοιτητές

https://m4trix87.wordpress.com/2009/09/02/%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/

Ανοίξατε τα μάτια πολλών νέων ανθρώπων, πολλών παιδιών. Αν δεν είχατε συλλάβει δύο παιδιά απλά και μόνο επειδή διασκέδαζαν, θα σας έδινα συγχαρητήρια για τον βλακώδη τρόπο με τον οποίο εκτεθήκατε γι’ αυτό που είστε. Όμως όταν γίνονται τέτοιες αδικίες, μόνο ένα συναίσθημα περιγράφει το που οδηγούνται τα πράγματα

Η ΟΡΓΗ

Ο νοών νοείτω.

Αυτοοργανωμένο μαθητικό περιοδικό Σκαπούλα: Πορεία μνήμης Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και ανακοίνωση

(σημ. πατήστε στην εικόνα για να τη δείτε μεγάλη, το μπλογκ δεν τη δείχνει καλά)

Η ΟΡΓΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΕΙΣΜΑ, ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Βράδυ 6 Δεκέμβρη, 2008, Εξάρχεια. Ο μπάτσος Κορκονέας δολοφονεί τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Τις επόμενες μέρες η Ελλάδα έζησε τη σφοδρότερη εξέγερση εδώ και δεκαετίες – εξέγερση η οποία δεν περιορίστηκε μόνο σαν απάντηση στη δολοφονία του Αλέξη, αλλά έγινε απάντηση στην καθημερινή καταπίεση και μιζέρια. Καταλαμβάνονται πανεπιστήμια και άλλα κτίρια, γίνονται πορείες, συγκρούσεις, απαλλοτριώσεις και μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας εξεγείρονται και επιτίθενται.

3 χρόνια μετά, και τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει. Ή μήπως όχι? Στην Ελλάδα ο Δεκέμβρης άφησε μια παρακαταθήκη αυτοοργάνωσης, είτε από τις καταλήψεις που εμφανίστηκαν, είτε από διάφορα εγχειρήματα όπως τα αυτοδιαχειριζόμενα πάρκα και τις συνελεύσεις γειτονιάς, που προτάσσουν έμπρακτα την αντιιεραρχική κοινωνική οργάνωση. Η εξέγερση σηματοδότησε την αρχή μιας παγκόσμιας περιόδου όπου η εξουσία γίνεται όλο και πιο επιθετική, αλλά οι αντιστάσεις δυναμώνουν – παντού. Στην μισή Ευρώπη τα κράτη εξαπολύουν επίθεση με «μέτρα λιτότητας» ενάντια στην κοινωνία, σε κάθε γωνιά της γης όμως όλο και πληθαίνουν αυτοί που μπροστά στο ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν επιλέγουν να αντισταθούν. Από τις απεργίες στην Ελλάδα, μέχρι τον πολύμηνο αγώνα των φοιτητών στην Χιλή, από μαθητικούς αγώνες και το ξέσπασμα των περιθωριοποιημένων στο Λονδίνο μέχρι τα κινήματα των καταλήψεων που εμφανίζονται παντού, από τους κοινωνικούς αγώνες στη Γαλλία μέχρι την αυτοοργανωμένη γενική απεργία στο Όκλαντ της Αμερικής, από τις εξεγέρσεις του Αραβικού κόσμου μέχρι την κατάληψη της Wall St. Στην καρδιά του καπιταλισμού.

