Παιδεία και αγορά εργασίας-μόρφωση η κατασκευή μηχανών?

Όπως φαίνεται και στο άρθρο από εφημερίδα το οποίο παραθέτω,μάλλον η ΕΕ-οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της οποίας ακολουθούν πιστά τις εντολές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων-βλέπε μεγαλοεταιρείες,πολυεθνικές,και γενικά όλοι οι μεγαλοκαπιταλιστές οι οποίοι επιχορηγούν τα κόμματα και όσους κυνηγούν την εξουσία,άρα και όσους βρίσκονται στην εξουσία στις χώρες αυτές,αφού τα μίντια σε συνδυασμό με την αφέλεια του κόσμου που του καλλιεργούν εξασφαλίζουν ότι όποιος δεν διαθέτει ισχυρούς  χορηγούς δεν έχει ελπίδα να αναλάβει εξουσία

https://m4trix87.wordpress.com/%cf%80%ce%af%cf%83%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1/

στην προσπάθεια τους να ενισχύσουν περαιτέρω τα συμφέροντα των χορηγών τους,και εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση που το ίδιο το μεγάλο κεφάλαιο-«golden boys» σε Αμερική και Ευρώπη-προκάλεσε,προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες για την κρίση σε-ποιους άλλους-τους εργαζόμενους.

Οικονομική κρίση και παιδεία:

Παιδεία για ανάπτυξη της κοινωνίας ή «τρενάρισμα» για την αγορά εργασίας;

Γράφει η
Δρ. Χριστίνα Βαλανίδου
PhD- Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Πατρών [Παιδαγωγικά] , Master of Science-SUNY University New York, Albany-USA [Ανάπτυξη Αναλυτικών Προγραμμάτων και Διδακτική Επιστήμη]

