EΡΤ: Aπό όργανο της κυβερνητικής πολιτικής σε αυτοδιαχειριζόμενη εστία αντίστασης

Η Ελληνική Ραδιο Τηλεόραση  αποτελεί αναμφίβολα ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας. Από τις απαρχές της μέχρι και σήμερα, συνεχίζει να εκπέμπει χωρίς διακοπή με μόνη εξαίρεση την περίοδο της γερμανικής Κατοχής. Ασχέτως της χρήσης της κατά καιρούς ως όργανο μετάδοσης των θέσεων της εκάστοτε κυβέρνησης και των όποιων συμφερόντων βρίσκονταν πίσω από την κυβέρνηση, κατάφερε να συνδεθεί με την ιστορία, τους αγώνες, τις ελπίδες, τη συλλογική συνείδηση του λαού της Ελλάδας. Τις περιόδους που είτε δεν λειτουργούσε, είτε ήταν «στο γύψο» (67-74) και τότε αντικατόπτριζε την τότε σοβαρή παρακμή, καταπίεση, «θάνατο» του λαού της Ελλάδας. Σήμερα, στους καιρούς της μνημονιακής εξαθλίωσης, του σχεδιαζόμενου και συνεχώς προωθούμενου θανάτου του ελληνικού λαού ως συλλογική συνείδηση με ιστορική και ταξική μνήμη αλλά και της φυσικής εξόντωσης (αυτοκτονίες και προσεχώς θανάτοι από κρύο-άστεγοι, πείνα, επιδημίες λόγω εξαθλίωσης), για μια ακόμη φορά επιχειρείται η διάλυση- ξεπούλημα της ΕΡΤ, αντικαθιστόμενη με το έκτρωμα που ονομάζεται «ΝΕΡΙΤ» (που τα βρίσκουν, ρε ***).

Δικαιολογία (και λόγος…) τα μνημόνια, που προωθούν την διάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος και κεκτημένων αιματηρών αγώνων. Για το συγκεκριμένο «μέτρο», όμως, υπάρχει ένας λόγος περισσότερο, και μάλλον πιο σημαντικός.

Η κυβέρνηση του ακροδεξιού Σαμαρά, όπως κάθε ακροδεξιός, δουλεύει και «παίζει» με σύμβολα. Οι ακροδεξιοί ξέρουν τη σημασία που (δυστυχώς?) έχουν τα σύμβολα για την κοινή γνώμη και την ανύψωση η τη διάλυση του ηθικού του λαού. Επόμενο ήταν, λοιπόν, ο Σαμαράς όχι μόνο να προσπαθήσει να κτυπήσει τα κεκτημένα των εργαζόμενων της ΕΡΤ, όχι μόνο να απολύσει, αλλά να κτυπήσει τον ίδιο τον συμβολισμό της. Εξ ου και καμία άλλη δημόσια υπηρεσία (πλην όσων είναι προς ιδιωτικοποίηση) δεν εδέχθηκε το πλήγμα της ΕΡΤ, δεν αναγκάστηκε να κλείσει, να εξουδετερωθεί, «απλά» εδέχθηκαν μεγάλα πλήγματα οι εργαζόμενοι σε αυτές. Η ΕΡΤ, όμως, έχει ακριβώς αυτή τη θέση στο συμβολισμό που αναγνωρίζει ο ελληνικός λαός και στη συλλογική του μνήμη που δεν έχει πχ το «εκπαιδευτικό» σύστημα η η ΕΥΔΑΠ η η ΔΕΗ. Εξ ου και θέλουν να «τελειώνουν» μαζί της, όπως θέλουν να τελειώνουν με την ταξική συνείδηση του λαού, ο οποίος θα νοιώσει πλέον ακόμη περισσότερο ηττημένος, αποκομμένος από την αγωνιστική του ταξική ιστορία και θα αφεθεί έρμαιο της μοίρας που του επιφυλάσσουν.