Στην Κύπρο όμως? Τα πράγματα δεν φαίνονται και τόσο καλά… Ραγδαία άνοδος του εθνικισμού σε ένα νησί που άλλωστε έχει παράδοση στην ακροδεξιά, «αφυπνισμένοι», «αγανακτισμένοι» και λοιποί (οι οποίοι σε συνδυασμό με τα οικονομικά μέτρα αποτελούν μορφή της επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνία) να αναμετρούνται σε παιχνίδια πολιτικής σκοπιμότητας με το ΑΚΕΛ, βλέπουμε την νεκρή από χρόνια αριστερά να γυροφέρνει το κουφάρι της, μια ενδυναμωμένη δεξιά, την εκκλησία και την εθνικιστική της υστερία, καθώς και τον πολιτικό ρόλο που προσπαθεί να παίξει.  Ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση δυστυχώς φαντάζει ανύπαρκτος. Γιατί όμως? Μήπως οι λογικές του συστήματος που μας θεωρεί αναλώσιμους, οι ίδιες λογικές δηλαδή που σκότωσαν τον Αλέξη, δεν εμφανίζονται εδώ? Μήπως η απαξίωση για την ανθρώπινη ζωή δεν είναι ολοφάνερη? Το σύστημα μας σκοτώνει καθημερινά, με την καταπίεση και την εκμετάλλευση που επιβάλλει: στο δρόμο, στους χώρους εργασίας, στο σχολείο, στο στρατό… παντού. Το είχαμε ξαναπεί για τα γεγονότα στο Μαρί. Το σύστημα δολοφονεί: όχι μόνο σε κάποιες «άτυχες στιγμές» ή σε κάποια «μεμονωμένα περιστατικά» αλλά κάθε μέρα, συνεχώς. Μήπως στην Κύπρο δεν εμφανίζονται τα σημάδια του γενικευμένου εργατικού μεσαίωνα που οι κυρίαρχοι προσπαθούν να επιβάλουν? Η απάντηση βρίσκεται στα χιλιάδες εργατικά ατυχήματα, στην αυξανόμενη ανεργία, και στα «μέτρα λιτότητας.» Ως μαθητές και μελλοντικοί εργαζόμενοι οφείλουμε να πάρουμε θέση, τώρα που οι εργαζόμενοι βρίσκουν τον εαυτό τους στο έλεος των αφεντικών, να κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη των ταξικών αγώνων και των κεκτημένων που κέρδισαν (τα οποία μέχρι πρότινος θεωρούνταν δεδομένα, όπως το οκτάωρο – όχι πια!), χωρίς να πέφτουμε στην παγίδα να ζητάμε καλύτερους όρους σφαγής, αλλά κρατώντας πάντα το όραμα της ανατροπής. Να αντιληφθούμε την κρίση ως κοινωνικό φαινόμενο όπου οξύνεται ο κοινωνικός ανταγωνισμός και η πάλη των τάξεων. Οργή λοιπόν, όχι για έναν «κακό μπάτσο» ή κάποιες «λανθάνουσες αποφάσεις» των κυρίαρχων. Συνειδητοποιημένη οργή ενάντια στην εξουσία και τις αντιλήψεις που τη στηρίζουν.

Γι’ αυτό λοιπόν, καιρός να ακουστούμε. Καιρός να προτάξουμε στην πράξη την αξιοπρέπεια και την αντίσταση. Καιρός να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας, μακριά από κάθε είδους καθοδηγητές, αρχηγούς, και υποκινητές. Καιρός να αγωνιστούμε, για μια κοινωνία ισότητας-αλληλεγγύης-ελευθερίας, για να ξεφορτωθούμε επιτέλους τις αλυσίδες της εξουσίας και της βαρβαρότητας.

Τώρα μιλάμε εμείς!

Πορεία, Παρασκευή 2/12 19:30 Πλ. Ελευθερίας

Μαθητική ομάδα σκαπούλα / skapoula.espivblogs.net

Τα έσοδα των τραπεζιτών και μεγαλοεπιχειρηματιών της Κύπρου ετησίως

Για να ξέρουμε πόσα παίρνουν όσοι δεν δουλεύουν οι ίδιοι λεπτό, σε σχέση με τους εργαζόμενους τους που δέχονται συνεχώς μειώσεις μισθών με την παραμικρή αφορμή.

 

ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ

Ανδρέας Ηλιάδης (Γενικός Διευθυντής) 890 000 ευρώ

Γιάννης Κυπρή (υπεύθυνος για τις περισσότερες εγχώριες και διεθνείς λειτουργίες)    514 000 ευρώ

Γιάννης Πεχλιβανίδης  334 000 ευρώ

Μέλη διοικητικού συμβουλίου συνολικά  813 000 ευρώ

Πρόεδρος διοικητικού συμβουλίου Θεόδωρος Αριστοδήμου  171 000 ευρώ

Αντιπρόεδρος διοικητικού συμβουλίου Ανδρέας Αρτέμη    85 000 ευρώ

 

ΜΑΡΦΙΝ

Ευθύμιος Βουλούτας (Γενικός Διευθυντής) 586 000 ευρώ

Μέλη ΔΣ

Παναγιώτης Κουννής 336 000 ευρώ

Χρίστος Στυλιανίδης   334 000 ευρώ

Ελευθέριος Ηλιαδάκης 151 000 ευρώ

Ανδρέας Βγενόπουλος (εκτελεστικός πρόεδρος, ιδιοκτήτης πλειοψηφικού πακέτου μετοχών) 215 000 ευρώ

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Μάκης Κεραυνός (Γενικός Διευθυντής) 283 283 ευρώ