Στην τελευταία συνάντηση ηγετών στο Νταβός, οι ηγέτες διαφόρων χωρών προσπάθησαν να βρουν τη λύση της πολυπαραγοντικής εξίσωσης της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας. Και η εκπαίδευση και η έρευνα πρόβαλε ως μια από τις λύσεις. Ένα απόσπασμα από την ομιλία του Ισραηλινού Προέδρου κ. Πέρεζ, για την ανάγκη επενδύσεων στην παιδεία και την έρευνα έχει ενδιαφέρον: «Νομίζω ότι οι οικονομίες κοιτάζουν προς τη λανθασμένη κατεύθυνση. Δε θα πρέπει να κοιτάζουν προς την οικονομική πλευρά της ανάπτυξης αλλά στην επιστημονική έκρηξη που θα πρέπει να γίνει. Δεν είναι τα πουγκιά μας που θα πλουτίσουν τα μυαλά μας αλλά είναι τα μυαλά μας που θα γεμίσουν τα πουγκιά μας.» Και η ΕΕ σε διάφορες αποφάσεις της σε επίπεδο Υπουργών, ανάγει την εκπαίδευση και έρευνα ως σημαντικούς πυλώνες της ανάπτυξης και από την αρχή της οικονομικής κρίσης ζητούσε να μην επιβληθούν περικοπές στον τομέα της παιδείας και να αντιμετωπιστεί η ανεργία με επενδύσεις στην εκπαίδευση. Ωστόσο ούτε το ένα έγινε ούτε και το άλλο. Το χειρότερο είναι οι αντιφατικές εκκλήσεις της και η απαίτηση της για «περικοπές» από τους Υπ.Οικονομικών- οι οποίοι και έτσι πράττουν! Αλλά και το θέμα των επενδύσεων στην παιδεία οι γραφειοκράτες, σε επίπεδο ΕΕ, το αντιμετωπίζουν κυρίως ως σχέση «εργασίας-δεξιότητας», όχι μόρφωσης και παιδείας. Δηλαδή φταίει η έλλειψη δεξιοτήτων για την ανεργία κα όχι οι άλλες πολιτικές -οικονομικές και κοινωνικές-που έχει επιβάλει η ΕΕ και τα πολλά «χρυσά αγόρια».
Αυτό αποδεικνύει και η έκθεση ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων [που χρηματοδοτήθηκε από την Ευρ.Επιτροπή] και δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα [«Νέες δεξιότητες για νέες θέσεις εργασίας : άμεση ανάληψη δράσης», Βρυξέλλες, 4 Φεβρουαρίου, 2010]. Η έκθεση «παρουσιάζει» ως λύση του προβλήματος της ανεργίας την αντιστοιχία δεξιοτήτων με αγορά εργασίας, χαϊδεύοντας έτσι τα αυτιά όλων των εργοδοτών. Ανάμεσα σε άλλα ζητά η εν λόγω έκθεση:
*’Αμεση ανάληψη δράσης για να επιλυθεί το πρόβλημα των ελλείψεων δεξιοτήτων στην Ευρώπη και για να δοθούν στους Ευρωπαίους καλύτερες δυνατότητες ώστε να επιτύχουν στην αγορά εργασίας.
*Να δοθούν τα σωστά κίνητρα ώστε οι πολίτες να αναβαθμίσουν τις δεξιότητές τους, η εκπαίδευση, η κατάρτιση και η εργασία να συνδεθούν καλύτερα μεταξύ τους, να επιτευχθεί ο σωστός συνδυασμός δεξιοτήτων και να προβλέπονται καλύτερα οι δεξιότητες που χρειάζονται για το μέλλον.
*Βελτίωση των δεξιοτήτων των πολιτών ως συμβολή βραχυπρόθεσμη στην έξοδο από την κρίση και μελλοντικά στην προετοιμασία για βιώσιμη οικονομική επιτυχία.
Οι εμπειρογνώμονες παραδέχονται ότι πολλοί Ευρωπαίοι δεν είναι επαρκώς ειδικευμένοι-παρά τα πολλά προγράμματα της ΕΕ και τους φιλόδοξους στόχους περί ανταγωνιστικότητας.
*Σχεδόν το ένα τρίτο του ευρωπαϊκού πληθυσμού ηλικίας από 24 έως 64 ετών δεν έχει καθόλου τυπικά προσόντα ή έχει χαμηλό επίπεδο προσόντων και μόνο το ένα τέταρτο έχει υψηλό επίπεδο προσόντων.
Στην έκθεση αποκαλύπτεται μια κυρίαρχη τάση των γραφειοκρατών της Ευρ.Επιτροπής για το ρόλο της εκπαίδευσης και για το για το πώς την αντιλαμβάνονται: Εκπαίδευση για την αγορά εργασίας όχι εκπαίδευση-παιδεία για μόρφωση, η οποία μπορεί να δίνει εφόδια ζωής στους πολίτες και όχι απλώς για να μη ζημιώσουν οι εργοδότες σε αυτή την οικονομική κρίση.
Δηλώνουν οι εμπειρογνώμονες ότι:
*Τα άτομα με δεξιότητες δεν έχουν πάντα τις δεξιότητες που αναζητούν οι εργοδότες και έτσι δημιουργούνται αναντιστοιχίες στην αγορά εργασίας. Απαιτείται καλύτερος συνδυασμός εγκάρσιων και ειδικών δεξιοτήτων.
*Το πρόβλημα καθίσταται πιο επιτακτικό λόγω της αύξησης της ανεργίας και των δημογραφικών αλλαγών.
Συμπέρασμα από τις θέσεις αυτές;
1. Η ανεργία οφείλεται στην έλλειψη αντιστοιχίας προσόντων εργαζομένων με τις ανάγκες των εργοδοτών
2. Για την κρίση και την ανεργία φταίνε οι εργαζόμενοι που δεν έχουν αποκτήσει τα προσόντα που θέλουν οι εργοδότες
3. Οι εργοδότες είναι δικαιολογημένοι να απολύουν «επειδή οι εργαζόμενοι τους-εργοδοτούμενοί τους» δεν έχουν τα προσόντα που θα ήθελαν.
4. Ανά πάσα στιγμή οι εργοδότες μπορούν να επικαλούνται «αναντιστοιχία» ανάμεσα στις «ανάγκες τους» και στα «προσόντα των εργαζομένων» και να τους απολύουν.
5. Όσοι έχουν απολυθεί δεν είχαν προσόντα!
Όλα αυτά μόνο προβληματισμό προκαλούν στο σκεπτόμενο πολίτη του κάθε κράτους μέλους -που πλήττεται από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης επιβεβαιώνοντας την απόμακρη σχέση Ευρ.Επιτροπής και πολιτών. Προσωπικά αναμένω και ελπίζω η νέα Επίτροπος στον τομέα αυτό, κ. Ανδρούλα Βασιλείου, να μην συμβιβαστεί με τις γραφειοκρατικές προσεγγίσεις του μηχανισμού του τομέα του οποίου προΐσταται και να αναλάβει ουσιαστική δράση και πρωτοβουλίες για να δοθεί σημασία στον Ευρωπαίο πολίτη και στην ουσιαστική μόρφωση του και όχι στο «τραινάρισμα» του για να γίνει πιόνι στις ανάγκες των εργοδοτών. Η αντιγραφή προηγούμενης κουλτούρας δεν θα δώσει τίποτε επιπρόσθετο. Ως εκ τούτου χρειάζονται πρωτοβουλίες και ριζοσπαστικές προσεγγίσεις για τους στόχους και προτεραιότητες αλλά και για το ρόλο των κρατών μελών σε ζητήματα παιδείας και ευρωπαϊκής συνεργασίας. Εξάλλου η μακροπρόθεσμα στοχευμένη ανάπτυξη μόνο με τη μόρφωση μπορεί να επιτευχθεί. Η μόρφωση θα φέρει ανάπτυξη και κέρδος στην κοινωνία-αν ενδιαφέρει η κοινωνία στο σύνολο της και όχι μόνο οι εργοδότες και οι δεξιότητες που χρειάζονται στην παρούσα φάση.

 

Κωδικός άρθρου: 930520

ΠΟΛΙΤΗΣ – 21/02/2010, Σελίδα: 95

Η αιτία της κρίσης είναι,σύμφωνα με αυτούς,η έλλειψη προσόντων των ευρωπαίων εργατών.

Δεν αρκούνε δηλαδή ούτε καν πτυχία και μάστερ,όπως σήμερα που χωρίς αυτά δεν μπορείς να βρεις εύκολα εργασία στην ΕΕ- στους νέους,που οι περισσότεροι εκ των οποίων στην ΕΕ διαθέτουν τουλάχιστο δίπλωμα κολλεγίου,4 στους 10 νεοεισερχόμενους είναι άνεργοι!