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, όμως (τουλάχιστο μια μεγάλη μερίδα τους), μη αποκομμένοι, όπως έδειξαν, από την αγωνιστική και ταξική ιστορία του τόπου, αποφάσισαν να αντισταθούν. Από τις 11 Ιούνη, όταν ανακοινώθηκε η απόφαση με (κυβερνητική) πράξη νομοθετικού περιεχομένου (σημ. κατάφωρη παραβίαση ακόμη και του ίδιου του αστικού συντάγματος που προβλέπει διάκριση εξουσιών, αφού η κυβέρνηση ουσιαστικά έβγαλε νόμο ) και αφού οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αντισταθούν, η αλληλεγγύη της ελληνικής κοινωνίας υπήρξε τεράστια, συνεχής, πρωτοφανής, συγκλονιστική. Χρηματοδοτούμενοι αποκλειστικά από τα απεργιακά ταμεία στα οποία συνεισέφερε αδρά όλος ο ελληνικός λαός ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες εποχές, η ΕΡΤ κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και όχι μόνο να συνεχίσει να μεταδίδει, αλλά απελευθερωμένη πλέον από την κυβερνητική λογοκρισία που υπήρχε ενόσω ήταν όργανο του κράτους, έγινε πραγματικά η φωνή του λαού, παράγοντας αξιόλογη δημοσιογραφία και έργο. «Κρυμμένα» ντοκιμαντέρ, συνεντεύξεις με τους απόκληρους αυτής της κοινωνίας και τους υποστηρικτές τους, πολιτικές αναλύσεις με πραγματική ειλικρίνεια και περιεχόμενο, γενικά σωστή δημοσιογραφία.

Πέρα από το αξιόλογο έργο, το αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα της ΕΡΤ έχει να δείξει και την άμεση δημοκρατία με βάση την οποία λειτουργούσε το εγχείρημα, κάτι που δείχνει ότι ΝΑΙ, η άμεση δημοκρατία μπορεί όχι μόμο να δουλέψει, αλλά και να φέρει αξιόλογα αποτελέσματα όταν υπάρχει η κατάλληλη κοινωνική υποστήριξη και συνειδητοποίηση των ατόμων που συμμετέχουν.

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση δεν κατάφερε να σβήσει το σύμβολο της ΕΡΤ, αλλά αντίθετα να το επανανοηματοδοτήσει και να το ενισχύσει.

Σε μια απελπισμένη κίνηση μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης που όπως όλοι οι ακροδεξιοί ξέρει μόνο να κτυπά στα τυφλά, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το έσχατο όπλο κάθε εξουσίας, την πεμπτουσία της έννοιας εξουσία και κράτος: Tο μονοπώλιο της βίας (Βέμπερ). Ωμή βία, εισβολή των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο ξημερώματα της Πέμπτης 7 Νοέμβρη. Μέχρι την τελευταία στιγμή, οι εργαζόμενοι μετέδιδαν πρόγραμμα, τελειώνοντας, λίγο πριν την «εκκαθάριση» από τα ΜΑΤ, με τη φράση της εαμικής Αντίστασης: «ψυχή βαθιά»…

Πριν το τέλος της ίδιας μέρας, οι εργαζόμενοι μετέδιδαν πρόγραμμα έξω από το Ραδιομέγαρο, αψηφώντας το κρύο και τα ΜΑΤ ακριβώς από πίσω τους, μαζί με χιλιάδες αλληλέγγυους που είχαν μαζευτεί έξω και γύρω από το Ραδιομέγαρο. Αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές τις επόμενες ημέρες, ενώ τα υπόλοιπα πρώην κρατικά δημόσια κανάλια (ΕΡΤ 3, ΕΡΑ) συνέχιζαν τη μετάδοση από τον σταθμό της Θεσσαλονίκης και το Διαδίκτυο. Ένα εκατομμύρια διακόσιες πενήντα χιλιάδες κόσμος παρακολούθησε ΕΡΤ εκείνη τη νύχτα, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι η ΕΡΤ θα παραμείνει, οι ελπίδες και οι αντιστάσεις του ελληνικού λαού θα παραμείνουν, ο αγώνας ενάντια στα μνημόνια και τη χούντα του «δημοκρατικού» μνημονιακού καπιταλιστικού-νεοφιλελεύθερου τόξου της εξαθλίωσης συνεχίζεται απτόητα.

