Ήρθαν εδώ κυνηγημένοι. Για δέκα χρόνια δούλευαν και προσέφεραν. Τώρα το κυπριακό κράτος τους γράφει κανονικά! Αλληλεγγύη στους τέσσερεις απεργούς πείνας αιτούντες πολιτογράφηση-καθεστώς μόνιμης διαμονής.

Αναδημοσιεύω ανοικτή επιστολή των Muhammad Altaf, Salah Chanim, Asadollah Panahimehr και Mehrangiz Hematmandn προς τον υπουργό Εσωτερικών.

Η κυβέρνηση είχε ηθικό καθήκον να τους παραχωρήσει πολιτογράφηση/καθεστώς μόνιμης διαμονής, αφού για δέκα χρόνια δούλευαν και προσέφεραν, αναλαμβάνοντας όλες εκείνες τις δουλειές που εμείς οι καλομαθημένοι την εποχή των χοντρών αγελάδων κύπριοι «δεν πέφταμε τόσο χαμηλά» για να αποδεκτούμε, ώστε να μπορούμε να έχουμε την εποχή των χοντρών αγελάδων. Τώρα, που η τραπεζική φούσκα έσπασε, η κυπριακή «δημοκρατία» τους ξέχασε και τους χρησιμοποιεί ως αποδιοπομπαίους τράγους. Εδώ υπάρχουν κύπριοι που δεν δούλεψαν τόσα χρόνια όσα δούλεψαν αυτοί για αυτόν τον τόπο, ειδικά τα κεφαλαιοκρατικά παράσιτα που τρώνε από τον μόχθο των υπαλλήλων τους, πόσο μάλλον οι «κύπριοι» τραπεζίτες και πολιτικάντηδες που μας έφεραν σε αυτό το χάλι, από τους οποίους βέβαια κανείς δεν έχασε την υπηκοότητα του…

Η κυβέρνηση είχε και νομικό καθήκον να τους παραχωρήσει πολιτογράφηση/καθεστώς μόνιμης διαμονής, αφού είναι διεθνώς αναγνωρισμένοι διωκόμενοι πολιτικοί πρόσφυγες, οι οποίοι έζησαν εδώ δέκα χρόνια.

Παρ’όλα αυτά, λόγω αδιαφορίας και ενός υποκριτικού «πατριωτισμού» ο οποίος προέρχεται από τους ίδιους που υποστηρίζουν τα συμφέροντα των τραπεζιτών που διέλυσαν τον τόπο που αποκαλούμε πατρίδα, τους αγνοούν πλήρως.

Μπροστά σε αυτό το τείχος θεσμικής αδιαφορίας και ρατσισμού, οι τέσσερεις πιο πάνω αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν το μόνο μέσο που τους απέμεινε για να υπερασπιστούν τα δίκια τους, ελλείψει διασυνδέσεων με κανάλια, μέσων και περιουσιών ολόκληρων για δικηγόρους κοκ: Απεργία πείνας.

Για 50 ολόκληρες μέρες έχουν κατασκηνώσει υπό αντίξοες συνθήκες έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών σε απεργία πείνας, μέχρι να εισακουστούν. Αυτό είναι το γράμμα τους προς τον Υπουργό.

 

Ανοικτή Επιστολή προς τον Υπουργό Εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Σωκράτη Χάσικο

Πέμπτη, 2 Ιανουαρίου 2014

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Όπως ήδη γνωρίζετε, είμαστε μία μικρή ομάδα αναγνωρισμένων προσφύγων που ζούμε στην Κύπρο για περισσότερα από δέκα χρόνια. Όπως επίσης γνωρίζετε πολύ καλά, καθώς σας έχουμε ενημερώσει κατ’ επανάληψη σε προηγούμενες επιστολές μας, ως αναγνωρισμένοι πρόσφυγες αντιμετωπίζουμε καθημερινά μία σειρά από σοβαρότατα προβλήματα, λόγω του καθεστώτος παραμονής μας στην Κύπρο. Με αυτήν την επιστολή δεν επιθυμούμε να σας υπενθυμίσουμε σχετικά με όλες εκείνες τις διαφορετικές προσπάθειες στις οποίες έχουμε ήδη προβεί, επιδιώκοντας να βρούμε μία κατάλληλη και αξιοπρεπή λύση στα προβλήματα μας.

Θεωρούμε ακράδαντα ότι έχουμε προβεί σε όλες εκείνες τις απαραίτητες ενέργειες και πρωτοβουλίες έτσι ώστε να επιλύσουμε τα προβλήματα μας από μόνοι μας, ενώ την ίδια στιγμή έχουμε ακολουθήσει όλες τις απαραίτητες διαδικασίες όταν χρειαστήκαμε τη βοήθεια των αρμόδιων αρχών. Δυστυχώς, όμως, όλες οι αρχές που είχαν την ευθύνη να μας βοηθήσουν να επιλύσουμε τα προβλήματα μας, μας έχουν αγνοήσει πλήρως και μας έχουν μεταχειριστεί με αναξιοπρεπείς τρόπους, τρόπους για τους οποίους κανονικά θα ντρεπόταν οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα του 21ου αιώνα, όπως υπαινίσσεται ότι είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.

Υπό αυτές τις συνθήκες, πιστεύουμε ότι το σύστημα παροχής ασύλου στην Κύπρο έχει αποτύχει να εκπληρώσει το στόχο του, ο οποίος δεν είναι άλλος από την προστασία της ζωής των ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο. Αντιθέτως, οι ισχύουσες πολιτικές έχουν καταδικάσει τις ζωές των προσφύγων σε μόνιμη ανασφάλεια και κίνδυνο. Η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης είναι πλήρως υπεύθυνη για να μας βοηθήσει να επιλύσουμε τα προβλήματα μας και να προστατεύσει τις ζωές μας, έχει αποτύχει να το πράξει. Θα θέλαμε επίσης να ξεκαθαρίσουμε για άλλη μια φορά ότι δεν σας ζητάμε να μας δώσετε επιδόματα ή να μας βρείτε δουλειά. Σας ζητούμε απλά να μας παρέχετε ένα μόνιμο καθεστώς παραμονής (δηλαδή την Κυπριακή υπηκοότητα), η οποία θα μας επιτρέψει πραγματικά να ζήσουμε ισότιμα με τους Κύπριους και άλλους Ευρωπαίους πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ την ίδια στιγμή θα μας επιτρέψει να εγκαταλείψουμε τη χώρα, έτσι ώστε να σώσουμε τις ζωές μας και τις οικογένειες μας. Ωστόσο, η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας αρνείται να μας παραχωρήσει αυτό το καθεστώς παραμονής, χωρίς να μας δίνει καν μία ξεκάθαρη απάντηση στις επανειλημμένες εκκλήσεις μας.

Όπως επίσης γνωρίζετε, αυτή τη στιγμή και για τις τελευταίες 49 ημέρες πραγματοποιούμε απεργία πείνας μπροστά ακριβώς από την είσοδο του Υπουργείου Εσωτερικών. Ωστόσο, δεν μας έχετε δώσει ποτέ οποιαδήποτε προσοχή ή δεν έχετε επιδείξει ποτέ οποιαδήποτε κατανόηση στα προβλήματα μας, παρά το γεγονός ότι για σχεδόν δύο μήνες τώρα δεν τρώμε τίποτα απολύτως και ζούμε κάτω από τη βροχή και μέσα στο κρύο. Μας έχετε συμπεριφερθεί σαν να μην είμαστε ισότιμα άτομα. Η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας μας ωθεί στο θάνατο και στην αυτοκτονία, οι οποίες αυτή τη στιγμή φαίνεται να είναι οι μοναδικές και καλύτερες επιλογές μας, καθώς μας έχει αφαιρεθεί η επιλογή του να ζήσουμε μία ζωή με αξιοπρέπεια στην Κύπρο. Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, προτιμούμε να πεθάνουμε παρά να συνεχίσουμε να ζούμε όπως ζούμε αυτή τη στιγμή.

Τέλος, μετά από 49 ημέρες που βρισκόμαστε σε απεργία πείνας και καθώς κανείς από την κυβέρνηση ή / και τη δημόσια διοίκηση δεν έχει δώσει την παραμικρή προσοχή στις εκκλήσεις και τα αιτήματα μας, έχουμε αποφασίσει ότι από την ερχόμενη Τρίτη θα σταματήσουμε να πίνουμε οποιαδήποτε υγρά.

Θέλουμε να θέσουμε ένα αξιοπρεπές τέλος στην απεργία πείνας μας, την οποία κάναμε για ένα καλύτερο μέλλον και μία ζωή με αξιοπρέπεια. Πιστεύουμε ότι είναι καλύτερο για εμάς να πεθάνουμε εδώ, μπροστά από τους εκπροσώπους των αρμόδιων αρχών, αντί να πεθάνουμε μόνοι και ξεχασμένοι χωρίς οποιαδήποτε βοήθεια στα σπίτια μας.

Εάν πεθάνουμε, για το θάνατο μας θα ευθύνεται η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και προσωπικά εσείς, καθώς εσείς είστε ο καθ’ ύλη αρμόδιος υπουργός για την προστασία των προσφύγων στην Κύπρο. Σας παρακαλούμε να δεχθείτε προκαταβολικά τα συγχαρητήρια για το θάνατο μας, ο οποίος έτσι κι αλλιώς θα μας βρει μακριά από τις μητέρες και τους πατέρες μας, τις αδελφές και τους αδελφούς μας, τις φίλες και τους φίλους μας.

Δυστυχώς, φαίνεται ότι θα πεθάνουμε σε τόσο άθλιες συνθήκες στο όνομα μάλιστα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η τελευταία μας επιθυμία από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι να παραδώσει τα νεκρά κορμιά μας στις οικογένειες και τα αγαπημένα μας άτομα.

Σας ευχαριστούμε για την αγάπη και την καλοσύνη σας,

Οι Αναγνωρισμένοι Πρόσφυγες της Κύπρου

Muhammad Altaf

Salah Chanim

Asadollah Panahimehr

Mehrangiz Hematmandn

(αναδημοσίευση από http://kisa.org.cy/02-01-2014-open-letter-to-the-minister-of-interior-of-the-republic-of-cyprus-mr-socrates-hasikos/)

Ενώ κάποιοι αναλύουν θεωρίες εκ του ασφαλούς, κάποιοι άλλοι πράττουν: Πολιτική ανυπακοή- άρνηση πληρωμής κοινωνικών ασφαλίσεων.

Δεν έχω πρόθεση να ηρωοποιήσω κανέναν. Απλά αναφέρω το πιο κάτω παράδειγμα ως παράδειγμα προς μίμηση από όλους αν θέλουμε πρώτα να επιβιώσουμε με κάθε έννοια της λέξης και έπειτα να μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Να ελπίζουμε ενάντια στους τοκογλύφους τραπεζίτες, τα πιόνια μίσθαρνους πολιτικάντηδες, τους εκμεταλλευτές καπιταλιστές (που αφού δημιούργησαν με την απληστία τους την κρίση τώρα την φορτώνουν σε όλους εμάς πλην αυτών, βρίσκοντας πατήματα και για να διαλύσουν κάθε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα κερδισμένο με αίμα) και λοιπά εξουσιαστικά λαμόγια.

 

Δικηγόρος σε πολιτική ανυπακοή

Δεν καταβάλλει εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Παροτρύνει τους συμπολίτες μας να κάνουν το ίδιο, «καθότι είναι απαράδεκτο άνθρωποι να μην πάρουν σύνταξη ή μειωμένη σύνταξη, απλά και μόνο γιατί κάποιοι κερδοσκοπούσαν»

Με τη συνειδητή άρνησή του να καταβάλει τις εισφορές των τελευταίων εννιά μηνών προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως μια πράξη πολιτικής ανυπακοής, απαντά ο δικηγόρος και πολιτικός ακτιβιστής, Μιχάλης Παρασκευάς, στη φημολογούμενη συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τρόικα για διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που ανέρχονται στο ποσό των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Μάλιστα στην περίπτωση που επιβεβαιωθεί ότι υπήρξε τέτοια συμφωνία, παροτρύνει τους συμπολίτες μας να κάνουν το ίδιο, «καθότι είναι απαράδεκτο άνθρωποι να μην πάρουν σύνταξη ή μειωμένη σύνταξη, απλά και μόνο γιατί κάποιοι κερδοσκοπούσαν», όπως αναφέρει σε επιστολή του προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ζέτα Αιμιλιανίδου.