Λένε για «ασυμφωνία προσόντων-απαιτήσεων»!

Δηλαδή αντί να σπουδάζουμε αυτό που μας αρέσει η/και έχουμε κλίση προς αυτό,να συμβιβαζόμαστε,τους εαυτούς μας,τις ψυχές μας,τις ζωές μας,με τον άλφα η βήτα μεγαλοκαπιταλιστή ούτως ώστε να έχει αυτός αρκετά «ανταλλακτικά»?

Κάτι που στην πραγματικότητα θα ΑΥΞΗΣΕΙ αντί να μειώσει την ανεργία,αφού αν όλοι κυνηγήσουν τα επαγγέλματα με την μεγαλύτερη ζήτηση από τους εργοδότες τελικά η προσφορά θα είναι πολύ μεγαλύτερη από τη ζήτηση,δημιουργώντας στρατιές ανέργων,ούτως ώστε οι εργοδότες να μπορούν να διατηρούν χαμηλούς-ακόμη χαμηλότερους από σήμερα-τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας και να επιλέγουν τους πιο «υπάκουους»,πιο «ενδοτικούς» και «υποχωρητικούς»,πιο εργασιομανείς,πιο αφελείς όσο αφορά εργασιακά δικαιώματα και διεκδικήσεις,εκτός από τους πιο αποτελεσματικούς ακόμη και με μικρή διαφορά,υποψηφίους,και επίσης να δημιουργηθεί τέτοιος ανταγωνισμός βαθμού ζούγκλας που όλοι να αναγκάζονται να χάνουν όλη τους την ζωή και τον χρόνο τους να κυνηγούν «προσόντα»,έστω και το παραμικρό επιπλέον πλεονέκτημα,ούτως ώστε να ικανοποιούν καλύτερα τα αφεντικά, κάτι που μάλλον αποτελεί τον πραγματικό λόγο που οι κυβερνήσεις της ΕΕ-και το μεγάλο κεφάλαιο που βρίσκεται από πίσω τους-υποστηρίζουν την περαιτέρω «προσαρμογή της εκπαίδευσης στην αγορά εργασίας».

Επίσης,όμως, αυτή η προσαρμογή,ζημιώνει τους εργαζομένους και ωφελά τα αφεντικά και με άλλους τρόπους,εκτός από

1)Την αύξηση του ανταγωνισμού-περισσότερα τρεχάματα και δουλειά και λιγότερες δυνατότητες αντίστασης για ίδιους και λιγότερους μισθούς για τους εργαζόμενους,περισσότερα κέρδη και ευελιξία για τους εργοδότες,που αναλύθηκε πιο πάνω

οι οποίοι είναι

2)Περισσότερη σημασία σε τεχνικά αντικείμενα στην παιδεία σημαίνει λιγότερη σε κοινωνικά-πολιτικά-ιστορικά αντικείμενα,οπότε έχουμε «πολίτες»-μηχανές με μειωμένη κριτική σκέψη και ικανότητα αντίληψης-άρα και συνειδητοποίησης των άσχημων παιχνιδιών που παίζονται εις βάρος τους,και της ανάγκης αντίστασης σε αυτά-αφού η δυνατότητα για μελέτη τέτοιων αντικειμένων στον ελεύθερο χρόνο δεν υπάρχει λόγω ιδιαιτέρων και μελέτης(ούτως ώστε να είναι πιο «ανταγωνιστικοί»-καλύτερα γρανάζια όταν μεγαλώσουν) για μαθητές,το ίδιο για φοιτητές,η «υπηρεσία» για στρατιώτες,και η κούραση από  δουλειά-υπερωρίες για τους υπόλοιπους(γίνεται και προσπάθεια για αύξηση των ωραρίων από 40 σε 65 ώρες την εβδομάδα-βλέπε συνθήκη Λισαβώνας),και εκτός της έλλειψης χρόνου,και έλλειψη ενδιαφέροντος λόγω του ότι η κούραση από τα πιο πάνω καθιστά το άτομο επιρρεπή στο να επιλέξει «λάιτ» ριάλιτυ η γήπεδα αντί διάβασμα κανενός πολιτικού βιβλίου.

Βλέπετε,παλιότερα και μέχρι σήμερα,εδιδάσκοντο πολιτικά-ιστορικά αντικείμενα στα σχολεία,αλλά τώρα που η μόρφωση του μέσου νέου είναι πολύ καλύτερη από παλιότερα και επιπλέον οι νέες τεχνολογίες επικοινωνίας-πχ Διαδίκτυο-εκμηδενίζουν τις αποστάσεις,επιτρέποντας μας επαφές με άλλους λαούς,υπάρχει ο «κίνδυνος»  μετά από λίγο καιρό το παλιό κόλπο του ελέγχου του λαού μέσω του εθνικισμού να μην είναι πλέον αποτελεσματικό,οπότε πλέον να διδάσκονται οι μαθητές πολιτική,ιστορία, δεν προσφέρει πλέον τίποτα στο σύστημα,αλλά αντίθετα μπορεί να δώσει έναυσμα στους νέους να ερευνήσουν και να μελετήσουν περαιτέρω,ανακαλύπτοντας όσα δεν θέλουν να έχουμε υπόψη μας…(βέβαια αυτό ισχύει σε ευρωπαικές χώρες όπου ο εθνικισμός ήδη θεωρείται φάντασμα του παρελθόντος,όχι σε θλιβερές εξαιρέσεις όπως Κύπρος και Ελλάδα).

