Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία

Στην Κύπρο υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία.

 

Και όπως και σε κάθε δημοκρατική χώρα υποτίθεται ότι υπάρχει πολυφωνία.Έχουμε την «δεξιά» (ΔΗΣΥ),την «αριστερά»(ΑΚΕΛ),την «κεντροαριστερά»(ΕΔΕΚ), το «κέντρο»(ΔΗΚΟ) και διάφορες άλλες δυνάμεις.Και κάθε 5 χρόνια καλούμαστε να επιλέξουμε ποιοι υποψήφιοι ποιου συνδυασμού θα μας αντιπροσωπεύσουν και υποτίθεται θα προωθήσουν τα συμφέροντα μας ως πολίτες,ως λαός και ως έθνος.Και ο καθένας έχει τις ιδέες του και επιλέγει, πιστεύοντας ότι οι «δικοί του» υποψήφιοι θα λύσουν ως εκ θαύματος, σαν μοντέρνοι μάγοι,όλα μας τα προβλήματα, ενώ οι αντίπαλοι «θα μας καταστρέψουν».Μας φανατίζουν καλά καλά τα επιτελεία των κομμάτων πριν από κάθε εκ-«λογική» αναμέτρηση και τους ψηφίζουμε.

 

 Και μετά?

 

Μας γράφουν κανονικά!

 

 Κάθε κυβέρνηση ανεξαρτήτως «ιδεολογίας» δεν έχει να μας πει τίποτα άλλο παρά υπερβολικές επάρσεις και μεγαλοποιήσεις για τις τυχόν επιτυχίες που μπορεί να μην οφείλονται καν στην ίδια, και δικαιολογίες για τυχόν αποτυχίες.Όσο για τα σκάνδαλα που ακούγονται κατα καιρούς?»Παρεξηγήσεις», αποκρύψεις, κατηγορίες της «προηγούμενης κυβέρνησης» κοκ και όταν όλα τα άλλα αποτύχουν, το γνωστό «mea culpa», μια φράση ωραιοποιημένη όπως φαίνεται στα λατινικά, που δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά το γνωστό μας «sorry», το οποίο ξέρουμε τίνος το μισό αποτελεί.Και πάλι τα ίδια.Και βέβαια η «αντιπολίτευση» πάντα εκεί, σαν τον γύπα, να τρίβει τα χέρια της με κάθε καταστροφή που μας χτυπά, έτοιμη να το εκμεταλλευτεί πολιτικά, «ξεχνώντας» τα δικά της καμώματα.  

 

 Τους ψηφίζουμε για να αθετούν υποσχέσεις και να μας γράφουν κανονικά και να τσακώνονται μεταξύ τους.Και να τσακωνόμαστε κι εμείς μεταξύ μας και μάλιστα να φτάνουμε και στο σημείο εθνικού διχασμού(βλέπε 1974) για χάρη των στελεχών τους που, όπως οι πατεράδες τους,θέλουν να πάρουν το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της εξουσίας και τις κάτω από το τραπέζι μίζες από μεγαλοεταιρείες εκκλη-σία κοκ που αυτό το κομμάτι συνεπάγεται.Και πιστεύουμε ότι εκπροσωπούν την θέληση μας!Σαν να μην μπορούμε να αποφασίσουμε οι ίδιοι για το μέλλον μας!

 

Και μας στρατολογούν από μικρούς.