«Δεν θέλω να ηρωοποιηθώ»…

Ο Μιχάλης Παρασκευάς, όπως πληροφόρησε τη «Σ», πήρε προχθές δικαστική κλήση για να παρουσιαστεί ενώπιον δικαστηρίου στις 13.3.2014, κατηγορούμενος ότι δεν πλήρωσε τις εισφορές του ως αυτοτελώς εργαζόμενος στο ΤΚΑ, από τον περασμένο Μάιο – αμέσως μετά που ψηφίστηκε το Μνημόνιο.

«Πήρα τις αποφάσεις μου και είμαι έτοιμος να επωμιστώ το κόστος των επιλογών μου», μας είπε, «παρόλο που ως δικηγόρος ρισκάρω πολλά, αφού μπορεί να αντιμετωπίσω ακόμα και πειθαρχικές συνέπειες, αν δεν εκπληρώσω υποχρεώσεις μου προς το κράτος και αποφάσεις δικαστηρίων. Αλλά, το κάνω για να υπάρξει αντίδραση από τον κόσμο και συμπαράσταση, όχι προς εμένα, αλλά για το γενικό καλό. Πρέπει να οργανωθεί μια μαζικότερη κοινωνική αντίδραση, γιατί δεν το κάνω για να προστατευτώ μόνον εγώ. Δεν μπορεί κανείς να αντιδρά ως μονάδα και να επωμίζεται, μόνος, όλο το κόστος, γιατί δεν θα έχει νόημα.

Ως δικηγόρος, κυριολεκτικά απελευθερώνω ανθρώπους από φυλακές και κρατητήρια της Αστυνομίας. Αν χάσω την άδειά μου, δεν θα μπορώ να ζήσω και δεν θα μπορώ να βοηθήσω άλλους ανθρώπους. Αλλά δεν με νοιάζει να πάω φυλακή, φτάνει να έχει ένα αποτέλεσμα η προσπάθειά μου. Αν η κοινωνία δεν αντιδράσει, δεν γίνεται αγώνας. Εμένα ο στόχος μου ως ακτιβιστή, είναι να εμπλακούν και άλλοι στον αγώνα. Δεν είναι στόχος μου να γίνω μάρτυρας, ούτε να ηρωοποιηθώ, αλλά να προσφέρω και να έχει η προσφορά μου αποτέλεσμα στην κοινωνία. Ξέρω ότι το σύστημα είναι παντοδύναμο και δεν μπορώ να σηκώσω μόνος μου το βάρος αυτής της προσπάθειας»…

Παρότρυνση προς συμπολίτες μας

Σε επιστολή του στις 7 Μαΐου 2013 προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ζέτα Αιμιλιανίδου, ο Μ. Παρασκευάς αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «Ως έγινε γνωστό από τον Τύπο, περί τα τέλη Νοεμβρίου 2012 η Τρόικα είχε θέσει όρο προς το κυπριακό κράτος για την υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης, την ολοκληρωτική διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ήτοι του ποσού των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Μετά και την ψήφιση του Μνημονίου Συναντίληψης από την Κυπριακή Βουλή στις 30 Απριλίου 2013 και αφού διεξήλθα τις πρόνοιές του, δεν μπόρεσα να βρω οιανδήποτε σχετική πρόνοια σχετικά με τη, σύμφωνα με τον Τύπο, συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τρόικα. Αν εν τέλει η συμφωνία αυτή με την Τρόικα ισχύει και έχει επέλθει ολική διαγραφή του χρέους του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ήτοι του ποστού των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, αντιλαμβάνεστε τις κολοσσιαίες συνέπειες που θα έχει αυτό το γεγονός στα δικαιώματα όλων των πολιτών και όλων των ασφαλισμένων στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αφού ουσιαστικά αυτό θα σημαίνει, εν ολίγοις, απλά την κατάρρευση του Ταμείου και καθιστά αμφίβολη, ακόμη και την καταβολή σύνταξης στους δικαιούχους που εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους και κατέβαλλαν ανελλιπώς το οφειλόμενο ποσόν.

Θα ήθελα να απευθύνω θερμότατη παράκληση όπως με ενημερώσετε αν έχουν διαγραφεί όλες ή μερικές από τις οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Σας ενημερώνω ότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω ξανά οφειλές κοινωνικών ασφαλίσεων, μέχρι να τύχω ενημέρωσης στο πιο πάνω ερώτημά μου και επίσης να σας ενημερώσω ότι αν, παρ’ ελπίδα, έχουν διαγραφεί οι οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, προσωπικά δεν πρόκειται να καταβάλω ξανά οιοδήποτε ποσόν προς τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, διότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω εισφορές απλά για να τις αρπάξουν αυτοί οι οποίοι αποκομίζουν κέρδη από τόκους, ήτοι οι τοκογλύφοι/τραπεζίτες για τους οποίους ήδη η οικονομία της Κύπρου έχει δεχτεί ανεπανόρθωτο πλήγμα. Θα ήθελα επίσης να σας ενημερώσω ότι αυτή η επιστολή μου θα τύχει δημοσιότητας και θα αποτελέσει παρότρυνση προς συμπολίτες μας να πράξουν το ίδιο, καθότι είναι απαράδεκτο άνθρωποι να μην πάρουν σύνταξη ή μειωμένη σύνταξη, απλά και μόνο γιατί κάποιοι κερδοσκοπούσαν».

Περιορισμός δημοσιονομικής επιδότησης

Σε απάντησή του στις 29 Αυγούστου 2013, ο Διευθυντής Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Θεοφάνης Τρύφωνος, πληροφορεί τον Μιχάλη Παρασκευά, μεταξύ άλλων, ότι «το Γενικό Σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων αποτελεί και θα συνεχίσει να αποτελεί στο μέλλον την κύρια πηγή συνταξιοδοτικού εισοδήματος στην Κύπρο, συνεισφέροντας έτσι στη διατήρηση του βιοτικού επιπέδου.

Ενόψει των πιο πάνω και σε αναμονή της ολοκλήρωσης της αναλογιστικής ανασκόπησης και της αξιολόγησής της από την ΕΕ, αντιλαμβάνεστε ότι η Συμφωνία Διευκόλυνσης Χρηματοδοτικής Στήριξης της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, δεν προνοεί διαγραφή οποιωνδήποτε οφειλών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αλλά περιορισμό της δημοσιονομικής επιδότησης του Γενικού Συστήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Με την ευκαιρία αυτή επιθυμώ να σας υπενθυμίσω ότι, σύμφωνα με τη νομοθεσία Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κάθε εργαζόμενος στην Κύπρο υποχρεούται να εισφέρει στο ΤΚΑ ανάλογα με την κατηγορία ασφάλισής του και ότι, ανεξάρτητα από τις οποιεσδήποτε πρόνοιες του Μνημονίου Συναντίληψης, το κράτος καταβάλλει τη συνεισφορά του ως γενικός εισφορέας στο ΤΚΑ».

Ο Μιχάλης Παρασκευάς δήλωσε στη «Σ» ότι ο κ. Τρύφωνος «κατέφυγε σε υπεκφυγές» και ότι δεν τον ικανοποίησε η απάντησή του. «Όταν το κράτος δανείζεται από εσωτερικούς δανειστές, στη συγκεκριμένη περίπτωση από τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, το δάνειο δεν γράφεται ως δημόσιο χρέος· πληροφορούμαι ότι δεν περιλήφθηκε στον προϋπολογισμό και διαγράφηκε. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος πήρε το τεράστιο ποσόν 7,2 δις ευρώ από εμάς που καταβάλλουμε κοινωνικές ασφαλίσεις, δεν ξέρουμε πώς δαπανήθηκε και δεν γνωρίζουμε αν θα μας επιστραφεί. Υποθέτω ότι δόθηκε στις τράπεζες…

»Θεωρώ ότι, αυτό, δίνει στους πολίτες το δικαίωμα της πολιτικής ανυπακοής. Υπάρχει ένα κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ των πολιτών και του κράτους και δεν μπορεί το κράτος να παραβιάζει τις υποχρεώσεις του έναντι συμφερόντων τρίτων, αντί να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του, ώστε να εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση στους πολίτες».

Η περίπτωση της Ρόζα Παρκς

Την περίπτωση της Ρόζα Παρκς, ως παράδειγμα πολιτικής ανυπακοής, μας ανέφερε ο Μ. Παρασκευάς. Ήταν μια έγχρωμη μοδίστρα, που έμελλε να μείνει στην ιστορία όταν, την 1η Δεκεμβρίου 1955, στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό, αντιστεκόμενη στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ που απαιτούσε από τους έγχρωμους πολίτες να κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου και να παραχωρούν τη θέση τους στους λευκούς. Άλλο παράδειγμα πολιτικής ανυπακοής, ήταν η άρνηση πολιτών των ΗΠΑ να υπηρετήσουν στον πόλεμο του Βιετνάμ στις δεκαετίες 1960-70.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!

Μνημόνια, ρατσισμός και ξύλο, η «νέα τάξη»: Από το κοινωνικό κράτος στο κράτος καταστολής

Όπως το παραδέχεται και το ίδιο το κράτος, ο λόγος ύπαρξης των μπάτσων που μας αναγκάζουν να πληρώνουμε για να μας καταστέλλουν όταν αντιδρούμε σε ότι θεωρούμε άδικο (και ενίοτε όταν τους καπνίσει) είναι να διατηρούν την «τάξη» και την «ασφάλεια». Το ερώτημα που τίθεται, είναι ποια τάξη, οριζόμενη από ποιους; Ποιων την ασφάλεια, και την προστασία τους από ποιους; Το επιβαλλόμενο φαντασιακό του αδίστακτου «εγκληματία» πίσω από κάθε σκοτεινή γωνία δεν πείθει πλέον κανέναν, πλην κάποιων υπεραντιδραστικών κομματιών της κοινωνίας που ζουν δεκαετίες πριν. Εξάλλου, οποιοσδήποτε «κοινός θνητός» είχε την ατυχία να ζητήσει τη βοήθεια των «αρχών» έχει να λέει για την περιφρόνηση, την ολιγωρία και την αδιαφορία τους.