3)Μεταθέτει όλη την ευθύνη όχι μόνο για τις κρίσεις του καπιταλισμού,αλλά και για την ανεργία και ότι άλλο μαστίζει την γενιά μας και θα μαστίζει ακόμη περισσότερο τις νέες γενιές,από αυτούς που έχουν τον έλεγχο,σε αυτούς που ελέγχονται.Δηλαδή δεν φταίει ο αφέντης που απαιτεί να εργάζεται ο σκλάβος του σαν το σκυλί για να έχει λίγα παραπάνω (υπερ)κέρδη για τον εαυτό του,αλλά ο σκλάβος που δεν υπερβάλλει εαυτόν για τον αφέντη!Άρα ο αφέντης δικαιούται να απολύσει-δηλ να εξοντώσει οικονομικά,όπως παλιότερα που η δουλεία ηταν κατοχυρωμένη και «επίσημα» εδικαιούτο φυσικά-τον υπάλληλο-σκλάβο,όταν ο ίδιος θεωρήσει-ακόμη και αυθαίρετα-ότι ο σκλάβος δεν είναι «αρκετά καλός»!

Ίσως για πολλούς νέους η εναρμόνιση της εκπαίδευσης στην αγορά εργασίας να φαίνεται κάτι καλό,αφού πιστεύουν ότι έτσι θα βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά.

ΛΑΝΘΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙΚΤΡΑ!

Περισσότερη εναρμόνιση ίσον περισσότερος ανταγωνισμός,και ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΝΕΡΓΙΑ,και ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟΙ ΜΙΣΘΟΙ,αφού αύξηση της προσφοράς(υποψήφιοι με τα κατάλληλα προσόντα) συνεπάγεται-δεδομένου ότι η ζήτηση(θέσεις εργασίας) παραμένει σταθερή-ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ!

Θα καταλήξουμε σε ένα ατέρμονα κύκλο όπου θα χρειαζόμαστε όλο και περισσότερα προσόντα για να βρούμε δουλειά,και άρα θα χρειαζόμαστε όλο και περισσότερο χρόνο να φτύνουμε αίμα σε πανεπιστήμια κοκ για να τα αποκτήσουμε,αφού προσόντα που παλιά σε εξασφάλιζαν όντας «ανώτερα του μέσου» πλέον θα είναι «κατώτερα του μέσου»,όταν όλοι θα εξειδικεύονται σε αυτά.Οπότε όλο και λιγότερος ελεύθερος χρόνος για να απολαύσουμε τη ζωή,και όλο και περισσότερο χρόνο να είμαστε ΜΙΣΘΩΤΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ των αφεντικών!

Πανεπιστήμιο Κύπρου,διεθνή πιστοποιητικά και ίσες ευκαιρίες

Γίνεται προσπάθεια από τα δύο μεγάλα κόμματα καθώς και από την κυβέρνηση για εύρεση και έγκριση μιας συμβιβαστικής λύσης μεταξύ Πανεπιστημίου Κύπρου και ΟΕΛΜΕΚ για το θέμα της εισαγωγής φοιτητών στο Παν Κύπρου με διεθνή πιστοποιητικά(πχ GCE).Στα πλαίσια αυτά θα εφαρμόζεται «προς το παρόν» για μέγιστο χρονικό διάστημα η μέχρις ότου βρεθεί «συμβιβαστική λύση» αν βρεθεί συντομότερα η εισαγωγή φοιτητών με διεθνή πιστοποιητικά πχ GCE στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στο 3% υπεράριθμων-δηλ αν το πανεπιστήμιο δέχεται κάθε χρόνο σε ένα τμήμα 100 νέους φοιτητές,θα δέχεται 103,οι 3 με διεθνή πιστοποιητικά.

 

Αν και το να δίδεται η ελευθερία στους μαθητές που δεν ακολουθούν την πορεία των εισαγωγικών εξετάσεων να αποδεικνύουν με άλλο τρόπο(διεθνή πιστοποιητικά)τις ικανότητες τους ώστε να τους επιτραπεί να φοιτήσουν στο Παν Κύπρου ίσως να φαίνεται εξ αρχής ως ένα δίκαιο μέτρο, κρύβει πολλές παγίδες.

 

Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο,αλλά και τα λεγόμενα κομματικών φοιτητικών παρατάξεων,ο λόγος που το Πανεπιστήμιο Κύπρου είναι «αναγκασμένο» να δεκτεί υπεράριθμους φοιτητές με διεθνή πιστοποιητικά είναι ότι πρέπει να δεκτεί περισσότερους φοιτητές ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί ως πανεπιστήμιο, και αν οι επιπλέον προέρχονταν από τις Εισαγωγικές θα μειώνονταν οι βάσεις και αυτό θα μείωνε το επίπεδο του πανεπιστημίου.Άρα για την ανάπτυξη του πανεπιστημίου αυτό το μέτρο είναι αναγκαίο,σύμφωνα με τους πιο πάνω.Όμως,όπως θα αναλυθεί πιο κάτω,αυτό το μέτρο δημιουργεί κοινωνική αδικία,και τίποτα δεν μπορεί να το δικαιολογήσει,συμπεριλαμβανομένου της ανάπτυξης.