 

 

 

Ο πατέρας και η μάνα-θύματα και αυτοί της αδυσώπητης πλύσης εγκεφάλου που δεχόμαστε,το σχολείο,οι ποδοσφαιρικές ομάδες,οι νεολαίες των κομμάτων, οι «φοιτητικές» παρατάξεις, και τέλος, όταν ο «κομματικός πατριωτισμός» μας είναι εξασφαλισμένος και μάλιστα περισσότερο του εθνικού, το κόμμα.Ίσως, αν έχουμε αρκετό μέσο και γλείψουμε αρκετά οπίσθια, κάποτε από δούλοι να ανελιχθούμε και εμείς σε μικρούς εξουσιαστές, και αυτό προσδοκούμε γιατί αυτό μας έμαθαν να προσδοκούμε.Όποιος έχει εξουσία είναι μάγκας…

 

Όμως τι είναι τα κόμματα?Είναι ομάδες ανθρώπων που κάποιες λειτουργούν εσωτερικά αντιδημοκρατικά και δεν το κρύβουν(πχ ΑΚΕΛ) η λειτουργούν υποτίθεται δημοκρατικά αλλά στην πραγματικότητα το ίδιο ιεραρχικά και δικτατορικά(πχ ΔΗΣΥ).Δηλαδή σε αυτά υπάρχει δικτατορική εξουσία των «από πάνω» που αντικαθίστανται μόνο από απογόνους των ιδίων, συγγενείς τους, η τους καλύτερους στο γλείψιμο η/και στην κατεργαρία η/και στο να ικανοποιούν τρίτα συμφέροντα τα οποία συνεργάζονται με το κόμμα.Και έχουν βέβαια και τον εξωτερικό τους κύκλο, τα «απλά μέλη» που ουσιαστικά παίζουν τον ρόλο των κομπάρσων στο θέατρο του παραλόγου που στήνουν.

 

 ‘Εχουν ως στόχο την άνοδο και την διατήρηση τους στην εξουσία και, όπως δείχνουν τα εκατέρωθεν σκάνδαλα, αυτό και μόνο αυτό, και παίζουν ότι ενδιαφέρονται για τον πολίτη μόνο άγραν ψήφων.Και ξέρουν ότι στην μοντέρνη πραγματικότητα των ΜΜΕ,δεν είναι ανάγκη να λάβεις μέτρα και αποφάσεις υπέρ του λαού για να τον πάρεις με το μέρος σου, αλλά μόνο να τον ΠΕΙΣΕΙΣ οτι το κάνεις, και ποιος καλύτερος για να πείσει από τα ΜΜΕ , τα οποία ο κόσμος έμαθε να εμπιστεύεται όπως το ευαγγέλιο?Γιατί?Η δύναμη της συνήθειας.Άρα επιδιώκουν να έχουν τα ΜΜΕ με το μέρος τους ακόμη και αν αυτό σημαίνει να λάβουν αποφάσεις που δεν συμφέρουν στον λαό και να αθετήσουν τις υποσχέσεις τους.Εξάλλου ότι δεν το δείχνουν τα ΜΜΕ δεν το μαθαίνει η πλειοψηφία, άντε να το μάθουν κάποιοι «ακραίοι», που μπορούν εύκολα να βγάλουν «τρελούς».

 

Και ποιος ελέγχει τα ΜΜΕ?Το ΚΕΦΑΛΑΙΟ!

 

 Οι μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι έχουν τα δικά τους συμφέροντα τα οποία αντιτίθενται σε αυτά του πολίτη, τόσο ως εργαζόμενου όσο και ως καταναλωτή.Άρα φαίνεται ποιοι μας εξουσιάζουν στην πραγματικότητα.Όχι ο Χριστόφιας που ψήφισε η πλειοψηφία ούτε ο Παπαδόπουλος που ψήφισε η πλειοψηφία αλλά πάντα άνθρωποι όπως τους CEO των ΜΜΕ.Η γνωστή «τέταρτη εξουσία» βρίσκεται πίσω απί τις υπόλοιπες τρεις!Αλλά όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες(μαζί και η εκκλη-σία) επηρεάζουν την πολιτική όχι μόνο οι άνθρωποι των ΜΜΕ.Όλοι δίνουν μίζες και όλοι παίρνουν, απλά μόνο σπάνια τους πιάνουν, όπως πχ με την Siemens στην Ελλάδα. 