Ως «τάξη», εννοούν την υπάρχουσα τάξη. Μια τάξη στην οποία η μεγάλη πλειοψηφία του λαού, εργαζόμενοι, νεολαία, μετανάστες, αδύναμα οικονομικά στρώματα και γενικά οι «απόκληροι», όσοι δεν έχουν τα απαιτούμενα εκατομμύρια για να θεωρούνται «νομοταγείς» «καθωσπρέπει» δεν έχουν καμία θέση πλην  του είτε έμμισθου (με ακόμη και 400 ευρώ) σκλάβου, είτε του άνεργου (σκλάβου σε εφεδρεία ώστε να μειώνονται οι μισθοί των υπόλοιπων σκλάβων). Αυτή την «τάξη» θέλουν να διατηρήσουν. Εξ ου και οι «Αρχές», αδιάφορες όταν κάποτε τύχει να χρειαστεί τη «βοήθεια» τους κάποιος μέσος άνθρωπος, όταν πρόκειται για καταστολή απεργιών και επίθεση στα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας, δείχνουν «υπερβάλλων ζήλο»…

Η οικονομική κρίση αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, με αφορμή την κρίση και τις μνημονιακές «δεσμεύσεις» (που οι ίδιοι οι πολιτικάντηδες αποδέχθηκαν), να διαλυθεί κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος, κοινωνικής κατάκτησης και κράτους πρόνοιας, να καταλεηλατηθεί και ξεπουληθεί επί πινακίου φακής ο δημόσιος πλούτος και γενικά να αποκτήσει το μεγάλο κεφάλαιο την απόλυτη κυριαρχία στην οικονομία, την κοινωνία και τις ζωές μας, μετατρέποντας μας όλους σε μισθωτούς η και άνεργους σκλάβους. Η κυρίαρχη προπαγάνδα των ΜΜΕ αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας του καταστημένου απέναντι στους καταπιεσμένους, επιδιώκοντας να ελέγξει τις ίδιες τους τις σκέψεις. Επειδή όμως ο πεινασμένος γίνεται όλο και πιο δύσκολο να πειστεί ότι η πείνα του «βοηθά την επανεκκίνηση της οικονομίας», υπάρχει και μια δεύτερη γραμμή άμυνας: Το μονοπώλιο στην ωμή βία, αυτό που ο Μαξ Βέμπερ χαρακτήρισε ως την πεμπτουσία του κάθε κράτους εξ ορισμού.

Εξ ου και η ανάγκη για «ασφάλεια».

Τα ΜΜΕ ήδη δείχνουν ότι αποτυγχάνουν από τώρα, πριν να μπούμε στα βαθιά της κρίσης, να πείσουν μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, ειδικά τους συνδικαλισμένους εργαζόμενους στο δημόσιο και τους ημικρατικούς που προγραμματίζεται η ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα τους η οποία θα συνοδεύεται και με μειώσεις μισθών σε επίπεδα φτώχειας και χιλιάδες απολύσεις. Ακόμη και οι κομματικά ελεγχόμενες συντεχνίες, οι οποίες ελέγχονται από κόμματα που πρώτα υπέγραψαν τα μνημόνια (ΠΕΟ-ΑΚΕΛ) αναγκάζονται, υπό την πίεση του κόσμου τους, να σκέφτονται να δράσουν. Αντίστοιχα, οι ΟΕΒ-ΚΕΒΕ (σύνδεσμοι βιομηχάνων) «προειδοποιούν» ότι «κοινωνική αναταραχή» θα καθυστερούσε την «ανάπτυξη»…

Διαμορφώνεται ένα κλίμα που σύντομα θα οδηγήσει στη σύγκρουση των εργαζομένων με τους εκμεταλλευτές τους (καπιταλιστές, εργοδότες), έστω και εντός ρεφορμιστικών πλαισίων. Εξ ου και οι δυνάμεις καταστολής αναδιοργανώνονται, στρατιωτικοποιούνται, και γίνονται ολοένα και πιο αδίστακτες.

Παράλληλα, καλλιεργείται και ο εθνικισμός και ο ρατσισμός ως μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού από τους πραγματικούς του εχθρούς, διχασμού του και διοχέτευσης της δίκαιης οργής του προς άκακες για το σύστημα κατευθύνσεις. Με την περιθωριοποίηση και την δίωξη με κάθε μέσο των μεταναστών εξασφαλίζεται και η «συναίνεση» τους στην εργασία και την διαβίωση τους σε συνθήκες εξαθλίωσης, κάτι που οδηγεί και στη μείωση διά του ανταγωνισμού των εργασιακών δικαιωμάτων και του βιoτικού επιπέδου και των «ντόπιων».

Το πρόσφατο περιστατικό με την αναίτια κακοποίηση ενός αφρικανού μετανάστη από πραιτωριανούς της διαβόητης ΜΜΑΔ αποτελεί ακόμη μια χαρακτηριστική έκφραση της ωμής καταστολής και περιστολής δικαιωμάτων που βρίσκεται προ των πυλών.

H βία κατά αθώων αποτελεί γενικό δόγμα λειτουργίας των σωμάτων «ασφάλειας». Πως θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, από τη στιγμή που ο πραγματικός λόγος ύπαρξης τους είναι η βίαιη καταστολή όσων δεν καταπίνουν το παραμύθι του «όλα θα πάνε καλά, έχετε μας εμπιστοσύνη»; Επίσης προφανής είναι η ρατσιστική νοοτροπία που διακατέχει την αστυνομία, η οποία λειτουργεί και ως όργανο προώθησης βλακωδών διχαστικών ρατσιστικών ιδεολογημάτων μίσους που μόνο καταστροφή μπορούν να φέρουν στο λαό, τόσο σε μετανάστες όσο και σε «ντόπιους», όπως έδειξε επανηλειμμένα η ιστορία (Γερμανία 30, Λίβανος, Βόρεια Ιρλανδία, συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών σεχτών του Ισλάμ, και μη εξαιρετέα την περίπτωση της Κύπρου, 63-74). Βέβαια, μια διαλυμένη κοινωνία βολεύει όσους θέλουν να κτίσουν οικονομικές αυτοκρατορίες πάνω σε ερείπια…

Ο μετανάστης δεν είναι εχθρός μας. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το χώμα που γεννήθηκε για μια καλύτερη ζωή, η ακόμη και για την ίδια του την επιβίωση και της οικογένειας του. Οι κύπριοι νοιώσαμε στο πετσί μας τι σημαίνει προσφυγιά και εξαθλίωση, και νοιώθουμε τώρα τι σημαίνει οικονομική ανέχεια. Σύντομα θα νοιώσουμε και τι σημαίνει συνθήκες εργασίας δουλείας, κάτι που ήδη ένοιωσαν οι ελλαδίτες. Πάρα πολλά περισσότερα κοινά έχουμε με τον Αχμέτ, τον Γιουσούφ, τον Γιανγκ, τον Καραμήτρο παρά με τον Σιακόλα, τον Παρασκευαίδη και τον μεγαλύτερο επιχειρηματία-καπιταλιστή όλων, των αρχιεπίσκοπο.

Απέναντι στην αστυνομική καταστολή, τον ρατσισμό και την οικονομική εξαθλίωση να οργανωθούμε όλοι μαζί, κύπριοι και μετανάστες και να δημιουργήσουμε μαχητικά κινήματα ανατροπής της μνημονιακής βαρβαρότητας και της αντεπίθεσης των καπιταλιστικών παρασίτων απέναντι στα κοινωνικά κεκτημένα. Αυτοοργάνωση και συντονισμένες μαζικές, πανεθνικές απεργίες σε όλους τους τομείς της παραγωγής ταυτόχρονα. Δε θα αντέξουν για πολύ, ειδικά σήμερα που το σύστημα των αγορών είναι ένας καταρρέον χάρτινος πύργος. Γενική κοινωνική και πολιτική απομόνωση των εθνικιστορατσιστών (και στην περίπτωση του ΕΛΑΜ-Χρυσή Αυγή και νεοναζί) και άμεση αντιμετώπιση τους και στον δρόμο όταν μας αναγκάσουν. Προώθηση της ανεκτικότητας και της αλληλεγγύης και αλληλοκατανόησης. Αγώνας και αλληλεγγύη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των θυμάτων της αστυνομικής καταστολής, των δικαιωμάτων των μεταναστών, των οπαδών, των κρατουμένων, των απεργών, όσων βρίσκονται στο στόχαστρο του κατασταλτικού κράτους. ΚΑΝΕΝΑΣ μόνος του στον αγώνα μέχρι το τελικό μας όραμα, την ανατροπή του άδικου, καταπιεστικού και καταστροφικού συστήματος που ονομάζεται καπιταλισμός.

EΡΤ: Aπό όργανο της κυβερνητικής πολιτικής σε αυτοδιαχειριζόμενη εστία αντίστασης

Η Ελληνική Ραδιο Τηλεόραση  αποτελεί αναμφίβολα ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας. Από τις απαρχές της μέχρι και σήμερα, συνεχίζει να εκπέμπει χωρίς διακοπή με μόνη εξαίρεση την περίοδο της γερμανικής Κατοχής. Ασχέτως της χρήσης της κατά καιρούς ως όργανο μετάδοσης των θέσεων της εκάστοτε κυβέρνησης και των όποιων συμφερόντων βρίσκονταν πίσω από την κυβέρνηση, κατάφερε να συνδεθεί με την ιστορία, τους αγώνες, τις ελπίδες, τη συλλογική συνείδηση του λαού της Ελλάδας. Τις περιόδους που είτε δεν λειτουργούσε, είτε ήταν «στο γύψο» (67-74) και τότε αντικατόπτριζε την τότε σοβαρή παρακμή, καταπίεση, «θάνατο» του λαού της Ελλάδας. Σήμερα, στους καιρούς της μνημονιακής εξαθλίωσης, του σχεδιαζόμενου και συνεχώς προωθούμενου θανάτου του ελληνικού λαού ως συλλογική συνείδηση με ιστορική και ταξική μνήμη αλλά και της φυσικής εξόντωσης (αυτοκτονίες και προσεχώς θανάτοι από κρύο-άστεγοι, πείνα, επιδημίες λόγω εξαθλίωσης), για μια ακόμη φορά επιχειρείται η διάλυση- ξεπούλημα της ΕΡΤ, αντικαθιστόμενη με το έκτρωμα που ονομάζεται «ΝΕΡΙΤ» (που τα βρίσκουν, ρε ***).

Δικαιολογία (και λόγος…) τα μνημόνια, που προωθούν την διάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος και κεκτημένων αιματηρών αγώνων. Για το συγκεκριμένο «μέτρο», όμως, υπάρχει ένας λόγος περισσότερο, και μάλλον πιο σημαντικός.

Η κυβέρνηση του ακροδεξιού Σαμαρά, όπως κάθε ακροδεξιός, δουλεύει και «παίζει» με σύμβολα. Οι ακροδεξιοί ξέρουν τη σημασία που (δυστυχώς?) έχουν τα σύμβολα για την κοινή γνώμη και την ανύψωση η τη διάλυση του ηθικού του λαού. Επόμενο ήταν, λοιπόν, ο Σαμαράς όχι μόνο να προσπαθήσει να κτυπήσει τα κεκτημένα των εργαζόμενων της ΕΡΤ, όχι μόνο να απολύσει, αλλά να κτυπήσει τον ίδιο τον συμβολισμό της. Εξ ου και καμία άλλη δημόσια υπηρεσία (πλην όσων είναι προς ιδιωτικοποίηση) δεν εδέχθηκε το πλήγμα της ΕΡΤ, δεν αναγκάστηκε να κλείσει, να εξουδετερωθεί, «απλά» εδέχθηκαν μεγάλα πλήγματα οι εργαζόμενοι σε αυτές. Η ΕΡΤ, όμως, έχει ακριβώς αυτή τη θέση στο συμβολισμό που αναγνωρίζει ο ελληνικός λαός και στη συλλογική του μνήμη που δεν έχει πχ το «εκπαιδευτικό» σύστημα η η ΕΥΔΑΠ η η ΔΕΗ. Εξ ου και θέλουν να «τελειώνουν» μαζί της, όπως θέλουν να τελειώνουν με την ταξική συνείδηση του λαού, ο οποίος θα νοιώσει πλέον ακόμη περισσότερο ηττημένος, αποκομμένος από την αγωνιστική του ταξική ιστορία και θα αφεθεί έρμαιο της μοίρας που του επιφυλάσσουν.