 

Κατ αρχάς ας εξετάσουμε πως έχουν τα πράγματα σήμερα.Ο κάθε μαθητής,τελειώνοντας το δημοτικό, έχει την δυνατότητα ή να φοιτήσει σε δωρεάν κρατικό εκπαιδευτικό ίδρυμα(που για τους οικονομικά ασθενέστερους είναι η μόνη επιλογή) ή να φοιτήσει σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο(αν έχει την οικονομική δυνατότητα),και η δεύτερη επιλογή συνεπάγεται οικονομικές θυσίες δεκάδων χιλιάδων ευρώ για τους γονείς.Ο απόφοιτος κρατικών εκπαιδευτηρίων έχει την δυνατότητα να παρακαθήσει στις Παγκύπριες Εξετάσεις και να διεκδικήσει θέση σε εκπαιδευτικά ιδρύματα Κύπρου και Ελλάδας, αλλά έχει μόνο μια ευκαιρία.Αν δεν τα καταφέρει, δεν μπορεί να ξανακαθήσει στις εξετάσεις αυτές.Και γι αυτές τις εξετάσεις προετοιμάζουν τα κρατικά εκπαιδευτήρια-λύκεια, και πάλι όχι ικανοποιητικά, αφού ο κάθε υποψήφιος αναγκάζεται να δίδει μια περιουσία σε ιδιαίτερα για προετοιμασία(αν κάποιος ειναι οικονομικά αδύνατος τι γίνεται?Έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα ακόμη και εδώ).Αν θέλει ο υποψήφιος να δοκιμάσει και για διεθνή εκπαιδευτικά ιδρύματα με κύρος, πρέπει να δώσει εξετάσεις GCE κοκ αφού σχεδόν όλα τα μέσης και υψηλής διεθνούς αναγνώρισης ξένα πανεπιστήμια ζητούν αυτά τα πιστοποιητικά με αρκούντως υψηλό επίπεδο(πχ GCE σε 3 διαφορετικά μαθήματα με Α).Και για αυτό χρειάζεται πολλή επιπλέον προετοιμασία και θυσίες σε χρόνο και χρήμα, κάτι που για τους οικονομικά ασθενέστερους αποτελεί σημαντικό εμπόδιο.Άρα η μόνη σημαντική ευκαιρία για τους οικονομικά ασθενέστερους είναι οι Παγκύπριες και τα κρατικά εκπαιδευτικά ιδρύματα Κύπρου και Ελλάδας.

 

Ο απόφοιτος ιδιωτικού έχει ως επιλογή του τα GCE, αφού η εκπαίδευση στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια επικεντρώνεται στην προετοιμασία για αυτά.Και έπειτα να κάνει αίτηση για εισδοχή σε εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού αλλά όχι στα δημόσια.Εκτός αν θέλει να ακολουθήσει την διαδικασία των παγκύπριων, κάτι που δεν τον συμφέρει για τους λόγους που αναλύθηκαν πιο πάνω.Ο απόφοιτος του ιδιωτικού μπορεί να λάβει μέρος σε εξετάσεις για διεθνή πιστοποιητικά όσες φορές θέλει, μεχρι να πετύχει τους στόχους του.Δηλαδή ακόμη και με το υπάρχον σύστημα, ο απόφοιτος του κρατικού έχει ως μόνη του επιλογή τα κρατικά ΑΑΕΙ Κύπρου και Ελλάδας και μόνο μια ευκαιρία,ενώ του ιδιωτικού ως μόνη του επιλογή τα διεθνή ιδιωτικά πανεπιστήμια/κολλέγια, αλλά με πολλές ευκαιρίες.Ήδη υπάρχει κάποια αδικία όσο αφορά ίσες ευκαιρίες για τους οικονομικά ασθενέστερους.

 

Τώρα τι θα γίνει με τα νέα μέτρα,αν εφαρμοστούν.Τότε οι απόφοιτοι των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων θα έχουν και την δυνατότητα να αιτηθούν για εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.Αρχικά μιλάνε για 3% υπεράριθμους, αλλά αν λάβουμε υπόψη ότι το πανεπιστήμιο δέχεται +3% για σκοπούς ανάπτυξης, αύριο όταν θα θέλει να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο,σίγουρα με τα ίδια επιχειρήματα θα πάμε στο 10%, 20%, 50% κοκ.Το 3% δηλαδή είναι μόνο η αρχή?Πολύ πιθανόν.Δηλαδή οι απόφοιτοι των ιδιωτικών θα έχουν την δυνατότητα(με πολλές ευκαιρίες)να εισαχθούν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού αλλά και στο (κρατικό)Πανεπιστήμιο Κύπρου, και μάλιστα πολύ πιθανό τελικά σε ίδιο αριθμό με αυτούς που θα γίνονται δεκτοί σε αυτό από τις Παγκύπριες.

 

Δηλαδή τελικά οι απόφοιτοι των ιδιωτικών θα μπορούν να κτυπούν σε «διπλό ταμπλό»,ενώ αυτοί των κρατικών μόνο στα κρατικά ΑΑΕΙ.Αυτό από μόνο του αποτελεί κοινωνική αδικία και κατάφορη παραβίαση ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση και κατ’ επέκταση κοινωνικοοικονομική ανέλιξη,προς ώφελος των οικονομικά ισχυρότερων.