Λίγες μέρες μετά, στις 17 Νοέμβρη, ανήμερα του Πολυτεχνείου, παρά τις απειλές των μπάτσων για καταστολή αν επιχειρηθεί μετάδοση από το Πολυτεχνείο, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι σύλλογοι διοικητικών υπαλλήλων του Πολυτεχνείου οι οποίοι είχαν προχωρήσει στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, υποστήριξαν τη μετάδοση προγράμματος από εκεί από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, δείχνοντας έτσι ότι 40 χρόνια μετά, το πνεύμα της αντίστασης είναι εδώ. Αυτό το πνεύμα (ας ελπίσουμε) σύντομα να οδηγήσει στην τελειωτική απαλλαγή από τα μνημόνια, τον νεοφιλελευθερισμό, την εξαθλίωση, την αστική «δημοκρατική» δουλεία και τις νέες χούντες που μας επιφυλάσσουν.

Κοινωνία ζούγκλα…

Μια έρευνα για την κυπριακή κοινωνία από το Ευρωπαικό πανεπιστήμιο απένειμε στην χώρα μας τα χειρότερα «πρωτεία».

Εμείς,που θέλουμε να λεγόμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων-οι οποίοι έδιναν μεγάλη σημασία στον πολιτισμό αλλά και στην ανοχή των ξένων (ξένιος Δίας)-σήμερα κατέχουμε τα πρωτεία στον ρατσισμό,αφού από τις 18 χώρες που έλαβαν μέρος στην έρευνα-η οποία εδιεξήχθη με δημοσκοπήσεις-στην Κύπρο ο «δείκτης ξενοφοβίας» (μέσος όρος της ανεκτικότητας όσων έλαβαν μέρος στην έρευνα,με το 0 ορθάνοικτα σύνορα και το 4 «να τους θκιώξουμεν ούλλους σιόρ!») ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΟ 3.1 βάζοντας μας πρώτους στην ξενοφοβία!Σημειωτέον ότι στην Σουηδία-αναγνωρισμένη ανά τον κόσμο ως μια από τις πιο ανεπτυγμένες κοινωνικά και πολιτισμικά χώρες της ΕΕ με ψηλό σχετικά με τον μέσο όρο της ΕΕ βιοτικό επίπεδο- δεν ξεπερνά το 1.75.

Επίσης όσο αφορά το πόσο θετικές η αρνητικές θεωρούμε τις επιδράσεις των μεταναστών σε οικονομία και πολιτισμό, με το 0 απόλυτα αρνητικές και το 10 απόλυτα θετικές,είμαστε μόλις στην 2η θέση από το τέλος μετά την Ρωσία,με 4.1 στον πολιτισμό και 4.52 στην οικονομία.Η Σουηδία στο άλλο άκρο έχει 7.27 για τον πολιτισμό και 5.49 για την οικονομία.

Δηλαδή είμαστε στην πλειοψηφία μας ρατσιστές και ξενοφοβικοί.Πιστεύουμε ίσως ότι επειδή οι πρόγονοι μας είχαν έναν ανεπτυγμένο πολιτισμό αυτό μας δίδει το δικαίωμα να θεωρούμε όλους τους υπόλοιπους «κατώτερους» και «χαλλαχούλληες»?Σαν εμείς να είμαστε το κέντρο της γης?

Όμως αυτή η αντιμετώπιση καχυποψίας δεν περιορίζεται μόνο στους ξένους.