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, όμως (τουλάχιστο μια μεγάλη μερίδα τους), μη αποκομμένοι, όπως έδειξαν, από την αγωνιστική και ταξική ιστορία του τόπου, αποφάσισαν να αντισταθούν. Από τις 11 Ιούνη, όταν ανακοινώθηκε η απόφαση με (κυβερνητική) πράξη νομοθετικού περιεχομένου (σημ. κατάφωρη παραβίαση ακόμη και του ίδιου του αστικού συντάγματος που προβλέπει διάκριση εξουσιών, αφού η κυβέρνηση ουσιαστικά έβγαλε νόμο ) και αφού οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αντισταθούν, η αλληλεγγύη της ελληνικής κοινωνίας υπήρξε τεράστια, συνεχής, πρωτοφανής, συγκλονιστική. Χρηματοδοτούμενοι αποκλειστικά από τα απεργιακά ταμεία στα οποία συνεισέφερε αδρά όλος ο ελληνικός λαός ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες εποχές, η ΕΡΤ κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και όχι μόνο να συνεχίσει να μεταδίδει, αλλά απελευθερωμένη πλέον από την κυβερνητική λογοκρισία που υπήρχε ενόσω ήταν όργανο του κράτους, έγινε πραγματικά η φωνή του λαού, παράγοντας αξιόλογη δημοσιογραφία και έργο. «Κρυμμένα» ντοκιμαντέρ, συνεντεύξεις με τους απόκληρους αυτής της κοινωνίας και τους υποστηρικτές τους, πολιτικές αναλύσεις με πραγματική ειλικρίνεια και περιεχόμενο, γενικά σωστή δημοσιογραφία.

Πέρα από το αξιόλογο έργο, το αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα της ΕΡΤ έχει να δείξει και την άμεση δημοκρατία με βάση την οποία λειτουργούσε το εγχείρημα, κάτι που δείχνει ότι ΝΑΙ, η άμεση δημοκρατία μπορεί όχι μόμο να δουλέψει, αλλά και να φέρει αξιόλογα αποτελέσματα όταν υπάρχει η κατάλληλη κοινωνική υποστήριξη και συνειδητοποίηση των ατόμων που συμμετέχουν.

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση δεν κατάφερε να σβήσει το σύμβολο της ΕΡΤ, αλλά αντίθετα να το επανανοηματοδοτήσει και να το ενισχύσει.

Σε μια απελπισμένη κίνηση μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης που όπως όλοι οι ακροδεξιοί ξέρει μόνο να κτυπά στα τυφλά, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το έσχατο όπλο κάθε εξουσίας, την πεμπτουσία της έννοιας εξουσία και κράτος: Tο μονοπώλιο της βίας (Βέμπερ). Ωμή βία, εισβολή των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο ξημερώματα της Πέμπτης 7 Νοέμβρη. Μέχρι την τελευταία στιγμή, οι εργαζόμενοι μετέδιδαν πρόγραμμα, τελειώνοντας, λίγο πριν την «εκκαθάριση» από τα ΜΑΤ, με τη φράση της εαμικής Αντίστασης: «ψυχή βαθιά»…

Πριν το τέλος της ίδιας μέρας, οι εργαζόμενοι μετέδιδαν πρόγραμμα έξω από το Ραδιομέγαρο, αψηφώντας το κρύο και τα ΜΑΤ ακριβώς από πίσω τους, μαζί με χιλιάδες αλληλέγγυους που είχαν μαζευτεί έξω και γύρω από το Ραδιομέγαρο. Αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές τις επόμενες ημέρες, ενώ τα υπόλοιπα πρώην κρατικά δημόσια κανάλια (ΕΡΤ 3, ΕΡΑ) συνέχιζαν τη μετάδοση από τον σταθμό της Θεσσαλονίκης και το Διαδίκτυο. Ένα εκατομμύρια διακόσιες πενήντα χιλιάδες κόσμος παρακολούθησε ΕΡΤ εκείνη τη νύχτα, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι η ΕΡΤ θα παραμείνει, οι ελπίδες και οι αντιστάσεις του ελληνικού λαού θα παραμείνουν, ο αγώνας ενάντια στα μνημόνια και τη χούντα του «δημοκρατικού» μνημονιακού καπιταλιστικού-νεοφιλελεύθερου τόξου της εξαθλίωσης συνεχίζεται απτόητα.

Λίγες μέρες μετά, στις 17 Νοέμβρη, ανήμερα του Πολυτεχνείου, παρά τις απειλές των μπάτσων για καταστολή αν επιχειρηθεί μετάδοση από το Πολυτεχνείο, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι σύλλογοι διοικητικών υπαλλήλων του Πολυτεχνείου οι οποίοι είχαν προχωρήσει στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, υποστήριξαν τη μετάδοση προγράμματος από εκεί από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, δείχνοντας έτσι ότι 40 χρόνια μετά, το πνεύμα της αντίστασης είναι εδώ. Αυτό το πνεύμα (ας ελπίσουμε) σύντομα να οδηγήσει στην τελειωτική απαλλαγή από τα μνημόνια, τον νεοφιλελευθερισμό, την εξαθλίωση, την αστική «δημοκρατική» δουλεία και τις νέες χούντες που μας επιφυλάσσουν.

Νεοφιλελεύθερων «μαγικών» συνέχεια: Mείωση του κατώτατου μισθού θα μειώσει την ανεργία; Περί ανεργίας και μισθών

Ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, ένα μεγάλο ποσοστό του λαού δεν έχει καν δουλειά και απειλείται για πολλούς ακόμη και η ίδια τους η επιβίωση. Εκμεταλλευόμενοι την απελπισία του λαού που οφείλεται στην κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν, οι μεγαλοεπιχειρηματίες επιμένουν ότι πρέπει να τιμωρηθούν οι εργαζόμενοι για τις συνέπειες της απληστείας των ιδίων- αν θέλουν να έχουν δουλειά και να μην πεθάνουν της πείνας…

Η κρίση οφείλεται, όπως αντιλαμβάνονται όλοι όσοι βλέπουν το θέμα λογικά χωρίς να επηρεάζονται από τη συνθηματολογία των κομμάτων κα των μίντια, στις τράπεζες. Εκείνες έπαιξαν και έχασαν δισεκατομμύρια στα ελληνικά ομόλογα και «χρειάστηκαν» τη στήριξη του κράτους με λεφτά του λαού (όπως γίνεται αντιληπτό, «ελεύθερη αγορά» δεν υπάρχει για τους καπιταλιστές και τις οικονομικές ελίτ, οι οποίες «δε μπορούν να χρεωκοπήσουν»). Για αυτούς χρειάστηκαν τα δάνεια και συνεπώς και τα μνημόνια. Τα αποτελέσματα και ποιος την πληρώνει τα ξέρουμε. «Κουρέματα»-αποκεφαλισμοί στα αποτελέσματα των μόχθων μιας ζωής για όσους δεν ήταν «μέσα στα πράγματα» και δεν μετακίνησαν τα χρήματα τους από την Κύπρο, συντόμως ιδιωτικοποιήσεις ημικρατικών με τα συνεπακόλουθα μονοπώλια, κατασχέσεις σπιτιών, συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, και οι τραπεζίτες στο απυρόβλητο.

Παρ’ όλα αυτά, οι εργαζόμενοι «έχουν χρέος» να τιμωρηθούν αντί των πραγματικών υπευθύνων. Επειδή «μαζί τα φάγαμε»!

Τόσα χρόνια, τους καιρούς της «ανάπτυξης», όσο αυξάνονταν τα κέρδη των εργοδοτών, δεν αυξάνονταν και οι μισθοί. Τώρα θέλουν να πληρώσουμε την κρίση τους, με την απειλή της απόλυσης λόγω «ασύμφορου κόστους εργοδότησης». Επειδή οι καημένοι εργοδότες τόσα χρόνια σε ακμή και αμέτρητα υπερκέρδη μέσω υπερκατανάλωσης, οικονομικής φούσκας και υπερεκμετάλλευσης του μόχθου των εργατών δεν έχουν μαζέψει υπέρ αρκετά για να αντέξουν να κρατήσουν την επιχείρηση τους και τάχα «κινδυνεύουν»! Προφανώς, πιστεύουν ότι τρώμε κουτόχορτο.

Πέρα από την οφθαλμοφανή υποκρισία τους, ακόμη και αν δεκτούμε ότι οι επιχειρήσεις όντως «έχουν πρόβλημα», πώς ακριβώς θα βοηθήσουν οι μειώσεις των μισθών, ειδικά των χαμηλόμισθων, στη μείωση της ανεργίας;

Κατ’ αρχήν για να υπάρχει ανεργία συνεπάγεται ότι υπάρχει εργατικό δυναμικό (άτομα που μπορούν και θέλουν να εργαστούν) τα οποία δεν εργοδοτούνται. Ποιος παίρνει τις αποφάσεις περί εργοδοτήσεων και με ποια κίνητρα; Ως επί το πλείστον οι επιχειρηματίες-κεφαλαιοκράτες, με κίνητρο την αύξηση της παραγωγής τους και μέσω αυτού την αύξηση των κερδών τους. Για να μπορέσει όμως μια αύξηση της παραγωγής να μεταφραστεί σε αύξηση των κερδών, πρέπει να αυξηθούν τα έσοδα και άρα και οι πωλήσεις προιόντων/υπηρεσιών, και για να γίνει αυτό απαιτείται η ανάλογη ζήτηση προιόντων/υπηρεσιών.

Αυτή η ζήτηση από που έρχεται; Μα φυσικά από το σύνολο των καταναλωτών στην κοινωνία, αλλά όχι από όλους-από αυτούς που θέλουν και μπορούν να καταναλώσουν. Άρα για να μπορέσει να υπάρξει ζήτηση προιόντων και υπηρεσιών και άρα και να έχουν οι κεφαλαιοκράτες τα κίνητρα (αφού σκέφτονται μόνο τα κέρδη τους στα πλαίσια του καπιταλισμού) να προσλάβουν κόσμο, πρέπει οι υποψήφιοι καταναλωτές να θέλουν και να μπορούν να καταναλώσουν…

Στα πλαίσια του καπιταλισμού το “θέλουν” κανονίζεται μέσω της διαφήμισης. Μέσω των διαφημίσεων όχι μόνο προβάλλονται τα διαθέσιμα προς αγορά προιόντα και υπηρεσίες αλλά επίσης δημιουργούνται στον πολίτη-καταναλωτή νέες ανάγκες από το πουθενά τις οποίες σπεύδει (εφόσον μπορεί) να ικανοποιήσει (αλήθεια, πόσο χρειαζόμαστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ το iPhone 5); Το θέμα είναι, με το “μπορούν” τι γίνεται;

Για να μπορεί ο μέσος πολίτης (ο οποίος δεν έχει τα ευρά του “κου” Σιακόλα) να καταναλώσει, πρέπει να έχει επαρκή οικονομικά μέσα, κυρίως (αν μιλάμε για την πλειοψηφία των ανθρώπων) επαρκή μισθό. Όταν, λοιπόν, οι μισθοί, τα κοινωνικά επιδόματα και γενικότερα τα εισοδήματα μειώνονται, δημιουργείται πρόβλημα ανεργίας λόγω μη επαρκούς ζήτησης προιόντων και υπηρεσιών. Αυτό το πρόβλημα εντείνεται όσο ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια. Μα γιατί όμως δεν αυξάνεται πχ η κατανάλωση των πλουσίων (που παίρνουν τον πλούτο) όσο μειώνεται η κατανάλωση των φτωχών;

Απάντηση: Το ποσοστό του εισοδήματος που κάποιος καταναλώνει εξαρτάται από το εισόδημα.

Ας εξετάσουμε δύο σενάρια, τα οποία είναι υπερβολικά απλοποιημένα αλλά παρ’όλα αυτά καταδεικνύουν το πρόβλημα. Έστω ότι έχουμε στο σενάριο Α 5000 ευρώ τα οποία μοιράζονται εξίσου σε δύο άτομα. Το κάθε ένα από τα δύο αυτά άτομα θα δαπανήσει στην κατανάλωση το μεγαλύτερο μέρος των 2500 ευρώ τα οποία έχει, αν λάβουμε υπόψη τις τιμές και μέχρι ποιου σημείου “κορέζεται” σε μεγάλο βαθμό η αύξηση της ικανοποίησης που προέρχεται από την αύξηση της κατανάλωσης. Έστω ότι μιλάμε για κατανάλωση 2250 ευρώ ανά άτομο. Αυτό σημαίνει ότι τα δύο άτομα θα καταναλώσουν συνολικά προιόντα και υπηρεσίες αξίας 4500 ευρώ (αν αυτά τα 4500 ευρώ αντιστοιχούν πραγματικά σε μια “αντικειμενική” αξία η όχι είναι μια άλλη υπόθεση, εδώ έχει σημασία το πόσο χρήμα “κυκλοφορά” σε σχέση με πόσο είναι παγιδευμένο).