 

Όμως το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο εδώ.Το άλλο μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει είναι το ότι τα αγγλικά πανεπιστήμια που είναι υπεύθυνα για τις εξετάσεις για διεθνή πιστοποιητικά δεν αποκαλύπτουν την αναλυτική βαθμολογία των υποψηφίων.Θα υποχρεωθούν να αλλάξουν την πολιτική τους λόγω απαίτησης του Πανεπιστημίου Κύπρου, του Υπουργείου Παιδείας η οποιουδήποτε άλλου?Σίγουρα όχι.Οπότε αν οι υποψήφιοι που ικανοποιούν τα κριτήρια εισδοχής με διεθνή πιστοποιητικά τα οποία θα τεθούν είναι περισσότεροι από τις προσφερόμενες θέσεις τότε τι γίνεται?Πώς επιλέγονται οι εισακτέοι αφού δεν μπορεί να γίνει κατάταξη τους απουσία ακριβούς βαθμολογίας?Στην τύχη?Η μήπως θα δημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για «μέσα», ρουσφέτι, ικανοποίηση συμφερόντων οικονομικών η/και πολιτικών?

 

Τα θέματα δικαίου που δημιουργούνται με την εισδοχή φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου η οποιοδήποτε άλλο κρατικό ΑΑΕΙ με διεθνή πιστοποιητικά επομένως αποτελούν σοβαρούς λόγους για μη αποδοχή αυτής της πρότασης από το κοινωνικό σύνολο, ακόμη και αν με αυτό τον τρόπο υποβοηθάται κάπως η ανάπτυξη του Πανεπιστημίου Κύπρου.Δεν μπορούμε να θυσιάζουμε την κοινωνική δικαιοσύνη και το κοινωνικό κράτος για την οικονομική ανάπτυξη, αποτελεί θέμα αρχής.Η προώθηση της ιδιωτικής παιδείας δεν είναι η λύση.

 

Αντίθετα, αν θέλουμε να βελτιώσουμε το επίπεδο της παιδείας στον τόπο μας, πρέπει να επικεντρωθούμε στην αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας, μέσα στα πλαίσια της οποίας πρέπει να κινηθεί και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.Για παράδειγμα να φροντίσουμε ώστε τα κρατικά εκπαιδευτήρια να προετοιμάζουν επαρκώς τους μαθητές για τις κρατικές εξετάσεις ούτως ώστε να μην χρειάζονται φροντιστήρια και να δημιουργείται έτσι μια πηγή κοινωνικής αδικίας αλλά και κατασπατάλησης των οικονομικών πόρων του κάθε γονέα που θέλει το παιδί του να πετύχει στην ζωή του.

 

Αν θα περάσει η όχι αυτό το -κατά την γνώμη εμένα αλλά και των δασκάλων(ΟΕΛΜΕΚ) και των μαθητών(ΠΣΕΜ)- κοινωνικά άδικο μέτρο εξαρτάται όχι μόνο από την κυβέρνηση αλλά και από όλους μας.Πρέπει να υπάρξει κοινωνική αντίδραση.Μόνο έτσι θα πιεστούν όσοι έχουν δικαίωμα λήψης αποφάσεων να λάβουν υπόψη τους και το κοινωνικό δίκαιο.

 

Η πανοπλία και οι ρωγμές της

Πριν από λίγες μέρες στην Αμερική συνέβη ένα περιστατικό που δείχνει γιατί ο μέσος(?)αμερικανός είναι πρόθυμος να «θυσιαστεί»για την «ελευθερία» και την «δημοκρατία» σε Ιράκ,Αφγανιστάν κοκ.

 

Σε μια στρατιωτική βάση στο Τέξας, το Fort Hood,ένας στρατιωτικός ψυχίατρος ιορδανικής καταγωγής,ο Nidal Malik Hassan,ένας στρατιώτης με κατά τα άλλα άψογο υπηρεσιακό προφίλ και που όλοι χαρακτήριζαν ως πιστό και αφοσιωμένο στρατιώτη,»έχασε» «ξαφνικά» τα «λογικά» του.Πήρε οπλισμό,κατευθύνθηκε προς το κέντρο ιατρικής εξέτασης της μονάδας του,και άρχισε να σκοτώνει συναδέλφους του.Έπειτα κατευθύνθηκε προς μια αίθουσα όπου εδίδονταν βραβεία σε στρατιώτες με «εξαίρετη υπηρεσία»και συνέχισε,μέχρι που τον σκότωσαν.

 

Γιατί ένας τέτοιος στρατιώτης,κατά τα άλλα πιστός,να οδηγηθεί σε μια τέτοια πράξη?Μήπως ήταν πράκτορας της Αλ Κάιντα κοκ?Οι έρευνες του ίδιου του αμερικανικού στρατού αποκλείουν εξολοκλήρου αυτό το ενδεχόμενο.Η εξήγηση είναι άλλη.

 

Είχε ενημερωθεί πριν λίγες μέρες ότι είχε απορριφθεί το αίτημα του να μην απεσταλεί για υπηρεσία στο Αφγανιστάν (όπως ήταν προγραμματισμένο),αίτημα με βάση λόγους συνείδησης.Τότε του «γύρισε» που λέμε.