Γλαύκος Μαύρος (Γενικός Διευθυντής συγκροτήματος) 131 096 ευρώ

 

ΤΡΑΠΕΖΑ USB

Ανδρέας Θεοδωρίδης (εκτελεστικός διευθυντής) 121 000 ευρώ

Δέσπω Πολυκάρπου (μέλος διευθυντικής ομάδας) 108 000 ευρώ

 

LOUIS PLC

Ιάσων Πέρδιος (εκτελεστικός διευθυντής) 340 867 ευρώ

Κωστάκης Λοίζου (εκτελεστικός πρόεδρος)  250 000 ευρώ

Λούης Λοίζου (διευθυντής) 145 231 ευρώ

 

ORPHANIDES SUPERMARKETS

Χρίστος Ορφανίδης 445 000 ευρώ

 

PETROLINA HOLDINGS

Κίκης Λευκαρίτης (διευθυντής συγκροτήματος)  152 087 ευρώ

Κωστάκης, Ντίνος και Άκης Λευκαρίτης (διευθυντές και κανακάρηδες του πιο πάνω)  135 000 ο καθένας

Χρίστος Λευκαρίτης 45 621 ευρώ (ήταν άτακτος…)

 

ATHIENITIS CONTRACTORS

Παναγιώτης και Μιχάλης Αθηαινίτης (εκτελεστικοί διευθυντές) 150 000 ο καθένας

 

A ZORBAS & SONS

Τάσος Ζορμπάς (εκτελεστικός διευθυντής) 176 353 ευρώ

Κώστας Ζορμπάς (εκτελεστικός πρόεδρος)  173 431 ευρώ

Δημήτρης Ζορμπάς 164 532 ευρώ

Ανδρέας Ζορμπάς 50 256 ευρώ

 

SFS GROUP

Χριστόδουλος Έλληνας (εκτελεστικός πρόεδρος) 230 000 ευρώ

Φίλιππος Λάρκος (εκτελεστικός αντιπρόεδρος) 220 000 ευρώ

Εκτελεστική ομάδα

Ιωάννης Πίτσιλλος 205 000 ευρώ

Κώστας Κίρκος 180 000 ευρώ

Λοίζος Λοίζου 80 000 ευρώ

 

LOGICOM

Βαρνάβας Ειρίναρχος (γενικός διευθυντής)  158 900 ευρώ

Αριστόδημος Αναστασιάδης (εκτελεστικός διευθυντής) 223 175 ευρώ

εκ των οποίων οι 100 000 μπόνους  για απόδοση θυγατρικών(ίσως  ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ και όχι ο ίδιος δούλευαν σκληρά για αυτή την απόδοση? – παίρνουν όλα τα μπόνους στην κερδοφορία, στην κρίση θέλουν να πληρώσουμε μόνο ΕΜΕΙΣ τις ζημιές τους)

 

ΚΕΟ

Κώστας Κουτσός (εκτελεστικός διευθυντής) 152 000 ευρώ

 

A TSOKKOS HOTELS

Αντρέας Τσόκκος (εκτελεστικός διευθυντής) 106 292 ευρώ

Αναστασία Τσόκκου (εκτελεστική πρόεδρος) 90 921 ευρώ

Γιώργος Τσόκκου (ο  κακομαθημένος κανακάρης των πιο πάνω) 47 077 ευρώ

 

Δική μου σημείωση: Τα πιο πάνω είναι ΟΣΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ.

 

Ενώ εμείς σκοτωνόμαστε στην δουλειά ώστε να βγάζουν τα κέρδη τους και παίρνουμε 1000 ευρώ , αυτοί παίρνουν εκατοντάδες χιλιάδες μόνο  για να δίνουν διαταγές.

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!

(πηγή πρόσφατο άρθρο της Financial Mirror)

Μετά από Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία, επόμενος στόχος… Κύπρος!

Η διεθνής συμμορία των οίκων «αξιολόγησης», οι οποίοι με εντελώς αυθαίρετο και ανεξέλεγκτο τρόπο «ρίχνουν» αξιολογήσεις πιστοληπτικών ικανοτήτων κρατών δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα δανεισμού και οδηγώντας τις στην χρεωκοπία και την δημιουργία από τις τοπικές ελίτ του χρήματος αφορμών για κατακερματισμό κάθε εργατικού και κοινωνικού δικαιώματος κερδισμένου με αίμα και θυσίες συνεχίζεται.