Έστω ότι έχουμε στο σενάριο Β το ένα από τα δύο άτομα να παίρνει 500 ευρώ και το άλλο 4500. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το “προνομιούχο” άτομο θα ξοδέψει 3000 από τα 4500 και το δεύτερο 500, η συνολική κατανάλωση είναι 3500 αντί 4500. Τα 1000 διαφορά θα…αποθηκευθούν από το “προνομιούχο” άτομο σε τραπεζικούς λογαριασμούς, ομόλογα, “σύνθετα” χρηματοοικονομικά “προιόντα” και διάφορες άλλες σπέκουλες και αφορολόγητους λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους, και δεν θα κινηθούν στην αγορά. Έτσι, θα υπάρχει ζήτηση μόνο για 3500 και όχι για 4500, με την ανάλογη αύξηση στην ανεργία.

Μα είναι δυνατό οι «φωστήρες» της Τρόικας, οι «ευεργέτες» του ΚΕΒΕ και οι «νομπελίστες» να μην σκέφτηκαν αυτό το απλό επιχείρημα; Όχι. Το σκέφτονται συνεχώς, και γι’αυτό προετοιμάζονται μέσω αύξησης της καταστολής και πλήρους αναδιοργάνωσης των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους για κοινωνικές εξεγέρσεις. Απλά δεν τους συμφέρει να το αναφέρουν.

Ίσως ο τελικός τους στόχος να μην είναι καν τα κέρδη, αλλά ο απόλυτος έλεγχος των λαών, αφού για αυτούς στην κορυφή της ζούγκλας του καπιταλισμού η εξουσία είναι όπως την πρέζα.

Όπως και να ‘χει, πρέπει να τους κοπεί η φόρα άμεσα. Οι πουλημένες κομματικά ελεγχόμενες συντεχνίες δεν μπορούν όμως να δώσουν λύση. Η μόνη λύση θα έρθει μέσω της άμεσης και μέχρι τέλους και χωρίς καμία αυταπάτη σύγκρουσης εργαζομένων με το κεφάλαιο. Η πλήρης διάσταση συμφερόντων με τους υφαρπακτές του ανθρώπινου μόχθου δεν αφήνει άλλα περιθώρια.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανωθούν μόνοι τους σε μαχητικά συνδικάτα βάσης ελεγχόμενα αμεσοδημοκρατικά από αυτούς. Πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για γενική επ’ αόριστον απεργία ΠΑΝΤΟΥ μέχρι την απόσυρση αυτού του μέτρου και την διεκδίκηση αξιοπρεπών μισθών και όρων εργοδότησης ως πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της μνημονιακής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Απεργιακά ταμεία αλληλεγγύης, ενισχυόμενα από όλους τους εργαζόμενους, είναι εδώ αναγκαία.

Με τις γενικές, ανυποχώρητες επ’ αόριστον απεργίες σε όλους τους τομείς της οικονομίας, μετά από μόλις ελάχιστες μέρες όλοι, καπιταλιστές, τροικανοί, δανειστές, οι πάντες θα σκάσουν και θα κερδίσουμε, αφού απλά το σύστημα τους δεν αντέχει ούτε στο ελάχιστο πλήρη διακοπή κάθε δραστηριότητας. Ούτε εργασία, αλλά ούτε αγορές και οικονομικές δραστηριότητες από ΚΑΝΕΝΑΝ. Κοινωνική γενική απεργία. Ειδικά έτσι που τα έμπλεξαν στο παγκοσμιοποιημένο τους σύστημα σήμερα, ελάχιστα θα αντέξουν σε «αναταραχές» πριν να καταρρεύσει ο ετοιμόρροπος πύργος του διεθνούς τους συστήματος. Αναγκαστικά θα υποκύψουν, αρκεί να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να ενωθούμε.

Ούτε η καταστολή, ούτε οι φυλακές, ούτε οι απολύσεις δε θα μπορέσουν να μας σταματήσουν. Απλά προσθέτουμε την ακύρωση όλων τους στα αιτήματα μας, τα οποία δε θα μπορέσουν να μη δεκτούν εντός ελάχιστου χρόνου, αν δε δουλεύει ΤΙΠΟΤΑ. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι πριν λίγο καιρό απείλησαν με επ’ αόριστο απεργία (ΜΟΝΟ οι τραπεζικοί) και η συντεχνία τους και το κράτος αναγκάστηκε να τους εξαπατήσει σχετικά με τα ταμεία προνοίας τους και τα κουρέματα που τάχα δε θα γίνονταν για να τους σταματήσει. Ας σκεφτούμε πόσο θα τρέχουν αν όλοι απλά έστω για λίγες μέρες δεν πάνε δουλειά.

Προυπόθεση για οργάνωση και επιτυχία των πιο πάνω είναι, φυσικά, ο απεγκλωβισμός των εργαζομένων από τις πουλημένες συντεχνίες και η δημιουργία νέων, αμεσοδημοκρατικών (και άρα εξ ορισμού αδιάφθορων αφού δε θα υπάρχουν καπελωτές να διεφθαρούν) που θα αγωνιστούν μέχρι τέλους για αξιοπρέπεια, δίκαιο και έχοντας ως τελικό αταλάντευτο στόχο την καταστροφή του άδικου και δολοφονικού συστήματος που ονομάζεται καπιταλισμός.

 

Διαδίκτυο-επικοινωνίες: To “χωράφι τους”, ή ακόμη ένα πεδίο κοινωνικού αγώνα; Οι μαζικές παρακολουθήσεις, ο Σνόουντεν, οι αποκαλύψεις, τα κινήματα

Σε κάθε περίοδο της ιστορίας μέχρι και σήμερα, σημαντικές πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές αλλαγές και νίκες επιτεύχθηκαν και επιτυγχάνονται μόνο αφού πρώτα οι ευρείες λαικές μάζες πρώτα κατανοήσουν τους πραγματικούς υπαιτίους των προβλημάτων, έπειτα ενθαρρυνθούν και έπειτα οργανωθούν και διεκδικήσουν δυναμικά και ανυποχώρητα. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι λειτουργούν ως καταλύτες για κάθε στάδιο των προηγούμενων. Άνθρωποι με την έννοια της λέξης, οι οποίοι θυσιάζουν την προνομιακή τους θέση και την χαρισάμενη ζωή τους ως υπηρέτες των ελίτ για να υποστηρίξουν έμπρακτα τα πιστεύω τους, αηδιάζοντας με όσα βλέπουν τα μάτια τους στη θέση ισχύος στην οποία βρίσκονται.

Ένας από αυτούς είναι και ο Έντουαρντ Σνόουντεν. Δε γεννήθηκε ούτε μεγάλωσε αριστερός, αναρχικός η κάτι τέτοιο. Γεννήθηκε από μεσοαστούς γονείς, αξιωματικό της ακτοφυλακής των ΗΠΑ και δικαστική υπάλληλο. Εντάχθηκε στον στρατό των ΗΠΑ το 2004 για να «απελευθερώσει τους Ιρακινούς» όπως πίστευε τότε, όπως είχε δηλώσει ο ίδιος, και έπειτα πέρασε από διάφορα σημαντικά πόστα της CIA και της NSA (υπηρεσία «εθνικής ασφαλείας» των ΗΠΑ). Από ένα σημείο και μετά (κατά πάσα πιθανότητα μετά το 2006) άλλαξε εντελώς ρότα και προσπαθούσε πλέον ενεργά να αναρριχηθεί στο σύστημα ώστε να αποκτήσει πρόσβαση στα «ευαίσθητα» δεδομένα των αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.

Προς το τέλος του 2012, ο Σνόουντεν, τότε «αναλυτής υποδομών» (υπεύθυνος για εύρεση νέων μεθόδων υπόσκαψης ασφάλειας δικτύων και τηλεπικοινωνιών των «εχθρών» της κυβέρνησης των ΗΠΑ), επικοινώνησε με επαφές της αγγλικής εφημερίδας Guardian. Από εκεί και πέρα, άρχισε η προσπάθεια του για δημοσίευση των πληροφοριών του και παράλληλα ένα συνεχές ανθρωποκυνηγητό με κάθε μέσο από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, την NSA και την CIA. Οι λεπτομέρειες της ιστορίας αυτής δε μας πολυενδιαφέρουν εδώ (δε γράφουμε μυθιστόρημα κατασκοπίας), αλλά τα κίνητρα του και οι πληροφορίες τις οποίες διέρρευσε.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης του συνάντησης με επαφή της Washington Post (σημαίνουσας σε κυκλοφορία εφημερίδας των ΗΠΑ) ο Σνόουντεν είχε πει, πριν παραδόσει τις πληροφορίες:

«Αναγνωρίζω ότι θα με αναγκάσουν να υποφέρω για τις πράξεις μου, και η επιστροφή αυτών των πληροφοριών στην κοινωνία σημαίνει το τέλος μου.»

Τελικά αποκάλυψε την ταυτότητα του δηλώνοντας:

«Δεν έχω πρόθεση να κρυφτώ επειδή δεν έχω κάνει τίποτα κακό» – προσθέτωντας ότι έτσι θα γλύτωνε τους συναδέλφους του από τη διερεύνηση των μυστικών υπηρεσιών σχετικά με τις διαρροές.

«Δε θέλω να ζω σε μια κοινωνία που παρακολουθεί τον κόσμο. Δε θέλω να ζω σε ένα κόσμο που ότι λέω και κάνω καταγράφεται..το μόνο μου κίνητρο είναι η ενημέρωση του κόσμου για το τι γίνεται εν ονόματι τους και τι γίνεται εναντίον τους».

«Πιστεύω στην αρχή της Δίκης της Νυρεμβέργης (σσ. Δίκη των αρχηγών των ναζί το 45). Οι άνθρωποι έχουν καθήκον να μην υπακούουν τους νόμους ενός κράτους όταν αυτοί οδηγούν σε εγκλήματα κατά της ειρήνης και της ανθρωπότητας».

http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/russia/10176529/Edward-Snowdens-statement-to-human-rights-groups-in-full.html

Οι πληροφορίες που αποκάλυψε ο Σνόουντεν αναφέρονται με μεγάλη λεπτομέρεις σε μεγάλης κλίμακας συστηματικές παγκόσμιες παρακολουθήσεις από την NSA και τους συνεργάτες της (κυρίως ιδιωτικές μεγαλοεταιρείες παρακολούθησης και τεχνολογίας). Μετά από την παράδοση τους από τον Σνόουντεν σε έμπιστα άτομα στην Guardian και την Washington Post (ξανά, παραδείγματα καταλυτών που είπαμε στην αρχή) δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα, προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση και διασύροντας ευθέως τις «αρχές» και το «πανίσχυρο» κράτος της «World Police» των ΗΠΑ.

Παρά τα ψέματα του «κυρίου» «Hope and Change» Obama ότι «δεν υπάρχει πρόγραμμα εγχώριας κατασκοπίας» και «δεν παρακολουθούμε αμερικάνους»

http://www.npr.org/blogs/thetwo-way/2013/08/06/209692380/obama-to-leno-there-is-no-spying-on-americans

(που ακόμη και να ίσχυε, θα αποτελούσε απλά δείγμα εθνικισμού με τη θεώρηση των μη αμερικάνων ως εχθρούς, ανθρώπους 2^ης κατηγορίας κοκ) οι αποκαλύψεις με στοιχεία δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης.