Και σαν κοινωνία ακόμη και τους «δικούς μας» δεν τους εμπιστευόμαστε και βλέπουμε κατά πλειοψηφία τον κάθε μας συνάνθρωπο με το ήμισο μας,και είμαστε απόλυτα σχεδόν ατομικιστές και κτητικοί παρά αλληλέγγυοι και ανιδιοτελείς,και αναμένουμε τα ίδια και από τους άλλους.Κοινωνία ζούγκλα?Πολύ κοντά…

Και παρ’όλα αυτά δηλώνουμε στην πλειοψηφία μας θρήσκοι!Αν είναι δυνατόν!Ο Χριστός-άσχετα αν κάποιος πιστεύει σε αυτόν δογματικά ως θεό-μιλούσε για ανιδιοτέλεια και αλληλεγγύη,κάτι που είναι το ακριβώς αντίθετο της νοοτροπίας της πλειοψηφίας των κυπρίων!Άρα έτσι είμαστε θρήσκοι?Τελικά μάλλον μόνο για την μόστρα…Θρησκεία μόνο για τους τύπους,όχι μόνο θρησκοληψία αλλά με αλλοιωμένο νόημα!Το ακριβώς αντίθετο του νοήματος του χριστιανισμού!Φαίνεται ότι τα

«ο έχων δύο χιτώνες να δίδει τον έναν»

«δεν υπάρχει ούτε ιουδαίος,ούτε εθνικός,ούτε άνδρας και γυναίκα»

«μετατρέψατε τον οίκο του πατέρα μου σε άντρο ληστών!»-εδώ αναφερόμενος στους εμπόρους ως αυτό που είναι πραγματικά,

τα έχουμε ξεχάσει…

Και παρ’όλα αυτά εμπιστευόμαστε σε σχεδόν απόλυτο βαθμό πολλούς θεσμούς εξουσίας,σάμπως και ο κάθε ένας που βγαίνει στην εξουσία με το μέσο,το γλείψιμο η με διάφορα τεχνάσματα είναι πολύ πιο άξιος εμπιστοσύνης από τον συνάνθρωπο μας που είναι το ίδιο απλός με μας και έχουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης και τα ίδια συμφέροντα(βέβαια,με το να δείχνεις στην εξουσία εμπιστοσύνη,που ξέρεις,το ρουσφέτι σου μπορεί να πιάσει…)!

Και σαν το «κερασάκι στην τούρτα»-η οποία δεν είναι δυνατό να μην προκαλέσει τροφική δηλητηρίαση-οι Κύπριοι έχουν και αρνητική διάκριση στην αξιοποίηση νέων τεχνολογιών,αλλά και σε δύο άλλα,που ίσως αποτελούν και έναν σημαντικό παράγοντα που βοηθά στο να ισχύουν και τα προηγούμενα.

Πρώτοι στην παρακολούθηση τηλεόρασης και ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΒΙΒΛΙΩΝ!

Πως είναι δυνατό να έχεις πολιτισμό σαν άτομο αλλά και σαν κοινωνία όταν,παρόλο που έχεις κάθε μέσο,προτιμάς να τρως τον -όλο και συρρικνούμενο λόγω των»ευελίκτων ωραρίων εργασίας»- ελεύθερο χρόνο σου στο να βλέπεις τηλεσκουπίδια προς τέρψιν κάθε διαφημιστή και μαζί να τρως και την προπαγάνδα των-ελεγχόμενων από το κεφάλαιο-ΜΜΕ παρά να ανοίξεις κανένα βιβλίο να ξεστραβωθείς!Η κούραση της δουλειάς δεν είναι δικαιολογία,αφού οι γερμανοί και οι σουηδοί μια χαρά τα καταφέρνουν να βρίσκουν όρεξη.