Χρησιμοποιώντας ως αφορμή το έγκλημα της κυβέρνησης όσο αφορά τα εκρηκτικά στο Μαρί και τις συνέπειες του όσο αφορά το κόστος της ηλεκτροδότησης της Κύπρου( πρόβλημα ηλεκτροδότησης το οποίο αντιμετωπίζεται με σχετική αποτελεσματικότητα- τουλάχιστο προσπαθούν να μαζέψουν ότι προκάλεσαν) και την εξάρτηση των κυπριακών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα (τράπεζες οι οποίες όμως σίγουρα δεν κινδυνεύουν αν λάβουμε υπόψη τα τεράστια κέρδη τους και τις κρατικές επιχορηγήσεις, τόσο σε Ελλάδα όσο και σε Κύπρο) δίδουν αφορμές σε ντόπιους υπερασπιστές των οικονομικά ισχυρών να αντεπιτεθούν στην κυπριακή κοινωνία.

(για το πόσο «φτωχές» είναι οι ελληνικές και κυπριακές τράπεζες)

Eurobank: Κέρδη 362 εκατομμύρια το 2009

Μαρφίν: 174 εκατομμύρια κέρδη στην Κύπρο το 2009

Παρόλα αυτά, οι κυπριακές τράπεζες στην Κύπρο εισέπραξαν 3 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

Και τώρα μας λένε ότι χρειάζεται να πληρώσουμε ΕΜΕΙΣ 1.3 ΔΙΣ για τα δάνεια μέχρι το τέλος του χρόνου!

Προφανώς πρέπει να πληρώσουμε εμείς για να μπορεί το κράτος να συνεχίσει ανεμπόδιστο να δίδει όλο και περισσότερα από την (συνεχώς συρρικνούμενη) τσέπη του χαμηλοαμειβόμενου (η άνεργου) κυπρίου στους τραπεζίτες…

Αποδιοπομπαίος τράγος εδώ οι δημόσιοι υπάλληλοι. Μια κατηγορία εργαζομένων που, λόγω της ύπαρξης στον χώρο τους μιας ισχυρής (παρόλα τα προβλήματα που την χαρακτηρίζουν, κυρίως την έλλειψη δημοκρατικότητας και την διαφθορά) συντεχνίας κατάφεραν να διατηρήσουν ένα καλύτερο επίπεδο μισθών και απολαβών από τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα.

Ε, για κάποιους αυτό είναι απαράδεκτο! Πως είναι δυνατό να μην γίνεται ΚΑΙ στο δημόσιο η τεράστια εργατική εκμετάλλευση του ιδιωτικού τομέα? Γιατί να μην τιμωρηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι επειδή…έχουν συντεχνία? Γιατί να μην είναι οι εργαζόμενοι του δημοσίου ανίσχυροι μπροστά τους και σκλάβοι ουσιαστικά των συμφερόντων των αφεντικών τους όπως στον ιδιωτικό τομέα όπου δεν γίνεται καλή συνδικαλιστική δράση? Απαράδεκτο! Πάραυτα να μειωθούν οι μισθοί ΚΑΙ των δημοσίων υπαλλήλων στα επίπεδα των 1000 ευρώ, όπως και των ιδιωτικών υπαλλήλων που παίρνουν ψίχουλα ενώ τα αφεντικά τους εκατομμύρια από τον πλούτο που παράγουν με την εργασία τους.

Ναι, επειδή ΟΛΟΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες και ΟΛΟΙ (ακόμη και οι χαμηλά αμειβόμενοι για να… κόβουν κόλλες) μπαίνουν με το μέσο! Και βέβαια, στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει καθόλου διαφθορά, ειδικά όσο αφορά τα αφεντικά και τις εισφορές τους στις προεκλογικές εκστρατείες των κομμάτων!

Σίγουρα διαφθορά και αναποτελεσματικότητα στο δημόσιο υπάρχει (λόγω και της αδιαφανούς φύσης του ως ιεραρχικό σύστημα) αλλά αυτή εντοπίζεται (όπως θα ανέμενε κάποιος σκεπτόμενος λογικά) στα ανώτερα κλιμάκια- κανείς δεν δέχεται να χρησιμοποιήσει…μέσον μόνο για να παίρνει 1500 ευρώ, σωστά?

Αυτή η διαφθορά και αναποτελεσματικότητα δεν αντιμετωπίζεται με την μείωση των μισθών η του προσωπικού (που το δεύτερο θα σημαίνει περαιτέρω μείωση παραγωγικότητας). Υπάρχει ΓΕΝΙΚΗ συμφωνία δημοσίων παραγόντων ότι τα προβλήματα οφείλονται κυρίως στην ΥΠΟΣΤΕΛΕΧΩΣΗ.