Η μαζική παρακολούθηση στις ΗΠΑ επεκτάθηκε τη δεκαετία του 70 (σ.σ. μετά τη δεκαετία των 60s και τα κοινωνικά κινήματα και αγώνες που την χαρακτήριζαν παγκόσμια) σε ένα παγκόσμιο σύστημα, γνωστό ως ECHELON (βάση του οποίου υπάρχει και στο Ακρωτήρι).

http://cryptome.org/2012/01/0060.pdf

Παρόλες όμως τις εδώ και πολλά χρόνια διαθέσιμες γνώσεις χοντρά-χοντρά σχετικά με το πρόγραμμα, οι αποκαλύψεις του Σνόουντεν ήταν αυτές που  το έφεραν στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Προγράμματα παρακολούθησης παγκόσμιας εμβέλειας, όπως τα PRISM, Xkeyscore, Tempora, βγήκαν για πρώτη φορά στα «ανοικτά». Περισσότερα για αυτά τα προγράμματα μπορούν τώρα να βρεθούν ακόμη και στο wikipedia (με πλήθη αναφορών για το καθένα)!

http://en.wikipedia.org/wiki/PRISM

http://en.wikipedia.org/wiki/XKeyscore

http://en.wikipedia.org/wiki/Tempora

(αν θέλετε, μπορείτε να αποθηκεύσετε τις ιστοσελίδες στον υπολογιστή σας και αν θέλετε να τις ανεβάσετε αλλού, σε περίπτωση που τις «ρίξουν» η τροποποιήσουν το περιεχόμενο τους οι «άμεσα ενδιαφερόμενοι»).

Όσο αφορά την «αποτελεσματικότητα» αυτών των μέσων ενάντια σε «τρομοκράτες»…Οι σοβαροί «τρομοκράτες» σίγουρα ξέρουν ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο σα να μη συμβαίνει τίποτα, και οτιδήποτε πραγματικά «τρομοκρατικό» εννοείται ότι δε συντονίζεται στο Διαδίκτυο η μέσω τηλεφώνου, αλλά μόνο από κοντά με απόλυτα έμπιστα άτομα, από στόμα σε στόμα (ακόμη και η Αλ Κάιντα αποφεύγει όσο μπορεί τη χρήση μοντέρνας τεχνολογίας, και όταν το κάνουν, χρησιμοποιούν την τελευταία τεχνολογία κρυπτογράφησης).

Οπότε, γιατί τόσα τρισεκατομμύρια πεταμένα? Η απάντηση; Παρακολούθηση κοινωνικών τάσεων και κοινωνικών κινημάτων. Πάρα πολλοί που εκφράζουν ίσως για πρώτες φορές σοβαρές διαφωνίες με τους σχεδιασμούς των ελίτ «από καρδιάς» χωρίς να έχουν ήδη πολιτικό υπόβαθρο και χωρίς να είναι πολύ «υποψιασμένοι» είναι ευάλωτοι σε παρακολουθήσεις. Τα κοινωνικά κινήματα είναι υπερβολικά μεγάλα και μαζικά για να προστατευθούν μη χρησιμοποιώντας τις τελευταίες τεχνολογίες επικοινωνίας αφού χωρίς αυτές δύσκολα οργανώνονται και προπαγανδίζουν, τουλάχιστο όσο αφορά μαζικές δράσεις. Αυτά σημαίνουν ότι μπορεί το κράτος να ανακαλύψει κοινωνικά κινήματα και τάσεις αμφισβήτησης στην κοινωνία εν τη γενέσει τους και να τις αντιμετωπίσει νωρίς με στοχευμένη προπαγάνδα, λασπολογία και ακόμη και ποινικές διώξεις κατά όσων «περνά ο λόος τους». Αν πρόκειται για ήδη ανεπτυγμένα κινήματα, να ανακαλύψει τυχόν διασυνδέσεις λιγότερο έμπειρων ατόμων με τους πιο ενεργούς και να μάθει στοιχεία για τους δεύτερους μέσω καταστολής των (συνήθως λιγότερο ανθεκτικών στην πίεση) πρώτων. Τρανταχτά παραδείγματα οι διώξεις αναρχικών στις παρυφές του κινήματος στις ΗΠΑ από τις αρχές που είχε ως στόχο τον εξαναγκασμό τους στην αποκάλυψη στοιχείων για πιο «σημαίνοντα» άτομα στο κίνημα τα οποία πιθανό να γνώριζαν από κοινωνικές συναναστροφές.

http://en.wikipedia.org/wiki/Seattle_grand_jury_resisters

Τα πιο πάνω σημαίνουν ότι ενόσω υπάρχει ηλεκτρονική παρακολούθηση σε τέτοιο επίπεδο, το κράτος θα βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από τα κινήματα, αφού μπορεί αν έχει τα δεδομένα, με χρήση ειδικών αλγορίθμων να εξάγει μαζικές κοινωνικές τάσεις πριν αυτές να γίνουν κίνημα- δηλαδή να ανακαλύψει ότι υπάρχει κίνημα πριν το κίνημα να γίνει κίνημα!

http://www.pcmag.com/article2/0,2817,2415340,00.asp

http://www.itnews.com.au/News/312749,researchers-build-software-to-map-criminal-networks.aspx

http://www.thenation.com/blog/172459/why-graph-search-could-be-facebooks-largest-privacy-invasion-ever#

Είναι επόμενο ότι τα κοινωνικά κινήματα, κινήσεις και ο καθένας μας ως άτομα, έχουν καθήκον να κτυπήσουν το παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης.

Για αυτοπροστασία, υπάρχουν συστήματα όπως το Τοr, τα οποία αποκρύπτουν την προέλευση των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, και κρυπτογραφικοί αλγόριθμοι (ΑΕS 256-bit, RSA-2048) οι οποίοι αποκρύπτουν το περιεχόμενο αυτών. Παρόλα αυτά, η ασφάλεια κρυπτογραφικών μέσων που αναπτύχθηκαν από ιδιωτικές εταιρείες και ακόμη και το ίδιο το κράτος εννοείται ότι δεν μπορεί να τύχει πραγματικής εμπιστοσύνης, κάτι που γίνεται ακόμη χειρότερο αν σκεπτούμε ότι έχουν τα μέσα να σπάσουν ισχυρότατους κρυπτογραφικούς αλγορίθμους με χρήση ωμής υπολογιστικής δύναμης.

http://www.wired.co.uk/magazine/archive/2012/05/features/the-black-box?page=all

Αυτά χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη την πιθανή κρυφή ανάπτυξη τεχνολογιών που «αλλάζουν το παιχνίδι», όπως κβαντικών υπολογιστών, που θα καθιστούσαν απηρχαιωμένο οποιοδήποτε μοντέρνο κρυπτογραφικό σύστημα (ήδη υπάρχουν ανοικτά διαθέσιμες γνώσεις σχετικά με «αρχικές έρευνες» πόσο μάλλον  τι κρύβουν).

https://www.dagstuhl.de/en/program/calendar/semhp/?semnr=13371

Από την άλλη, μαζικά κινήματα κατά της παρακολούθησης δεν θα μπορούν να ξέρουν καν αν πέτυχαν τις επιδιώξεις τους, αφού αντίθετα με διεκδικήσεις για μισθούς, υγεία, κοινωνική πρόνοια, λιγότερη καταστολή κοκ που τα αποτελέσματα τους είναι απτά, δεν θα μπορεί να μάθει κανένας σίγουρα αν συνεχίζουν «παράνομα» την παρακολούθηση, απλά με μη εντοπίσιμες μεθόδους…

Οπότε, ούτε ατομική προστασία μπορεί να δουλέψει απόλυτα, ούτε κοινωνικά κινήματα μπορούν να επιτύχουν απόλυτο τερματισμό των παρακολουθήσεων.

Με λίγα λόγια, όσο εφιαλτικό και αν ακούγεται, ΤΙΠΟΤΑ στο Διαδίκτυο και στις επικοινωνίες υψηλής τεχνολογίας δεν είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ασφαλές από παρακολούθηση και δεν πρόκειται να είναι, ενόσω υπάρχει κράτος και οικονομικά συμφέροντα που δίδουν στο κράτος κίνητρα για παρακολούθηση (δηλαδή ενόσω υπάρχει καπιταλισμός).

Παρόλα αυτά, βασικά μέτρα ασφαλείας όπως αυτά που αναφέρθηκαν πιο πάνω, και κινηματική διεκδίκηση τερματισμού των παρακολουθήσεων, μπορούν ίσως να κάνουν τα πράγματα για τους επίδοξους Τζέημς Μποντ κάπως πιο δύσκολα…

 

H «θεωρία των δύο άκρων»

Στον κόσμο γύρω μας υπάρχουν πολλά παραδείγματα «διπολισμού»: Ζέστη-κρύο.  Άσπρο-Μαύρο. Σκοτάδι-Φως. Ζωή-Θάνατος. Για κάποια από αυτά (πχ όλα τα προηγούμενα) το ένα από τα δύο δεν εκφράζει παρά την απουσία του άλλου, δηλαδή μιλάμε βασικά για δύο άκρα σε μια συνεχόμενη κλίμακα. Κάποια άλλα εκφράζουν απλά δίτιμα χαρακτηριστικά. Άνδρας-γυναίκα (σημ. μιλώ για βιολογικό φύλο εδώ, όχι για σεξουαλικό προσανατολισμό). 0-1 στους υπολογιστές. Κλειστό-ανοικτό ηλεκτρικό κύκλωμα.

Όπως και να ‘χει, ο κόσμος είναι γεμάτος «άκρα». Τι είναι αυτό που φοβίζει τους περισσότερους σχετικά με τα «άκρα»? Γιατί μόνο και μόνο η αναφορά του «ο τάδε είναι ακραίος» αμέσως συνεπάγεται ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται με τουλάχιστο επιφύλαξη?

Εδώ θα μιλήσω για τα άκρα σε κλίμακες, αφού οι δίτιμες καταστάσεις δεν επιδέχονται (και γι’αυτές δεν μπορεί να οριστεί) «μέσο».

Η απάντηση είναι ότι μας έχουν συνηθίσει στο «μέσο». Τουτέστιν, στην ενδιάμεση κατάσταση σε οτιδήποτε, όπως την αντιλαμβανόμαστε. Τι σημαίνει όμως «μέσο»? Για έναν εσκιμώο, ποια είναι η «μέση» θερμοκρασία που αντιμετωπίζει? Για έναν βεδουίνο? Το «μέσο» δεν είναι κάτι αντικειμενικό, αλλά κάτι εντελώς υποκειμενικό, που η θέση του στην κλίμακα εξαρτάται από τη θέση του παρατηρητή.

Το ίδιο και στην πολιτική. Πχ στη ναζιστική Γερμανία τι θα θεωρείτο «κέντρο»? Στις απελευθερωμένες περιοχές της Ισπανίας του 36?

http://en.wikipedia.org/wiki/Revolutionary_Catalonia

Στην ΕΣΣΔ?

Οπότε, όταν κάποιος μιλά για «άκρα», ουσιαστικά εννοεί απόψεις, θέσεις, πιστεύω που απέχουν από ότι ο ίδιος θεωρεί ως «κέντρο», δηλαδή από ότι θεωρεί ως «πρέπον» στη σκέψη του- βασικά μιλά για ότι διαφωνεί μαζί του…

Όταν οι καθεστωτικοί πολιτικοί και θεσμοί μιλούν για «μέσο», εννοούν απλά την υπάρχουσα κατάσταση, την οποία αποδέχονται και συντηρούν επειδή τους βολεύει, αυτούς και τους χρηματοδότες τους- και άρα δε βολεύει τη μεγάλη πλειοψηφία, αφού μεγαλύτερο μερίδιο της «πίτας» στους ισχυρούς συνεπάγεται μικρότερο μερίδιο (πρόσφατα με την κρίση μέχρι λιμοκτονίας…) στους υπόλοιπους!