 

Όποιον δηλαδή και να ψηφίσουμε πάντα μας κυβερνούν οι ίδιοι κεφαλαιοκράτες που είναι ενάντια στα συμφέροντα μας και, εννοείται, δεν τους έχουμε ψηφίσει.

 

Άρα ΤΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΟΥΜΕ?

 

Ο όρος κεφαλαιοκρατικοκομματική ολιγαρχία θα ταίριαζε μάλλον καλύτερα.

 

 

 

Αλλά το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στο κεφάλαιο.Αν όλοι οι άνθρωποι του κράτους ήταν άγιοι-μόνο τότε δεν θα υπήρχε κρατική διαφθορά- δεν θα μπορούσε το κεφάλαιο να τους διαφθείρει!Άρα ακόμη και χωρίς κεφάλαιο και όλα να ελέγχονται από ένα πανίσχυρο κόμμα-κράτος δεν λύεται το πρόβλημα, μάλλον οξύνεται, καθώς η συγκέντρωση βοηθά την διαφθορά, όπως είναι πιο εύκολο τα κόπρανα να βρωμίσουν όταν είναι συγκεντρωμένα μαζί.

 

Η λύση?

 

 Nα τους παρατήσουμε ΟΛΟΥΣ!

 Να αγωνιστούμε όλοι μαζί ενάντια σε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ!

 

 

 Για περισσότερη άμεση δημοκρατία και απευθείας λήψη αποφάσεων από τους πολίτες παντού,από τους χώρους εργασίας μέχρι και το κράτος.

 

 

 

 

1)»Εκλογική απεργία»-όλοι αποχή/λευκό/άκυρο

 

2)Μπουκοτάζ όλων των μη άμεσα απαραίτητων για την ζωή μας προιόντων και υπηρεσιών του κεφαλαίου που προέρχονται από μεγαλοεταιρείες και υποστήριξη κατά τον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό των «μικρών» – έτσι οι μεγάλοι τελικά θα «υποκύψουν» και στην αγορά με πολλούς μικρούς τα πράγματα θα ειναι πολύ καλύτερα παρά με λίγους μεγάλους και ολιγοπώλια και μονοπώλια, και όταν δεν υπάρχουν δυνατοί η διαφθορά από αυτούς θα είναι πολύ πιο δύσκολη.

 

3)Κλείνουμε μόνιμα την τηλεόραση.Έτσι σπάμε την «4η εξουσία» και την αποδυναμώνουμε πλήρως και έτσι οι υπόλοιπες τρεις, αν θέλουν να έχουν την στήριξη του λαού, θα καταλάβουν πλέον ότι δεν τους βοηθούν πλέον τα ΜΜΕ να διαστρεβλώσουν την αλήθεια.Μπορούμε να ενημερωνόμαστε από διασταυρωμένες και όσο το δυνατό πιο ανεξάρτητες πηγές στο Διαδίκτυο, πάντα με τον νου μας.

 

 

 

4)Σύσταση συμβουλίων σε κάθε γειτονιά και δήμο στα οποία να συμμετέχουν όλοι οι δημότες και να σταματήσουμε να αναγνωρίζουμε τις «εκλελεγμένες» δημοτικές αρχές.

 

5)Να προσπαθήσουμε όσο το περισσότερο δυνατό να απεξαρτηθούμε από την αστυνομία ως διαμεσολαβητής και προστάτης και να μας ελέγχουν όσο λιγότερο γίνεται.