Σαπισμένο-απηρχαιωμένο εκπαιδευτικό σύστημα φορτωμένο εθνικιστικά κηρύγματα,προώθηση «κουλτούρας» ωχαδερφισμού,»κρύψε να περάσουμεν»,αποικιοκρατικό σύνδρομο εθελοδουλείας προς τους αφέντες μας,απόλυτη προσαρμογή στις κοινωνικές «νόρμες»τις επιβαλλόμενες από τα ΜΜΕ-άρα και τις εταιρείες που ελέγχουν την ζωή μας-λόγω του ότι δεν μας αρέσει να μένουμε «απ’έξω» κοκ,παράλληλα με τον ανύπαρκτο σήμερα πολιτισμό μας να νιώθουμε περήφανοι για τα επιτεύγματα του αρχαίου πολιτισμού ΜΟΝΟ και να μένουμε στο παρελθόν αντί να δούμε τι πήγε στραβά και σήμερα είμαστε όπως είμαστε,όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα του σύγχρονου κύπριου και αποτελούν και τις βασικές αιτίες των «πρωτείων» της ντροπής.

Με λίγα λόγια,μια κοινωνία που πάει κατά διαόλου…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία

Στην Κύπρο υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία.

 

Και όπως και σε κάθε δημοκρατική χώρα υποτίθεται ότι υπάρχει πολυφωνία.Έχουμε την «δεξιά» (ΔΗΣΥ),την «αριστερά»(ΑΚΕΛ),την «κεντροαριστερά»(ΕΔΕΚ), το «κέντρο»(ΔΗΚΟ) και διάφορες άλλες δυνάμεις.Και κάθε 5 χρόνια καλούμαστε να επιλέξουμε ποιοι υποψήφιοι ποιου συνδυασμού θα μας αντιπροσωπεύσουν και υποτίθεται θα προωθήσουν τα συμφέροντα μας ως πολίτες,ως λαός και ως έθνος.Και ο καθένας έχει τις ιδέες του και επιλέγει, πιστεύοντας ότι οι «δικοί του» υποψήφιοι θα λύσουν ως εκ θαύματος, σαν μοντέρνοι μάγοι,όλα μας τα προβλήματα, ενώ οι αντίπαλοι «θα μας καταστρέψουν».Μας φανατίζουν καλά καλά τα επιτελεία των κομμάτων πριν από κάθε εκ-«λογική» αναμέτρηση και τους ψηφίζουμε.

 

 Και μετά?

 

Μας γράφουν κανονικά!

 

 Κάθε κυβέρνηση ανεξαρτήτως «ιδεολογίας» δεν έχει να μας πει τίποτα άλλο παρά υπερβολικές επάρσεις και μεγαλοποιήσεις για τις τυχόν επιτυχίες που μπορεί να μην οφείλονται καν στην ίδια, και δικαιολογίες για τυχόν αποτυχίες.Όσο για τα σκάνδαλα που ακούγονται κατα καιρούς?»Παρεξηγήσεις», αποκρύψεις, κατηγορίες της «προηγούμενης κυβέρνησης» κοκ και όταν όλα τα άλλα αποτύχουν, το γνωστό «mea culpa», μια φράση ωραιοποιημένη όπως φαίνεται στα λατινικά, που δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά το γνωστό μας «sorry», το οποίο ξέρουμε τίνος το μισό αποτελεί.Και πάλι τα ίδια.Και βέβαια η «αντιπολίτευση» πάντα εκεί, σαν τον γύπα, να τρίβει τα χέρια της με κάθε καταστροφή που μας χτυπά, έτοιμη να το εκμεταλλευτεί πολιτικά, «ξεχνώντας» τα δικά της καμώματα.  

 

 Τους ψηφίζουμε για να αθετούν υποσχέσεις και να μας γράφουν κανονικά και να τσακώνονται μεταξύ τους.Και να τσακωνόμαστε κι εμείς μεταξύ μας και μάλιστα να φτάνουμε και στο σημείο εθνικού διχασμού(βλέπε 1974) για χάρη των στελεχών τους που, όπως οι πατεράδες τους,θέλουν να πάρουν το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της εξουσίας και τις κάτω από το τραπέζι μίζες από μεγαλοεταιρείες εκκλη-σία κοκ που αυτό το κομμάτι συνεπάγεται.Και πιστεύουμε ότι εκπροσωπούν την θέληση μας!Σαν να μην μπορούμε να αποφασίσουμε οι ίδιοι για το μέλλον μας!