Επομένως, θα πρέπει να θεωρείται τιμή για κάποιο άτομο, οργανισμό κοκ να τον αποκηρύσσει ειλικρινά το σύστημα της διαπλοκής ως «ακραίο».

Η παραφιλολογία της «θεωρίας των δύο άκρων» προωθείται στην Ελλάδα ευρύτατα από ΜΜΕ, πολιτικούς κοκ οι οποίοι είναι οι ίδιοι που υποστηρίζουν με κάθε μέσο τα μνημόνια που καταστρέφουν τον ελληνικό λαό. Εκείνοι και η εξαθλίωση που φέρνουν τα σχέδια τους βολεύουν τους ισχυρούς, αφού ανεργία και μειώσεις μισθών και φτώχεια και απόγνωση αναγκάζουν τους πάντες πλην αυτών να δουλεύουν σαν τα σκυλιά για ψίχουλα. Η «θεωρία» αυτή δημιουργήθηκε κυρίως για να αναγκάσει κόμματα όπως το ΚΚΕ και κυρίως το ΣΥΡΙΖΑ (που παρολίγο να βρεθεί στην εξουσία στις τελευταίες εκλογές και τώρα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής για τις επόμενες) είτε να κινηθούν προς το «κέντρο», είτε να λοιδορηθούν το λιγότερο και να διωχθούν ποινικά το περισσότερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ (ως γνωστόν από όλους) επέλεξε (τουλάχιστο όπως αφήνει να φανεί, ελπίζω να κάνω λάθος) το πρώτο.

Μεγάλες μερίδες λαού που αντιστέκονται (Σκουριές, Ιερισσός, απεργοί) επέλεξαν να μη τσιμπήσουν. Το κατεστημένο ήλπιζε να χρησιμοποιήσει την «θεωρία» στον λαό για να αποκτήσει νομιμοποίηση για την καταστολή τους και αποτροπή του λαού από την στήριξη και συμμετοχή σε τέτοια εγχειρήματα που μπορούν να αποτελέσουν σπίθα στην μπαρουταποθήκη της μνημονιακής ελληνικής οργισμένης κοινωνίας. Μέχρι τώρα φαίνεται να μην τα καταφέρνει, αφού μόνο οι έτσι κι αλλιώς αμετανόητοι συνεχείς υποστηρικτές του «κέντρου» πιστεύουν στη «θεωρία».

Ένας από τους λόγους που το «κέντρο» αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δεν πείθει είναι ότι δεν κτύπησε τα δύο «άκρα» εξίσου. Πόσες φορές αναρχικοί συνελήφθησαν και τους φορτώθηκαν βαρύτατες κατηγορίες απλά λόγω της κατάληψης ενός άδειου κτιρίου? Πόσοι βασανίστηκαν?

Από την άλλη, μέχρι και πρόσφατα, όλοι στο «κέντρο» υποστήριζαν φανερά το δεξιό άκρο.

http://www.koolnews.gr/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/salos-me-tin-simvouli-portosalte-se-kasidiari-vreite-tropo-na-mi-sas-pianoun-sto-stoma-tous/

 

 

 

Και πως να μην το κάνουν, αφού οι ναζί υποστήριζαν και υποστηρίζουν αυτούς που πληρώνουν το «κέντρο»…

 

 

 

http://left.gr/news/oi-voyleytes-sygkyvernisis-kai-hrysis-aygis-mplokaroyn-ti-sygklisi-tis-epitropis-oikypotheseon

και βέβαια μπορούν να βροντοφωνάξουν μαζί

«ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ»…

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63746925

Αν ακόμη κάποιοι έχουν ακροφοβία, δεν πειράζει, μετά από ακόμη 5-6 μνημόνια θα τους περάσει!

Από την εξ ανάγκης εργασιακή εκμετάλλευση στην καταναγκαστική εργασία: Ειδικές οικονομικές ζώνες, στρατόπεδα συγκέντρωσης(!) για ανέργους, φυλακοβιομηχανικό σύμπλεγμα.

Για τους πλουτοκράτες εκμεταλλευτές του μόχθου όσων εργάζονται (η θα μπορούσαν να εργαστούν αν δεν διέλυαν τις οικονομίες με τις κρίσεις που δημιούργησαν λόγω των ρίσκων και της απληστίας τους οι ίδιοι οι εκμεταλλευτές) δεν υπάρχει κανένα όριο. Μετά τις περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικής πρόνοιας, παιδείας, υγείας, τα κουρέματα καταθέσεων μιας ζωής, τα μνημόνια κλπ (με ντεκόρ φασισμού και μαχαιρωμάτων όσων διαφωνούν) προχωρούν στα επόμενα επίπεδα. Βλέπετε, κάτι άβολες απεργίες και αντιδράσεις όσων προσπαθούν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές αν θέλουμε «ανάπτυξη»…

Εξ ου και βρέθηκαν μαγικές λύσεις.

Λύση 1η: Σε ταλαιπωρεί η εργασιακή νομοθεσία που δε σου επιτρέπει να δίνεις στους εργαζόμενους λιγότερα από όσα χρειάζονται για να ζήσουν σαν άνθρωποι? Αντιδρούν ζητώντας τα αυτονόητα? Κανένα πρόβλημα! Ειδικές ζώνες καθεστώτος εξαίρεσης, χωρίς καμία προστασία των εργαζομένων, κανένα δικαίωμα!

http://left.gr/news/i-anaptyxi-pro-ton-pylon-eidikes-oikonomikes-zones-gia-tin-apoikia-hreoys-proteinei-germaniko

Ώστε σιγά σιγά να μην υπάρχουν άλλες δουλειές πλην αυτών στις «ζώνες»…βλέπετε, η «ανάπτυξη» έλκεται από την δουλεία!

Επιπλέον μπόνους η ευκολότερη γεωγραφικά καταστολή των διαφωνούντων, απεργών κοκ.

Λύση 2η (αν δεν επαρκεί η πρώτη, η δε σε καβλώνει/ικανοποιεί το σύμπλεγμα κατωτερότητας σου αρκετά): Οι σκατοάνεργοι επιμένουν να μη γίνονται τελείως δούλοι? Κανένα πρόβλημα! Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του 30-40, που οι υποστηρικτές των εφοπλιστών στο Μαύρο Σκότος

υποστηρίζουν

http://en.wikipedia.org/wiki/Arbeit_macht_frei

Ναι…

http://classwar.espiv.net/?p=1516

καλά ακούσατε! Αυτές είναι οι νέες «θέσεις εργασίας» που μας υπόσχονται οι πολιτικάντηδες της «Ανάπτυξης», εδώ οδηγούν τα δόγματα τους! Επειδή δεν έχουν κανένα όριο.

Aλλά και για την περίπτωση που κάποιους δεν τους χωρούν τα στρατόπεδα, η προτιμούν να ζήσουν όπως μπορούν χωρίς να γίνουν δούλοι, αφού δεν τους αφήνουν άλλη επιλογή («έγκλημα») υπάρχει και εδώ η λύση…

http://rioters.espivblogs.net/2013/06/09/prisonindustrial/

Φυλακή, με υποχρεωτική εργασία για το κέρδος των μεγαλοεταιρειών, χωρίς κανένα δικαίωμα και με 10 τυφέκια πάνω από το κρανίο σου… δεν δουλεύεις αρκετά γρήγορα? Παραπονιέσαι? Λίγοι μήνες στην απομόνωση αρκούν να σου τονώσουν την «εργασιακή ηθική»…κάνεις απεργία πείνας/αρνείσαι να δουλέψεις? Συλλογική τιμωρία των συγκρατουμένων σου μέχρι να βρεθεί κάποιος (πιθανό βαλτός) να σε ξεπαστρέψει, η να «επιχειρήσεις να δραπετεύσεις»/»αυτοκτονήσεις»…

http://www.prisonexp.org/

Επειδή πάντα, το τελευταίο απόλυτο όπλο του συστήματος είναι…τα όπλα.

ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ???

Αυτοοργάνωση όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητες αμεσοδημοκρατικές αγωνιστικές συντεχνίες χωρίς καμία υποχωρητικότητα, απεργιακά ταμεία, οργανωμένες δομές, δικτύωση εργαζομένων σε όλους τους βιομηχανικούς τομείς, επ’ αόριστο γενική απεργία μέχρι να καταλάβουν για τα καλά ότι δε θα τους περάσει…

 

 

 

επειδή στα κελιά δε γίνεται εύκολα απεργία.

«Διάλυση» της ΧΑ πράξη δεύτερη. Τι μπορεί να σημαίνει η σύλληψη των ηγετικών στελεχών των νεοναζιστικών καθαρμάτων.

Το χρονικό των απανωτών συλλήψεων νεοναζί και των υποτιθέμενων προσπαθειών για «πλήρες ξήλωμα» της οργάνωσης-κώματος-συμμορίας εκτελεστών δε θα το ξαναεπαναλάβω εδώ, οποιοσδήποτε μπορεί να το βρει σε οποιοδήποτε ΜΜΕ. Βλέπετε, όλοι τώρα έγιναν ξαφνικά αντιφασίστες. Όλοι αυτοί που τόσο καιρό μιλούσαν ακόμη και για <συνεργασία> με τη ΧΑ και τους έδιναν και επικοινωνιακές συμβουλές…

http://www.koolnews.gr/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/salos-me-tin-simvouli-portosalte-se-kasidiari-vreite-tropo-na-mi-sas-pianoun-sto-stoma-tous/

 

Οι πιθανοί λόγοι πολλοί

Οι ψήφοι που έκλεβαν οι φασίστες από τη ΝΔ, που έχοντας η ίδια το προνόμιο να είναι οι υπερασπιστές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων στη βουλή, δε θέλουν να τους πάρουν άλλοι τη δουλειά?

Πάλι οι ψήφοι, αλλά για να μη διασπαστεί η δεξιά και βγει σε πιθανές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και πάρει και το +50 του πρώτου κόμματος και (ίσως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί αυτά που λέει και πιεστεί από την κοινωνία) το μνημόνιο τους πάει στα ανάθεμα?

Ότι ο λαός χόρτασε κοροιδία και δεν θα ικανοποιείτο με την τιμωρία κανα-δυο μικροστελεχών που είχαν πέσει σε δυσμένεια?

Ότι μπορούν να τους αντικαταστήσουν στο ρόλο των αποπροσανατολιστών του λαού και της καταστολής των λαικών αντιδράσεων με τους πουλημένους του ΚΚΕ

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1344266

http://aristeroblog.gr/node/280

η τον Καμένο, που δεν ξέρει ούτε καν ο ίδιος σε τι πιστεύει?

Ότι φοβήθηκαν μήπως ο Μιχαλολιάκος πράγματι προκαλέσει περιφερειακές εκλογές σε όλες τις μεγαλύτερες σε πληθυσμό και θέσεις βουλευτών περιφέρειες της Ελλάδας μέσω παραίτησης των βουλευτών των ναζί,  με ότι αυτό θα εσήμαινε για την κυβέρνηση στην πιθανή περίπτωση να πάρει την πλειοψηφία ο ΣΥΡΙΖΑ?

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=241247&catid=9

Όπως και να χει, πλέον το κατεστημένο τα τσούγκρισε για τα καλά με την (αναλώσιμη γι’αυτούς) «χρυσή αυγή». Την εγκαταλείπουν, όπως προσπάθησαν με κάθε τρόπο οι ακόλουθοι να διαγράψουν το φιλοναζιστικό παρελθόν τους μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου.

http://en.wikipedia.org/wiki/IBM_and_the_Holocaust 

http://en.wikipedia.org/wiki/Criticism_of_Coca-Cola#Nazi_Germany_and_World_War_II

http://www.washingtonpost.com/wp-srv/national/daily/nov98/nazicars30.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/Krupp#World_War_II%20These%20and%20the%20above%20for%20the%20connection%20between%20fascism/nazism%20and%20capitalism

Πλέον στο σε σήψη πτώμα των επίδοξων συνεχιστών του Χίτλερ θα το παίξει η κυβέρνηση «υπερασπιστής της Δημοκρατίας», «εγγυητής της σταθερότητας (και των μνημονίων, δηλαδή του σταθερού αργού θανάτου)» και άλλα όμορφα. Παράλληλα, το άλλο «άκρο» (λαός που αγωνίζεται για επιβίωση και αξιοπρέπεια, χωρίς να κάνει οτιδήποτε που να πλησιάζει σε παραστρατιωτικές οργανώσεις, τάγματα εφόδου και μαχαιρώματα) θα νιώσει τι σημαίνει «δημοκρατική» καταστολή.