Υποστελέχωση ενώ έχουμε 30 000 ανέργους, οι περισσότεροι εκπαιδευμένοι νέοι επιστήμονες με πτυχία και μεταπτυχιακά!

Γιατί?

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΕΦΑΛΑΙΑ-ΠΟΡΟΙ

Ενώ για τους τραπεζίτες υπάρχουν δις.

Ενώ έχουμε με διαφορά τον πιο χαμηλό εταιρικό φόρο στην Ευρώπη, ενώ έχουμε  και αστείους μονοψήφιους φόρους ακίνητης ιδιοκτησίας και μάλιστα… σε τιμές του 80!

http://www.sigmalive.com/inbusiness/news/property/228029

Και ενώ ισχύουν τα πιο πάνω, ποιοι φταίνε?

Οι δημόσιοι υπάλληλοι!

Οι νέοι μετανάστες. Επειδή να χρησιμοποιείται ο ίδιος αποδιοπομπαίος τράγος είναι βαρετό?

Οι κυπριακές συντεχνίες (ΣΕΚ,ΠΕΟ, ΠΑΣΥΔΥ) (ακόμη και αν μόνο λόγω των εμπλεκόμενων προσωπικών συμφερόντων των ίδιων των γενικών γραμματέων τους) αποφάσισαν(?) επιτέλους να «ξυπνήσουν» και να ανακοινώσουν την αντίθεση τους και τις προθέσεις τους για γενική παναπεργία αν το «πρόβλημα» δεν αντιμετωπιστεί με τρόπο έστω και στο ελάχιστο μη-αντεργατικό.

Συγκεκριμένα, αυτό αφορά τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση τα οποία  εμπεριέχουν ήδη αντιλαικά σημεία τα οποία βλάπτουν τον λαό που φυσικά δεν είναι υπεύθυνος για την κρίση( πχ αύξηση ΦΠΑ, αύξηση εισφορών ιδιωτικών υπαλλήλων) αλλά αυτό δεν αρκεί για όλα τα υπόλοιπα κώματα του κεφαλαίου (με πρώτο βιολί τον μεγαλοεπιχειρηματία Νικόλα Παπαδόπουλο) τα οποία καταφεύγοντας στην τακτική της «κυβερνώσας βουλής» δρουν στην πράξη ως κυβέρνηση σε μια προσπάθεια επιβολής ακόμη πιο αντιλαικών μέτρων αφαιρώντας τα σημεία των μέτρων που αφορούν ελάχιστη αύξηση της συνεισφοράς του κεφαλαίου και των μεγαλοιδιοκτητών γης. Αναδεικνύοντας εν τω μεταξύ ακόμη μια σημαντική αδυναμία του συστήματος της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας».

Τελικά, τα κώματα τα κατάφεραν και πέρασαν το δικό τους, ενώ τελικά και οι εργατοπατέρες εσυνέχισαν την επίδειξη δειλίας τους υποχωρώντας σε ένδειξη «καλής θέλησης».

Είναι φανερό πλέον ότι οι πολιτικοί, ακόμη και αν εψηφίστηκαν από τον λαό, δεν εξυπηρετούν το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον.

Ώρα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι από τα κάτω, τόσο στο Δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, να αντιληφθούν το παιχνίδι που παίζεται εναντίον τους από αυτούς που θέλουν να τους διχάσουν και να αυτοοργανωθούν αγνοώντας την δουλική στάση των εργατοπατέρων κομματόσκυλων και από μόνοι τους μέσω γενικών συνελεύσεων, οργάνωσης στους χώρους εργασίας, δημιουργίας ταμείων και υποδομών αλληλεγγύης και δικτυώσεων συντονισμού και κοινής δράσης να προετοιμαστούν και να αρχίσουν την αντεπίθεση στην αντεπίθεση του κεφαλαίου με μαζική παναπεργία επ’ αόριστον μέχρι οι βολεμένοι καπιταλιστές πολιτικοί να αναγκαστούν- μπροστά στο χάσμα της πλήρους παράλυσης-καταστροφής των επιχειρήσεων τους και κάθε προοπτικής κέρδους- να δεκτούν το αυτονόητο, δηλ να πληρώσουν οι ίδιοι για την κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Και οποιαδήποτε προσπάθεια βίαιης καταστολής των δράσεων να αντιμετωπιστεί με το ίδιο (και βαρύτερο) νόμισμα, αν αυτή είναι τελικά η μόνη γλώσσα που κάποιοι καταλαβαίνουν.