 

Και μας στρατολογούν από μικρούς.

 

 

 

Ο πατέρας και η μάνα-θύματα και αυτοί της αδυσώπητης πλύσης εγκεφάλου που δεχόμαστε,το σχολείο,οι ποδοσφαιρικές ομάδες,οι νεολαίες των κομμάτων, οι «φοιτητικές» παρατάξεις, και τέλος, όταν ο «κομματικός πατριωτισμός» μας είναι εξασφαλισμένος και μάλιστα περισσότερο του εθνικού, το κόμμα.Ίσως, αν έχουμε αρκετό μέσο και γλείψουμε αρκετά οπίσθια, κάποτε από δούλοι να ανελιχθούμε και εμείς σε μικρούς εξουσιαστές, και αυτό προσδοκούμε γιατί αυτό μας έμαθαν να προσδοκούμε.Όποιος έχει εξουσία είναι μάγκας…

 

Όμως τι είναι τα κόμματα?Είναι ομάδες ανθρώπων που κάποιες λειτουργούν εσωτερικά αντιδημοκρατικά και δεν το κρύβουν(πχ ΑΚΕΛ) η λειτουργούν υποτίθεται δημοκρατικά αλλά στην πραγματικότητα το ίδιο ιεραρχικά και δικτατορικά(πχ ΔΗΣΥ).Δηλαδή σε αυτά υπάρχει δικτατορική εξουσία των «από πάνω» που αντικαθίστανται μόνο από απογόνους των ιδίων, συγγενείς τους, η τους καλύτερους στο γλείψιμο η/και στην κατεργαρία η/και στο να ικανοποιούν τρίτα συμφέροντα τα οποία συνεργάζονται με το κόμμα.Και έχουν βέβαια και τον εξωτερικό τους κύκλο, τα «απλά μέλη» που ουσιαστικά παίζουν τον ρόλο των κομπάρσων στο θέατρο του παραλόγου που στήνουν.

 

 ‘Εχουν ως στόχο την άνοδο και την διατήρηση τους στην εξουσία και, όπως δείχνουν τα εκατέρωθεν σκάνδαλα, αυτό και μόνο αυτό, και παίζουν ότι ενδιαφέρονται για τον πολίτη μόνο άγραν ψήφων.Και ξέρουν ότι στην μοντέρνη πραγματικότητα των ΜΜΕ,δεν είναι ανάγκη να λάβεις μέτρα και αποφάσεις υπέρ του λαού για να τον πάρεις με το μέρος σου, αλλά μόνο να τον ΠΕΙΣΕΙΣ οτι το κάνεις, και ποιος καλύτερος για να πείσει από τα ΜΜΕ , τα οποία ο κόσμος έμαθε να εμπιστεύεται όπως το ευαγγέλιο?Γιατί?Η δύναμη της συνήθειας.Άρα επιδιώκουν να έχουν τα ΜΜΕ με το μέρος τους ακόμη και αν αυτό σημαίνει να λάβουν αποφάσεις που δεν συμφέρουν στον λαό και να αθετήσουν τις υποσχέσεις τους.Εξάλλου ότι δεν το δείχνουν τα ΜΜΕ δεν το μαθαίνει η πλειοψηφία, άντε να το μάθουν κάποιοι «ακραίοι», που μπορούν εύκολα να βγάλουν «τρελούς».

 

Και ποιος ελέγχει τα ΜΜΕ?Το ΚΕΦΑΛΑΙΟ!