 

Για να αιτηθεί κατ αρχάς αυτό το αίτημα για αυτούς τους λόγους σημαίνει ότι δεν πίστευε στην «αποστολή» την οποία κάποιοι προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι πρέπει να βοηθήσει να επιτευχθεί.Δεν πίστευε ότι σκοτώνοντας ανθρώπους-ειδικά που είχαν τον ίδιο σχεδόν πολιτισμό με αυτόν- ούτως ώστε το Αφγανιστάν να περάσει από την θεοκρατία-δικτατορία των Ταλιμπάν στην αμερικάνικη κατοχή μέσω δοσίλογων κυβερνήσεων-δικτατορία-θα έφερνε την «ελευθερία».Και σίγουρα ως γιατρός που εξέταζε τους στρατιώτες-μάλιστα ψυχίατρος-άκουγε πολλά σχετικά με τις πράξεις και τις βαρβαρότητες στις οποίες εξαναγκάζοντο οι συναδέλφοι του και τις τύψεις συνειδήσεως που ένιωθαν.Και σίγουρα κατάλαβε.παρόλο που δεν ήταν ο ίδιος εκεί,τι σημαίνει να σκοτώνεις αθώους ανθρώπους.Και κατάλαβε την θέση του-ένα πιονάκι σε μια τεράστια σκακιέρα,που έπρεπε με την παραμικρή διαταγή να θυσιαστεί για τους βασιλιάδες και τις βασίλισσες-για τα συμφέροντα τους και όχι για έναν ανώτερο σκοπό,αφού καταλάβαινε απ’όσα άκουγε ότι τελικά τα κηρύγματα περί «ελευθερίας» και «δημοκρατίας» που θα έφερναν οι αμερικανοί στη Μέση Ανατολή ήταν ψεύτικα,αφού η πραγματικότητα επί του εδάφους τα διέψευδε.Ίσως και να είχε ακούσει-όντας στην Αμερική και έχοντας άμεση πρόσβαση σε πολλαπλές ανεξάρτητες πηγές ενημέρωσης πέρα από τα κηρύγματα του λοχαγού στην αναφορά λόχου και το CNN και το Fox που ήταν τα μόνα μέσα «ενημέρωσης» στο Αφγανιστάν των συναδέλφων του που δεν ελέγχοντο-για πετρέλαια,αγωγούς αερίου που θα περνούσαν από το Αφγανιστάν,συμβόλαια ανοικοδόμησης-εφικτά μόνο αν υπήρχε καταστροφή που να δικαιολογούσε ανοικοδόμηση-κοκ.

 

Τότε,δρώντας με βάση την συνείδηση του,έγραψε στα άρβυλα του κάθε διαταγή και πρωτόκολλο και έκανε εκείνο που του όριζε η συνείδηση του.Προσπάθησε με τον τρόπο του να κτυπήσει αυτό το αρρωστημένο σύστημα.

 

Δυστυχώς,πολλές φορές ο αυθορμητισμός,ελλείψει περίσκεψης,οδηγεί σε λανθασμένες προσεγγίσεις.

 

Οι μόνοι νεκροί ήταν συναδέλφοι του,χαμηλόβαθμοι όπως εκείνος,και αντικαθίσταντο από νέους στρατιώτες εύκολα-η προπαγάνδα του συστήματος θα τον εχαρακτήριζε ως «ισλαμιστή προδότη» που το «κακό» που εκπροσωπούσε θα έπρεπε να καταπολεμηθεί για το καλό του «έθνους»και ως αποτέλεσμα πολλοί νέοι,πιστεύοντας ότι έτσι θα έκαναν το σωστό,θα έπαιρναν την θέση των εκλειπόντων.Ίσως να ήταν καλύτερα απλά να εγκατέλειπε τον στρατό και να άρχιζε τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη έξω από αυτόν.

 

Ίσως οι συναδέλφοι του να ήταν απλά νέα παιδιά που κάποιοι δυστυχώς κατάφεραν να τους πείσουν ότι έκαναν το σωστό-η η φτώχεια τους ανάγκασε να πάνε στον στρατό,ούτως ώστε να έχουν να φάνε και να έχουν κρατική επιχορήγηση για κολλέγιο,αφού στην Αμερική η ανώτερη/ανώτατη εκπαίδευση,μη όντας δωρεάν για όλους,αποτελεί όνειρο άπιαστο για τους φτωχούς.

 

Όμως εκείνο που έχει σημασία να δούμε είναι γιατί ένας νέος άνθρωπος,με όλη την ζωή μπροστά του,επιλέγει να μπει στην κόλαση του αμερικάνικου στρατού-ίσως ο πιο σκληρός στον κόσμο-ενώ ξέρει τι τον περιμένει?