 

6)Οργάνωση των εργαζομένων σε μια μεγάλη ανεξάρτητη εργατική συντεχνία που να μην ελέγχεται από κανέναν εκτός των ιδίων των εργαζομένων και στην οποία να λαμβάνονται αποφάσεις από τους ιδίους χωρίς αντιπροσώπους.Και να είναι οι εργαζόμενοι πάντα έτοιμοι για δυναμικότατες αντιδράσεις και απεργίες που να συμπεριλαμβάνουν πάντοτε ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ τις επιχειρήσεις ενός η και περισσότερων κλάδων της οικονομίας και ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους που συμμετέχουν σε αυτές ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.Ενημέρωση όλων των αλλοδαπών για τα εργασιακά τους δικαιώματα και ένταξη τους στην κοινή συντεχνία ώστε να μην αποτελούν,ανάμεσα σε άλλα,»απεργοσπάστες»για τους υπόλοιπους.Συνειδητοποίηση της τεράστιας δύναμης μιας γενικής απεργίας παγκύπρια – η Κύπρος μάλιστα είναι μικρή άρα το εγχείρημα αυτό στην Κύπρο είναι πολύ πιο εύκολο από ότι σε άλλες χώρες.

 

 

 

7)Δημιουργία επιχειρήσεων τύπου συνεταιρισμού στα πρότυπα παρόμοιων που δοκιμάστηκαν και πέτυχαν σε Ισραήλ(κιμπούτς) και Αργεντινή,στις οποίες όλοι οι εργαζόμενοι να συμμετέχουν στην λήψη αποφάσεων.Η επιτυχία αυτών των συνεταιρισμών θα ενθαρρύνει την δημιουργία ακόμη περισσότερων και την σταδιακή αλλαγή των μοντέλων διοίκησης των παραγωγικών μονάδων της οικονομίας.

 

8)Απεξάρτηση των φοιτητών από τις φοιτητικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια.Μη αναγνώριση της ΦΕΠΑΝ και δημιουργία νέας φοιτητικής οργάνωσης η οποία να λειτουργεί με μόνο όργανο λήψης αποφάσεων την συνέλευση με συμμετοχή όλων των φοιτητών.

 

9)Να αδειάσουν τα γήπεδα.

 

 

 

10)Ο υπόκοσμος ελέγχει την αστυνομία και παίρνει χρήματα από πολλούς από εμάς.Μπουκοτάρισμα κάθε μεγάλου μπαρ, κλαμπ και κέντρου «διασκέδασης» που ελέγχεται από μεγάλους βαρώνους της νύχτας-εννοείται όχι όλων, τα μικρά μπαράκια καλά είναι.Να σταματήσουμε να ανεχόμαστε τους οίκους ανοχής.Αφού η αστυνομία όχι μόνο δεν τους πολεμά αλλά συνεργάζεται μαζί τους, εκδίωξη με διάφορους τρόπους των βαρώνων της νύκτας από κάθε γειτονιά από εμάς τους ίδιους.

 

11)Όσοι δεν συμφωνούν με την στρατιωτική θητεία να μην ντρέπονται να πάρουν αναστολή/απαλλαγή.

 

12)Καμιά ανοχή σε περιστατικά αυθαιρεσίας και βίας της εξουσίας-με το παραμικρό στους δρόμους.

 

 

 

Και άλλα πολλά.

 

Αυτά όμως είναι μόλις τα πρώτα βήματα.

 

Και ακόμη και αυτά φαίνονται πολύ απομακρυσμένα.

Επειδή δυστυχώς στην Κύπρο του σήμερα, παρόλο που υποτίθεται είμαστε ελεύθεροι, είμαστε τόσο σκλάβοι όσο ήμαστε επί Τούρκων,Άγγλων,Φράγκων,Περσών.

Και ο κόσμος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου…

Ετικέτες: παρατάξεις, ποδόσφαιρο, συντεχνία, συντεχνίες, τηλεόραση, υποσχέσεις, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΔΗΣΥ, ΕΔΕΚ, ΜΜΕ, άμεση, έγκλημα, απεργία, αριστερά, αστυνομία, αντιπολίτευση, δεξιά, δημοκρατία, δικτατορία, εκλογές, εξουσία, κράτος, κυβέρνηση, κόμμα, κόμματα, κεφάλαιο, λύση, λαός, μεγαλοεπιχειρηματίες, νεολαίες