 

 Οι μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι έχουν τα δικά τους συμφέροντα τα οποία αντιτίθενται σε αυτά του πολίτη, τόσο ως εργαζόμενου όσο και ως καταναλωτή.Άρα φαίνεται ποιοι μας εξουσιάζουν στην πραγματικότητα.Όχι ο Χριστόφιας που ψήφισε η πλειοψηφία ούτε ο Παπαδόπουλος που ψήφισε η πλειοψηφία αλλά πάντα άνθρωποι όπως τους CEO των ΜΜΕ.Η γνωστή «τέταρτη εξουσία» βρίσκεται πίσω απί τις υπόλοιπες τρεις!Αλλά όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες(μαζί και η εκκλη-σία) επηρεάζουν την πολιτική όχι μόνο οι άνθρωποι των ΜΜΕ.Όλοι δίνουν μίζες και όλοι παίρνουν, απλά μόνο σπάνια τους πιάνουν, όπως πχ με την Siemens στην Ελλάδα. 

 

Όποιον δηλαδή και να ψηφίσουμε πάντα μας κυβερνούν οι ίδιοι κεφαλαιοκράτες που είναι ενάντια στα συμφέροντα μας και, εννοείται, δεν τους έχουμε ψηφίσει.

 

Άρα ΤΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΟΥΜΕ?

 

Ο όρος κεφαλαιοκρατικοκομματική ολιγαρχία θα ταίριαζε μάλλον καλύτερα.

 

 

 

Αλλά το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στο κεφάλαιο.Αν όλοι οι άνθρωποι του κράτους ήταν άγιοι-μόνο τότε δεν θα υπήρχε κρατική διαφθορά- δεν θα μπορούσε το κεφάλαιο να τους διαφθείρει!Άρα ακόμη και χωρίς κεφάλαιο και όλα να ελέγχονται από ένα πανίσχυρο κόμμα-κράτος δεν λύεται το πρόβλημα, μάλλον οξύνεται, καθώς η συγκέντρωση βοηθά την διαφθορά, όπως είναι πιο εύκολο τα κόπρανα να βρωμίσουν όταν είναι συγκεντρωμένα μαζί.

 

Η λύση?

 

 Nα τους παρατήσουμε ΟΛΟΥΣ!

 Να αγωνιστούμε όλοι μαζί ενάντια σε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ!

 

 

 Για περισσότερη άμεση δημοκρατία και απευθείας λήψη αποφάσεων από τους πολίτες παντού,από τους χώρους εργασίας μέχρι και το κράτος.

 

 

 

 

1)»Εκλογική απεργία»-όλοι αποχή/λευκό/άκυρο

 

2)Μπουκοτάζ όλων των μη άμεσα απαραίτητων για την ζωή μας προιόντων και υπηρεσιών του κεφαλαίου που προέρχονται από μεγαλοεταιρείες και υποστήριξη κατά τον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό των «μικρών» – έτσι οι μεγάλοι τελικά θα «υποκύψουν» και στην αγορά με πολλούς μικρούς τα πράγματα θα ειναι πολύ καλύτερα παρά με λίγους μεγάλους και ολιγοπώλια και μονοπώλια, και όταν δεν υπάρχουν δυνατοί η διαφθορά από αυτούς θα είναι πολύ πιο δύσκολη.

 

3)Κλείνουμε μόνιμα την τηλεόραση.Έτσι σπάμε την «4η εξουσία» και την αποδυναμώνουμε πλήρως και έτσι οι υπόλοιπες τρεις, αν θέλουν να έχουν την στήριξη του λαού, θα καταλάβουν πλέον ότι δεν τους βοηθούν πλέον τα ΜΜΕ να διαστρεβλώσουν την αλήθεια.Μπορούμε να ενημερωνόμαστε από διασταυρωμένες και όσο το δυνατό πιο ανεξάρτητες πηγές στο Διαδίκτυο, πάντα με τον νου μας.

 

 

 

4)Σύσταση συμβουλίων σε κάθε γειτονιά και δήμο στα οποία να συμμετέχουν όλοι οι δημότες και να σταματήσουμε να αναγνωρίζουμε τις «εκλελεγμένες» δημοτικές αρχές.