 

Η απάντηση βρίσκεται στο εκπαιδευτικό και ιατρικό σύστημα των ΗΠΑ,όπου τίποτα δεν είναι δωρεάν,οπότε για τους φτωχούς η τριτοβάθμια εκπαίδευση-απαραίτητη προυπόθεση για κοινωνική πρόοδο-αλλά και η ιατρική περίθαλψη-απαραίτητο για αξιοπρεπή ζωή-για τους πολλούς φτωχούς είναι άπιαστα.Ο στρατός προσφέρει στους υπηρετήσαντες επιχορήγηση για κολλέγιο και ιατρική περίθαλψη-ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΣ ουσιαστικά τους φτωχούς να υπηρετήσουν ούτως ώστε να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή!Δηλαδή αυτό δεν διαφέρει καθόλου από το να σου λένε»πήγαινε στρατό η πήγαινε φυλακή η εξαγόρασε την ποινή σου»!Και επειδή λόγω αιώνων ρατσισμού και άνισων ευκαιριών οι περισσότεροι φτωχοί είναι αφροαμερικάνοι,αυτοί αποτελούν και την πλειοψηφία στον στρατό-τουλάχιστο των χαμηλόβαθμων.Ομοίως με την Ρώμη,όπου ο μόνος τρόπος ένας μη ρωμαίος θα έπαυε να είναι δούλος θα ήταν η να εξαγοράσει την ελευθερία του η να παλέψει σαν μονομάχος στην αρένα ελπίζοντας ο αυτοκράτορας να συγκινηθεί και να του δώσει χάρη,και εδώ ο μόνος τρόπος η πλειοψηφία των ατόμων από μειονότητες να έχουν ευκαιρίες κοινωνικής προόδου είναι μέσω του στρατού-η του οργανωμένου εγκλήματος(δες «gangstaz»,»hood» κοκ).

 

Αυτά αφορούν τον αμερικάνο της κατώτερης τάξης.Αλλά όλοι είναι της κατώτερης τάξης στον αμερικάνικο στρατό?Όχι.Οπότε γιατί κάποιος γόνος πλουσίου να πάει στον στρατό?Μα για την «τιμή» «φυσικά»!Γίνεται να είσαι ο «υιός του τάδε» και να μην έχεις πάει να υπηρετήσεις την πατρίδα σου?»Αίσχος»!Τι θα πει μετά ο πατέρας,η μητέρα,οι συγγενείς,η υπόλοιπη «υψηλή κοινωνία»?Μπορεί και να σε αποκληρώσουν…

 

Οπότε, φτωχός χωρίς στον ήλιο μοίρα η όχι, πας…

 

Και έτσι λοιπόν έχουμε ένα στρατό από μη πρόθυμους στρατιώτες,που μένουν εκεί μόνο επειδή νιώθουν αναγκασμένοι να μείνουν.Που-όπως και έρευνες του αμερικάνικου στρατού που έχουν βγει στην δημοσιότητα δείχνουν-δεν πιστεύουν πλέον καθόλου στην αποστολή,δεν καταλαβαίνουν καν ΠΟΙΑ είναι η αποστολή τους,έχουν ηθικό υπό το μηδέν και μένουν μόνο για τα λεφτά.Έναν στρατό με προσωπικό στα όρια της κατάρρευσης!Πάρα πολλοί στρατιώτες είτε λιποτακτούν,είτε αυτοκτονούν,είτε δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από κινούμενους στόχους χωρίς ζήλο,ανίκανοι ακόμη και να να προστατέψουν τον εαυτό τους-αν δεν είχαν την υπερσύγχρονη τεχνολογία τους.

 

Γι αυτό και παρόλο που η αντίσταση στο Ιράκ συνεχώς αποδυναμώνεται(?) οι απώλειες των αμερικανών αυξάνονται.Και ο πανίσχυρος στρατός τους κινδυνεύει να καταρρεύσει εκ των έσω!Ακόμη και η φτώχεια και η προπαγάνδα δεν τραβούν πλέον τους νέους αμερικάνους που καταλαβαίνουν πλέον ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός,όπως φαίνεται από τα γραφεία στρατολόγησης που βρίσκονται σε απόγνωση!

 

Τελικά οι αμερικάνοι άρχισαν να ξυπνούν.Για αυτό ευθύνεται και η έλλειψη ικανοτήτων του προηγούμενου τους προέδρου,ο οποίος δεν είχε ιδέα τι θα πει διακριτικότητα,και υπερέβηκε σε πάμπολλες περιπτώσεις τα εσκαμμένα,αποκαλύπτοντας άθελα του στον λαό της Αμερικής αλήθειες που όλοι οι άλλοι εξυπνότεροι παράγοντες του συστήματος ήθελαν να μείνουν καλά κρυμμένες,μέσω της «μετριοπάθειας».Το σύστημα εξουσίας αυτό, και κάθε σύστημα εξουσίας, μπορεί να είναι ισχυρό,αλλά οι ανθρώποι κάνουν λάθη.Λάθη τα οποία το εκθέτουν και ανοίγουν ρωγμές στην πανοπλία του.Και τώρα το σύστημα της Αμερικής,αλλά και το παγκόσμιο οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικό κατεστημένο(μετά και την οικονομική κρίση που συνδυάστηκε με τις αποτυχίες της «δύσης» να φέρει «ειρήνη» και «δημοκρατία» σε Ιράκ και Αφγανιστάν),είναι γεμάτο ρωγμές.

 

Το θέμα είναι όσοι τις έχουν ήδη δει να τις δείξουν και σε όλους τους υπόλοιπους,μέχρι όλοι να ξέρουν ακριβώς τι γίνεται,και τότε όλοι μαζί να τους κτυπήσουμε εκεί που πονούν.

 

Γρήγορα,πριν να τις κλείσουν με τσιμέντο γρήγορης στερεοποίησης α λα bank bailout,medicare, α λα Ομπάμα…

 

Γιατί «yes,they can»!