Με λίγα λόγια

Έχομεν Δημοκρατίαν, δεν έχεις λόγο να φωνάζεις, τι είσαι, σκατοκουμούνι που μου θες και «αξιοπρεπή μισθό» και 8ωρο? ΣΚΑΣΕ! (μη φέρω την Αντιτρομοκρατική να σου μάθει να φέρεσαι δημοκρατικά)…

Φασισμός. Ακόμη ένας νεκρός. Τι πρέπει να γίνει με την ΧΑ. Γιατί η ποινικοποίηση από το κράτος δεν είναι η λύση.

Για μια ακόμη φορά οι δολοφόνοι φασίστες του Μαύρου Σκότους έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Όμως, στα παρασκήνια τι παίζεται?

Ο Παύλος Φύσσας ήταν εργάτης (στη Μεταλλευτική), συνδικαλιστής, αγωνιστής. Η συνοικία στην οποία τον σκότωσαν ήταν εργατική. Ήταν συνειδητοποιημένος Αριστερός (με την έννοια της λέξης) και ο πατέρας οργανωμένος στο Σωματείο Μετάλλου. Ήταν αντιφασίστας και επιτιθόταν στον ακροδεξιό βόθρο μέσα από τα τραγούδια του, αλλά και τη δράση του στις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής (και άρα μη ξεπουλημένης) Αριστεράς. Η δολοφονία του δεν ήταν τυχαία, όπως φαίνεται και από τα στοιχεία, που δείχνουν ότι ήταν διατεταγμένη «εκ των άνωθεν», όπως παραδέχεται ακόμη και ο πουλημένος Πολίτης.

http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=245849&-V=articles

Δεν ήταν τυχαία. Τους έμπαινε εμπόδιο, εκείνος και όσοι άλλοι εργάτες και καταπιεσμένοι αντιστέκονται. Αυτή η δολοφονία έρχεται λίγες μόνο μέρες μετά την απόπειρα δολοφονίας κατά στελέχους του ΠΑΜΕ (συντεχνιακή οργάνωση ΚΚΕ)  στο Πέραμα

http://news247.gr/eidiseis/politiki/dolofonikh_epithesh_me_lostous_kai_kadronia_apo_xrysaygites_kataggellei_to_kke.2409368.html

και εν μέσω εντονότατων μαζικών απεργιών από τη μια

http://www.doe.gr/index.php?categoryid=3&p2_articleid=10246

http://www.doe.gr/index.php?categoryid=3&p2_articleid=10248

http://left.gr/news/synehisi-ton-apergion-apofasisan-oi-ergazomenoi-se-pan-athinon-kai-polytehneio

http://left.gr/news/ta-mat-pnixane-sta-himika-toys-ergazomenoys-sti-larko

http://left.gr/news/apergiaki-sygkentrosi-kai-synaylia-tis-olme-sto-radiomegaro-tis-ert-tin-kyriaki

http://left.gr/news/ena-mellon-horis-koinoniki-asfalisi-antidroyn-oi-ergazomenoi-sto-ika-etam

και νέων εξοντωτικών μέτρων από την άλλη

http://left.gr/news/shedio-xespitomatos-stournaras

Ενώ εν τω μεταξύ οι ευρωκεφαλαιοκράτες που έφεραν τα μνημόνια που έθρεψαν τη Χρυσή Αυγή τώρα υποκρίνονται ότι κόπτονται…

http://left.gr/news/svomponta-misos-xenofovikon-melon-tis-hrysis-aygis-ftanei-mehri-kai-na-skotosei-politikoys

Ας δοκιμάσουμε να ενώσουμε τα κομμάτια…

η δολοφονία έγινε σε περίοδο έντονων απεργιακών κινητοποιήσεων, τον καιρό των γερμανικών εκλογών που μετά από αυτές θα έρθουν ομοβροντίες νέων εξοντωτικών μέτρων από την Τρόικα τα οποία ήδη ακούγονται, με τον ΣΥΡΙΖΑ στήθος με στήθος με τη ΝΔ και τους τροικανούς, λίγες μέρες μετά παρόμοιου περιστατικού.

(σημ. να τι είπε ο Παναγιώταρος, ανώτατο στέλεχος της ΧΑ για την επίθεση κατά του ΚΚΕ)

Προφανώς, η κυβέρνηση φοβάται μη τα χάσει τελείως μετά τα νέα μέτρα που τα τροικανά αφεντικά της θα την υποχρεώσουν να πάρει, τη στιγμή που τρέμει ο τόπος από τις απεργίες ήδη και η κυβέρνηση μιλούσε τις τελευταίες μέρες για «φως στην άκρη του τούνελ», «ανάπτυξη το 2014», «όχι άλλα μέτρα» κοκ…

Ο Σαμαράς ξέρει ότι νέα μέτρα θα σημάνουν μαζικότατες αντιδράσεις, «αναταραχές» και τέτοια «αποσταθεροποίηση» που θα υπήρχε μεγάλη πιθανότητα πτώσης της κβέρνησης και εκλογών. Αυτό, με τα νέα δεδομένα που θα εδημιουργούντο, θα εσήμαινε ήττα της ΝΔ και των μνημονιακών και μια πιθανό αντιμνημονιακή κυβέρνηση.

Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τους υπηρέτες του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου που θέλουν την τροικανή διάλυση για να τελειώσουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την διάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος.

Τι κάνουν λοιπόν? Βάζουν το τσιράκι τους τη ΧΑ να κάνει κάτι «θεαματικό» θυσιάζοντας ένα μέλος της, ώστε να έχουν δύο πράγματα

1) Να αντιδράσει η Αριστερά με ανεξέλεγκτο τρόπο (τουλάχιστο κάποιες ομάδες που αποκαλούν τους εαυτούς τους αναρχικές θα δρούσαν με μόνο οδηγό την δίκαιη οργή) ώστε να φοβηθεί ο κόσμος και να ζητά «καταδίκη της βίας από όπου και να προέρχεται» πριν να περάσει η Ελλάδα «τις πύλες του φρενοκομείου» όπως έγραψε φιλοκυβερνητική εφημερίδα.

2) Να υπάρξει μείωση της αντίστασης των ακροδεξιών και δεξιών στην απαγόρευση-ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής.

Αν απαγορευτεί το ένα «άκρο», οι καλλιεργητές της θεωρίας των «δύο άκρων», δηλαδή ότι απεργός= πληρωμένος δολοφόνος, θα βρουν αφορμή να ποινικοποιήσουν κάθε κοινωνική αντίσταση στα μνημόνια και την εξαθλίωση ως «ακραία». Βέβαια, θα συνεχίσουν να «παίζουν πελλόν» στα εγκλήματα της ΧΑ («δεν έχουμε στοιχεία» κοκ).

Η στροφή 180 μοιρών της κυβέρνησης της ακροδεξιάς κλίκας του Σαμαρά

Κένταυροι – Rangers οι «χρυσαυγίτες» της ΟΝΝΕΔ

δεν οφείλεται μόνο στην κοινωνική κατακραυγή-και άλλες φορές ο Σαμαράς δέχθηκε την κατακραυγή όλης της κοινωνίας αλλά έμενε αμετακίνητος-δες μνημόνια.

Είναι τακτική, όπως μας συνήθισε σε τέτοια, όπως όταν με τακτικισμούς έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη και προκάλεσε εκλογές.

http://www.zougla.gr/blog/article/535804

Μιλάμε για ένα «άνθρωπο» ύπουλο μέχρι το κόκκαλο…

Θα εμπιστευτούμε λοιπόν αυτή την κυβέρνηση (η την οποιαδήποτε κυβέρνηση τροικανών που έχουν τους ναζί ως εμπροσθοφυλακή κατά των λαικών αντιδράσεων) να τους σταματήσει?

Τόσο καιρό ο ελληνικός ποινικός κώδικας είναι γεμάτος άρθρα βάσει των οποίων θα μπορούσαν να διαλύσουν κυριολεκτικά την ΧΑ και να φυλακίσουν πολλά από τα ανώτατα της στελέχη. Την κάλυπταν. Γιατί με «νέους νόμους» να μην «παίξουν πελλόν» ξανά?

(Διά)λύση κατά του Μαύρου Σκότους μπορεί να έρθει μόνο από αυτούς που έχουν συμφέρον να διαλυθεί- τους καταπιεσμένους τους ίδιους, ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

Κατ’ αρχήν, να κάνουμε ότι μπορούνε να διαδώσουμε τον φιλοσυστημικό, φιλομνημονιακό, φιλοκεφαλαιοκρατικό ρόλο της ΧΑ, πράγματα όπως τα ακόλουθα, και να μη μιλάμε μόνο για τη βία της. Περισσότερη σημασία έχουν οι στόχοι της.

http://www.theguardian.com/world/2013/apr/01/greece-golden-dawn-global-ambitions

http://left.gr/news/oi-voyleytes-sygkyvernisis-kai-hrysis-aygis-mplokaroyn-ti-sygklisi-tis-epitropis-oikypotheseon

Αυτό θα αφαιρέσει την επιρροή τους στους απελπισμένους της μνημονιακής Ελλάδας και τις ψευδαισθήσεις ότι «θα τιμωρήσει τους κλέφτες».

Έπειτα, όλες τις υπόλοιπες αντιφάσεις της. Πράγματα όπως το ροζ ξενοδοχείο της γυναίκας του Μιχαλολιάκου και τις φοροδιαφυγές των «καθαρών χεριών»…

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63746925

(σημ. το άρθρο ακόμη και από «έγκυρη» εφημερίδα…)

και τις σχέσεις της με τη ΝΔ

Ένα ολικό ξεσκέπασμα, να πέσουν οι μάσκες. Όταν χάσουν τη δυνατότητα τους να εξαπατούν την κοινωνία, θα αρχίσει να επέρχεται και η πτώση τους.

Δυστυχώς χρειάστηκε ένας νεκρός για να αρχίσουν πολλοί να καταλαβαίνουν τι εστί ΧΑ και πάλι περισσότερο διότι τους εσόκαρε ο τρόπος που δραστηριοποιείται παρά το τι σκατά κώμα είναι. Αυτό θέτει τις βάσεις για νέα λαικιστικά αποκόμματα με τον ίδιο ρόλο και θέσεις αλλά πιο «φρόνιμο» προφίλ…πρέπει να αποκαλυφθούν οι στόχοι τους, όχι μόνο οι τακτικές τους, όπως εντέχνως φροντίζουν τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης.

Έπειτα,μαζική οργανωμένη αντίσταση από  όλους, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, παντού. Να μη μπορούν να πατήσουν πουθενά. Παντού να «τρώνε πόρτα», ας πούμε.

Παράλληλα, οργάνωση ομάδων αυτοάμυνας για προστασία των υποψηφίων θυμάτων τους- που μπορεί πλέον να είναι ο καθένας. Οι Μαύροι Πάνθηρες στις ΗΠΑ το έκαναν, γιατί όχι και η Αριστερά αλλά και ο ίδιος ο λαός στην Ελλάδα?

http://www.socialistalternative.org/literature/panther/ch2.html

Μόνο με ένα συνδυασμό αποτροπής στο δρόμο και πολιτικής και κοινωνικής συντριβής μπορεί να σκοτωθεί το τέρας που ονομάζεται φασισμός.