 

5)Να προσπαθήσουμε όσο το περισσότερο δυνατό να απεξαρτηθούμε από την αστυνομία ως διαμεσολαβητής και προστάτης και να μας ελέγχουν όσο λιγότερο γίνεται.

 

6)Οργάνωση των εργαζομένων σε μια μεγάλη ανεξάρτητη εργατική συντεχνία που να μην ελέγχεται από κανέναν εκτός των ιδίων των εργαζομένων και στην οποία να λαμβάνονται αποφάσεις από τους ιδίους χωρίς αντιπροσώπους.Και να είναι οι εργαζόμενοι πάντα έτοιμοι για δυναμικότατες αντιδράσεις και απεργίες που να συμπεριλαμβάνουν πάντοτε ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ τις επιχειρήσεις ενός η και περισσότερων κλάδων της οικονομίας και ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους που συμμετέχουν σε αυτές ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.Ενημέρωση όλων των αλλοδαπών για τα εργασιακά τους δικαιώματα και ένταξη τους στην κοινή συντεχνία ώστε να μην αποτελούν,ανάμεσα σε άλλα,»απεργοσπάστες»για τους υπόλοιπους.Συνειδητοποίηση της τεράστιας δύναμης μιας γενικής απεργίας παγκύπρια – η Κύπρος μάλιστα είναι μικρή άρα το εγχείρημα αυτό στην Κύπρο είναι πολύ πιο εύκολο από ότι σε άλλες χώρες.

 

 

 

7)Δημιουργία επιχειρήσεων τύπου συνεταιρισμού στα πρότυπα παρόμοιων που δοκιμάστηκαν και πέτυχαν σε Ισραήλ(κιμπούτς) και Αργεντινή,στις οποίες όλοι οι εργαζόμενοι να συμμετέχουν στην λήψη αποφάσεων.Η επιτυχία αυτών των συνεταιρισμών θα ενθαρρύνει την δημιουργία ακόμη περισσότερων και την σταδιακή αλλαγή των μοντέλων διοίκησης των παραγωγικών μονάδων της οικονομίας.

 

8)Απεξάρτηση των φοιτητών από τις φοιτητικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια.Μη αναγνώριση της ΦΕΠΑΝ και δημιουργία νέας φοιτητικής οργάνωσης η οποία να λειτουργεί με μόνο όργανο λήψης αποφάσεων την συνέλευση με συμμετοχή όλων των φοιτητών.

 

9)Να αδειάσουν τα γήπεδα.

 

 

 

10)Ο υπόκοσμος ελέγχει την αστυνομία και παίρνει χρήματα από πολλούς από εμάς.Μπουκοτάρισμα κάθε μεγάλου μπαρ, κλαμπ και κέντρου «διασκέδασης» που ελέγχεται από μεγάλους βαρώνους της νύχτας-εννοείται όχι όλων, τα μικρά μπαράκια καλά είναι.Να σταματήσουμε να ανεχόμαστε τους οίκους ανοχής.Αφού η αστυνομία όχι μόνο δεν τους πολεμά αλλά συνεργάζεται μαζί τους, εκδίωξη με διάφορους τρόπους των βαρώνων της νύκτας από κάθε γειτονιά από εμάς τους ίδιους.

 

11)Όσοι δεν συμφωνούν με την στρατιωτική θητεία να μην ντρέπονται να πάρουν αναστολή/απαλλαγή.

 

12)Καμιά ανοχή σε περιστατικά αυθαιρεσίας και βίας της εξουσίας-με το παραμικρό στους δρόμους.

 

 

 

Και άλλα πολλά.

 

Αυτά όμως είναι μόλις τα πρώτα βήματα.

 

Και ακόμη και αυτά φαίνονται πολύ απομακρυσμένα.

Επειδή δυστυχώς στην Κύπρο του σήμερα, παρόλο που υποτίθεται είμαστε ελεύθεροι, είμαστε τόσο σκλάβοι όσο ήμαστε επί Τούρκων,Άγγλων,Φράγκων,Περσών.

Και ο κόσμος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου…